Een 44-jarige man heeft een lange tijd meerdere keren ingelogd op de systemen van zijn werkgever, terwijl hij daartoe niet bevoegd (meer) was. Dat las ik in een recent vonnis over een onderwerp dat me steeds meer ergert: computervredebreuk roepen terwijl iemand er wel mág zijn alleen niet om die reden. Ik blijf erbij dat dit fout is. (Oh en Outlook is wel een geautomatiseerd werk.)
Even wat achtergrond uit het vonnis:
Verdachte is op 1 juli 2011 in dienst getreden bij het bedrijf [bedrijf benadeelde] B.V. Hij verrichtte werkzaamheden als financieel en juridisch adviseur. Binnen deze organisatie was hij tevens verantwoordelijk voor de ICT-gerelateerde aspecten.In 2015 werd hij ziek, waarna in juni 2018 de arbeidsovereenkomst werd ontbonden (met bekrachtiging in 2019). Dat ging kennelijk niet geheel vrijwillig, getuige wat ik dan lees:
Verdachte heeft op zitting verklaard dat hij (ook) in de tenlastegelegde periode van 14 mei 2017 tot en met 29 juni 2018 meerdere malen met zijn eigen inloggegevens en met de inloggegevens van de directeur/eigenaar van het bedrijf, [benadeelde] , heeft ingelogd via een webbrowser op de e-mailaccounts van de web-e-maildienst van [bedrijf benadeelde] B.V .. Hij heeft daarbij meerdere keren schermafbeeldingen van e-mails gemaakt. Hij wilde zich verweren in een civiele zaak, waarin hij op grond van artikel 21 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering verplicht was de waarheid te vertellen. Daarvoor moest hij de waarheid achterhalen, aldus verdachte. Hij vond het niet chique, maar ook niet strafbaar wat hij deed.In die tijd bleek zijn account nog gewoon te werken, inclusief de speciale privileges die hij had vanwege die ICT-taken die hij had. Maar omdat hij ziek was, en het toch ook moeilijk “je werk” genoemd kan worden om bewijs te screenshotten voor een arbeidsgeschil, vindt de rechter dit een vorm van binnendringen met valse sleutel.
Dit is de discussie die we vaker hebben gehad: je hebt op zich legaal de sleutel/wachtwoord gekregen om ergens in te mogen loggen en dingen te doen. Je doet die dingen, maar met een andere intentie of doel dan waar de verstrekker ze voor gaf. Ik snap dat dat niet mag, en zou dit ook zeker “fout op het werk” of “plichtsverzuim” of “slecht werknemerschap” noemen. Maar computervredebreuk, een ernstig misdrijf waar 4 jaar cel op staat?
Ik blijf hier moeite mee houden. Als een werknemer tegen de instructie in met zijn eigen sleutel ’s avonds naar kantoor gaat en papieren dossiers kopieert, noemen we dat dan inbraak? Voor mij is dat evident onlogisch en blijkt hier weer het “cyber is zo eng” gevoel dat ik helaas nog wel eens bij juristen tegenkom.
De verdediging had nog zeer actueel dat HR-arrest aangedragen, waarin men bepaalde dat “binnendringen in een website” niet strafbaar is omdat een website geen computersysteem is. De rechter schuift dat makkelijk terzijde, want in de tenlastelegging staat
computervredebreuk heeft gepleegd door in te loggen in de web e-mailserver van [bedrijf benadeelde] B.V .;Dat woordje ‘server’ leest de rechtbank als het fysieke ding waar alles op gebeurt. Door dus in te loggen op de Outlook webinterface, heb je ingebroken op de hardware. En die hardware was (kennelijk, volgens het dossier) eigendom van het bedrijf zodat de discussie over “de website van Wim ten Brink, althans de servers toebehorend aan Pauperhosting BV althans de servers behorende bij Cloudflare Inc” niet relevant is.
Arnoud