Een lezer wees me op een faillissementsveiling met een wel heel aparte kavel:
Inderdaad, je biedt hier op een Excel-spreadsheet met daarin NAW-gegevens van partijen die klant waren bij het failliete bedrijf. Logisch vanuit de curator want die moet zo veel mogelijk geld halen uit de boedel, en er is vast wel iemand die geld wil betalen voor een kopie van die spreadsheet.
Maar wat koop je dan eigenlijk?
Een spreadsheet is geen “zaak”, geen ding waar je eigendom op kunt claimen. Digitale data is in het algemeen niet iets dat je kunt kopen of verkopen. In het speciale geval van virtuele goederen (en belminuten of credits) kan dat wel, maar daarvan is hier geen sprake. De reden is simpel: iets is pas een zaak als iemand er de beschikkingsmacht over kan hebben, zeg maar als het gestolen kan worden. En dat kan niet bij zo’n spreadsheet. De curator zou het ding probleemloos honderd keer kunnen verkopen.
De spreadsheet is wel een bestand in de zin van de Wet bescherming persoonsgegevens. Die bepaalt alleen niets over koop en verkoop daarvan. Het enige dat de Wbp zegt, is dat wie een bestand heeft, dit alleen mag gebruiken met toestemming of een wettelijke grondslag (zoals nakoming overeenkomst). Het tegen geld geven van een kopie van het bestand aan een derde vereist dus zo’n grondslag, en ik zou hem niet weten in dit geval.
Als iemand een doorstart wil maken met het bedrijf, dan is het logisch dat hij ook het klantenbestand krijgt. Dat is daarvoor nodig, zeker als hij de oude contracten met die klanten alsnog wil nakomen. De wet hanteert hiervoor het criterium van “verenigbaarheid” met het oorspronkelijke doel. Overnemen van klanten om de originele dienst zo veel mogelijk alsnog te leveren, lijkt me wel legaal.
Hier is echter geen sprake van verkoop van een klantenbestand mét contractsinformatie maar alleen van NAW-gegevens. Het enige doel daarvoor dat ik kan bedenken is acquisitie, kijken of die klanten nu interesse in jouw bedrijf hebben. En omdat het NAW-gegevens zijn (en niet NAWE, met e-mailadres erbij) lijkt dat wel te mogen. Het spammen op papier is immers niet verboden.
Wel is het een eis dat de koper de klanten bij zijn mailing informeert hóe hij aan de NAW-gegevens komt, en ze een opt-out biedt.
Ik vraag me af of dit vaker voorkomt. Voor mij was het de eerste keer dat ik het zag.
Arnoud