Een lezer vroeg me:
Ik ben systeembeheerder bij een productiebedrijf, en ik houd onder meer toezicht op essentiële processen. Dat is vergaand geautomatiseerd en ik kan dan ook prima vanuit huis werken, in het verleden ook wel gedaan zonder enige klachten. Nu zegt mijn werkgever echter dat ik op het werk moet komen, maar gezien de adviezen van het RIVM lijkt mij dat heel onverstandig. En dus ook niet nodig. Kan hij me werkelijk daartoe verplichten, wat moet ik doen?
Mijn eerste advies is om dit direct bij vakbond of OR neer te leggen, want dit zal bij meer werknemers spelen en het is handig als je dan samen op kunt trekken.
Op zich kan de werkgever eisen dat je naar het werk komt, dat is immers wat in het arbeidscontract staat. Maar een goed werkgever (art. 7:611 BW) houdt rekening met reële belangen van de werknemer, en als dat hier een kans op besmetting inhoudt zonder inhoudelijke noodzaak dan zie ik niet hoe je als goed werkgever thuis kunt werken.
Een echte noodzaak voor een systeembeheerder kan ik zo niet bedenken. Ja, het fysiek resetten van een server of het vervangen van een harddisk is natuurlijk lastig op afstand te doen, maar ook daar zijn oplossingen voor waardoor continu aanwezig zijn echt niet hoeft.
Ik zou hem de situatie nogmaals uitleggen (formele mail) en dan vragen om de redenen waarom er echt onmogelijk thuis gewerkt kan worden. Blijf redelijk, stel je open op, je wilt wel maar tot nu toe is het onbegrijpelijk helaas, als het moet dan moet het maar waarom moet het.
Arnoud
Ik kom dit probleem ook tegen op mijn werk. Ik werk bij een webshop en ik ben verantwoordelijk voor het online team. Bij ons is het ook policy dat mensen thuis werken indien mogelijk. In principe houdt dit in dat mijn hele team kan thuiswerken. Echter, ons warehouse en de orderpickers moeten gewoon doorwerken want die kunnen niet thuis werken. Het is bij ons de afspraak dat zodra magazijn aangeeft dat zijn hulp nodig hebben vanwege drukte, mensen van kantoor komen helpen. Dit is ook nog eens duidelijk aangegeven bij alle mensen die nu thuis werken, als voorwaarde.
Laatst kreeg ik het verzoek om 3 mensen naar het magazijn te sturen, en iemand reageerde daarop met “Ik moet met het openbaar vervoer komen en ik vind het risico te groot voor mezelf en anderen.”
Hier werd ik toch wel een beetje boos om. De mensen in het magazijn hebben helemaal geen keuze, dus het is nogal oncollegiaal en egoïstisch. Daarnaast bepaal ik als leidinggevende wie er thuis kan werken, en de afspraak is dat thuiswerkers komen helpen als het nodig is. En tenslotte, zolang het openbaar vervoer mag rijden van de overheid en de vervoersmaatschappij dan kun je er mijns inziens veilig gebruik van maken.
Uiteindelijk heb ik het niet laten escaleren en het anders opgelost voor deze medewerker, maar dit zijn wel echt dingen die lastig zijn als werkgever.
(deze reactie is voor Lukas maar blijkbaar heb ik op de verkeerde plek op ‘reageren’ gedrukt, sorry)
Het RIVM zegt “Q: Ik heb een kwetsbare gezondheid. Kan ik nog met het openbaar vervoer reizen? A: Om de kans op besmetting met het coronavirus zo klein mogelijk te maken, kunt u voorlopig beter niet met het openbaar vervoer reizen. Vermijd het ov in elk geval tot en met 6 april.”
Je mag niet aan je werknemer gaan vragen of hij tot deze groep behoort. Je mag aannemen dat je werknemer hier zelf een realistische, collegiale inschatting maakt. Ik vind jouw boosheid dus totaal misplaatst.
Misschien had je zelf even een stapje extra kunnen doen en kunnen kijken of er iemand anders in de buurt van deze medewerker woont met wie hij/zij mee kan rijden.
@Richard: Als de werknemer bij een kwetsbare groep hoort dan heb ik daar alle begrip voor. Maar dan vind ik wel dat de werknemer dat moet aangeven. Ik hoef uiteraard niet te weten waaróm dit zo is, daar heb ik als leidinggevende niets mee te maken. Maar dát je als werknemer vindt dat je tot een kwetsbare groep behoort is wel degelijk van belang voor de werkgever.
Maar om terug te komen op de situatie op mijn werk, dat was hier niet het geval. Het was uit de communicatie volkomen duidelijk dat de werknemer het alleen niet prettig vond om met het openbaar vervoer te reizen.
Als je inderdaad ervan overtuigd bent dat die werknemer het echt “alleen” niet prettig vond om met het openbaar vervoer te reizen, dus daar oprecht bang was voor besmetting van zichzelf of anderen, dan begrijp ik jouw reactie al helemaal niet.
Ik snap je frustratie wel hoor, ik probeer ook vaak mensen aan te nemen die zelfredzamer zijn zodat ze dit soort problemen niet bij mij neerleggen, maar zelf voor goed vervoer zorgen.
Maar het is een buitengewone tijd met problemen waarop niemand heeft kunnen anticiperen, en ik vind de kwalificatie “oncollegiaal en egoïstisch” dus nog steeds totaal niet op zijn plek. Die medewerker is blijkbaar oprecht bang.
Ik wil best meedenken met iedereen. Maar de mensen die in het magazijn werken hebben niet eens een keus om thuis te werken. En ik zelf moet ook met het openbaar vervoer naar werk. Zolang de overheid en het RIVM aangeven dat het openbaar vervoer veilig te gebruiken is voor gezonde mensen (met inachtneming van de afstandsregels et cetera), dan vind ik het wel oncollegiaal ten opzichte van de collega’s in het magazijn.
Wij volgen als bedrijf alle adviezen van de overheid en het RIVM. Als iedereen alleen aan zichzelf zou denken dan kan je je bedrijf wel opdoeken. En dan hebben alle werknemers een probleem. Is een beetje solidariteit zoveel gevraagd van een werknemer zolang niet gevraagd wordt om onacceptabele risico’s te nemen?
Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk is het van belang dat je als bedrijf begrip hebt voor de angsten en gevoelens van je werknemers. En we proberen iedereen tegemoet te komen waar mogelijk. Mijn originele post is verder ook mijn persoonlijke mening. Maar mag ik daar dan niets van vinden?
Om te beginnen die oncollegialiteit. Sorry, maar als je collegialiteit belangrijker vindt dan de spreiding van een virus vertragen heb je de prioriteiten niet op orde. Collegialiteit is niet eens secundair, het is gewoonweg geen enkele factor in dit soort situaties.
Als je niet in een groeps ruimte hoeft te zijn dan moet je zorgen niet in die ruimte te zijn. Dat is de enige juiste manier om met een quarantaine situatie om te gaan. ALs het online team hun werk vanaf huis kan doen, dan laat je die vanaf huis werken. Zo niet dan ben je een selchte werkgever en totaal onverantwoord bezig. Zou voor mij een reden zijn om na deze hele situatie op zoek te gaan naar een werkgever die wel verantwoordelijkheid neemt en aan zijn personeel denkt.
Dat deze mensen dan niet in het magazijn bij kunnen springen is jammer maar helaas. Stel je voor zeg, je hebt als werkgever last van deze situatie, einde van de wereld… Nee, vrijwel iedereen heeft hier last van, prijs je gelukkig dat je magazijn open mag blijven. Er zijn genoeg bedrijven helemaal dicht en nu moeten wij sympathie voelen voor een werkgever die tijdelijk geen extra capaciteit in zijn magazijn kan benutten. De horror! Gelukkig begrijp ik inmiddels dat jouw werkgever een stuk eer verantwoordelijkheidsgevoel heeft als jij met jouw persoonlijke mening toont. Ik heb inmiddels kennis kunnen maken met Corona via een kennis die inmiddels is verleden, de uitvaart wordt een schare bedoening. Alleen de echtgenoot (die ook Corona heeft) en de kinderen die niet ziek zijn mogen daar aanwezig zijn. Kinderen kunnen niet eens hun vader troost en ondersteuning bieden omdat hij in isolatie is en afstand tot iedereen moet houden.
En dan moet ik medelijden hebben met een werkgever omdat zijn medewerkers niet in het OV willen gaan? Afstand houden in OV is een illusie en met de huidige ervaring – binnen twee weken van kern gezond naar dood – hebben ze gewoon groot gelijk. Het is eigenlijk van de zotten dat er uberhaupt nog OV rijdt. De bus die langs mijn huis rijdt zit zo vol dat afstand houden geen optie is (ondanks om de rij leeg houden van de bus) en je zit toch met zijn allen in een matig geventileerde ruimte. Misschien is het tijd dat jij een beetje perspectief of de zaak krijgt. Hopelijk niet op de manier waarop honderden mensen dit inmiddels hebben gekregen, want dat wens ik niemand toe.
Je kunt het ook andersom zien,Elroy.
Je kunt ook stellen dat blijkbaar, bij Lukas, iedereen in principe magazijnmedewerker is. Alleen krijgen sommigen, als het niet druk is in het magazijn, een andere taak. En als ze dan al grotendeels van een (vermeend) risicovolle taak zijn vrijgesteld, moeten ze hun handjes dichtknijpen, in plaats van te klagen dat ze daar volledig van moeten worden vrijgesteld.
Zo kan je het zien, maar dat zal geen enkel weldenkend mens doen. Kantoor personeel heeft vrijwel altijd andere kwalificaties/opleidingen. Dat ze picker in een magazijn erbij kunnen doen in drukke tijden is omdat dat ongeschoolde arbeid is.
Als je jouw kantoorpersoneel weg wil jagen, moet je ze vooral vertellen dat ze magazijnmedewerker zijn en het geluk hebben af en toe achter een bureau te mogen zitten. Doet het erg goed op je CV als je ooit van werkgever wil wisselen :/
En bovendien, is meer mense,n meer drukte op de vloer van het magazijn wat je wil in deze periode? Extra personeel in het magazijn inzetten staat loodrecht op wat er van de samenleving gevraagd wordt. Hoe je het ook uit probeert te leggen, dit is simpelweg geen goed idee.
De overheid zegt: Werk en OV kunnen doorgaan maar houdt 1.5 m afstand van elkaar. Natuurlijk is meer volk op de vloer en in het OV een risicoverhoging, maar de overheid heeft besloten dat dat risico blijkbaar klein genoeg is.
Waarom zou die ene werknemer daar individueel voor zichzelf een andere afweging in mogen maken? Volgende keer komt die werknemer niet omdat hij bang is dat er een terrorist met een geweer in de trein zit, of omdat hij zich realiseert dat je aan griep ook dood kunt gaan.
Jouw argument: ‘Het verhoogt het risico’ houdt geen steek. Aan werken en reizen zit altijd een risico (verkeersongevallen, contact met zieke collega’s/klanten). Wat maakt dit geval anders? Het risico is objectief niet groter dan een jaar geleden (minder mensen in de trein, minder verkeer op straat, betere aandacht voor basishygiene), alleen in het hoofd van die werknemer.
ik ben het helemaal met Richard eens, de wijze van formuleren van Lukas toont aan wat voor een werkgever dit lijkt te zijn (retrospectie). Wel verdient opmerking dat zijn reactie niets zegt over de kwetsbaarheid van de gezondheid. Maar iemand die roept “ik bepaal wel ff (…)” ontbeert mensenkennis (en: “ik niet laten escaleren”); dergelijke opmerkingen getuigen van weinig empathie en nog minder van goed werkgeverschap.
Dat kan allemaal zo zijn maar laten we wel even vaststellen dat het geen charitatieve instelling, dagbesteding of vrijwilligerswerk of zo betreft. Er is hier sprake van een arbeidsovereenkomst tussen een werkgever en werknemer. De werkgever bepaalt in beginsel hoe en waar het overeengekomen werk uitgevoerd dient te worden. Uit de manier waarop jij het brengt klinkt het alsof je denkt dat die werkgever maar wat blij mag zijn en in z’n handjes mag klappen dat die werknemer uit de goedheid van z’n hart bereid is om, onder voorwaarden, te komen werken voor die werkgever, maar zo zit het natuurlijk niet. Thuiswerken is geen recht, het is een privilege. Natuurlijk is er zoiets als redelijkheid en het meermaals aangehaalde “goed werkgeverschap”, maar dat heeft grenzen; een brandweerman kan ook niet zeggen dat ‘ie niet naar de brand kan komen en het vanuit huis gaat proberen te blussen en dat ‘ie recht heeft op dit en dat. Zonder het verhaal van de werkgever en diens motieven gehoord te hebben kan je niet zomaar die werkgever er impliciet van beschuldigen een on-empatische slechte werkgever te zijn.
Inderdaad ‘in beginsel’ en daar houdt het ook wel op…
Voor wat betreft het OV: het is niet aan de werkgever om een risico-afweging te maken betreffende een niet-werkgerelateerd aspect (in dit geval dus een mogelijke corona-besmetting). Gezien de huidige stand van zaken omtrent corona moet er wel een heel zwaarwegend belang zijn om het risico van een coronabesmetting op te kunnen dringen, tenzij ‘comes with the job’ zoals personeel in de zorg. En dan hoeft het nog niet eens te gaan om de werknemer zelf, maar bijvoorbeeld het risico dat de werknemer op zijn beurt een gezinslid besmet die wel zeer kwetsbaar is. Dat gaat de werkgever allemaal niets aan.
Als er dan toch echt werkzaamheden moeten worden uitgevoerd op de zaak zelf, laat de werkgever dan maar een taxi voorrijden ofzo. Of gedurende een periode huurauto’s ter beschikking stellen, die heb je al voor een paar tientjes per dag.
Wat een onzin. De werkgever hoeft zich inderdaad helemaal niet bezig te houden met het maken van risico-afwegingen voor niet-werkgerelateerde zaken, maar ook niet met hoe precies de werknemer naar zijn of haar werk komt. De afweging over wel of niet met het OV reizen is aan de werknemer om te maken, niet aan de werkgever. Als de werknemer niet met het OV wil terwijl het OV wel gewoon beschikbaar is (wat het is op dit moment) dan is het aan de werknemer om een andere oplossing te vinden. De werkgever hoeft ook helemaal niet op te draaien voor de kosten van een taxi of huurauto (waarom dat trouwens, er zijn meer opties dan OV of een huurauto, heel veel werknemers komen elke dag met hun eigen auto naar hun werk, daar staan normaal gesproken de snelwegen vol mee, maar ik proef uit je tekst dat die optie je ontschoten was, vermoedelijk omdat je zelf geen auto hebt) of wat dan ook, de werknemer kan nog steeds op precies dezelfde manier als altijd naar het werk komen; de treinen rijden, het fietspad ligt er mooi bij en de snelweg is lekker rustig.
Ik vind het onbegrijpelijk dat je denkt dat de werknemer eenzijdig kan bepalen dat de risico van reizen met het OV (nogmaals, dat is gewoon beschikbaar) te groot is voor hem of haar en diens familie, en dat dat dan een probleem is wat de werkgever maar moet oplossen met een taxi. Als de werkgever heeft bepaald dat het werk op het werk uitgevoerd dient te worden, en de werknemer wil dat niet dan kan die vakantie opnemen.
Dat in beginsel gaat hier dus gewoon op, je kan niet als werknemer op de stoel van de werkgever gaan zitten en zelfstandig bepalen wat de werkgever maar moet vinden als die werkgever zich keurig houdt aan de regels en richtlijnen die op dit moment gelden. Als je dat wil, moet je ontslag nemen en voor jezelf gaan beginnen, dan kan je niet werken wanneer je maar wil, of je kan op zoek naar iets wat wel lijkt op een soort utopisch vrijwillig communistisch “de werkgever is ondergeschikt aan de werknemer” collectief waar ze..weet ik het.. armbandjes knopen of zo. Veel succes met zoeken.
Je gaat lekker los….
In het bericht van Lukas stond “Ik moet met het openbaar vervoer komen en ik vind het risico te groot voor mezelf en anderen.” dus dan ga ik ervan uit dat het te ver is om te fietsen (of kan niet vanwege andere redenen), en er geen eigen auto beschikbaar is. Daarmee is de helft van jouw rant wel afgedekt.
Feitelijk is reizen met het OV in strijd met de RIVM adviezen: 1.5 meter afstand houden is gewoon onmogelijk. Daarmee is dus al duidelijk dat reizen met het OV in veel gevallen een risico oplevert wat volgens de RIVM adviezen onaanvaardbaar is (meningen verschillen…). Daar zit niks bij wie nou op wie z’n stoel gat zitten qua werkgever / werknemer, volgens mij blijft de redenering staan dat een werkgever niet dergelijke risico’s aan de werknemer kan opdringen omdat anders z’n bedrijfsvoering in de soep loopt. Temeer omdat er mogelijke andere (medische) aspecten meespelen waar de werkgever in principe niets mee te maken heeft. Dan kan je of gaan lopen foeteren op de werknemer, of je erkent dat je werknemer een heel goed en zwaarwegend punt kan hebben en zoekt een tijdelijke oplossing. En dan kan daar zomaar een tijdelijk huurautootje uit rollen. En dan kan je die beter even leasen voor een paar honderd euro per maand, want elke werknemer die in het OV toch corona oplevert kan zomaar een maand uit de running zijn en dat kost, in tegenstelling tot dat leasebakje, echt serieus centen voor de werkgever.Yup en dan nog een resem andere medewerkers aansteken. …
want elke werknemer die in het OV toch corona oplevert
‘oplevert’ moet ‘oploopt’ zijn. Stop de tijd, ik zet een joker in…
Laat me duidelijk zijn, dit is mijn persoonlijke mening. Als werkgever volgen wij alle adviezen van de overheid en RIVM op, en we nemen extra beschermingsmaatregelen voor de mensen die wél op het werk moeten komen om hun werk uit te voeren. Dus jouw aanname over wat voor een werkgever we lijken te zijn vind ik absoluut niet terecht.
Begrijp het vanuit het standpunt van een werkgever: Je moet in het belang van álle werknemers denken, niet alleen in het belang van 1 individu. Wij proberen zoveel mogelijk met iedereen rekening te houden (en dat hebben we ook in dit geval gedaan), maar het frustreert me wel op persoonlijk vlak.
“hoe je als goed werkgever thuis kunt werken”. Moet hier niet iets staan als: “hoe je als goed werkgever thuis werken kunt verbieden”?
De werkgever lijkt me in ieder geval aansprakelijk te zijn voor eventuele schade die eruit voortkomt.
Maar goed werkgevers doen het nu éénmaal voor het geld (of beter voor de toegevoegde waarde).
De werkgever lijkt me in ieder geval aansprakelijk te zijn voor eventuele schade die eruit voortkomt.
Het is bij infectie met dit virus heel lastig om te bewijzen dat je dit op het werk (of onderweg naar je werk) opgelopen hebt en niet in de supermarkt of ergens anders.
Beste Alain. Wat een negatief beeld van ondernemerschap. Dankzij ondernemers hebben anderen (die zelf het risico van ondernemerschap niet nemen) een baan. Om een onderneming succesvol te laten voortbestaan moet je de juiste beslissingen nemen en kun je niet altijd sinterklaas spelen. En jij werkt ook niet gratis denk ik? Wat hebben we eraan als straks de helft van de ondernemingen omvalt. Ben jij ook je baan kwijt toch?
Ik heb ook z’n soort situatie. Ik ben administratief medewerker en ik kan gewoon thuis werken. Ik heb ook 2 kinderen thuis een van 8 die moet les krijgen en de andere is 3. Mijn man vangt de kinderen 3 dagen op dus heb ik aangegeven dat ik van de 5 dagen 2 thuis wil werken om de situatie zo te kunnen regelen. Dit was oké mits mijn werk en niet onder zou lijden. Ik was blij maar kreeg na 1 week een mail de regel van de overheid is verandert en iedereen moet weer volledig op werk aanwezig zijn. Ik gaf aan dat ik mijn kinderen niet alleen thuis kan laten en mijn kind moet ook leren thuis. Reactie was als je zo graag les wil geven en op je kinderen wilt passen dan moet je maar vrije dagen opnemen?! De reden dat ze dit willen is omdat ze korte lijnen willen hebben in het bedrijf maar het grappige is ook als ik op kantoor ben dan gaat alles via telefoon en mail verkeer. Dat kan ik ook thuis. Gaf ook aan dat de overheid zelfs aangeeft om zoveel mogelijk thuis te werken. Reactie daarop is: Maar het is niet verplicht. Nu hebben wij een afdeling die mogen wel gewoon thuis werken. Ik snap het niet ze krijgen een vergoeding van de overheid 90% maar ik moet nu elke week 2 vrije dagen opnemen. Mag dit gewoon?
Raadpleeg uw OR of vakbond. Mogelijk heeft u recht op zorgverlof voor de kinderen.
Misschien dat iemand mij kan adviseren hoe te reageren tov mijn baas. Ze vinden het fijn om straks weer met zijn allen op kantoor samen te kunnen werken terwijl ik de enige ben die thuis werkt. (Het excuus wat je overal tegenkomt) Mijn werk is administratief en als ik een vraag heb dan mail ik de planning en krijg ik tenmiste antwoord. Ik ga 2x per week naar kantoor om de te verwerken papieren op te halen en geniet thuis van een minder stressvolle situatie. En kan niet tegen hem opboksen als je begrijpt wat ik bedoel. Help…
Hoi,
Mijn professie is systeembeheerder en mijn werkgever heeft zojuist aangegeven dat ik vanaf volgende week naar kantoor moet komen. Dit terwijl ik al mijn werkzaamheden vanaf thuis kan doen. De reden die is aangevoerd is dat er nu meer mensen op kantoor zijn en daarom ook weer systeembeheerders op kantoor moeten zijn. Dit terwijl ik al mijn zaken per telefoon en e-mail afhandel. Het enige verschil is dat ik 70km verderop de telefoon opneem in plaats van thuis. Mag mijn werkgever dit op zo’n korte termijn van mij verwachten dat ik (en mijn partner) mijn levenspatroon omgooi enkel omdat mijn werkgever dit wil zonder een zwaarwegende reden? De afgelopen maanden is gebleken dat de service op peil is gebleven en dus geen achteruitgang vertoond heeft.
Op dit moment komen wij enkel op dinsdag en donderdag in de ochtend naar het werk om de face to face afspraken af te werken. De praktijk is dat wij in een ruimte zitten waar niemand binnenkomt.
Hoe nu te antwoord en aanpaken
Is er een ondernemingsraad? Die zou hier wat van moeten vinden, zodat jij niet als individu je nek uit hoeft te steken.
Hoofdregel is dat de werkgever bepaalt waar het werk moet worden uitgevoerd. Dus ook al werk jij liever thuis, als hij wil dat je op kantoor werkt dan moet dat. Hij moet wel als goed werkgever daar een redelijke overschakelingstermijn voor geven, op woensdag iets aankondigen voor maandag is te kort. Ik zou 14 dagen wel redelijk vinden.
Eis is natuurlijk wel dat de werkplek veilig is. Zijn er coronamaatregelen zoals werken op afstand, mondkapjes en desinfectie?
Ik werk bij een woningcorporatie waarbij we wisselende contacten hebben bij huurders om te bezichtigen, woningopnames te doen en contracten te tekenen. Nu wil mijn werkgever dat wij wel beschikbaar blijven voor fysieke woningopnames bij huurders thuis. Vaak kleine ruimtes die je moet beoordelen op schades etc. Het blijkt dat veel andere corporaties dit op afstand doen en tijdens de vorige periode hebben wij dit ook op afstand (telefonisch) gedaan. Toch eist mijn werkgever dat wij dit fysieke contact bij huurders blijven doen en ook vanuit kantoor blijven werken. Nu mogen we bij Gods gratie 1 dag in de week thuiswerken. Terwijl wij onderling allemaal van huis uit willen werken (wat ook kan), desnoods willen we in een rooster 1 dag op kantoor werken. Iets wat niet bespreekbaar is….
Jouw werkgever heeft de plicht om voor jou een veilige werkplek te creëren. In jouw geval denk ik bij klantencontacten (woningopnames) dan in principe aan mondkapjes en handschoenen. (Door de werkgever ter beschikking te stellen.)
Na de oproep tot thuiswerken van het kabinet zou iedere werkgever moeten kijken wie van zijn personeel thuis kan werken. Sommige klantcontacten zullen fysiek moeten (sleutels uitreiken, contracten, identiteitscontroles), maar een goed werkgever zal zoeken naar oplossingen om zoveel mogelijk on-line of telefonisch te laten doen.
Als jij op dit punt problemen met je werkgever hebt zou ik dat in eerste instantie met de ondernemingsraad of vakbond proberen op te lossen. Formeel kun je naar de rechter stappen, maar dat is slecht voor de relatie met je werkgever.