Internetrecht door Arnoud Engelfriet

geralt / Pixabay

De Europese telecomtoezichthouder BEREC ziet niets in de plannen van internetproviders om techbedrijven als Google en Netflix te laten betalen voor hun internetverkeer. Dat meldde Nu.nl onlangs. Als een techbedrijf weigert een vergoeding te betalen, zou dat kunnen betekenen dat internetproviders de dienst bijvoorbeeld vertragen of zelfs blokkeren. Logisch, maar frustrerend voor internetproviders die de rekening betalen voor de sterk toegenomen hoeveelheid dataverkeer.

Het probleem waar BEREC onderzoek naar deed, is dat techbedrijven zoals Netflix verantwoordelijk zijn voor een enorm deel van alle internetverkeer. Natuurlijk betaalt Netflix wel voor haar toegang tot internet (en dat zal geen malse rekening zijn), maar in Nederland moet bijvoorbeeld VodafoneZiggo maar zorgen dat ze genoeg capaciteit heeft zodat heel Nederland The Crown kan kijken wanneer Netflix seizoen vier dropt.

Normaal zou je zeggen dat als een leverancier je op enorme kosten jaagt, je dan die leverancier een rekening stuurt. Of maatwerkafspraken met ze maakt voor volgende keer. Maar dat ligt op internet lastig, vanwege het fundamentele punt dat alle internetverkeer gelijk moet worden behandeld – netneutraliteit. Als je Netflix meer geld zou vragen voor het doorgeven van haar videostreams, dan overtreed je de Europese regels over gelijke netwerkbehandeling.

Het rapport van BEREC wijst nog op een ander punt: inderdaad moet je als provider investeren in het upgraden van je netwerk, maar daar kun je dan ook gewoon duurdere abonnementsprijzen voor vragen. Op die manier verdien je de investering gewoon weer terug. En genoeg mensen willen zo’n duurder abonnement, want die willen immers Netflix kijken terwijl ze Spotify streamen en ondertussen Teamsen met collega’s.

Daar staat natuurlijk tegenover dat die contentproviders dan snel redeneren “oh leuk snel internet, dan kunnen wij nóg meer capaciteit en opties bieden”. Denk aan extra schermen of streamen in 4k. Zeg maar Wirth’s law maar dan voor dataverkeer. Volgens het verband van toezichthouders vallen die effecten min of meer tegen elkaar weg.

BEREC ziet verder in jaarverslagen geen winstwaarschuwingen voor sterk stijgende kosten van netwerkverkeer, iets dat je bij beursgenoteerde ISPs wel zou verwachten als de contentproviders veel harder zouden groeien dan de ISPs aankunnen. En daar komt bij dat steeds meer contentproviders investeren in eigen transitverbindingen en lokale opslag (content delivery networks), zodat de kosten voor ISPs binnen de perken blijven.

Al met al is er dan geen aanleiding om de regels te versoepelen en toe te staan dat ISPs geld vragen van contentproviders om zo de kosten te dekken. Dat zou juist het vervelende effect geven dat ISPs kunnen gaan bepalen wie er gestreamd mogen worden en tegen welke voorwaarden, en dat raakt aan de kern van internet.

Arnoud

ADMC / Pixabay

Netflix wil een extra toeslag gaan vragen aan gebruikers die hun account delen met personen die op een ander adres wonen. Dat meldde Tweakers vorige week. De toeslag zou van toepassing zijn wanneer je de app langer dan 14 dagen buitenshuis gebruikt. En dat is natuurlijk juridisch een probleem, zoals de Consumentenbond terecht opmerkt. Want hier is gewoon expliciet regelgeving over.

In 2017 nam de EU de Verordening betreffende grensoverschrijdende portabiliteit van online-inhoudsdiensten in de interne markt aan. De lange naam geeft aan wat deze regelt, en artikel 1 motiveert dat nog eens:

Deze verordening voorziet in een gemeenschappelijke benadering in de Unie van de grensoverschrijdende portabiliteit van online-inhoudsdiensten door ervoor te zorgen dat de abonnees op portabele online-inhoudsdiensten die rechtmatig worden verstrekt in hun woonlidstaat, toegang hebben tot en gebruik kunnen maken van die diensten, wanneer zij tijdelijk in een andere lidstaat dan hun woonlidstaat aanwezig zijn.

Netflix ziet dat anders:

Netflix is ratcheting up its efforts to get freeloading viewers to pay up and will start charging accounts for password sharing early next year, instituting a system that add fees to your plan for “extra member” subaccounts when people outside your household use your membership.

Arnoud

Stichting Brein heeft een schikking van 10.000 euro getroffen met een 26-jarige man uit Zwolle, die op zijn website logins verkocht voor verschillende streamingdiensten. Dat meldde Tweakers maandag. De man haalde de data uit uitgelekte databases en verkocht de logins voor een fractie van de prijs van een abonnement. Nu is het natuurlijk computervredebreuk om andermans account te gebruiken, maar daar gaat Brein niet over. Dus is dit nu auteursrechtinbreuk of wat gebeurt hier?

De truc van deze man is op zich vrij simpel. Met de regelmaat van de klok worden accounts of wachtwoorden gelekt, en die blijken dan ook te werken bij streamingdiensten zoals Netflix. Niet iedereen heeft dat door, onder meer omdat je bij dergelijke diensten vaak vanaf meerdere IP-adressen tegelijk ingelogd mag zijn. Een handige jongen kan dan dus op andermans account video’s streamen.

Uit het Tweakersartikel haal ik dat Brein deze aanpak ziet als inbreuk op auteursrecht. Ik dacht eerst het faciliteren of aanzetten van, omdat die mensen die de streams bekijken aan te merken zijn als illegale downloader (downloaden is hetzelfde als streamen, juridisch gezien). Maar dat lijkt het niet te zijn.

In 2014 bepaalde het Hof van Justitie in het Svensson-arrest dat hyperlinken legaal is. Maar ze maakten daarbij een voorbehoud:

Indien daarentegen een aanklikbare link de gebruikers van de website waarop deze link zich bevindt, in staat stelt om beperkingsmaatregelen te omzeilen die op de website waar het beschermde werk zich bevindt zijn getroffen teneinde de toegang van het publiek te beperken tot de abonnees ervan, en aldus een interventie vormt zonder welke die gebruikers niet zouden kunnen beschikken over de verspreide werken, dienen al deze gebruikers te worden beschouwd als een nieuw publiek dat door de houders van het auteursrecht niet in aanmerking werd genomen toen deze toestemming verleenden voor de oorspronkelijke mededeling, zodat de toestemming van de houders vereist is voor een dergelijke mededeling aan het publiek.

Bij het lezen van deze uitleg denk ik in eerste instantie aan het delen van sessie-URLs of iets dergelijks, zodat een ander direct in mijn account terecht komt. Of een deeplink die tevens authenticatie-elementen bevat zodat de aanklikker meteen ingelogd wordt en de beperkte toegang krijgt. Dat is ergens nog wel te begrijpen, als kleine nuance op de hoofdregel “het staat legaal online dus je mag er naar linken”.

Maar Brein gaat verder als ik het goed begrijp: “www.netflix.com” en mijn gebruikersnaam/wachtwoord zijn als combinatie hetzelfde als die “aanklikbare link” die je “in staat stelt om beperkingsmaatregelen te omzeilen”. Daar moet ik toch even mijn wenkbrauwen juridisch van fronsen.

Misschien dat men doelde op het Sanoma-arrest, dat bepaalt dat welbewust linken naar illegaal geplaatste content illegaal is?

Wanneer daarentegen vaststaat dat een dergelijke persoon wist, of moest weten, dat de door hem geplaatste hyperlink toegang geeft tot een illegaal op internet gepubliceerd werk, bijvoorbeeld doordat hij daarover gewaarschuwd is door de auteursrechthebbenden, moet ervan uitgegaan worden dat de verstrekking van die link een „mededeling aan het publiek” in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 vormt.

Alleen heb je hier hetzelfde probleem: is een websitenaam met login wel hetzelfde als een hyperlink? Ik betwijfel het.

Uiteindelijk is het een schikking, en daar kun je geen juridische argumenten aan ontlenen. En de vraag is wie er zin heeft om hier wél een juridisch argument van te maken. Maar iets rammelt hier. Tim, kom er maar in.

Arnoud

Wanneer is het strafbaar om je wachtwoord te delen? Recent werd er in de VS weer een arrest gewezen hierover, wat eigenlijk meer vragen opriep dan het beantwoordde. Maar de wachtwoorddeler werd wel veroordeeld, dus paniek in de tent: is wachtwoorden delen dan altijd strafbaar? Computervredebreuk is kort gezegd een computer binnendringen. In de Amerikaanse… Lees verder

Een lezer vroeg me: Mag ik een Netflix-stream opslaan onder de thuiskopieregeling? Dat is toch een legale bron? En mag ik dan de beveiliging kraken, anders krijg ik dit niet voor elkaar. In de Auteurswet staat (art. 16b en 16c) dat je een kopie mag maken van elk werk dat je te pakken krijgt, behalve… Lees verder

Met enige regelmaat krijg ik de vraag of het eigenlijk wel legaal is om met een VPN naar Netflix te kijken. Begrijpelijke vraag: in andere landen is het aanbod van Netflix uitgebreider, en andere diensten kun je soms niet eens gebruiken als je IP-adres herkend wordt als een Nederlands adres. Er is geen wet die… Lees verder

Videodienst Netflix is in overtreding van de Nederlandse wet op de bescherming van persoonsgegevens, maar omdat het bedrijf in Luxemburg is gevestigd kan het College Bescherming Persoonsgegevens er niets tegen doen. Dat schreef Webwereld vrijdag. Wacht even, heb ik iets gemist? Ja dus. In september waren er Kamervragen gesteld over het privacybeleid van de nieuwe… Lees verder

Videostreamingdienst Netflix is sinds begin deze maand beschikbaar in Nederland. Voor 8 euro per maand kunnen gebruikers van de dienst onbeperkt films en series streamen, inclusief Nederlands aanbod als De Heineken Ontvoering en Gooische Vrouwen. En omdat wij Nederlanders van de gratis zijn, zit er een gratis proefperiode van een maand op. Maar let wel,… Lees verder