Mag een bedrijf telefonisch informatie verstrekken aan iemand anders dan de contracthouder?

Een lezer vroeg me:

Steeds vaker merk ik dat wanneer ik voor mijn partner of ouders een helpdesk bel, ze meteen afhaken wanneer ik zeg dat ik niet zelf de contracthouder ben. Dit “vanwege de privacy” en “omdat ze niet kunnen verifiëren dat ik gemachtigd ben”. Maar is die privacywet echt zo streng? En hoe zou het dan wel moeten?

Vroeger, toen bits nog van hout waren, kon je inderdaad een stuk makkelijker namens anderen bellen of informatie inwinnen. Maar het vertrouwen dat daaronder lag, is ondertussen wel stevig aangetast. En terecht, social engineering is wel érg makkelijk als iemand bij mijn gegevens kan door te zeggen dat hij mijn echtgenoot is.

Het is wat verwarrend als bedrijven dan “vanwege de privacy” zeggen, want dit is niet specifiek een privacy-issue. Het is meer een veiligheidsissue of een bevoegdheids-issue, als je het juridisch bekijkt. Maar wellicht dat dat lastiger aan de telefoon uit te leggen is.

Als je gemachtigd bent, dan zou “vanwege de privacy” of security geen issue moeten zijn. Die persoon mág dan namens die ander de conversatie voeren. Alleen, hoe toon je dat aan als gemachtigde? Machtigen kan ook mondeling (of per mail), dus het is denkbaar dat iemand belt die geen stuk papier kan laten zien.

Het lijkt me in beginsel redelijk dat je als bedrijf zegt, telefonisch willen we geen gemachtigden spreken want dat is niet te verifiëren. Maar in veel gevallen zou ik dat wel wat streng vinden. Denk aan afspraken maken of dingen aanvragen die vervolgens worden opgestuurd.

Arnoud

Goedemiddag, wij komen even bij u twitteren dat u het leuk vindt hier

twitter-tweet-wasnt-meHm. Is dit nu juridisch interessant of niet? Mensen die zich bij de NY Comic Con aanmeldden, ontdekten dat ze ineens twitterden hoe leuk ze het vonden. Volgens de CC geen probleem: daar hadden ze toestemming voor gegeven bij het inschrijven. Want ja, er stond “this application may tweet on my behalf” bij het aanmelden via Twitter. Maar dat lazen mensen toch even iets anders.

Juridisch gezien is het duidelijk, heet het dan: in een Opinie over toestemming bepaalde de privacytoezichthouders dat als je nu maar specifiek iets vraagt, daarbij goed uitlegt wat je gaat doen en mensen uit vrije wil dan ja of nee laat klikken, dan is er vrije, specifieke en geïnformeerde toestemming. En wat is er nou mooier dan dat.

Het idee dat mensen toestemming kunnen geven en dat dan eigenlijk alles wel oké is, zit diep in het juridische systeem. Ik maak me hier met enige regelmaat kwaad over: mensen lezen niet wat ze wordt gevraagd, en gaan er vanuit dat het wel goed zal zitten. Waarbij ook meespeelt dat de toestemmingsvragen vaak net subtiel wat anders betekenen of op een gekke manier gepresenteerd worden (zie de recente boevenpubliceertoestemmingsbordjes).

Maar in dit geval luidt de toestemmingstekst letterlijk “This application may send Tweets on your behalf”, deze dienst gaat vanaf jouw account twitteren. Hoe expliciet wil je het hebben?

Nou ja, toch wel iets specifieker dus. Zoals ze bij Ars Technical al schreven, de gebruikelijke interpretatie van die zin is “wij faciliteren twitteren vanuit deze dienst, maar uiteraard krijg jij vooraf te lezen wát we uitsturen”. Of de dienst twittert volgens een door jou bepaald stramien. Zo worden al mijn nieuwe posts automatisch getwitterd via een WordPressplugin die ook met die zin toestemming vroeg. Maar het was duidelijk dat hij dan alleen bedoelde dat hij tweets stuurt van het soort “#author# blogt: #title# #url#”. En niet “#author# vindt WP Tweets Pro echt super #aanrader”.

En dan komen we toch weer terug bij mijn frustratie hierover: mensen lezen het niet en gaan er vanuit dat het wel goed zal zitten. Zoals ook hier. En op zeker moment wórdt die opvatting dan ook juridisch relevant: als iedereen een tekst opvat als linksom, dan mág je niet meer zeggen “maar rechtsom wordt niet uitgesloten”. Dat wordt ‘ie wél: omdat iedereen vindt dat het uitgesloten wordt, dat het er niet onder valt.

Wat vinden jullie? Hadden die Comic Con-ners beter moeten lezen? Of domme actie van de NYCC?

Arnoud