ACM verklaart bezwaar Dataprovider over zonefile .nl-domeinnamen ongegrond

JanBaby / Pixabay

Het besluit van de Autoriteit Consument & Markt (ACM) dat de Stichting Internet Domeinregistratie Nederland (SIDN) de zonefile van alle .nl-domeinnamen niet aan het bedrijf Dataprovider hoeft te verstrekken blijft staan. Dat meldde Security.nl onlangs. Dataprovider zal dus met crawlers moeten blijven werken, en SIDN maakt geen misbruik van een machtspositie door verstrekking te weigeren.

In mei bepaalde de ACM dat SIDN de zonefile niet hoefde te verstrekken. Dataprovider wilde de zonefile van het .nl-domein omdat dit behulpzaam zou zijn bij het leveren van online merkbeschermingsdiensten, waarbij het direct kunnen signaleren van nieuw geregistreerde domeinnamen erg nuttig is. Dan hoef je niet te wachten tot iemand daadwerkelijk nepproducten gaat verkopen bijvoorbeeld.

SIDN biedt zelf ook merkbewakingsdiensten, waarmee je de .nl (en andere zones die SIDN beheert) domeinnamen die lijken op je merk kunt bewaken. Dat zag Dataprovider als een oneerlijke concurrent, en ze stapte naar de ACM om deze toezichthouder een eind te laten maken aan die situatie. Want SIDN heeft de macht over .nl en zou dan het misdrijf van leveringsweigering kunnen plegen, om zo een concurrent op afstand te houden.

Van de ACM kreeg Dataprovider ongelijk, en dat ongelijk is bevestigd in de bezwaarprocedure bij de toezichthouder. Deze bekijkt het handelen van SIDN door de bril van het mededingingsrecht. De ACM vat de casus als volgt samen. Stel SIDN heeft een machtspositie in de stroomopwaartse markt, zij beheert de toegang tot de zonefile. Dan noemen we wat ze doet tegen Dataprovider een leveringsweigering aan haar concurrent in de stroomafwaartse markt.

Binnen de huidige Europese jurisprudentie is dat een probleem als aan drie voorwaarden is voldaan:

  • de toegang tot de input waarvan de levering geweigerd wordt, moet onontbeerlijk zijn om te kunnen concurreren op de stroomafwaartse markt;
  • een leveringsweigering zal leiden tot het verdwijnen van alle effectieve mededinging op de stroomafwaartse markt;
  • er is geen sprake van een objectieve rechtvaardiging voor de leveringsweigering.
Het eerste probleem voor Dataprovider is natuurlijk dat toegang tot de zonefile weliswaar voordelig is maar niet onontbeerlijk. Ze biedt nu haar diensten al aan en dat gaat prima, dus hoe pest SIDN ze dan de tent uit, zeg maar. Met datzelfde argument is ook het tweede criterium snel van tafel: er is genoeg mededinging op de markt voor domeinbewaking, Dataprovider heeft vele concurrenten in binnen- en buitenland en die lijken hier geen last van hebben.

Dit is natuurlijk een tikje tweestrijdig: de klacht van Dataprovider gaat over meer kunnen, makkelijker kunnen werken. Dan is “maar het werkt toch zoals het nu gaat” een onbevredigend antwoord. En belangrijker, zou je dan echt moeten wachten tot de concurrentie weggevaagd is om dán pas te zeggen, zonder die zonefile kun je helemaal niets.

Maar het mededingingsrecht is niet bedoeld om het concurrenten makkelijker te maken, een volstrekt gelijk speelveld te creëren. Het is bedoeld om volstrekte blokkades op te heffen. Daarmee is de situatie niet ernstig genoeg om juridisch in te hoeven grijpen.

Arnoud

6 reacties

  1. Als je de stroomafwaartse markt definieert als ‘aanbieden van merkbewakingsdiensten’ klopt de uitspraak.

    Maar er is wat voor te zeggen dat het eerder betreft ‘scannen van geregistreerde (niet noodzakelijk actieve) domeinnamen’. Dat kun je volgens mij nooit door middel van scraping voor elkaar krijgen.

    Stel dat Dataprovider diensten gaat ontkoppelen: Dataprovider-dochter 1 biedt aan ‘scannen van alle geregistreerde .nl domeinnamen tegen een aantal termen’ dataprovider-dochter 2 (en wellicht ook een aantal andere bedrijven) kopen die dienst aan bij dochter 1, met name gericht op termen die op merkinbreuk zouden kunnen wijzen, om de resultaten daarvan te verkopen aan merkhouders.

    Dochter 1 kan dan niet werken zonder de gegevens van SIDN en zal faillier gaan.

    1. Dochter 1 kan dan niet werken zonder de gegevens van SIDN en zal faillier gaan.
      Aangezien dit een technische randvoorwaarde voor het leveren van dienst 2 is (wat momenteel al de dienstverlening van Dataprovider is), betwijfel ik dat. Het blijven scannen zoals ze dat op het moment doen kan hoe dan ook door blijven gaan. Is het voor Dochter 2 sneller om diensten te leveren als ze informatie kocht bij SIDN, dan bij Dochter 1? Absoluut, maar SIDN verkoopt deze informatie niet.

      1. Wat ik eigenlijk bedoelde: Het definieren van ‘de stroomafwaartse markt’ is kunstmatig en natte-vinger werk. Als je die markt definieert ‘aanbieden van merkbewakingsdiensten’ dan heeft Dataprovider bij voorbaat verloren.

        Ik denk (en daar hintte ik op) dat als dataprovider wat aandacht besteed had aan het definieren van de ‘de stroomafwaartse markt’ en het onderbouwen daarvan, dat ze verder hadden kunnen komen in deze zaak.

        Dochter 1 had dan kunnen beweren dat de inut wel onontbeerlijk is, omdat de relevante dienst is : de dienst die dochter 1 aan de markt (waaronder dochter 2) aanbiedt. De klant is dus niet de merkhouder, maar dochter 2.

        Enerzijds kun je zeggen: dit is een gekunstelde redenering, daar trapt niemand in. Dat is ook zo, omdat we nu weten wat we weten, namelijk dat het Dataprovider draait om merkbewakignsdiensten en dat zij de hele keten zelf uitvoeren.

        Aan de andere kant is het geen gekunstelde redenering: bijna iedere dienst met toegevoegde waarde kan opgedeeld worden in verschillende subdiensten, elk met hun toegevoegde waarde, die elk een afzonderlijke markt vormen.

        Het feit dat Dataprovider alles zelf doet is geen objectieve noodzaak, maar eerder een historische toevalligheid, waar ze nu voor gestraft worden.

        Het ligt maar helemaal aan hoe je de ‘de stroomafwaartse markt’ definieert of je dan tot het besluit komt of de input onontbeerlijk is of niet.

  2. Er is maar één authentieke bron van deze informatie en dat is de SIDN. Alle andere bronnen zijn afgeleid van andere data en je kan niet zeker zijn dat deze 100% kloppen zonder de authentieke bron. Voor security zaken is daarom juist een authentieke bron noodzakelijk. (weet ik veel, misschien wil ik op mijn servers geen mail accepteren van een domein dat minder dan 3 dagen geleden is geactiveerd of zoiets)

    Ik vraag me af of je bij een gewone rechter niet nog een kans maakt. Mogelijk is het een onrechtmatig daad omdat je niet kan beschikken over een authentieke bron van gegevens die voor internet security van significant belang zijn.

    1. Waar zit het authenticiteitsprobleem precies? Dataprovider crawlt nu het internet op allerlei manieren, dus je komt vanzelf iedere domeinnaam tegen. Domeinnamen genoemd in spammails, linkjes op vage linkfarms, weet ik veel. Wat is er dan precies niet authentiek? Je hebt een domeinnaam en een IP adres, dat is de kern van DNS.

      1. Domeinnamen genoemd in spammails, linkjes op vage linkfarms, weet ik veel.
        Je moet in dit geval eigenlijk maar net mazzel hebben dat een verwijzing naar een dergelijke naam “crawlbaar” beschikbaar is. Wanneer ze uitsluitend in vage mails staan, maar niet ergens anders gepubliceerd worden, dan staat Dataprovider met lege handen, terwijl SIDN hier wel op kan acteren. Authetieciteit is het probleem in mijn ogen niet, compleetheid wel. Voor Dataprovider is het onmogelijk om een compleet beeld te leveren, waar SIDN dat wel kan. Je punt m.b.t. gelijkheid van speelveld snap ik, maar het voelt wel scheef.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.