Smartphones op school: streng verboden?

Veel scholen worstelen met telefoons in de klas, las ik in NRC onlangs. Met onder meer diverse scholen met smartphoneverboden, en eentje die als ultieme sanctie een week de telefoon kan afpakken. Ondertussen krijg ik regelmatig mails van ouders (én leerlingen) die zo’n telefooninbeslagname willen aanvechten en hoe dat juridisch zit. Dus ja, hoe zit dat juridisch?

Het grote probleem vanuit juridisch perspectief is eigenlijk dat er nauwelijks iets geregeld is op dit gebied. De wet houdt het bij het vereiste dat er een reglement moet zijn de rechten en plichten van de leerlingen vastgelegd worden (art. 24g Wet voortgezet onderwijs) en dat daarin moet staan hoe handhaving van de goede gang van zaken binnen de instelling in zijn werk gaat.

In principe is een school vrij in hoe ze haar regels wil inrichten en hoe streng ze wil zijn met sancties. Veel meer dan dat een en ander redelijk en proportioneel moet zijn, eist de wet daar niet bij. Dus als een school zegt, de telefoon gaat uit als je het pand betreedt en mag pas weer aan als je de deur weer uit bent, dan is dat in principe legaal. Zeker omdat er -zie het NRC artikel- genoeg onderzoek is dat laat zien dat smartphones lessen en samenwerking op school kunnen verstoren.

Zou het mogen, wat ik verderop las: “De uiterste sanctie is dat de telefoon een nacht op school moet blijven”. Die betwijfel ik, dat die legaal is. Ik kan geen enkel redelijk argument bedenken waarom zo’n belangrijk en duur bezit van de leerling een nacht op school moet blijven (zelfs als het in een kluis is).

Maar het is lastig dit echt te onderbouwen, zeker als je in zware juridische termen als verduistering gaat gebruiken. Een school mag immers ook leerlingen verplichten het schoolplein op te ruimen (dwangarbeid, slavernijverbod), strafregels te schrijven (ook dwang) of zelfs na te blijven (vrijheidsberoving). Als dat mag, waarom zou tijdelijk inhouden van een telefoon niet mogen?

Of is een smartphone écht iets unieks en nieuws? Daar valt wat voor te zeggen, je doet er vandaag de dag zowat alles mee, van bankzaken tot communicatie met iedereen, het kopen van wat je nodig hebt en ga zo maar door. Dat middel dan afpakken zou dan eerder equivalent zijn aan de persoon zelf een nacht op school in sluiten, en dat is vrij evident onrechtmatig.

Arnoud

69 reacties

  1. Het probleem zit hem, wat mij betreft, puur in het feit dat een telefoon ook een middel is waarmee ik mijn kind kan bereiken in geval van nood.

    Komt gelukkig niet vaak voor en 20 jaar geleden kon men ook zonder maar ik vind het toch geen prettig idee dat ik mijn kind niet kan inseinen. Voor de rest; gedurende de dag afpakken/ strafwerk; prima.

    1. Twintig jaar geleden was het niet ander hoor, mijn onderstaande verhaal is van tweede helft jaren 90 😉

      En verder volledig mee eens, wat er tijdens schooltijd gebeurt is aan de school, daarna hebben ze zich niet mee te bemoeien.

    2. Toen ik op middelbare school zat waren er nog geen mobiele telefoons. Toen er eens iets belangrijks gebeurde (type “familieomstandigheden”) ben ik door de conrector uit de les gehaald. (Moeder had naar school gebeld.) Kortom: je kind is wel te bereiken zonder dat ’t zelf een telefoon heeft, maar het is dan alleen voor de echte noodgevallen.

      1. Ja, maar dat is de bereikbaarheid TIJDENS schooltijd.

        Het gaat hier juist om de bereikbaarheid BUITEN schooltijd. Mag je daar als school ook zodanig ingrijpen in de ouderlijke afspraken van bereikbaarheid? Tijdens schooltijd is er een goed alternatief, namelijk de school bellen. Buiten schooltijd kan de school geen goed alternatief bieden….

        1. Precies. Alternatieve straf zou daardoor zijn dat ze aan het begin van de schooldag de telefoon bij iemand inleveren en aan het einde van de dag weer mogen ophalen. Op deze manier heb je het zelfde effect, en is het toch een straf, want geen telefoon in de pauze enzo. Eventueel zeg je dan nog dat het inleveren een x tijd voor de eerste les is en het ophalen x tijd na de laatste les.

  2. Is een regel als deze niet vrij simpel, telefoon blijft in het kluisje tijdens de lessen. Bij wisselen van lessen mogen ze er op kijken maar te laat in les komen is je eigen verantwoordelijkheid, in pauzes mogen ze buiten en in de kantine de telefoon gebruiken. Indien nodig kan ouders vragen voor ontheffing voor noodzaak in geval van gezondheid of, omdat ouders ziek zijn.

      1. Een telefoon van 800 euro is dan ook helemaal niet nodig. Een van 150-200 voldoet normaal ook prima. Daaronder zijn de beperkingen in opslagcapaciteit (en deels ook werkgeheugen) al snel een probleem maar afhankelijk van het gebruik kan ook een telefoon van 100-150 nog voldoen.

          1. Hoezo niet geschikt trouwens, in mijn tijd gingen zaken als discmans, walkmans, Minidisc spelers e.d. met prijzen tot over de 1000 gulden ook gewoon de kluisjes in, werd ook nooit gestolen… Uit tassen e.d daarintegen……

            1. Op mijn middelbare school waren geeneens kluisjes. Oot een keer een pennenzak kwijt geraakt die bovenop mijn tas lag in plaats van er in. Daarin zat een heerlijk schrijvende Mont Blanc-pen. Dat was toen een relatief dure pen maar tegenwoordig zijn ze vele malen duurder, zelfs met verrekening van inflatie is de goedkoopste nog zeker ongeveer het vier- à vijf-voudige.

        1. Bovendien: áls ouders hun kind een telefoon van 800 euro meegeven, dan hebben ze neem ik aan ook wel genoeg geld voor een goede telefoonverzekering en/of om hem te vervangen indien gestolen.

      2. Ja, want de school kan niet investeren in beter beveiligde kluisjes? Die zullen er toch ook wel zijn? We hebben al eeuwen die dingen we tegenwoordig “safes” noemen (die de bank gebruikt, maar ook thuis voor waardevolle spullen). Op basis van dat ontwerp moeten ook kluisjes mogelijk zijn, zeker in de 21e eeuw. En wellicht zijn er nog andere oplossingen mogelijk, nogmaals: het is de 21e eeuw. Ja, het kost wat maar dan heb je ook wat en kun je écht instellen (en garant staan) dat telefoons erin moeten tijdens de les. Bovendien: hoe meer scholen investeren in betere kluisjes, hoe goedkoper de productie en afname wordt. Probleem opgelost.

  3. Ik heb het al eens eerder gepost bij een vergelijkbaar onderwerp. Inmiddels zijn ze allemaal volwassen, maar ik kende kinderen met mobiele telefoons (pre smartphone tijdperk) die ze hadden omdat ze vele kilometers door niemandsland moesten fietsen om naar school te gaan en weer thuis te komen.

    Indertijd werden die telefoons ook al in beslag genomen door de school als straf. Daar zijn toen ouders heel boos geworden toen hun dochter alleen naar huis gefietst was zonder telefoon omdat die ‘een nachtje op school bleef’

    Dat je kinderen kan straffen voor wangedrag als school is gewoon noodzaak, anders kan je geen orde bewaren. Maar je blijft gewoon met je tengels van een andermans bezittingen af.

    Dat de school leerlingen mag dwingen na te blijven is ook relatief. Dat heb ik zelf ondervonden op de middelbare school. Mijn ouders werkten beide en mijn broer was te jong om een huissleutel te geven. Gelukkig was ik normaal eerder thuis dan mijn broer op de dagen dat beide werkten. Maar na blijven zou betekenen dat hij voor een dichte deur zou staan. Mijn ouders hebben mij dus gezegd dat ik altijd op tijd thuis moest zijn op die dagen.

    Ik kwam niet verder dan ‘Dat kan vandaag niet’ voor de conrector letterlijk zei dat hij dat hij daar ‘geen boodschap’ aan had. Mijn mededeling dat zullen we dan nog wel eens zien wekte enige verbazing. Eind van de dag stond de conrector bij de voordeur om mij tegen te houden. Ik heb hem opzij geduwd en ben doorgelopen. Uiteraard werden mijn ouders gebeld, waarbij hij het lef had om te zeggen ‘waarom heeft hij dat dan niet verteld!’. Dat heb ik hem in niet te verstane termen laten weten, maar het resultaat was wel dat de volgende keer dat ik na moest blijven (ik was niet de braafste leerling) er wel eerst gevraagd werd of het die dag kon, of dat ik de volgende dag na bleef of eerder op school kwam voor de straf.

    Leraren en directies denken graag dat ze god zijn en met niemand rekening moeten houden. Het wordt tijd dat er wat meer mensen opstaan in protest als ze te ver gaan.

    1. Toen ik een jaar of 10 geleden op de Mavo zat was er duidelijk beleid. De telefoon is uit en buiten de hal met de kluisjes zien we je er niet mee. Die kluis stelde weinig voor, leerlingen duwde er tegenaan en iedere conciërge had een loper.

      Werd je toch gezien met telefoon dan mocht je je gaan melden bij de teammanager. Dat hield in dat je uit de les werd verwijderd en na schooltijd een uur buiten vuilnis mocht prikken. Weer of geen weer. Moest je je vaker dan, ik dacht vijf keer melden dan begon het circus van gesprekken met ouders, volgende stap was tijdelijke schorsing, et cetera.

      De school haalde het niet in het hoofd om dingen af te pakken. Volgens mij moet je dat gedoe en de verantwoordelijkheid voor een duur apparaat als school ook helemaal niet willen. Al helemaal niet buiten schooltijd, een hoop leerlingen moesten 15 tot 20 km fietsen over gevaarlijke stukken weg.

      Bij de school van een nichtje van me knippen ze je oordopjes door als ze gezien worden in de klas…

      1. Bij de school van een nichtje van me knippen ze je oordopjes door als ze gezien worden in de klas…

        En dan zou ik dus direct bij de school staan of ze even de schade willen vergoeden en bij de politie voor aangifte. Artikel 350 Lid 1 WvSr laat niets aan duidelijkheid te wensen over.

          1. Ik mocht vroeger op school geen walkman of discman hebben. Als ze hem zagen werd hij ingenomen en kreeg je hem eind van de dag terug. De mijne bleef dan ook netjes de hele dag in mijn tas en ging niet aan. Dat ging een paar jaar goed totdat een etter in de klas een leraar vertelde dat ik een discman in mijn tas had. Toen moest ik die inleveren, ondanks dat hij niet aan ging op school en ook op dat moment voor de leraar niet eens zichtbaar was. Dat heb ik dus geweigerd en ik moest mij melden bij de conrector. Ook daar geweiger hem af te geven, ik moest nablijven. Jammer dan ik geef hem nog steeds niet. Die discussie heb ik nog een paar keer gehad daarna omdat genoemde etter het nodig vond om dat een paar keer te herhalen. Aardig geescaleerd toen ik het zat was en hem in de klas en bij de directie uitmaakte voor NSBer en weigerde excuses aan te bieden. Uiteindelijk mijn gelijk gekregen toen de school in de problemen kwam nadat een aantal walkmans uit de la van een leraar waren gestolen. Ja, ik heb een groot probleem met authoriteit … wanneer die authoriteit willekeurige en onredelijke regels stelt.

        1. En dan zou ik dus direct bij de school staan of ze even de schade willen vergoeden en bij de politie voor aangifte. Artikel 350 Lid 1 WvSr laat niets aan duidelijkheid te wensen over.

          En dan krijg je een tientje of 2 schadevergoeding en kun je gelijk ook een nieuwe school voor je kind gaan zoeken. Nuttig hoor. En je kind schiet er al helemaal niks mee op als de ouders ruzie zoeken met de school.

          1. Waarom zou er een nieuwe school gezocht moeten worden? De school mag niet zomaar een leerling verwijderen. De rechter ziet ze aankomen: “Het kind moet weg want de ouders hebben aangifte wegens vernieling tegen ons gedaan”.

            Ik denk dat we de giecheltoets dan beter de ‘ik lach me dood’ toets kunnen gaan noemen.

            FYI Ik ken een aantal mensen die als leraar werken. Waar ze over klagen is nu juist dat ze NIET van de lastige en de les verstorende kinderen af kunnen komen.

          2. Iemand moet het voortouw nemen om een verandering op gang te brengen. Zeker als je de (lokale) media erbij inschakelt, dan maak je een heftig statement. Vervelend voor je kind, maar soms moet je wel. Verandering moet soms worden afgedwongen en dat is dan soms over de rug van iemand. Het is niet altijd ontkoombaar.

  4. Een alternatief ‘voor afnemen is misschien dat je de kinderen aanpakt door ze te verbieden uberhaupt een telefoon mee naar school te nemen voor een week of twee weken. Daar worden natuurlijk ook ene hoop ouders boos over (omdat ze tegenwoordig het idee hebben dan hun kind altijd bereikbaar moet zijn) maar is het veel lastiger voor ouders om iets aan te doen omdat de school wel degelijke spullen op de school kan verbieden.

    1. Verbieden gaat me iets te ver, maar ze zouden kunnen afdwingen dat leerlingen alleen de school binnenkomen als ze een (ouderwets) simpele niet-smartphone bij zich hebben voor noodgevallen. Dan ben je als school verlost van de smartphones, maar werk je de ouders ook niet tegen je in het harnas omdat de kinderen dan onderweg en in de pauzes nog steeds bereikbaar zijn.

  5. Ik ben opgegroeid in een tijd dat een mobiele telfoon noch een utopie was. Hoe zou dat moeten functioneren en bovendien, dat zou onbetaalbaar zijn voor de gewone gebruiker. De paar mensen die bij ons in het dorp een telefoon in de auto hadden waren twee of drie “patsers” zoals mijn vader dat zei. De weg dwars door de polder over de smalle Kalverringdijk was nooit echt een probleem.

    Zo graag als ouders het argument gebruiken “dat ik mijn kind kan bereiken”, zo onzinnig is dit in de meeste gevallen. Eigenlijk willen ze zeggen “zodat ik mijn kind kan controleren…”

    Opgroeien, volwassen worden, betekend ook toenemende verantwoordelijkheid voor het eigen gedrag. Is bekend, dat het gebruik van een telefoon tijdens de lessen als gevolg heeft, dat de telefoon een nachtje weg is, dan mag de scholier zelf beslissen of hij / zij het risiko neemt. Gebeurd het dan, dan heeft hij/zij verloren.

    Ouders die daarop menen, dat hun kind niet zonder mobieltje weg kunnen (als er iets gebuerd…) zouden de lijn moeten doortrekken. Je wist dat je mobieltje weg was als je het tijdens de les gebuikt, je weet dat je zonder mobieltje niet op stap mag, dus veel plezier bij de 400ste herhaling van de Willem Ruijs Show voor de TV.

    Niet de school ist schuld aan dit malheur, het is de scholier en die mag dan wat mij betreft in het kader van “opgroeien en leren je verntwoordelijkheid te dragen” best wel de consequenties voelen.

    1. In de tijd dat ik opgroeide was er ook nog geen mobiele telefoon. ATF3/NMT-900 kwam vanaf 1989 en is vooral bekend onder de naam autotelefoon. (voorgangers waren gelimiteerd tot 50.000 gebruikers of minder). Toen was dat zelden een probleem, ook omdat er overal telefooncellen stonden. Die zijn nu weg.

      Zo graag als ouders het argument gebruiken “dat ik mijn kind kan bereiken”, zo onzinnig is dit in de meeste gevallen. Eigenlijk willen ze zeggen “zodat ik mijn kind kan controleren…”
      Behalve dat de telefooncellen weg zijn (ieder dorp had er wel een) is Nederland toch wel wat gevaarlijker geworden sindsdien. Vooral zedendelicten komen steeds vaker in het nieuws, ook met minderjarigen. Omdat kinderen, met name tieners als ze opgroeien steeds langer van huis blijven is het kunnen bereiken als ze niet (op tijd) thuis zijn een eerste stap. Bij de politie kun je iemand pas als vermist opgeven als die langer dan 24 uur verdwenen is, maar juist bij tieners is dit te lang, vaak is het dan al te laat.

      Ik ben het met je eens dat een telefoon niet in de klas thuishoort (tenzij uitgeschakeld of op stille stand, echter meestal is het op die leeftijd moeilijk de discipline op te brengen). Tijdens de les afnemen kan dus noodzakelijk zijn. Daarbuiten afnemen, dus de telefoon een nachtje op school houden ligt anders. Als het kind alleen en ver moet fietsen door stille gebieden, wat dus onveilig is, dan kan ik me voorstellen dat je als ouder de regel stelt: dat ze dan dus ook niet naar huis kunnen komen en dus zelf ook op school moeten blijven. Dat is dan de consequentie.

      Daarnaast, op steeds meer middelbare scholen wordt het huiswerk opgegeven via een WhatsApp-groep. Dat vindt ik geen goede ontwikkeling, maar ik kan me voorstellen dat er in een les beperkt gebruik van gemaakt kan worden (bv agenda-functie). Echter niet iedere leraar zal dat doen waardoor de eisen van de ene leraar conflicteren met die van de andere. Dat gebeurde vroeger incidenteel ook al. In dat geval is de school er zelf schuld aan dat de telefoon in de klas aanwezig is en vanuit het disciplineprobleem dus afleiding veroorzaakt. De school moet daar dus ook zelf consequent in zijn. Dat is in toenemende mate niet het geval.

      1. Onzin. Nederland is /veiliger/ geworden. Ja incidenten komen vaker in het nieuws. Nee, ze vinden niet vaker plaats.

        Wat mij betreft zijn mobiele telefoons inderdaad klinkklare onzin. Ben zelf opgegroeid zonder zo’n ding en het was nooit een probleem dat ik niet bereikbaar was. En ook nu ga ik met veel plezier de deur uit zonder dat rotding, als mensen me willen bereiken bellen ze maar als ik thuis ben, mailen ze me maar of sturen ze maar een brief. De 24/7 bereikbaarheidscultuur is onzin en absoluut niet besteed aan mij.

        1. Het is aan jou of je 24/7 opneemt, ik doe dit zeker niet!

          Een deel van het veiliger worden is echter juist wel te danken aan die mobiele telefoon. Hoe dan ook is buiten schooltijd het niet aan de school om te bepalen of een telefoon nodig is. Dat jij dat niet nodig vindt is ook niet relevant, het is aan de ouders.

          Dat een school eist dat de telefoon tijdens schooltijd uit staat is prima. Straffen als ze zich niet aan de regeling h0uden is logisch. Maar de school heeft voldoende straf mogelijkheden ter beschikking die niet het stelen van andermans eigendom inhouden.

  6. Een groot deel van de sociale interactie tussen jongeren vindt tegenwoordig plaats met behulp van een smartphone. Het is daarom echt wel iets anders dan ruilkaarten, fidget spinners of andere dingen die leerlingen kunnen afleiden van een les. Of we met deze manier van sociale omgang blij moeten zijn is natuurlijk een tweede, maar contact met leeftijdsgenoten is voor pubers gewoon ontzettend belangrijk. Dat is eigenlijk een understatement. Contact met leeftijdsgenoten is essentieel voor een normale ontwikkeling. En als smartphones nu een manier is waarop een aanzienlijk deel daarvan plaatsvindt, dan is dat gewoon een gegeven. Daar kan je als docent/schoolbestuurder van alles van vinden, of je niet in kunnen/willen verplaatsen, maar dat neemt niet weg dat dit gewoon nu zo is.

    Als een school een smartphone ook buiten schooltijd in beslag neemt, dan vind ik dat veel te ver gaan. Het onderwijs mag alleen straffen, vanuit de gedachte dat het op den duur tot iets positiefs gaat leiden. Kortom, het doel moet in proportie staan tot de ‘schade’ die je een leerling met de straf berokkent. Als scholen door langdurige inname van een smartphone, de sociaal-emotionele ontwikkeling van leerlingen buiten schooltijd gaan belemmeren… Ik zou het knap vinden als scholen kunnen onderbouwen hoe ze de negatieve gevolgen daarvan kunnen overzien en de straf proportioneel houden tot het doel.

    Ik kan me daarom eerlijk gezegd niet voorstellen dat inname van een week veel voorkomt. Ik vermoed dat scholen vooral gebruik maken van het afschrik effect van deze straf en dat langdurige inname slechts zeer incidenteel voorkomt om dat effect te behouden. En dat is dan balen als dat net de smartphone is van je kind…

  7. Het argument van ‘ik had er ook geen op school en dat ging ook goed vroeger’ is niet relevant. Gaat over een volslagen ander tijdperk. Een kleine 20 jaar geleden had bijna niemand een mobiele telefoon. Nu heeft iedereen er een.

    Je richt je leven ook in op de bereikbaarheid; laat je telefoon eens 2 weken thuis in de kast liggen en kijk hoe handig dat is. (Ongetwijfeld is er iemand voor wie dit geen probleem is; voor de meeste mensen is dit nu – prive en zakelijk- echt geen goeie optie meer.)

    En uiteraard is ‘nodig’ een rekbaar begrip. maar het is wel fijn om achter de hand te hebben. Als de school de telefoon in beslag neemt ga ik daar zeker iets van zeggen. Wat ik er vervolgens ook echt aan kan doen is een ander verhaal. (behalve je kind aanspreken op gedrag).

  8. Een school mag immers ook leerlingen verplichten het schoolplein op te ruimen (dwangarbeid, slavernijverbod), strafregels te schrijven (ook dwang) of zelfs na te blijven (vrijheidsberoving).

    IANAL, maar het lijkt me dat een school dat ook niet echt kan/mag afdwingen. Bijvoorbeeld door de zweep te hanteren als de leerling weigert op te ruimen, of door de leerling op te sluiten als deze weigert na te blijven. Bij weigering van de leerling de straf te aanvaarden is de consequentie waarschijnlijk wel, dat de school andere maatregelen gaat treffen, bijvoorbeeld door tot schorsing van de leerling over te gaan.

    1. Fysiek afdwingen kan inderdaad niet. Maar het gaat hier om een maatregel die bij niet-opvolging omgezet wordt in een schorsing en/of verwijdering. Ik zou dat toch wel redelijke dwang voelen. Jouw werkgever mag je ook fysiek niet dwingen om iets te doen, maar “doe het of je bent ontslagen” is ook een behoorlijk dwangmiddel.

      Bekijk het zo. Stel de school zegt “doe X of je wordt geschorst”, je doet X niet en je vecht de schorsing aan bij de rechter. Zal die dan zeggen “ja dat is legitiem” of “nee, X mag een school niet eisen”. Bij strafregels schrijven heb ik daar geen twijfel, dat mag. Eisen dat je je telefoon van het dak gooit als straf lijkt me evident niet legitiem. Maar waar zit de grens?

      1. Ik vraag mij af wat zo’n schorsing voor zoden aan de dijk zet. Een klasgenoot van mij spijbelde te veel en toen werd hij geschorst. Het kon hem werkelijk niets schelen dat hij niet naar school mocht, hij ging toch al niet.

        Zijn ouders vonden het wel vervelend, maar die werkten. Wat gaan ze doen als hij gewoon de school uitloopt? En verwijderen? Alsof hij het bij een andere school niet zou doen?

        Na de schorsing spijbelde hij iig net zo vaak en uiteindelijk heeft hij ipv VWO een Mavo diploma gehaald, terwijl hij slim genoeg was voor VWO. Hij is in ieder geval daarna nooit meer geschorst.

        Ik was op de middelbare school stront eigenwijs. Als ik het ergens mee oneens was dan deed ik het niet. Ze hebben het bij mij niet eens geprobeerd om me te schorsen. (wat ongetwijfeld iets met mijn schoolresultaten te maken had, maar goed)

  9. Een school mag immers ook leerlingen verplichten het schoolplein op te ruimen (dwangarbeid, slavernijverbod), strafregels te schrijven (ook dwang) of zelfs na te blijven (vrijheidsberoving). Als dat mag, waarom zou tijdelijk inhouden van een telefoon niet mogen?

    Onzin. Een school mag dit soort dingen echt niet zomaar doen. Voor straf het schoolplein opruimen of strafregels schrijven en nablijven zijn op geen enkele wijze te relateren aan redelijke leerdoelen en daarom niet te rechtvaardigen met een beroep op de leerplichtwet. Dit is gebaseerd op al lang ontkrachtte negentiende-eeuwse opvattingen. Als het gebeurt en het me niet aanstaat zal ik mijn kinderen ophalen (desnoods door een tegenstribbelende docent opzij te duwen). De consequentie is wel dat de school de kinderen van school stuurt, en je dus een probleem hebt met de leerplichtambtenaar (al mag formeel een school een leerplichtige leerling pas verwijderen als zij een vervangende school heeft gevonden. Artikel 27 WVO, artikel 14 van het Inrichtingsbesluit).

    Gezien het dwingende karakter van de leerplicht denk ik dat het nodig is dat de wetgever heldere richtlijnen stelt voor wat in een schoolreglement mag staan. “Redelijk en proportioneel” is gewoon te vaag. De “overeenkomsten” die sommige scholen ouders voorleggen zijn wat mij betreft niet bindend, want ze liften mee op de dwang van de leerplichtwet, en zijn daarmee per definitie onredelijk.

    1. De school heeft ook een opvoedkundige functie en de straffen die je noemt kunnen daar zeker een rol in spelen. Het schoolplein opruimen een goede straf voor een leerling die een troep heeft gemaakt. Moderne strafregels zijn gerelateerd aan de overtreding en benoemen het ongewenst gedrag, waarom het ongewenst is en welk gedrag wel gewenst is. Dat 15x overschrijven is effectief (en gebaseerd op 21e eeuwse literatuur). Nablijven is zeer redelijk voor een leerling die lessen gemist heeft of verplicht werk niet gedaan heeft. Kom maar inhalen na de normale lessen.

  10. Mogelijk zou de school alleen de smartphone in beslag kunnen nemen en de simkaart plus een non-smart leen mobieltje kunnen meegeven. Op die manier is de leerling nog telefonisch bereikbaar maar kan hij niet meer facebooken, whatsappen, etc.

    1. Onzin, de telefoon is eigendom van de leerling en de school heeft eigendom te respecteren. Dat ze binnen hun gebouw je verplichten deze telefoon uit te zetten of in een kluisje te bewaren is nog tot daaraantoe.

      Innemen gedurende de dag als straf vindt ik al vrij ver gaan, strafwerk lijkt mij een betere oplossing. Als ze hem toch innemen, graag even zwart op wit dat je dat hebt gedaan anders krijg je hem niet. En bij schade of diefstal mogen ze de telefoon vervangen en eventuele verdere schade vergoeden. Moet je dat als school uberhaupt willen?

      Ik mocht vroeger op school geen walkman of discman hebben. Als ze hem zagen werd hij ingenomen en kreeg je hem eind van de dag terug. De mijne bleef dan ook netjes de hele dag in mijn tas en ging niet aan. Dat ging een paar jaar goed totdat een etter in de klas een leraar vertelde dat ik een discman in mijn tas had. Toen moest ik die inleveren, ondanks dat hij niet aan ging op school en ook op dat moment voor de leraar niet eens zichtbaar was. Dat heb ik dus geweigerd en ik moest mij melden bij de conrector. Ook daar geweiger hem af te geven, ik moest nablijven. Jammer dan ik geef hem nog steeds niet. Die discussie heb ik nog een paar keer gehad daarna omdat genoemde etter het nodig vond om dat een paar keer te herhalen. Aardig geescaleerd toen ik het zat was en hem in de klas en bij de directie uitmaakte voor NSBer en weigerde excuses aan te bieden. Uiteindelijk mijn gelijk gekregen toen de school in de problemen kwam nadat een aantal walkmans uit de la van een leraar waren gestolen. Ja, ik heb een groot probleem met authoriteit … wanneer die authoriteit willekeurige en onredelijke regels stelt.

      1. Weet je van een school die een poging heeft gedaan die vergunning te krijgen? Zorgen voor een constructie om het signaal te blokkeren mag wel en heeft een redelijk vergelijkbaar effect.

        Telefoons niet zichtbaar en hoorbaar in de klas mag wat mij betreft geëist worden, net als een verbod op het maken van foto’s of filmpjes in het schoolgebouw. Een straf van 2-4 uur nablijven binnen een week is in mijn beleving geen probleem. De telefoon tijdens de les uit op de tafel van de docent leggen terwijl de leerling deze kan zien is ook geen probleem. Wel zou de school terwijl deze daar ligt als straf verantwoordelijk moeten zijn voor elke vorm van schade.

      2. Arnoud schreef: ‘GSM verstoorders zijn wettelijk verboden zonder zendvergunning, en die krijg je niet als school’

        Eigendom afpakken is ook wettelijk verboden, en dat doen ze ook.

        Waarom mogen ze het ene illegale wel, en het andere niet?

      3. Een GSM werkt op radiotechniek. In het bibliotheekgebouw van de Tilburgse Universiteit was in 1995 geen radiosignaal te ontvangen (ik had destijds een draagbare radio met oortelefoon). GSM was er toen nog niet maar het zou me niets verbazen als er daar ook geen signaal is. Hoe ze dat gedaan hebben weet ik niet. Verstoren met een apparaat dat radiosignalen uitzend mocht toen evenmin, maar een kooi van faraday bouwen waar signalen ook niet doorheen komen mag wel. Als FM-signalen er niet doorheen gaan, dan gaan GSM-signalen er zeker niet doorheen. Dit heeft dan ook weer wel de consequentie dat 112 bellen daar ook alleen via een vaste lijn gaat (afwezige beheerders)

        1. GSM-signalen hebben een kortere golflengte (decimeters) dan FM-signalen (meters), dus in een kooi van Faraday komen ze door kleinere gaten heen. Aan de andere kant buigen ze minder makkelijk, waardoor line-of-sight belangrijker is. Interactie met slecht geleidende materialen (water, beton, hout e.d.) zou ook nog anders kunnen zijn. Dus blokkeren van het ene is niet het zelfde als blokkeren van het andere.

  11. Art 5:2 BW? Dat gaat dan misschien nog net wat gemakkelijker als de telefoon het eigendom van de ouder is en niet van het kind, maar als juridische onderbouwing waarom een telefoon niet door de school mag worden gehouden voor een dag of week lijkt het me best aardig.

    1. Hoewel ik vind dat een school het eigendom van anderen moet respecteren vind ik jouw argument pure onzin. Telefoons voor veiligheid? Voor 98% van de kinderen geldt dit gewoon niet. Ik kan me er iets bij voorstellen als een kind lange afstanden door afgelegen gebied moet fietsen, maar zoals gezegd, dit geldt misschien voor 2% van de kinderen. Mijn eigen kinderen gaan een kleine 20km verderop naar school. Ik zet ze ’s ochtends af bij de bushalte een dorp verderop, en haal ze aan het eind van de middag daar weer op. In het geval dat er op school iets is, dan is er op school net zo goed een telefoon om mij of mijn vrouw te bellen. Daar hebben ze echt geen mobiele telefoon voor nodig. Nee, ze hebben alle 3 een telefoon, maar primair omdat ze daar hun spelletjes op spelen. De keren dat ze met iemand moeten communiceren kan uiteraard met hun telefoon, maar net zo makkelijk door even naar de administratie van de school te lopen en vragen of ze daar even mogen bellen.

        1. Nee, niet omdat het voor mijn kinderen geldt, maar omdat 98% van de (schoolgaande) kinderen in een situatie zijn dat ze gewoon geen hele afstanden door afgelegen gebied moeten fietsen/lopen. Veruit de meeste kinderen wonen op zeer korte afstand van hun school. De noodzaak om een telefoon te hebben ‘voor de veiligheid’ zie ik met de beste wil van de wereld niet. Mocht je cijfers hebben die mijn ongelijk bewijzen, hoor ik dat graag.

          1. Die 98% klopt niet, voor zover ik kan zien. In het Compendium voor de Leefomgeving van de Rijksoverheid staat dat (in 2015) Nederlanders op gemiddeld 2,4 kilometer van de dichtstbijzijnde school voor voortgezet onderwijs wonen, en 85% op maximaal 5 kilometer. In Zeeland zie ik een gemiddelde van 5 kilometer, en Noord-Nederland is ook behoorlijk hoger dan de Randstad.

            En natuurlijk zijn er genoeg kinderen die niet perse naar de dichtstbijzijnde school gaan.

            1. Mensen die roepen ‘laat maar cijfers zien die mijn ongelijk bewijzen’ hebben bijna nooit zelf cijfers opgezocht. Die laten lekker de ander het werk doen terwijl ze zelf maar wat roepen. Ik heb het allang opgegeven om op zulke claims te reageren.

  12. Ik heb in een totaal andere case wel eens gehoord dat je iemand niet mag beperken in zijn grondrecht van vrijheid van meningsuiting. In dit geval speelt informatiegaring denk ik een grote rol. Door een telefoon af te nemen buiten lestijd, beperk je dat grondrecht van een kind enorm.

    Er zij hele generaties waarvoor dit geen enkel probleem zou zijn, maar als je vandaag de dag 14 bent, dan is je primaire bron van informatie (met name natuurlijk communicatie over wat zich in jouw kringen afspeelt, sociale media, nieuws, YouTube, etc), toch wel je smartphone.

    Maar naast alleen informatiegaring is de smartphone natuurlijk ook een zeer belangrijk middel om je te uiten. Zonder dat je meedoet in de WhatsApp groep van je klas, of niet iedereen op SnapChat hebt, of wat dan ook, dan hoor je er natuurlijk niet echt bij. Je ziet hele gezelschappen van jongeren bij elkaar staan en iedereen staart naar een schermpje, niet naar elkaar (en dat zeg ik zonder er een waardeoordeel over te hebben). Is het dan niet bijzonder onredelijk om iemand een straf op te leggen die hem/haar effectief buiten de sociale groep plaatst, en de mogelijkheid ontneemt om zich te uiten via het medium dat voorheen het primaire communicatiemiddel was?

    Ik durf wel te stellen dat het innemen van een smartphone van een 14 jarige een onredelijke beperking van de vrijheid van meningsuiting is. Zou dat bij een rechter standhouden?

    1. Vrijheid van meningsuiting mag onder het Nederlandse (Europese) recht beperkt worden als daar wettelijke regels voor zijn of om schade aan andere grondrechten te beperken of voorkomen. De rechter zal een dergelijk argument meenemen in een belangenafweging.

      Mijn onderbuikgevoel zegt dat een rechter het tijdelijk innemen van een telefoon onder lestijd zal accepteren als ordemaatregel, maar teruggave voor het einde van de schooldag zal verwachten.

      1. Nablijven is niet hetzelfde als een week je primaire communicatiemiddel moeten inleveren. Bij het nablijven mag je aan het einde van de werkdag weer naar huis, dat is in veel gevallen proportioneel. Je telefoon een week lang inleveren gaat een forse stap verder en beperkt je dus onnodig in je vrijheid van meningsuiting.

    2. Ja hoor. Want ze hebben thuis zeker geen laptop of zo waarop ze ook sociale media en nieuws en zo kunnen volgen? Op schoolplein is een ander verhaal, maar dat je dat doet onder het mom van “je moet ergens bijhoren” ben ik het niet mee eens; je moet niks.

      1. Ik snap dat het allemaal hopeloos nieuwerwets is en onbegrijpelijk als je ouder dan 30 bent, (zelf ook schuldig aan) maar heel veel sociale media werken op een laptop heel anders dan op een portable device met camera. Is er uberhaupt een pc-client voor snappchat? En kunnen koters dat installeren?

        Natuurlijk, wij zetten de TV aan op Hilversum 1, pakken het Algemeen Dagblad en zelfs de bejaarden zitten volgens het nieuws inmiddels op FaceBook, maar deze communicatiemedia zijn de jeugd totaal vreemd.

        En ja, je moet wel ergens bijhoren. Nu kijk ik er heel anders tegen aan, maar de meerderheid van de 13 jarigen moet echt wel ergens bij horen…

        1. Ik ben zelf 25 dus ik weet niet waar u vandaan haalt dat ik ouder dan 30 zou zijn?

          Snapchat ben ik niet bekend mee, maar volgens de media hebben de makers van Snapchat onlangs laten weten dat er binnenkort een versie voor Windows 10 komt in de Windows App Store. Binnenkort gemakkelijk te installeren dus. En sowieso, Twitter, Facebook, WhatsApp, YouTube… dat kan allemaal prima op een laptop of desnoods tablet.

          En dat erbij moeten horen ben ik het als jongere niet mee eens (ook niet toen ik op de middelbare zat), maar laten we zeggen: we agree to disagree.

          1. Excuses, ik deed die aanname omdat ik er (wellicht foutief) van uit ging dat iedereen onder de 30 snapt dat een laptop geen zaligmakend middel meer is om verschillende social media mee te gebruiken. Dat is klaarblijkelijk niet het geval 🙂

            Mijn betoog blijft dan echter staan, weliswaar iets genuanceerder: Voor een aanzienlijk deel van de kinderen, is de smartphone hun primaire en onmisbare communicatiemiddel (hoe triest of onnodig dat ook moge zijn). Dat wegnemen voor een week is een onredelijke inbreuk op de rechten van het kind.

            Waarvan ik dan uiteindelijk denk: een week is nou ook weer niet onoverkomelijk, moet je je maar gedragen. Daarna leer je het wel af…. Maar wat ik vind is ten opzichte van de wet niet zo interessant 🙂

            1. Excuses aanvaard 🙂

              Maar voor de duidelijkheid: ik ben er ook geen voorstander van om een smartphone een week af te nemen (al helemaal niet door de school), sorry als dat zo overkwam. Ik bedoelde alleen te zeggen dat áls het gebeurt, er nog alternatieven zijn om op sociale media e.d. te komen, waaronder laptop en/of tablet. Natuurlijk zullen een paar dingen dan iets minder makkelijk gaan wellicht, maar voor een weekje is dat absoluut geen wereldramp. De week is zo voorbij en dan gaat alles weer als vanouds voor ze. Maar nogmaals: dat betekent dus niet dat ik er een voorstander van ben want dat ben ik niet.

  13. Naast dat je niet meer bereikbaar bent of niet meer kunt communiceren, is het is niet mogelijk om in te loggen zonder two-factor authorization. Waar ligt de grens duidelijk wel, en hoe vergelijkbaar is deze?

    De school die je huissleutel in beslag neemt, omdat je hem gebruikt om op je kaft te krassen tijdens de les?

  14. “Een school mag immers ook leerlingen verplichten het schoolplein op te ruimen (dwangarbeid, slavernijverbod), strafregels te schrijven (ook dwang) of zelfs na te blijven (vrijheidsberoving).”

    Wat dat laatste betreft: ze mogen je niet opsluiten of tegenhouden, wanneer je wil gaan.

  15. Nu een nieuw punt. Ik krijg in het eerste jaar van het voortgezet onderwijs tijdens een oudergesprek te horen dat een telefoon nu eenmaal de vooruitgang is en dus gewoon. In het tweede jaar krijg ik te horen uw kind heeft geen telefoon nodig. Dat hebben we geprobeerd. Nu blijkt dat de leraren zelf geen fatsoenlijk contact meer hebben en alles over internet doen. Tot het wijzigen van lesroosters als de kinderen al onderweg naar school zijn. De kinderen zijn gewoon hulpeloos zonder telefoon. Kortom ik heb mijn zoon de telefoon terug gegeven want dat is ik refter naar de leraar “de toekomst”. Nu wordt op schoolkamp gevraag de telefoon in te leveren maar dat heeft mijn zoon niet gedaan. De leraar heeft toen tijdens zijn afwezigheid zijn bagage doorzocht. Dit gaat mij echt te ver, helemaal met al die verhalen dat pedofielen zelfs zwemles kunnen geven en op school kunnen rondlopen.

    Dit moet aan banden gelegd worden. Als leraren alles over internet doen moeten ze ook de telefoon toestaan.

    Hoe zit het nu met de smart watch?

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.