De Marechaussee op Schiphol heeft vorig jaar meer dan duizend maal gecontroleerd op digitale gegevensdragers, meldde nu.nl afgelopen vrijdag. Vorig jaar begon men met een proef voor het doorzoeken van digitale gegevensdragers van reizigers, met als voornaamste doel het afschrikken van mensen die digitale kinderporno Nederland in zouden willen smokkelen. De juridische basis was en is behoorlijk onduidelijk.
Journalist Brenno “Bigwobber” de Winter kreeg via de Wet Openbaarheid van Bestuur inzage in de werkwijze van de Marechaussee. Succes hadden de onderzoeken niet: geen enkele keer is iemand vervolgd naar aanleiding van zo’n onderzoek, ondanks dat 900 GSM’s, 62 harde schijven en een kleine honderd andere zaken digitaal onderzocht werden.
De aankondiging van vorig jaar zette me een beetje op het verkeerde been: ik dacht eerst dat het over de douane ging, die zeer brede doorzoekingsbevoegdheden heeft, gebaseerd op art. 1:24 Algemene Douanewet. Maar het is de Koninklijke Marechaussee, die (hoewel onderdeel van Defensie), gewoon onder de Politiewet valt en dus net als politieagenten alleen dingen kan doorzoeken op grond van het Wetboek van Strafvordering. En dan moet er toch echt sprake zijn van een verdachte (art. 27 Strafvordering) voordat zaken als inbeslagnemen of doorzoeken van goederen mogelijk worden.
Helemaal opmerkelijk vond ik wat een woordvoerder van de Marechaussee tegen Security.nl meldde:
Als we bij de inbeslaggenomen goederen gegevensdragers aantreffen die beveiligd zijn met codes of wachtwoorden hoeft de verdachte, wat u terecht al vraagt, niet mee te werken door die codes of wachtwoorden te geven”, erkent de woordvoerder van de marechaussee. Of weigeraars langer worden vastgehouden is onduidelijk, het lot van de gegevensdrager lijkt wel bezegeld. “De gegevensdrager kan wel verder worden onderzocht, met of zonder medewerking van de eigenaar/houder.”
Hier spreekt men van ‘verdachte’, wat op zichzelf al opmerkelijk is want de doorzoekingen gebeuren zonder nadere aanleiding. De criteria zijn gebaseerd op de omstandigheden – alleenstaande mannen van middelbare leeftijd die naar Thailand reizen bijvoorbeeld worden sneller geselecteerd dan getrouwde vrouwen van 65.
Maar het lijkt er zelfs op dat men gegevensdragers in beslag neemt als de eigenaar weigert deze te ontsleutelen. Dat gaat m.i. gewoon tegen de wet in: een verdachte mag niet worden gevraagd om gegevens te ontsleutelen. En dan mag er ook geen sanctie worden gekoppeld aan de weigering om die gegevens te ontsleutelen.
Arnoud