De Tweede Kamer is akkoord gegaan met een verplichting voor verkopers van slimme apparaten en digitale diensten om software- en beveiligingsupdates uit te brengen. Dat meldde Security.nl onlangs. Volgens mij was er niet heel veel keus, gezien dit uit een Europese Richtlijn komt en dus gewoon geregeld moest. Desondanks: mooi nieuws, en ik ben benieuwd. We hebben al zó lang last van gebrekkige apparaten met internettoegang.
De regeling omtrent updates wordt opgenomen in artikel 18 van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek, dat is de plek waar conformiteit (“wettelijke garantie”) van verkochte zaken worden geregeld. De wettelijke term wordt “zaken met digitale elementen”. De kern is als volgt (lid 4):
Bij een zaak met digitale elementen zorgt de verkoper ervoor dat de updates, waaronder beveiligingsupdates, die nodig zijn om te bewerkstelligen dat de afgeleverde zaak aan de overeenkomst beantwoordt, aan de koper worden gemeld en geleverd gedurende de periode die de koper redelijkerwijs kan verwachten, gezien de aard en het doel van de zaak en de digitale elementen, en rekening houdend met de omstandigheden en de aard van de overeenkomst als de koop voorziet in levering van de digitale inhoud of digitale dienst.De wet schrijft dus niet een specifieke periode voor, maar koppelt deze -net als de ‘gewone’ verwachting omtrent goed werken- aan de redelijke verwachting van de koper. Dat is dus iets dat we in de rechtspraak moeten gaan zien wat redelijk is.
Uitgangspunt is dus wel dat er updates gaan komen. Expliciet zeggen “wij verkopen zonder updates” is daarmee niet mogelijk, want dit is wel dwingend consumentenrecht. Maar er is een gaatje:
Van het niet beantwoorden van de afgeleverde zaak aan de overeenkomst in de zin van de leden 2 of 4 is geen sprake indien de koper er bij het sluiten van de overeenkomst uitdrukkelijk van in kennis werd gesteld dat een specifiek kenmerk van de zaak afweek en de koper die afwijking bij het sluiten van de overeenkomst uitdrukkelijk en afzonderlijk heeft aanvaard.Ja, dat is weer een extra vinkje dat je dan moet zetten. Ik kan nergens vinden of de verkoper je mag verplichten dat vinkje te zetten of anders geen verkoop, maar ik denk het wel. Dat zou dan acceptabel zijn omdat je het héél duidelijk apart gemeld wordt en je dus apart moet zeggen dat je dat wil.
Verder vermeldt het wetsvoorstel een regeling over als de consument de update niet installeert. Niet verrassend is de leverancier dan niet aansprakelijk voor fouten die de update zou hebben opgelost, mits de update voldoende duidelijk was aangekondigd en de installatie-instructies duidelijk genoeg waren.
In alle gevallen gaat het dus over de verkoper, zeg maar de Mediamarkt of Coolblue, en dus niet de fabrikant. Daar heb je als consument eigenlijk nooit direct wat mee te maken, immers. Wel is het zo dat als de fabrikant iets aankondigt of meldt over het product, dit bindend wordt op de verkoper. Het is dan dus mogelijk dat zeg Samsung zorgt voor het melden en beschikbaar stellen van updates, maar dat jij gewoon de Mediamarkt aansprakelijk stelt als die update je telefoon versteent.
Al langer was geregeld dat de verkoper zelf een bindend verhaalsrecht (regresrecht) heeft op de importeur of fabrikant, deze wet verandert daar niets aan. Dus de Mediamarkt mag dan de Europese importeur van Samsung aansprakelijk stellen, of Samsung zelf. En in de zakelijke levercontracten kan dát niet worden verboden.
Arnoud
Levert onder dwang gebruikmaken van vingerafdruk van verdachte ter ontgrendeling van bij hem in gebruik zijnde smartphone met het oog op bewijsgaring inbreuk op het o.m. in art. 6 EVRM vervatte nemo tenetur-beginsel op? Die vraag kreeg de Hoge Raad onlangs voorgelegd in een strafzaak, en het