Dutch Filmworks mag van Autoriteit Persoonsgegevens tegen bittorrenters gaan optreden

De Autoriteit Persoonsgegevens heeft een ontwerpbesluit gepubliceerd waarin staat dat de toezichthouder van plan is om Dutch Filmworks toestemming te verlenen om illegale up- en downloaders op te sporen in torrentzwermen. Dat las ik bij Tweakers, met excuses voor de vertraging. DFW roept al een tijdje achter illegale downloaders aan te willen gaan, maar lijkt dus serieus te worden: toestemming van de privacytoezichthouder is immers een vereiste om grootschalig te gaan snuffelen naar persoonsgegevens in openbare netwerken.

In theorie is het vrij simpel om achter illegale downloaders aan te gaan. Wie op Bittorrent up- of downloadt, zal daarbij immers zijn IP-adres onthullen aan de andere ‘peers’ in het netwerk (de zwerm, in Tweakerstaal). Wat je dus doet, is je aansluiten op dat netwerk en doen alsof je het bestand ook wilt hebben. De IP-adressen komen dan als vanzelf binnen. Daarmee kun je dan naar de betreffende internetproviders om NAW-gegevens te eisen, waarna je de betreffende persoon sommeert en aanklaagt.

Het bijhouden van die IP-adressen telt echter als een verwerking van persoonsgegevens, en gezien het doel daarvan (opsporing strafbare/onrechtmatige feiten) is toestemming van de toezichthouder verplicht (art. 31 Wbp). Die krijg je alleen als je een duidelijk protocol uitwerkt en daarbij zo veel mogelijk rekening houdt met de privacy van de personen wiens gegevens je verwerkt.

Kort gezegd komt het protocol van DFW erop neer dat het zonder IP-adressen wel héél ingewikkeld wordt om up- en downloaders aan te spreken, want er is geen overige identificerende informatie. Andere routes dan het aanpakken van die personen zijn er niet; blokkeren bij internetproviders mocht immers niet van het Hof Amsterdam. Plus, wie onrechtmatig bezig is moet zich niet zomaar achter de privacywet kunnen verschuilen. Zeker niet omdat torrenten nooit ‘per ongeluk’ gebeurt; wie een torrent opvraagt doet dat bewust en dan moet je niet klagen als je wordt gepakt.

Het juridisch kader is verder vrij standaard. Een derde partij verzamelt de IP-adressen en legt daarbij op forensisch betrouwbare manier vast wat en hoe. Resultaten worden aan DFW verstrekt, waarna die naar de Nederlandse internetproviders kan stappen om NAW-gegevens te krijgen, “al dan niet vrijwillig”. Het enige dat ik mis, is hoe om te gaan met het onvermijdelijke verweer dat het niet de abonnementhouder maar de buurman/het kind/een huisvriend was die zat te downloaden.

Wie bezwaar wil maken, kan dat tot 25 augustus doen.

Arnoud

53 reacties

  1. Is “mijn buurjongen was aan het down-/uploaden” niet zo’n beetje hetzelfde als “mijn buurjongen reed door rood met mijn auto”? Op het moment dat ik een bekeuring/aanklacht krijg, en ik weet te bewijzen dat iemand anders op dat moment in mijn auto reed, wordt de bekeuring toch ook doorgeschoven naar de andere persoon?

    (Mijn lease-maatschappij laat verkeersboetes ook doorsturen naar de hoofd-rijder: ik.)

    1. Als ik het goed heb begrepen hebben ze voor verkeersovertredingen specifieke wetgeving die zegt dat je als eigenaar aansprakelijk gesteld kunt worden en dat dan de bewijslast bij jou ligt dat jij niet reed. Voor andere dingen is die wetgeving er niet.

  2. Behalve dan dat je voor een auto een niet makkelijk te krijgen sleutel (of FOB) nodig hebt en dat je die expliciet aan je buurjongen uitleent. Bij (wireless) netwerken is het helaas nog al te makkelijk om even het netwerk van de buren te gebruiken. Al dan niet bewust.

    Dat zal zeker niet altijd het geval zijn maar een aantal false-positives op deze manier zal zeker voorkomen. Bedenken hoe je daar mee om gaat en dat vastleggen voor dat je begint is een goed idee.

  3. Was het niet zo dat er al jurisprudentie was dat IP-adressen niet direct te herleiden zijn tot een persoon? Dus ze zullen met meer informatie moeten komen om het aannemelijk te maken dat persoon X op adres Y vanaf IP-adres Z heeft zitten downloaden voordat ze een schikkingsvoorstel kunnen sturen.

    Al ben ik wel bang dat dit straks gewoon uitloopt op het Duitse model waar “waakhonden” gewoon met een robot alle IP-adressen kunnen afvangen, daarvan (geautomatiseerd) de NAW-gegevens opvragen en ze een standaardbriefje sturen. Nu betalen, of anders veel succes bij de rechter.

    Dat is niks anders dan pure bangmakerij en misbruik maken van het feit dat veel consumenten geen middelen hebben om zelf een rechtsgang te betalen.

    Mocht dit per casus via een rechter gaan (al dan niet via de voorzieningenrechter) dan is het niet zo’n punt, maar als er straks een brede toestemming komt om de adressen geautomatiseerd te verwerken dan is het hek misschien van de dam.

    1. Wat is er (principieel) mis met het feit dat jij verantwoordelijk bent voor wat er met jouw internetaansluiting gebeurd? Je bent ook verantwoordelijk als de boom in jouw tuin iemand zijn tuinhuisje plet, of je hond of kind iemands spullen kapot maakt? En je was er zelf bij toen je de wifi-code uitdeelde aan anderen. (De tijd dat elke router standaard admin/admin had in te loggen of elk draadloos netwerk hetzelfde wachtwoord had is al weer lang geleden.)

      Dus een IP adres is prima te herleiden tot een persoon: De persoon op wiens naam de aansluiting staat. (Anders zou het toch ook geen persoonsgegeven meer zijn volgens WBP/AVG?)

      1. Maar als je router WPS met 8-cijferige PIN heeft, heb je al een probleem. Het protocol bleek dusdanig lek dat je in maximaal 11000 pogingen ( 20 seconden) de code kon raden en verbinding kon maken. Ik weet niet of het protocol al een update heeft gehad, maar wel dat errrrrrrug veel routers WPS by default aan hebben staan. Als ik de eigenaar vraag ‘weet jij dat je WPS aan staat’ dan kijken ze me aan alsof ze water zien branden. Vanuit een ander perspectief zie ik ook veel default WPA2 PSK die voor het merendeel van de digits af te leiden is uit gegevens die het zelf uitzend, waaronder het MAC adres.

        Het is redelijk eenvoudig om in te breken op de wifi van je buren over overburen, als ze niets tegen bovenstaande problemen hebben gedaan. Laten we eerlijk zijn, de meeste mensen zijn al blij als hun wifi zonder problemen werkt. Ik vind dus niet dat de bewijslast zo laag gelegd kan worden als jij stelt. Je kan namelijk niet makkelijk aan je router vragen ‘wat is er vandaag via mijn verbinding binnen gehengeld?’

        1. Het lijkt mij toch dat je als consument in de basis zelf verantwoordelijk bent voor het neerzetten van een degelijke router en dat je anders de schade maar moet verhalen op de daders of de verkoper van de router (of de provider als deze de routr geleverd heeft) als je kan aantonen dat de schade veroorzaakt is door ondeuglijke beveiliging waar je zelf geen invloed op hebt kunnen hebben. Het zou wel heel slecht zijn als je je kan verschuilen achter “Mijn router heeft WPS en dat heb ik niet uitgezet, dus ik heb het niet gedaan, het was de scriptkiddie buurjongen”.

          Als zo’n verdediging juridisch stand zou houden zou ik dat toch wel erg slecht vinden van onze wetgever.

          1. Ik heb een niet beveiligd, afgeknepen gast netwerk in de lucht. Verder staan er maar een paar poorten open, voor browsen en e-mail. Om hackpogingen te kunnen ontdekken log ik alle connecties met dit netwerk, maar door round robin logging is dit afhankelijk van de drukte maar 1 tot 5 dagen log.

            Aangezien ik in een winkelcentrum woon, merk ik dat dit netwerk erg veel gebruikt wordt. Als ik alleen al kijk naar het log van vandaag, een vrij rustige maandag zie ik 6 verschillende apparaten die verbinding hebben gemaakt met het gast netwerk. Het lijkt mij dan ook vrij eenvoudig voor mij om met de logs aan te tonen dat ik verre van de enige gebruiker van mijn IP adres ben en dat het IP adres mij niet identificeerd.

            Ik zie niet waarom ik verantwoordelijk zou zijn voor het gebruik door derden, mijn ISP is toch ook niet verantwoordelijk voor mijn gebruik?

          2. Reality check!

            Mijn ervaring leert dat de meeste consumentenverbindingen gaan via een door de provider meegeleverd modem/router. Je huurt dat ding, tenminste er zit gewoon een opslag voor in de prijs van het abonnement, plus je weet dat het zonder poespas meteen werkt. Als leek zet je dan toch dat ding er op, in plaats van je eigen modem en routers en switches kopen?

            Is het redelijk om van een leek te verwachten dat ze hun eigen apparatuur kopen? Ik dacht het niet. Is het redelijk om te verwachten dat ze wachtwoorden veranderen? Praktijk leert dat het niet gebeurt. Het zou anders zijn als er geen helemaal wachtwoord op het wifi netwerk zit. Maar die situatie ligt gelukkig al ver achter ons. Je mag als leek van een wachtwoord als zEws542Si390 toch verwachten dat het niet te raden is? Als er zich iemand op je netwerk bevind door dat wachtwoord te raden of te brute-forcen, is dat jouw probleem? Het is sowieso al computervredebreuk omdat die persoon er vast zonder toestemming op zit. Als iemand anders jouw bezit valselijk toe-eigent en er iets mee doet dat tegen de wet is, is dat jou dan aan te rekenen? Als iemand jouw auto steelt en een kind dood rijdt, bijvoorbeeld? Of als jouw gestolen motor wordt gebruikt bij een overval op een benzinestation langs de snelweg? Of als je legaal in het bezit bent van een vuurwapen, iemand steelt het en schiet een dag later een bankmedewerker dood? Ben je dan bij voorbaat medeplichtig?

            Je kan zeggen, maar dat modem staat gewoon in je huis, dus anders. Echter, de verbindingen met het internet zijn niet tastbaar of met het blote oog zichtbaar. Dan de vraag, is het redelijk om te verwachten dat iemand al het verkeer dat langs zijn modem gaat monitort? Doe je zelf dat, elke bit? Als bijkomend probleem, wat te doen als er een lek in je router’s firmware zit en de fabrikant brengt niet of niet op tijd updates uit? Is dat bij een modem van de provider jouw verantwoordelijkheid, of die van de provider? Het concept van lekken waar nog geen patch voor is geldt ook voor andere software, trouwens.

            Mijn conclusie is dan ook dat het te makkelijk is om iemand anders iets in de schoenen te schuiven, dat de gemiddelde consument te weinig weet van de technieken, dat je onschuld bewijzen praktisch onmogelijk is, dat internet te belangrijk is in ons leven om als luxe te kunnen zien, en dat daarom consumenten tegen zichzelf in bescherming moet worden genomen. En dat daarom de bewijslast hoger moet dan Jean-Paul voorstelt. Met de komst van ipv6 gaat dat makkelijker worden, alhoewel je nog steeds kan spoofen.

      2. En als iemand midden in de nacht jou tuin is binnengedrongen, met een spade de boom heeft ontkracht (even ervanuitgaande dat we te maken hebben met een nog jonge boom) uit de grond waarna ie op het tuinhuisje van de buurman viel. Ben je dan nog steeds verantwoordelijk? Dan zou je 24 uur per dag wakker moeten blijven om die boom in de gaten te houden of bewakers in uren. Dat kan toch allemaal niet? Ja, wel als je ’s ochtends ziet dat de boom scheef staat. Maar als ie direct na het door een derde persoon ontkrachten valt, dan was jij diep in slaap.

      3. Dus een IP adres is prima te herleiden tot een persoon: De persoon op wiens naam de aansluiting staat. (Anders zou het toch ook geen persoonsgegeven meer zijn volgens WBP/AVG?)

        Dat is precies wat ik probeer duidelijk te maken, er is volgens mij een eerdere uitspraak gedaan dat IP-adressen niet direct herleid kunnen worden naar een persoon. Hooguit dat de combinatie van IP-adres en tijdstip te traceren valt naar een abonnementhouder bij een bepaalde provider, maar dan zeg je nog steeds niets. En bij huisaansluitingen is het makkelijk, maar wat nu als je een wat grotere organisatie hebt die ook WiFi aan zijn klanten of gasten aanbiedt? Moet die dan logs bij gaan houden van wat alle klanten doen? Dat lijkt me nog een veel grotere en ingewikkelder beerput als het om persoonsgegevens gaat. Bovendien zijn die IP-adressen redelijk eenvoudig te spoofen.

        Waar ik veel eerder bang voor ben is dat straks die IP-adressen geautomatiseerd verzameld gaan worden en een organisatie zoals DFW met hagel gaat schieten, en dan gaat kijken wat er aan betaalde schikkingen terugkomt. Dan gaat het van rechtvaardigheid naar een puur verdienmodel waar de betaalde schikkingen (ook als ze onterecht zijn) gebruikt worden om een eventuele rechtsgang te dekken van iemand die moeilijk doet en genoeg knaken heeft om in de rechtszaal te komen. Wat er dan overblijft verdwijnt in de zak van DFW, ook als dat om schikkingen gaat aan mensen die er niets mee te maken hebben.

        In Duitsland is die situatie al aan de hand en daar wemelt het ook van malafide advocatenkantoortjes die gewoon blafbrieven sturen met een spookfactuurtje er aan vast, en de gewone consument gaat 9 van de 10 keer betalen. Want anders draait het op een rechtszaak uit met geld wat ze toch niet hebben.

      4. Niets mis mee maar er zijn meer mensen die gebruik maken van die verbinding. Ook eventuele gasten. Zowel Wifi als lan en die zijn vaak geen ICT expert. Klikken op een linkje en horen muziek of zien een film (pje) wete ndie veel dat het via een torrent gestreamd wordt. Je kan zelfs reclame zo binnen krijgen. Zou dan wel mooi zijn om wederkerigheid toe te passen dan.

        Om bij de analogoe van ee nauto te blijven, voor een auto moet je een rijbewijs hebben enzou je dus moeten weten wat je doet. Voor een internnet verbinding hoef je niets te doen en ik zie het niet gebeuren dat jij je medebewoners en gasten eerst een verplichting oplegt. En nog af een toe een vreemde op mijn gast Wifi… of mag opensource dan ook al niet meer? Zouden de grote media bedrijven wel mooi vinden, die hebben wat mij betreft al veel en vee lte veel macht. ( Zie de situatie van megaupload. VS gestuurd door Warner en consorten, zelfs macht uitgeoefend in een ander land en werelddeel nog even afgezien of ze gelijk hebben of niet. Te veel macht)

  4. Ik denk dat als ze het de eerste keer bij een waarschuwing laten en pas bij de tweede keer met afkoopsommen en zo beginnen, dat ze dan de voornaamste bezwaren makkelijk kunnen ondervangen. Ja, natuurlijk kan het de buurjongen zijn die via jouw verbinding aan het torrenten is, maar als je daar na die waarschuwing nog steeds niets aan gedaan hebt, wordt het toch echt jouw probleem.

  5. Maar wat kan DFW vragen aan een illegale downloader? Alleen de daadwerkelijk schade staat me als trouwe lezer bij. Dat is dan iets van €5 tot €10 per film, al naar gelang de film in de bioscoop draait of al te huur is via VOD?

    1. Als torrenter ben je onderdeel van de swarm en upload je ook (behalve als je dat uit zet en alleen leecht). Dus heb je meegeholpen naar X mensen te uploaden en staat je een veel grotere schadevergoeding te wachten.

      1. Daar kan ik aan de ene kant in komen, maar aan de andere kant vraag ik me af of DFW schade kan claimen bij up- en downloader. Dat zou dan dubbelop kunnen zijn.

        Sowieso zal DFW alleen de rechten voor Nederland (of Nederland en België) hebben, dus niet kunnen claimen voor schade bij up- of downloaders uit andere landen. Tenminste, dat neem ik aan.

      1. Dat hang maar net van de instellingen af.

        Hoe zit dat trouwens als je alleen download. Een partij als BREIN of bedrijven die in hun opdracht werken kunnen aan een swarm deel nemen om IP adressen te verzamelen. Maar als je alleen download kunnen ze hoogstens constateren dat je bij hun iets hebt gedownload. En ik nu niet zeggen dat de vertegenwoordiger van auteurs een evident illegale bron is…

    2. precies. In Nederland kan de schade nooit meer zijn dan de daadwerkelijke schade. Bij een nieuwe film is de schade dan een kaartje van de bioscoop. Ga daar maar peperdure rechtszaken om voeren. Maar dat doen ze natuurlijk helemaal niet. Als ze kunnen koppelen aan mensen gaan ze die dreigen met een rechtszaak en die kun je dan afkopen door bv 250 euro over te maken.

      1. “Als ik die film niet had gedownload was ik net zo goed niet naar de bioscoop gegaan…” De geleden schade is dus 0,0 na die uitspraak… En ik denk oprecht dat het zo werkt. Veel mensen verzamelen bitjes en bytes, de inhoud is vaak niet relevant. Zij downloaden een film “omdat het kan” niet omdat ze hem zo graag willen zien.

    3. In het auteursrecht kan wanneer de schade lastig te bepalen is de rechter een forfaitaire schadevergoeding toewijzen. 27 lid 2 AW uit mijn hoofd.

      Daarnaast zit bij Auteursrecht inbreuk met het gegeven dat de verliezer van de zaak veroordeeld kan worden tot het betalen van alle juridische kosten en dat een matiging hiervan lang niet altijd vanzelfsprekend is bij auteursrecht, terwijl dit in andere civiele zaken in de regel wel zo is.

  6. Bovendien is het nog niet zo duidelijk wie torent binnenhaalt fout is. Veel mensen hebben echt geen idee dat popcorn time niet zou mogen bijvoorbeeld. Daarnaast, in het Nederlandse systeem hoef je alleen de daadwerkelijk geleden kosten te vergoeden. Dus gangbaar voor een film is €5,99 a 7,99. Bedragen als duizenden euro’s zullen Nederlandse rechters echt niet toekennen . Overigens is DFW vaak alleen maar een distributeur en heeft men de rechten voor NL. Hoe zit dan dan als je een kopie van de film uit Zweden hebt gedownload ? Daarmee heb je hun rechten niet geschaad lijkt me .

      1. Alleen is het grote verschil dat de Nederlandse wet voor de burger transparant is.

        De verdeling van rechten binnen de entertainment-industrie is dat (opzettelijk) niet. Dus je kan als consument niet bij voorbaat zien van wie je precies de rechten hebt geschonden, hooguit DAT je rechten hebt geschonden. Dus je kan niet eens controleren of DFW wel de rechtmatige vertegenwoordiger is, dat moet je maar op basis van hun beweringen geloven.

          1. Leg mij eens uit hoe ik dan als consument kan bepalen of de geëiste schadevergoeding (dus geen boete!) redelijk is, en of de partij die mij aanklaagt wel de juiste is en dat niet op goed geluk doet omdat ze graag een paar euro aan mij willen verdienen?

            “Gij zult niet downloaden” is een redelijk gebod, alleen moet het wel een rechter zijn die daar uiteindelijk uitspraak over doet. Niet een of ander kantoor wat schikkingsvoorstellen stuurt en misbruik maakt van het feit dat veel mensen geen geld hebben om naar de rechter te stappen. Want er is geen rechtsbijstandverzekering die auteursrechtzaken dekt, dus als consument kun je niet zomaar zeggen ‘je lult uit je nek, dagvaard me maar’.

            Ik ben niet tegen het principe maar wel tegen de manier waarop. Dit is vragen om misbruik.

            1. Dit model wordt al enige tijd in Duitsland gehanteerd, nu weet ik natuurlijk niet of daar veel misbruik gemaakt wordt (voor zover ik hoor niet, maar goed dat zijn maar een paar Duitse kennissen). Maar daar zou je eens naar kunnen kijken.

              Argument van geen geld hebben vind ik niet heel sterk als het schikkingsvoorstel terecht is, if you can’t do the time, don’t do the crime.

              1. Argument van geen geld hebben vind ik niet heel sterk als het schikkingsvoorstel terecht is, if you can’t do the time, don’t do the crime.

                De zure nasmaak zit hem er dus in dat je je niet eens kan verdedigen wanneer je geen geld hebt. Dus ook wanneer het schikkingsvoorstel niet terecht is, maar je geen geld hebt, heb je geen keus behalve het schikkingsvoorstel betalen. Want in het geval van civielrecht (waar het hier om gaat) moet je als gedaagde aan de rechter aannemelijk kunnen maken dat ze een onterecht schikkingsvoorstel hebben gestuurd. Het principe van “onschuldig tot het tegendeel is bewezen” geldt namelijk niet bij auteursrechtzaken.

                Dat heeft als consequentie dat je dus al by default veroordeeld bent als je geen geld hebt om een advocaat te kunnen betalen, ook als je niets met de zaak te maken hebt. En dat is onrechtvaardig.

                1. Dat vind ik best een vreemde redenatie. Als jij het schikkingsvoorstel afwijst dan wel negeert zal de andere partij de zaak nog steeds moeten laten voorkomen als zij de zaak willen voortzetten en zij zullen tijdens dat proces nog steeds moeten bewijzen dat jij inbreuk hebt gepleegd. Als dat bewijs er is zal jij het inderdaad moeten weerleggen, maar niet op voorhand al. Als zij geen bewijs kunnen produceren van 1. het feit dat ze rechthebbende zijn, 2 het feit dat jij inbreuk gepleegd hebt gaat een rechter jou echt niet veroordelen.

                  Heb je echter geen geld voor een eventuele rechtsgang, of ben je bang dat een eventuele rechtsgang je meer kost meer kost dan het schikkingsvoorstel dan kan dat inderdaad onrechtvaardig aanvoelen wanneer jij meent onschuldig te zijn, maar dat is dan inderdaad de afweging die je moet maken.

                  Daarnaast betekend een schikkingsvoorstel accepteren van een 3de partij niet dat je by default veroordeelt bent, er is dan namelijk geen rechter aan te pas gekomen om je al dan niet te veroordelen.

            2. Dat kan je als consument inderdaad niet bepalen. Maar een dergelijk vraagstuk is uiteraard pas aan de orde als je de wet overtreden hebt: iets dat je uiteraard wél zelf kunt bepalen en in de hand hebt. Ze zullen je een schikkingsvoorstel doen, ben je het daar niet mee eens of denk je dat het wellicht niet redelijk is kan je aangeven de schikking niet te accepteren en dan wacht je tot ze gerechtelijke stappen ondernemen.

              1. Waar het om gaat is de situatie dat jij niets gedaan hebt en er een schikkingsvoorstel komt. Bijvoorbeeld omdat er misbruik is gemaakt van jouw gast netwerk. Als je het geld niet hebt om de schikking te betalen heb je waarschijnlijk ook het geld niet om je tegen de onterechte claim te verdedigen.

                Het gevolg is dat alleen nog mensen die voldoende financiele middelen hebben, voldoende tijd en de wil om dit wanneer het zich voor doet aan te vechten een open gast netwerk kunnen hebben. Met andere woorden volkomen legaal gedrag wordt vooraf al ontmoedigd door de dreiging van de auteursrechten zaken door partijen met ‘oneindige’ financiele middelen om te procederen.

                Ik weet niet hoe anderen erover denken, maar als je alleen van je recht gebruik kan maken als je geld hebt. En anderen kan ontmoedigen om van hun recht gebruik te maken doordat je geld hebt, is er iets heel erg mis met de rechtstaat.

                1. En de mogelijkheid om met geld gebruik te kunnen maken van je recht en anderen te ontmoedigen is een fundamenteel probleem in het recht. Helaas zie ik geen enkele optie om dat te voorkomen zonder dat het nog lastiger wordt om je recht te halen als je weinig geld hebt. Als iemand een goed idee heeft hoor ik het graag.

                  Als een schikking aangeboden wordt met een bedrag dat in redelijkheid hoger ligt dan wat een rechtbank toewijst, als je de kosten rond een rechtzaak weg laat, dat je dan bv de kosten van de rechtzaak volledig voor rekening laat komen van de eiser ongeacht de verdere uitspraak dan heeft dat al een positief effect op de verhouding tussen claims en rechtzaken denk ik. Het zorgt in ieder geval voor iets meer balans tussen beide partijen.

                  1. Ik heb in het verleden succesvol een beroep op mijn rechtsbijstandsverzekering kunnen doen. Toen het de tegenpartij duidelijk was dat er voor mij geen enkel probleem was om de zaak naar de rechter te laten gaan zongen ze meteen een toontje lager en was er snel een schikking zonder dat de rechter er aan te pas kwam.

                    Helaas kan je jezelf nergens verzekeren voor het verdedigen tegen onterechte auteursrechten claims. En zijn er nog veel meer zaken uitgezonderd bij rechtbijstandsverzekeringen. En juist daar zie je dat partijen de grenzen van het toelaatbare opzoeken. Het eerste wat je kan doen om het eerlijker te maken is afschaffen dat de verliezer voor alle kosten opdraait. BREIN zoekt bijvoorbeeld de grens op en is druk bezig die op te rekken. Hierdoor is het helemaal niet meer zo zelfsprekend dat ‘inbreukplegers’ dat bewust hebben gedaan. Goedertrouw is zeerwel mogelijk en zelfs waarschijnlijk in deze grens gebieden. Ieder zijn eigen kosten is in dit geval dan ook niet meer dan redelijk.

                2. Ik denk dat we eerst moeten bepalen hoe onterecht die schikking is. In Duitsland wordt dit model al enige tijd gebruikt en ligt voor zover ik begrijp van Duitste kennissen de juridische verantwoordelijkheid bij de abonnementshouder van het abonnement waar het IP aan gekoppeld is. Met als uitzondering wanneer dat abonnement enkel voor een Open Wifi gebruikt wordt (een open gastnetwerk naast een private Wifi verbinding op hetzelfde abonnement lijkt daar voor zover ik dus begrijp niet onder te vallen). Bij een vast gestelde inbreuk op een Open Wifi netwerk mag de rechthebbende in plaats van een schikking wel eisen dat het Open Wifi werkt beveiligd wordt zodat een volgende inbreuk niet meer mogelijk is.

                  Nu is dit natuurlijk Duitsland en kunnen er (subtiele) verschillen zitten in de wetgeving en hoeft dit niet 1 op 1 hier ook toegepast te kunnen worden (al weet ik niet of bijv. overkoepelende EU wetgeving ook van toepassing is). Maar zomaar zeggen dat een open gast netwerk niet voor aansprakelijkheid kan zorgen zou ik niet durven doen in ieder geval.

  7. Alleen de sufferds lopen tegen de lamp. De ‘echte’ boosdoeners zullen vast en zeker via buitenlandse proxies up- en downloaden. Dan wordt de handhaving wel erg omslachtig. En na de eerste handhavingspoging gaan er gewoon meer mensen usenet op. Dat via een VPN en zeg maar doei tegen handhaving. Overigens denk ik dat degenen die bijv. Netflix hebben nog nauwelijks iets zonder te betalen downloaden. Als de industrie zich nu eens richt op dat soort systemen ipv dit soort achterhoede gevechten

    1. Daar zit precies het probleem. Om aan alle content te komen moet je bij meerdere van dat soort diensten een contract afsluiten. En dan ook nog met de diensten in de juiste landen. Ik wil best betalen voor content (ja ik heb de betaalde variant van Netflix en Spotify), maar het is lastig als je een keer een bepaalde serie wilt zien. Eerst mag je dan uit gaan zoeken welke dienst die serie aanbiedt in Nederland (om niet naar proxy constructies te gaan kijken). Over de content die ze hebben zijn lang niet alle diensten helder.

      Als ze dit soort constructies makkelijker maken of zorgen voor een dienst met alle content die op tv komt/is geweest en meer dan zou het al beter worden. Dan blijft enkel nog over waar de verbinding te slecht of duur is om te streamen dat mensen moeten gaan kijken naar opties met downloaden of het kopen op fysieke media.

      1. In de vakantie ’s avonds op netflix iedere avond een afleveringetje van Supernatural gekeken. Wil ik nu thuis de serie verder kijken: niet verkrijgbaar op Netflix Nederland. Ik kan op mijn router de internetverbinding via een vpn laten lopen. Als ik dan Netflix kijk heb ik de serie wel, al mijn verkeer loopt dan transparant via het buitenland. Ik ben dan in overtreding van de netflixx regels, maar die zijn totaal zot. Bij eerdere werkgevers liepen de bedrijfsnetwerken via resp. Ierland en Engeland, dat was brilliant. Thuis verbinding met het werk en gebruik maken van het gigantische aanbod wat ze in het VK hebben. En geen vpn naar het buitenland, maar gewoon de routering van het interne bedrijfsnetwerk, dus compleet volgens de regels van Netflix. (vandaar totaal zot dat verbod op vpn)

  8. Zou het mogelijk zijn om een ISP op te zetten die de identiteit van zijn klanten niet kent? Communicatie doe je per e-mail; betalingen via Bitcoin. De klant moet zelf een ADSL-modem aanschaffen; waarschijnlijk moet ‘ie bij installatie van de modem nog even wat inlog-gegevens invullen. Bij mij thuis is nooit iemand langs geweest om fysiek ergens een kabeltje aan te sluiten, dus het is alleen maar informatietechniek.

    Nu ik er aan denk: je kunt pre-paid SIM-kaarten kopen met contant geld, en opladen met contant geld, zonder ID-informatie te overhandigen. Vaak zit er ook wel internet bij; in wezen heb je dan een anonieme internetverbinding. Moet je ‘m natuurlijk niet thuis gebruiken of altijd met je meenemen: dan is je locatie zo bekend.

    1. Anoniem is niet zo moeilijk. Zoek een gratis Wifi met of zonder inlog want dat is niet relefant. Neem een Raspberry o.id. met wifi en een powerbankje met zonnepaneel EA installen en uit het zicht ergens neerleggen en iedereen kan gratis op “jou???” ook jij zelf dus internetten. Gaat werken tot iemand hem gaat zoeken en vinden. kosten nog geen 50 euro en een beetje werk. Wordt het risico waard op deze manier. En ik denk dat die kosten nog wel lager kunnen.

      Uiteraard laat je dat dingetje geen ip’s loggen anders ga je er toch nog aan

  9. Dat heeft in Duitsland niets met het auteursrecht te maken en is niet beperkt tot alleen dit soort zaken.

    Duitsland kent “Störerhaftung”, je kan daar als je schade hebt door wederrechtelijk handelen degene aanspreken die dit handelen mogelijk heeft gemaakt. Het openstellen van jouw verbinding geldt dan als mogelijk maken. Je kan dus aansprakelijk worden gesteld voor de gevolgen van een wederrechtelijk handelen, zonder de dader te zijn of zelfs maar betrokken te zijn geweest.

    Als jij door een bewuste handeling in een kettting van causale verbanden tussen daad en schade zit kan je voor de schade worden aangesproken. Een open WiFi verbinding wordt gezien als een bewuste handeling en causaal loopt de download via jouw verbinding, dus geen schuld, maar toch schadeplichtig.

    Daarnaast kan je in Duitsland ook nog eens abmahnen voor een derde zonder dat je daarvoor een machtiging nodig hebt. Met andere woorden iedere advocaat kan downloaders opsporen, abmahnen en het geld, ongevraagd, doorsluizen naar de auteursrechthouder. Dit natuurlijk onder inhouding van kosten en een redelijk uurtarief.

    Mag is voorzichtig voorstellen dat wij dit Duitse systeem in Nederland niet willen? Het is een waar gedrocht. Als je abgemahnt bent en betaald hebt ben je nog steeds niet gevrijwaard van vervolging!

    1. Weet jij waar die abmahnung-bedragen op gebaseerd zijn? Ik kan ondanks vele zoektochten nergens jurisprudentie of richtsnoeren ontwaren vanuit de overheid die zeggen wat het moet zijn. Het verbaast me hogelijk dat in Duitsland niemand naar de rechter lijkt te zijn gestapt om het bedrag aan te vechten. Zijn er geen principiële Duitse downloaders?

      1. Is de kans ook niet aanwezig dat de Duitsers die protest aantekenen niet voor de rechter komen? Want het risico van een vonnis die de winst van geautomatiseerd blafbrieven schrijven stopt is natuurlijk ook een probleem.

      2. In het algemeen niet echt, abmahnungen kun je natuurlijk overal voor sturen. Ik volg de problematiek in Duitsland puur uit interesse, ik kom daar graag en ken daar genoeg mensen.

        Specifiek in het kader van auteursrechten inbreuk kan je in een rechtzaak schade vergoeding eisen, dit is niet de abmahnung: § 97 Abs. 2 UrhG lid 2: Wer die Handlung vorsätzlich oder fahrlässig vornimmt, ist dem Verletzten zum Ersatz des daraus entstehenden Schadens verpflichtet. Bei der Bemessung des Schadensersatzes kann auch der Gewinn, den der Verletzer durch die Verletzung des Rechts erzielt hat, berücksichtigt werden.

        Der Schadensersatzanspruch kann auch auf der Grundlage des Betrages berechnet werden, den der Verletzer als angemessene Vergütung hätte entrichten müssen, wenn er die Erlaubnis zur Nutzung des verletzten Rechts eingeholt hätte.

        Urheber, Verfasser wissenschaftlicher Ausgaben (§ 70), Lichtbildner (§ 72) und ausübende Künstler (§ 73) können auch wegen des Schadens, der nicht Vermögensschaden ist, eine Entschädigung in Geld verlangen, wenn und soweit dies der Billigkeit entspricht.

        Je kan dus de schade eisen plus alle winst die de overtreder heeft gemaakt door zijn inbreuk, of je kan de schade baseren op de prijs die je had berekend als je een licentie had verkocht. Voor niet vermogensschade moet de geëiste schade billijk zijn.

        Abmahnen is verplicht voor je tot vervolging over kan gaan en is voor het auteursrecht geregeld in § 97a. In de abmahnung moet je precies beschrijven waarvoor je die verzonden hebt, welke schadevergoeding je eist en je kan een onthoudingsverklaring eisen. Het is niet logisch dat je meer schadevergoeding eist dan je op basis van bovenstaande kan eisen, anders gaat iedereen naar de rechter.

        Voor de kosten van de advocaat mag de Abmahnung met hoogstens ca. € 150 verhoogd worden. Het recht zou niet zo krom zijn als er niet uitzonderingen waren: Dat maximum geld alleen voor prive personen en als je geld verdient, direct of indirect, ben je dat al snel niet meer. Geen issue bij torrents, maar wel als je op je blog de fout in gaat en je blog van google ads oid hebt voorzien! Daarnaast geldt het alleen voor een eerste abmahnung; als dezelfde partij je al een keer op de juiste wijze heeft benaderd dan kunnen ze los gaan. Ook bij als het onbillijk is bvoor de klagende partij kan het maximum ter zijde geschoven worden.

        Hier een link naar uitspraken inzake 97(a).

  10. En hoe gaat dat er in de praktijk dan uitzien? Als ik de torrent aan mijn downloadlijst toevoeg, krijgt men kennelijk mijn ip adres. Maar voor hetzelfde geld breek ik de download halverwege af. Wat dan? Wat er verder niet is, kan je ook niet vervolgen lijkt mij.

    1. Ik zou daar niet teveel vanuit gaan. Als je de download halverwege afbreekt heb je immers nog steeds de helft wel gedownload en bovendien (omdat torrents zo werken) ook gedeeld met andere torrent gebruikers. Dat je er zelf geen voordeel uit heb gehaald lijkt mij niet relevant voor de vraag of je auteursrechten geschonden hebt. Hooguit zou het schadebedrag lager uit kunnen vallen omdat je minder inbreuk hebt gemaakt.

  11. Wat je op het internet vind en kijk is legaal want je betaal er immers fors voor en je wordt ook nog eens lastig gevallen met ads cq reclame dus het is een dubbel verdien model voor providers en grote internetbedrijven. Moet ik mij dan schuldig gaan voelen als ik met hulp van zoekmachines een boek of film vindt en deze lees of kijk? Dacht van niet. Ga dat geld maar halen bij degene die er zich eigen mee verrijken bv dat miljarden concern Google etc

    1. Nee, het is niet legaal. De eigenaar van dat boek of die film ziet geen cent van de advertentie-inkomsten van Google of de abonnementsinkomsten van de internetprovider. Daar zijn die kosten ook niet voor. Die reclame is wellicht irritant, maar kost je (in het geval van Google) geen cent, en zijn uit te schakelen, dus lang niet verplicht. Dat het bereiken van die illegale download heel wat oplevert voor bedrijven op je route maakt niets uit. Het maakt het hooguit heling in plaats van diefstal. Bovendien worden verspreiders ook aangepakt en worden providers en Google nog wel eens gesommeerd om bepaalde sites te blokkeren.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.