Een originele verdediging tegen een beschuldiging van inbreuk op auteursrecht: de eiser is lid van een verboden kartel. Ars Technica citeert uit een pleitnota in een van de vele RIAA-zaken over muziek op internet:
The plaintiffs, who are competitors, are a cartel acting collusively in violation of the antitrust laws and of public policy, by tying their copyrights to each other, collusively litigating and settling all cases together, and by entering into an unlawful agreement among themselves to prosecute and to dispose of all cases in accordance with a uniform agreement, and through common lawyers, thus overreaching the bounds and scope of whatever copyrights they might have.
Een kartel is een overeenkomst tussen bedrijven, een besluit van een ondernemersvereniging of een wat zo mooi heet “onderling afgestemde feitelijke gedraging” met als strekking of gevolg dat de mededinging wordt verhinderd, beperkt of vervalst. Kartels zijn verboden op grond van de Mededingingswet.
De RIAA is, net als bij ons de BUMA of BREIN, wel te zien als een ondernemersvereniging of een serie afspraken tussen bedrijven – de auteursrechthebbenden dus. De vraag is dus of de handelwijze van de RIAA er voor zorgt dat de mededinging, de concurrentie wordt vervalst. Welke concurrentie? Nou ja, die tussen platenmaatschappijen, of misschien zelfs die tussen liedjes.
In een vrije markt zou je kunnen verwachten dat sommige maatschappijen uit concurrentieoverwegingen filesharing aanmoedigen, of goedkopere licentietarieven vragen dan anderen. Maar hier reageren ze allemaal precies hetzelfde. Want let wel, het zijn en blijven de maatschappijen die de rechtszaken aanspannen. Niet de RIAA zelf. Toevallig zijn al die rechtszaken wel identiek, zo ongeveer tot en met de voetnoten in de pleitnota’s. En dat is voor kartelwaakhonden normaal reden tot fronzen van wenkbrauwen.
Slashdot gaat er uitgebreid op verder, met o.a. deze nuttige comment
If the RIAA labels were actually competing among themselves, then any one of them would be happy to see the others suffer alleged loss of sales. Paying RIAA lawyers to safeguard their alleged competitors’ profits is therefore direct anti-competitive collusion, rather than mere pooling of legal costs: they pay shared lawyers to perform actions which they know will support their “competitors”.
Het is wel eens vaker geroepen, maar deze rechtszaak ziet er iets serieuzer uit dan de eerdere pogingen.
Arnoud