Ja Arnoud, had je maar beschuit met muisjes in je contracten moeten smokkelen. Dat mailden diverse mensen me naar aanleiding van dit Metro-bericht: Reddit gebruiker GloriousGherkins had een huurcontract als Word-document gekregen en daarin opgenomen dat “De verhuurder zal een verjaardagstaart geven aan de huurders in het weekend dat het dichtste bij hun verjaardagen zit (7 juni en 17 februari). Vanille taart is onacceptabel”. Rechtsgeldig? Mijn juridische hoela.
Het is natuurlijk een mooie prank richting al die partijen die ellenlange lappen tekst over de schutting gooien en dan zeggen “had je die maar moeten lezen, je zit er aan vast vriend”. Want iedereen weet dat niemand die teksten leest. Dus als ik vast zit aan de EULA van die verhuurder, dan zij nu ook aan die verjaardagstaart. En je had ooit die Rus die het voor elkaar kreeg. Maar daar had het ook effect: hij had zichzelf een rentepercentage van nul gegeven én gekregen.
Toch denk ik niet dat dit gaat werken. Het komt eigenlijk op een hele simpele regel uit het contractenrecht neer: willen beide partijen dit deel van de afspraak laten zijn? Het antwoord is daar vrij evident ‘nee’ op. En dan ben je dus klaar. Of nee, niet helemaal, want iedereen kan achteraf wel van alles roepen niet gewild te hebben. Vandaar dat de wet zegt, als je de redelijke indruk wekte dat je iets wilde (art. 3:35 BW) dan hang je. Precies dezelfde regel als waarmee al die prijstypefouten worden afgeschoten inderdaad.
Het punt is hier dat door het contract zo op te maken en terug te sturen, je de indruk wekt akkoord te zijn met het originele contract, en niets anders. Redelijke mensen zeggen immers “leuk contract, maar eh ik wil wel graag taart op mijn verjaardag, ik heb het er alvast ingetypt in artikel 16.” Daarom gaat dit hem dus niet worden.
Het is zeer ergerlijk dat grote partijen wél hun voorwaarden kunnen opdringen, hoe onzinnig ook. Dus grappig is het en een mooie taart in de snufferd ook. Maar legaal, nee.
Arnoud