Broncode van originele WipEout-game voor PSX en Windows verschijnt online

De originele broncode van de eerste WipEout-game is op internet verschenen, las ik bij Tweakers. Een groep historici heeft de broncode gevonden van de futuristische game uit 1995, een van de launchgames van de originele PlayStation. Men meldt op Twitterr dat onduidelijk is of de code zal compileren, en verzoekt vriendelijk doch dringend niet te vragen om licenties want men is de uitgever (Psygnosis) niet. Psygnosis, u wellicht bekend van Lemmings, is in 2012 opgeheven. Wat natuurlijk de vraag oproept, wat is de auteursrechtelijke status van deze software?

Het makkelijke antwoord is natuurlijk: er zit auteursrecht op die software, want het is in 1995 voor het eerst verschenen, de maker is een bedrijf dus 70 jaar daarna: 1 januari 2066. Maar de complicatie is dan, wat is er gebeurd met de auteursrechten toen in 2012 de studio werd gesloten. Wanneer de rechthebbende ophoudt te bestaan, verdwijnen ook de auteursrechten.

Tenzij natuurlijk de rechten voor de opheffing zijn overgedragen of verkocht. Dat is bij auteursrechten een eenvoudige handeling, een stuk papier met handtekening en klaar ben je. Gezien Psygnosis door megacorp Sony is gekocht in 1993, zou het mij hogelijk verbazen als niemand hieraan gedacht heeft voordat men de boel ophief. Van WipEout kan ik het niet vinden, maar van Lemmings staat vast dat de rechten bij Sony liggen. Ook las ik dat Sony recent een beeldmerk van Psygnosis heeft hernieuwd, wat alleen maar kan als je er de rechthebbende van was. Dan durf ik wel te zeggen, iemand heeft destijds alle IP van Psygnosis overgedragen naar Sony.

Kun je je wellicht beroepen op de juridische regeling voor abandonware? Artikel 16o van de Auteurswet bepaalt namelijk dat je in sommige gevallen werken mag herpubliceren zonder toestemming, wanneer de rechthebbende niet te vinden blijkt. Maar dit artikel geldt niet voor software (alleen voor boeken, tijdschriften, films, series en muziek en dergelijke), nog los van het feit dat deze uitzondering alleen opgaat voor erfgoedinstellingen, museums en onderwijsinstellingen.

Maar stel nou eens dat ze bij Sony vergeten waren deze rechten mee te nemen. Dan kun je je inderdaad afvragen waar de auteursrechten zijn gebleven. Verdedigbaar is dat die dan in het niets zijn opgelost, net zoals de achtergelaten bureaustoel van niemand meer is als de curator de deur voor de laatste keer dichttrekt, de verhuurder de sleutel terugkrijgt en alle rekeningen zijn vereffend. Maar ik neig zelf meer naar het standpunt dat het bedrijf dan niet écht opgeheven is. Een rechtspersoon blijft na ontbinding voortbestaan voor zover dit tot vereffening van zijn vermogen nodig is, zo staat in de wet. Ook zijn er mogelijkheden om een opgeheven bedrijf te laten herleven of heropenen als later blijkt dat er nog baten in de boedel zijn. Dat kan dus riskant zijn, want reken maar dat men dat gaat onderzoeken als iemand anders geld dreigt te gaan verdienen met de achtergebleven/vergeten auteursrechten.

U mag nu Lemmings spelen.

Arnoud

Eén reactie

  1. (Let op! Hier volgt een Persoonlijke Mening zonder empirische grondslag!): Net als “bescherming van persoonsgegevens” geldt “ja maar auteursrecht” inmiddels als een van de meest geliefde hulpmiddelen van iedereen die hindermacht nastreeft.

    Auteursrecht duurt gewoon veel te lang om zijn doel van “verrijking van het publieke domein” nog te kunnen bereiken. Juist nu er nog computers (of compilers) zijn die iets zouden kunnen met deze broncode, moet je de hele tijd over je schouder kijken. En als over vijftig jaar het auteursrecht eindelijk is verlopen, herinnert niemand zich dit werk meer en is het voor het publieke domein dus gewoon effectief verloren gegaan.

    Ik heb om deze reden al enige tijd geen respect meer voor auteursrecht.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.