Videodienst Netflix is in overtreding van de Nederlandse wet op de bescherming van persoonsgegevens, maar omdat het bedrijf in Luxemburg is gevestigd kan het College
Bescherming Persoonsgegevens er niets tegen doen. Dat schreef Webwereld vrijdag. Wacht even, heb ik iets gemist?
Ja dus. In september waren er Kamervragen gesteld over het privacybeleid van de nieuwe videodienst, met name over het punt dat men daar gegevens alleen als ‘persoonsgegevens’ ziet als ze direct tot een persoon herleidbaar zijn. Je NAW moet eraan hangen, zeg maar. En dat matcht niet met onze Europese definitie: daar vallen ook indirect te herleiden gegevens onder, ook dus wanneer niemand weet hoe je heet. “Die ene kerel uit Amsterdam Zuidoost van zo’n 40 jaar oud die Breaking Bad leuk vindt” is dus volgens de wet een persoonsgegeven. Ook als je niet weet hoe hij heet of als je geen contactgegevens van hem hebt.
In het antwoord op Kamervragen gaat men nog een stapje verder: je seriekijkvoorkeuren kunnen ook bijzondere persoonsgegevens onthullen, bijvoorbeeld je religieuze of seksuele voorkeur. Wie alleen homoseries kijkt zal wel homo zijn, bijvoorbeeld. Dergelijke gegevens mogen nóóit worden vastgelegd, tenzij met aparte en uitdrukkelijk gegeven toestemming.
De Wbp is voor Amerikanen altijd ahem een beetje wennen want in de VS bestaat het concept van persoonsgegevens eigenlijk niet. Je moet je klant respecteren en dus beloof je hem zorgvuldig te behandelen. En zolang je maar zegt wat je doet, is het dan verder prima allemaal.
Ergens zit daar ook wel wat in. Is het wérkelijk een probleem dat een internetdienst weet dat je homo, vrouw, man of wat dan ook bent? De dienst wordt er alleen maar beter van als je alleen series en dingen krijgt waar je op zit te wachten. En zolang ze er geen identificatie aan hangen, of het doorvertellen aan mensen die jou eruit kunnen pikken (“Hee wat lees ik nou kijk jij Sex and the City Arnoud”) dan vraag ik me toch af of dat écht verboden zou moeten zijn.
Arnoud