Een 77-jarige Nederlandse man daagt gokbedrijf Bingoal voor de rechter omdat zijn 17-jarige kleinzoon in twee maanden tijd ruim 162.000 euro van opa’s spaarrekening kon verspelen zonder dat het bedrijf ingreep. Dat meldde de NOS onlangs. Het Belgisch gokbedrijf, dat ook in Nederland een vergunning heeft, zou haar zorgplicht verzaakt hebben.
Of nog iets specifieker:
Volgens [opa’s advocaat] Bussink had het bedrijf bij een dergelijk hevig speelpatroon de kleinzoon op basis van de geldende regels moeten adviseren het account tijdelijk te sluiten en zichzelf een dwingende ‘gokstop’ te geven van ten minste een halfjaar.Het bericht deed enige wenkbrauwen fronsen: had opa dit niet zelf door moeten hebben, of zijn bank die ineens anderhalve ton naar een goksite ziet gaan?
Inderdaad zijn dat legitieme vragen, maar die staan los van de zorgplicht die een goksite heeft. Zoals de KSA het uitlegt:
Die zorgplicht houdt in dat aanbieders op tijd moeten ingrijpen als ze constateren dat spelers een gokverslaving hebben of ontwikkelen en/of grote financiële schade lijden door onmatig gokgedrag. Dit risico bestaat vooral bij de risicovolle, short odd-kansspelen, zowel online als in speelhallen en casino’s.Juridisch gezien komt het neer op de vraag of de aanbieder “redelijkerwijs [kan] vermoeden dat de speler door onmatige deelname of door kansspelverslaving zichzelf of zijn naasten schade kan berokkenen” (artikel 27j lid 1 Wet op de kansspelen). En als ik dit dan lees, dan zou ik toch denken dat er ergens een AI een seintje had moeten geven:
Op zijn eerste speeldag, vrijwel exact een jaar geleden, verloor [de kleinzoon] meteen al 17.500 euro bij Bingoal. In de weken daarna liepen de verliezen razendsnel op. Vooral omdat hij de speellimieten op het absolute maximum had gezet. Daardoor kon hij 30.000 euro per week op zijn account storten en achttien uur per dag online gokken bij Bingoal.In plaats van snelle actie leidde dit enkel tot een paar e-mails en een graduele verlaging (over twee maanden) van de spellimiet. Pas in juli sloot de aanbieder het account definitief, na een brief van advocaat Bussink.
Arnoud
Een eerder gehoord argument in een andere zaak tussen een gokker en een gokbedrijf was dat er geen zaak gestart zou zijn als de gokker uiteindelijk geld had gewonnen ipv verloren en dat daardoor deze rechtszaak niet eerlijk is voor het gokbedrijf.
Als een rechter zegt dat het voor zo’n rechtszaak niet uit maakt of er uiteindelijk geld is gewonnen of verloren en dat het gokbedrijf moet terugbetalen, dan zou ik het wel grappig vinden als het gokbedrijf in de toekomst zelf een zaak start tegen iemand die geld gewonnen heeft en dat het gokbedrijf het geld terug wilt. Iets in de trend van, we hebben ons niet volledig aan de regels gehouden, dus we willen graag een boete van 50.000 betalen aan de KSA, maar wel het half million terug dat we als winst hadden uitbetaald.
Hoewel ik het gedachte-experiment waardeer is de kans dat dit soort verslaafde gokkers op de lange termijn met winst naar huis gaan zo goed als 0. Op de lange termijn wint het huis altijd, dat is de hele business case van een casino.
Juridisch gezien is het antwoord simpel: we hebben het hier over wetgeving die beoogt de gokker te beschermen tegen het casino, en niet andersom. Een casino is grootzakelijk en weet waar het aan begint.
Men stapt naar de rechter om een schadevergoeding te krijgen. Bij verlies kan je dan claimen dat het verloren geld schade is, maar als je winst hebt, lijkt me dat niet (want je hebt je inleg al terug). Ik ga er vanuit dat in zo’n geval er bijvoorbeeld een discussie gevoerd wordt over de kosten voor verslavingszorg o.i.d.
De omgekeerde retoriek vereist in mijn beleving dan ook dat we goksites dwingen de winkans even groot te maken als de verlieskans. En dat is niet zo, er gaat maar een (gering) deel uitgekeerd worden als winst en veruit de meeste mensen verliezen hun meeste geld. Anders had de zoon van deze opa geen 500k kunnen verliezen.
Dus als iemand een keer iets wint kan de goksite dat niet verhalen op de winnaar, simpelweg omdat de goksite maar een klein deel van de inkomsten zal uitkeren. De redenatie zou wat mij betreft meer steek houden als de goksite z’n toekomst riskeert met de winst van de kleinzoon van opa. Aangezien nu de toekomst van opa in het geding is door het gokgedrag van kleinzoon, maar ook de geringe winkans bij de goksite. De kans dat de kleinzoon het vermogen van opa had laten groeien met gokken op een goksite is immers zeer klein. Het hele idee van een goksite.
Er zijn personen die met arbitrage over meerdere goksites winst maken. (Dit gebeurt o.a. door slim in te zetten op sportwedstrijden waar diverse aanbieders de kansen verschillend inschatten.) Gek genoeg worden deze personen die relatief consistent winnen weggepest door de gokwebsites. Voor zover ik weet zijn rechtszaken hier zeldzaam.
Dat wegpesten zal wel zijn met middelen die net binnen de wet blijven. DAt zal heus niet zijn met een groep zware jongens die midden in de nacht aanbellen.
Het is trouwens wel moreel zeer verwerpelijk. Als je als wedkantoor een aanbod doet, en een ander maakt er winstgevend gebruik van, dan moet je een vent (m/v) zijn en niet zeuren, dan had je als professional maar beter moeten rekenen.
Overigens zou ik denken dat die arbitrage er door automatische computersystemen al lang uitgehaald is, zodat er voor de consument op zijn best kruimels overblijven, maar dat is iets anders.