Het Franse bedrijf King Colis wil met een pop-up winkel in het Utrechtse winkelcentrum Hoog Catharijne in 5 dagen 7 ton aan verloren e-commercepakketten verkopen. Dat meldde vakblad Retail Trends onlangs. Het riep bij een aantal lezers de vraag op of dat wel mag, zomaar pakketjes verkopen die eigenlijk van een ander waren.
Retail Trends legt uit:
Klanten hebben 10 minuten om hun keuze te maken uit de pakketten die in houten stortbakken op pallets staan gepresenteerd. Uiteraard is het verboden om de pakketten voor aankoop te openen. King Colis maakt de ‘schattenjagers’ lekker met de suggestie dat er misschien wel high tech, desigber kleding, schoenen, horloges of videospellen in de ongeopende pakketten zitten. In elk geval zijn volgens het Franse bedrijf ‘verrassingen en koopjes gegarandeerd’.Het deed me denken aan een bericht uit 2021 over een ouder initiatief waarbij zakken met pakjes voor 50 euro werden verkocht. (De adreslabels zaten er nog aan.) Gestolen waar is het niet, het gaat om niet-bezorgbare of geweigerde zendingen en dergelijke.
AVG-technisch zou het wel zo handig zijn als de adreslabels eraf gehaald worden voordat de pakketjes de bulkverkoop in gaan, maar hier kan ik zo snel even niets over vinden. (Eventuele facturen of besteloverzichten met namen en adressen idem dito.)
Als dat is gebeurd, dan zie ik verder niet echt bezwaren. Die producten zijn eigenaar van de fabrikant of winkel die ze opstuurde, ze zijn teruggekomen en deze heeft ze verkocht aan King Colis. Ik zie daar verder geen problemen mee.
De verrassing kan zomaar zijn dat het product defect is, overigens. Wat de vraag oproept: is dat een conformiteitsgebrek, kun je bij King Colis dan de wettelijke regels rond redelijke verwachting inroepen?
Dat denk ik niet, vanwege de unieke omstandigheid van de verkoop: je koopt een doos met onbekende inhoud, waarbij je dus geen verwachting kunt hebben over wat er in zit. Dat iets een kapotte iPhone is (of een doosje batterijen waar de helft van weg is), is dan dus géén probleem waar je wat mee kunt. Dat past gewoon binnen de verwachting die je redelijkerwijs had moeten hebben.
Arnoud
Wat als er illegale / gevaarlijke / andere niet toegestane producten in zitten? (e.g. drugs, illegale weekmakers in kinderspeelgoed, brandgevaarlijke namaakbatterijen uit China of andere producten waar geen CE op zit)?
In het gelinkte artikel lees ik dat er volgens sommige redelijk veel “Chinese merken van slechte kwaliteit” tussen zitten. Het is lastig om een Chinese verkoper op Amazon verantwoordelijk te houden voor dit soort dingen dan een fysieke winkel in Nederland.
Er is vanuit de koper in Utrecht gezien toch geen Chinese verkoper? Alleen King Colis. Maar dat is dus het hele punt van zoiets: je hebt geen idee wat je koopt. Je kunt geen verwachtingen hebben over de kwaliteit. De prijs zal er ook naar zijn.
Slechte kwaliteit: dat kan m.i. een argument zijn om vooral NIET pakbon etc weg te gooien. Het geeft meer informatie over wat er in het pakket zit. Zodat de koper beter kan overwegen het te gebruiken of op de juiste manier af te voeren.
En drugs of andere expliciet illegale dingen: niet anders behandelen dan wanneer je het op straat zou vinden. 0900-8844
Voor CE (en alle andere product(-veiligheids)eisen is degene die het op de (europese) markt brengt verantwoordelijk. Voor Chinese troep is dat de importeur, dus dan is de vraag wie dat in dit geval is? De oorspronkelijke besteller (die is sowieso verantwoordelijk als het wel bij hem aankomt), of de latere verkoper, King Colis (die het pakket aangenomen heeft, en dus ook de importeursverantwoordelijkheden heeft overgenomen?)
Overigens vermeld de gelinkte pagina op nieuws.nl dat “amazon” pakketjes duurder zijn dan gewone pakketjes. Het is dus niet alleen chinese ali/temu zooi.
Je geeft aan dat het je handig lijkt de persoonsgegevens (adreslabel/pakbon/factuur) voor de doorverkoop te verwijderen om AVG-technische redenen. Dat kan ik volgen. Maar hoe zit het dan met de verkoop van de initiële verkoper aan de bulk-doorverkoper? De persoonsgegevens zijn al verstrekt aan een derde die in dit geval niet de vervoerder is. Ik zie niet zo snel een grondslag.
Zou je in dat traject kunnen zeggen dat niet (langer) sprake is van geautomatiseerde verwerking of opname in een bestand, zodat de AVG gewoon helemaal niet meer geldt?
Als ik (de beoogde ontvanger) de doos als oud papier buiten zet, en de gemeente voert het af naar de kartonrecycling, welke AVG grondslag geldt daarvoor dan?
Ik heb geen idee. Je doelt op het materieel toepassingsgebied, artikel 2 lid 1 AVG, denk ik?
Ik snap je situatie van de vuilnisdienst. Maar ben je als afval aan de weg-zetter überhaupt verantwoordelijke voor het adreslabel?
Ander voorbeeld: een stapel printjes met klantgegevens. De printjes zijn fysiek an sich niet geheel of gedeeltelijk geautomatiseerd, maar komen evident voort uit een geheel of gedeeltelijk geautomatiseerde verwerking, uit een bestand. Dit verliezen beschouwen we naar ik aanneem als datalek, toch? Nu is diezelfde stapel printjes verspreid over individuele pakketjes in kratten. Dat zou dan geen datalek zijn want AVG niet van toepassing? Ik weet niet of ik dat logisch vind.
AVG en gegevens op papier zijn in een eerder onderwerp “Smoelenboek belandt in supermarkt na overlast, school meldt datalek, is het dat wel?” aan de orde gekomen.
Je weet weliswaar niet wat er in het pakket zit, maar je weet wel dat je koopt bij een winkel en dat het gaat om pakketjes die niet geleverd konden worden. Kun je daar dan helemaal geen verwachtingen aan ontlenen?
Uit dat gegeven zie ik niet hoe je verwachtingen over het product kunt krijgen. Er zijn allerlei redenen waarom een pakket niet bezorgd kon worden, maar die gelden voor een iPhone 13 net zo goed als voor een boutje van 50 cent. De winkel die ze verkocht zou wel een relevant gegeven zijn (Alibaba en Coolblue geven mij verschillende verwachtingen over kwaliteit), maar ik weet niet of dat erbij vermeld is.
Je koopt dus een soort van Schrödingers kat in de zak.
Wat mij verbaast is dat ze denken dat ze meer geld kunnen krijgen door verkoop van gesloten pakjes, dan ze uitpakken en de waardevolle spullen voor (meer) geld te verkopen. Dat doet mij vermoeden dat het voornamelijk onzin zal zijn (afhankelijk van hoe ze aan de pakketten komen. Webwinkels zullen bijvoorbeeld voor de niet af te leveren nieuwe iphones wel de moeite doen om ze terug in het voorraadsysteem te stoppen, maar voor de niet af te leveren laadkabels misschien niet; dan heb je in deze voorraad dus vooral laadkabels).
Bovendien zal in dit geval de producten veel terechtkomen bij mensen die ze niet kunnen gebruiken, dus de waarde als beperking van de milieuschade bij vernietiging van de pakketten wordt op deze manier ook veel minder beperkt.
Ik heb wel eens bij een grote IT-leverancier de hele kast met retourgoederen opgekocht. Veel “verkeerd besteld”, “kan niet afgeleverd” maar ook “stuk”, “voldoet niet aan verwachting” enz. Het kostte de IT-leverancier teveel moeite dit allemaal uit te zoeken op een globale scan na. Dus ging de hele kast de verkoop in. De waarde was zeker 4x wat ik er voor had betaald, maar eerst alles nalopen en testen en dan het verhandelen was nog wel even een dingetje. Ik doe het niet weer.
Ik begrijp wel dat zulke pakketten en masse worden verkocht. Levert uiteindelijk meer op. Beter zo verkopen dan dat het meteen wordt vernietigd.
Hoe zijn dit niet gewoon verboden lootboxen? Hetgeen je verkrijgt bevat is een kans, kun je daarna gewoon verhandelen, en zelfs de uitzondering dat de winstkans beïnvloed kan worden door behendigheid gaat hier niet op. Ja ok, het is niet digitaal. Maar het is ook geen grabbelton op de fancy fair.
Daarnaast vraag ik me erg af: hoe kunnen we zeker zijn dat King Colis niet al heeft zitten cherry picken? Zit er nog wel een Iphone 14 tussen, of ontbreken die bij de verkoop?
Dat is een goeie, is hier sprake van een kansspel. Bij lootboxen is dat zo, omdat dat te zien is als “gelegenheid te geven om mede te dingen naar prijzen of premies” waarbij sprake is van “enige kansbepaling waarop de deelnemers in het algemeen geen overwegende invloed kunnen uitoefenen”. De exploitant van zo’n spel heeft daar expliciet voor gekozen.
Het is voor mij de vraag of je hier wel mag spreken van “prijzen”. Uit niets blijkt een verlokking tot gokken, je krijgt het niet als beloning omdat je iets deed, je betaalt en je krijgt een doos. Dat voelt niet als een heel sterk kansspel. Maar ik zie wel hoe je het kunt zien als een gok door de koper.
Dat is exact hoe lootboxen ook werken.
Lootbox: Je betaalt een vast bedrag (hetzij geld, hetzij ingame currency), krijgt daarvoor een lootbox en kan die openen voor een onbekende inhoud, die soms wel en soms niet verhandelbaar is.
Deze actie: Je betaalt een bedrag gebaseerd op gewicht, krijgt daarvoor een doos en kan die openen voor een onbekende inhoud die verhandelbaar is.
De gok bij lootboxen bestaat eruit dat je kans hebt op waardevolle spelers of items, en de gok bij deze boxen bestaat eruit dat je kans hebt op waardevolle inhoud. Ik zie niet echt verschil.
Hoe zit het met als het product gepersonaliseerd is, met wellicht persoonlijke gegevens of een item met copyright en niet voor derde bedoeld?
Als het terug gestuurd is, is daar nog wat van te zeggen, maar de verzending is onder de verantwoordelijkheid van de zender, wat als dit zoek raakt door een fout van de verzender?