Een lezer vroeg me:
Wij gaan binnenkort ons kantoorpand grondig verbouwen. Nu leek het ons leuk om een timelapse te maken van de voortgang, en deze elke week te publiceren op onze blog. Zo blijft iedereen betrokken. Maar er staat dan wel een camera op de werkvloer, dus hoe verhoudt zich dat tot de AVG? Is een bordje genoeg?
Een timelapse is “een filmtechniek waarbij er minder beelden per tijdseenheid opgenomen worden dan de framerate bij het afspelen.” Je kunt bijvoorbeeld een werkdag lang elke 5 minuten een beeld vastleggen, waardoor je 96 beelden per dag overhoudt die tegen 24 frames per seconde dus een video van 4 seconden geven. Ben je dan drie maanden oftewel drie keer twintig werkdagen aan het filmen, dan houd je een leuke video van 4 minuten over.
Theoretisch gezien is ook één zo’n foto (frame, in videotaal) inderdaad een persoonsgegeven als daar iemand herkenbaar op staat. Deze opstelling staat dus elke vijf minuten in theorie een persoonsgegeven vast te leggen, zodat de cameravastlegging een verwerking van persoonsgegevens is.
Echter, bij zo’n samenvatting van drie maanden activiteiten op de werkvloer kan ik me weinig meer voorstellen bij persoonlijke gegevens. Eén flits per vijf minuten kan werkelijk geen persoonlijke informatie vastleggen naar mijn gevoel, en in de compilatie van 4 minuten na drie maanden blijft daar al helemaal niets van over. (Het zou anders zijn als je een gewone video/livestream van het werk vastlegt en daar achteraf een timelapse van maakt door selectief beelden te kopiëren.) Ik ben dus geneigd deze vastlegging géén verwerking van persoonsgegevens te noemen, in juridische taal “kom nou toch”.
Als je het wél een verwerking vindt, dan moet je vervolgens rechtvaardigen onder de AVG waarom je dit wilt doen. Ik kom dan al vrij snel bij de vrijheid van meningsuiting, de journalistieke verwerking dus. Je wilt het publiek informeren over jouw verbouwing, en toont daarbij hooguit schimmen die heen en weer flitsen. Dat voldoet aan de juridische definitie van journalistiek, en binnen de belangenafweging met de betrokkenen kom je volgens al heel snel uit bij dat dit door de beugel kan. Registratie, toestemming et cetera is dan allemaal niet van toepassing.
Dat gezegd hebbende lijkt me een bordje met toelichting bij het begin van het werkgebied wel zo gepast. Al is het maar omdat je aan de camera niet kunt zien dat er slechts eens per 5 minuten wordt gefilmd, zodat mensen kunnen gaan piepen dat ze gelivestreamed worden. En dát zou een heel ander verhaal zijn.
Arnoud
Is dit niet een beetje kort door de bocht? We hebben al eerder geconstateerd dat een foto wel degelijk een persoonsgegeven is, als iemand daar herkenbaar opstaat. Een filmpje is niets meer dan een hele reeks foto’s achter elkaar geplakt (in dit geval, zelfs letterlijk.) Het klinkt een beetje gek om deze 100 foto’s per dag dan geen persoonsgegevens te noemen.
Misschien dat de verwarring bestaat omdat dit genoemd wordt;
Als je elke foto met een hogere sluitertijd neemt, om er actief schimmen van te maken, dan klopt het wel en is het geen degelijk persoonsgegeven. Maar een time-lapse kan net zo goed gemaakt worden door middel van hoge resolutie foto’s waar je de neusharen kan tellen; dat is wel degelijk een persoonsgegeven.
Eens. Zowel de losse beelden als de totale video lijken met ‘gewoon’ een verwerking van persoonsgegevens (voor zover daar personen in beeld zijn – uiteindelijk kan blijken dat dat (per toeval) nergens het geval bleek te zijn).
Dat er maar weinig beelden gemaakt worden (1 per 5 minuten) maakt niet dat die beelden per definitie geen persoonsgegevens bevatten. Ik zou zo niet weten waarom de duur van elk frame ten opzichte van het totaal relevant is voor de beoordeling of sprake is van een persoonsgegeven – de eventuele personen blijven in beeld, zij het kort, en kunnen herkend worden. Op alle frames met personen kán een persoon geïdentificeerd worden.
Op https://blog.iusmentis.com/2018/05/15/je-kunt-nog-gewoon-blijven-fotograferen-na-de-avg/ wordt zelfs een “herkenbaar postuur” als persoonsgegeven genoemd…
Ik kan me niet voorstellen dat de beelden met een (te) hoge sluitertijd vastgelegd worden; niet alleen personen worden dan vaag – het nut van de video is dan verdwenen.
Mijn gedachte was dat mensen niet herkenbaar zijn als er 1 video frame met sluitertijd 1/24 seconde wordt gemaakt, en dat gemonteerd tot een video van 5 minuten. Je bent dan zó snel weer weg uit beeld, en stoppen om te bestuderen dat lukt niet. Dan is zelfs een herkenbaar postuur te snel uit beeld.
Als je het wel een verwerking vindt, omdat iemand de video kán stopzetten en/of kopiëren uit de server, dan gooi ik het op een journalistieke verwerking. Ook het verkrijgen van de bronbeelden is dan journalistiek.
Lange sluitertijd en onherkenbaarheid door onscherpte is wel een argument.
Als je over het digitale filmpje beschikt (downloaden van Joetjoep?) kun je eenvoudig alle samenstellende beelden eruit halen.
Die kun je dan in alle rust gaan doorzoeken op persoonsgegevens.Voor de journalistieke verwerken dienen in NL eerst 4 voorwaarden van toepassing te zijn, toch? 1. Objectieve informatieverzameling 2. Regelmatige bezigheid 3. Maatschappelijke strekking 4. Recht van repliek. Eenmalig een timelapse van een nieuw kantoor lijkt me niet te beargumenteren als regelmatige bezigheid.
Die voorwaarden komen uit de Richtsnoeren publicatie op internet van de AP. Ze zijn volgens mij in strijd met wat de hoogste Europese rechter heeft bepaald (Satamedia):
Geen van deze vier criteria is noodzakelijk voor deze definitie. Met name het recht van repliek vind ik een zeer dubieuze, omdat binnen de journalistiek al lang is aanvaard dat je géén recht van repliek hebt. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de AP deze definitie zelf bedacht heeft om de exceptie in te perken, in plaats van om de EHRM/HVJ jurisprudentie over journalistiek samen te vatten.
Ik zie dat toch anders. Zeker voor zo’n gigantische samenvatting kun je prima twee foto’s zo’n minuut van elkaar af nemen en die middelen tot één frame. De kans dat iemand een hele minuut precies staat is erg klein. Verder hou je gewoon de ruimte tussen de frames zoals gewenst.
Afhankelijk van de gekozen tijd tussen de frames zou je de framerate ook gewoon kunnen verdubbelen en dan nog steeds twee frames kunnen middelen tot één.
Als je twee frames middelt dan zie je iemand die op 1 frame staat nog steeds (half doorzichtig).
Ik denk als je 5 frames middelt dat er wel een algoritme is dat de niet-veranderde delen kan vinden en een beeld kan genereren waar iedereen die maar op 1 of 2 frames staat er helemaal uit wordt gefilterd.
Maar timelapses zijn juist gekenmerkt door die mensen die je door het beeld ziet schieten. Ik denk dat je het gewoon op journalistieke verwerking moet gooien.
De twee foto’s die je neemt zijn al twee verwerkingen van persoonsgegevens. De middeling van die foto’s : alweer verwerking. Je oplossing leidt dus eerder tot meer dan tot minder verwerking.
Iemand die zijn auto gedurende 10 minuten voor het gebouw parkeert, met het nummerbord richting de camera?