Inzage krijgen in camera-opnames

Vorige week zondag berichtte ik over een videoclip per beveiligingscamera, die op basis van de (Engelse) Wet Bescherming Persoonsgegevens tot stand zou zijn gekomen. Dat bleek een publiciteitsstunt, maar zou het werkelijk kunnen, vroeg een lezer me. Jazeker. Maar hoe krijg je dat de beveiligingsmensen uitgelegd?

Het CBP bevestigt in haar Informatieblad Als u mensen filmt dat het recht op inzage (en correctie) ook geldt voor beelden waar mensen herkenbaar opstaan. Men beveelt aan:

Leg in een procedure of protocol vast hoe iemand inzage kan krijgen in de gegevens die over hem of haar in het systeem zitten en hoe wordt omgegaan met de overige rechten van de betrokkene.

Je hoeft geen specifieke reden op te geven om inzage te krijgen. Wel moeten de beelden natuurlijk opgeslagen zijn. Vaak wordt met een analoge camera op afstand toezicht gehouden maar wordt er niets opgenomen. Je kunt niet eisen dat men dit gaat opnemen zodat je er een kopie van kunt krijgen.

Uit artikel 38 Vrijstellingsbesluit (uitgewerkt in een handreiking) blijkt wel dat beelden na 24 uur (update 2013: vier weken) moeten worden verwijderd of vernietigd. Een verzoek om inzage zal in veel gevallen dus al daarop af moeten ketsen, want gegevens die je niet meer hebt, hoef je niet af te geven.

Langer bewaren mag alleen als het gaat om beelden waar een “incident” op te zien is, omdat de beelden dan nuttig kunnen zijn als bewijs. De gefilmde personen die betrokken zijn bij het incident, kunnen dan kopieën van de beelden opeisen. Dat moet geen probleem zijn, want de beelden zijn bekend en liggen klaar. Wie cameraopnamen in het algemeen langer wil bewaren, moet zijn verwerking trouwens ook aanmelden bij het CBP.

De Hoge Raad oordeelde in 2007 dat de Dexia-bank transcripties van opgenomen telefoongesprekken met klanten moest maken en verstrekken aan die klanten. Meer over die zaak in De WBP na de Dexia-uitspraken. En als geluidsopnamen onder de Wbp vallen, waarom video-opnamen dan niet?

Wel is het inzagerecht beperkt tot beelden waar je zelf opstaat. Je kunt dus niet zomaar alle camerabeelden van een bepaalde dag opvragen omdat je daar misschien opstaat. En als er andere mensen herkenbaar op staan, zal de verantwoordelijke deze onherkenbaar moeten maken.

Een punt is natuurlijk wel dat de betreffende beelden een stuk moeilijker terug te vinden zullen zijn. De opnames van telefoongesprekken met klant X zijn waarschijnlijk wel voorzien van de aanduiding “klant X”, maar bij camerabeelden zit zelden een tag met de personen die erop te zien zijn.

Het bedrijf heeft dan het recht om te eisen dat het verzoek wordt gepreciseerd: op welke tijdstippen was u op welke locaties, en wat voor jas had u aan? Alleen met dat soort informatie kan men de juiste opnamen lokaliseren en daaruit de betreffende beelden selecteren.

Natuurlijk is dat veel werk voor het bedrijf, maar dat speelde ook in de Dexia-zaak en daar zei de Hoge Raad over:

Waar het om gaat is of door de inwilliging van het enkele verzoek van [verweerder] de administratieve lasten zodanig disproportioneel zijn dat Dexia in een van haar rechten en vrijheden wordt aangetast of dreigt te worden aangetast Daarbij geldt dat Dexia per persoonsgegeven en per document aannemelijk zal moeten maken dat dit het geval is, aangezien art. 43 Wbp slechts de mogelijkheid biedt om art. 35 Wbp buiten toepassing te laten voor zover dit noodzakelijk is in het belang van de in art. 43 Wbp genoemde gronden.

En dat gaat alleen in uitzonderlijke gevallen op, waarbij het bedrijf ook nog eens zal moeten bewijzen dat het werkelijk onhaalbaar is voor hen om aan een individueel verzoek te voldoen. Een algemeen “dat is te veel werk” of “dat is een aantasting van de beveiliging” is niet voldoende.

Je kunt natuurlijk ook een petje en zonnebril opzetten om herkenning te voorkomen.

Hoe veel beveiligingscamera’s hangen er eigenlijk in Nederland, is daar iets over bekend?

Arnoud

4 reacties

  1. Dus, als ik het goed begrijp, moet je bij je optreden ook nog zorgen voor een incident (vernieling, openbare dronkenschap, dealen?), zodat de opnamen bewaard worden. Dat moet voor sommige bands toch niet al te moeilijk zijn.

  2. Geen idee. Ik weet wel dat er vier hangen in de jeugdsoos waar ik werk en dat je je daar dus binnen 24 zal moeten melden omdat de beelden daarna automatisch worden overschreven.

    Lastig hoor, ik kan gerust mijzelf genoeg situaties voorstellen waarbij je niet binnen de grenzen van redelijkheid kan verwachten dat iemand binnen 24 uur jouw verzoek leest.

  3. “Hoe veel beveiligingscamera???s hangen er eigenlijk in Nederland, is daar iets over bekend?”

    Ik werk in Utrecht en had, i.v.m. een cursus, een gesprek met een functionaris van de rechtbank die veel te maken heeft met video-opnamen i.v.m. rechtzaken waar deze beelden vaak gebruikt worden. Hij wist mij te vertellen dat, naast het feit dat het een en ander streng gereguleerd is, als je van het station naar de binnenstad van Utrecht loopt (en niet eens door de bekende winkelstraten) je al zo’n 20 maal door zgn. videogebieden bent gekomen. Zonder direct een big-brother gevoel op te willen roepen (al kan dat wel interessante discussies opleveren) geeft dat wellicht een voorzichtig beeld hoeveel beveiligingscamera’s er zijn.

  4. Als er een incident op de opnamen staat kan het langer bewaard blijven. Als er een ‘zogenaamd’ strafbaar feit opstaat en men zegt dat dit weggegooid is en wel door de overheid. Kan je hen dan aanklagen voor het weggooien van dit materiaal? Is er een centrale opslag van dit soort opnamen?

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.