De keus is aan de auteur (gastpost)

“Op mijn weblog staat groot de melding dat iedereen mijn berichten met bronvermelding mag overnemen. Naamsbekendheid is voor mij belangrijk in verband met mijn nieuwe boek”, zei een journalist onlangs uitdagend tegen mij.

Hij verwachtte van mij, als directeur van Cozzmoss, overduidelijk een afkeurende reactie. Maar die kreeg hij niet. Als een auteur, om welke reden dan ook, toestemming geeft zijn werk over te nemen is daar niets mis mee. De plek waar ik deze gastblog zet, is daar een mooi voorbeeld van. Deze weblog van Arnoud Engelfriet is mooie reclame voor zijn broodwinning, namelijk zijn juridische werk. Geen wonder dat hij bezoekers toestaat zijn artikelen vrijelijk te kopiëren. Alhoewel, het wordt natuurlijk wel wat vervelend als een andere jurist bezoekers naar zijn website probeert te trekken met de gespecialiseerde artikelen van Engelfriet.

De keus is aan de auteur, zo is de gedachte achter de Auteurswet. Heel helder. Er wordt wel eens gepleit voor een aanpassing van de Auteurswet, waarbij de overheid voor de auteur bepaalt dat hij zijn werk wel moet laten kopiëren door niet-commerciële partijen. Nog afgezien van de -zeer lastige- discussie over wat wel en niet commercieel is, vind ik dit geen afweging van de wetgever maar van de auteur. Ik zou er bijvoorbeeld als fotograaf, journalist of illustrator niet blij van worden als ik mijn werk terugvind op de weblog van een -particuliere- rechts-extremist.

Particulieren die graag teksten van (professionele) auteurs op hun weblog plaatsen, kunnen naar de politiek stappen en aandringen op een wetswijziging. De oplossing is zoveel eenvoudiger: vraag gewoon netjes om toestemming aan de auteur.

Terug naar de journalist die zijn weblog als reclame voor zijn boek gebruikt: ik vroeg hem of hij zijn boek ook gratis als download op zijn blog publiceerde en liet verspreiden. Even was het stil. “Nee, daar heb ik een heel jaar aan gewerkt. Ik moet toch ergens van leven”, zei hij tenslotte.

Marcus van de Kerkhof

Marcus van de Kerkhof is directeur van Cozzmoss dat zich toelegt op de verkoop en bescherming van teksten waarop auteursrecht berust.

16 reacties

  1. (Op de Mindzpagina met dit postje had ik gereageerd, ik post dezelfde reactie hier: )

    Jahoor, we zijn het helemaal eens, altijd geweest, en dat zal niet anders worden.

    Het voorbeeld van de schrijver/journalist vind ik w?l heel exotisch, fictief bijna 😉 Alle schrijvers/journalisten die ik ken, verdienen geld met artikelen of columns, maar het percentage dat ze van de uitgeverijen krijgen voor elk verkocht boek-exemplaar is z? klein, net als de oplage in ons kleine taalgebied, dat er van zo’n heel jaar bloedig werk, nauwelijks te leven valt. Daarom, hoor ik regelmatig, willen ze juist een (beschaafde…) bescherming van juist het werk waarop ze w?l verdienen, de columns, artikelen.

  2. Grappig. Wat is de volgende gastposting Arnoud? De directeur van Guantanamo Bay die na negatieve pers toch vooral op de kwaliteit van het stucwerk van zijn gevangenis wil wijzen?

    Wat een klef en nietszeggend stukje.

    Als de keus aan de auteur is, heb ik overigens behoorlijk wat vraagtekens

    Maar eh, Marcus van der Kerkhof, geef eens wat stevigere meningen. Wat vind jij bijvoorbeeld van stichtingen die van oneffenheden in ons rechtssysteem misbruik maken door te proberen onschuldige bloggers bedragen af te persen die tig maal hoger zijn dan de werkelijk geleden schade (die immers nul is in het geval die stichting zelf ook de betreffende werken op het internet publiceert)? Vind jij net als ik dat dergelijk lieden maar flink lange tijd naar de gevangenis moeten? Afpersing is afpersing.

  3. @ Branko Collin Ik kan aan het stukje weinig ontdekken dat aan de term ‘grappig’ voldoet. (geen flame want ik ben het met je eens). Met de komst van dergelijke gastposts daalt het niveau van het weblog iusmentis aanzienlijk.

    @Arnoud, wellicht dat Tim Kuik een goede tip is als volgende gastschrijver. De Stichting BREIN heeft een minstens zo dubieuze werkwijze als Cozzmoss bij het bereiken van haar doelstellingen.

    http://www.marketingfacts.nl/berichten/20080321cozzmosssleeptbloggervoorderechter/

    of nog leuker: een verzameloverzicht http://fairblogging.ning.com/profiles/blogs/1478292:BlogPost:1141

    Het beschermen van de auteursrechten is niet mijn bezwaar. De wijze waarop Cozzmoss te werk gaat wel. Wat is er mis met een eerste verzoek zoals een notice-and-takedown door een auteur zelf?

  4. @Maarten: ik vond het wel gepast om eens een tegengeluid hier te plaatsen, dat houdt de discussie levendig. Als Kuik hier wil gastposten ?n bereid is inhoudelijk in discussie te gaan met de reageerders, dan mag dat.

    De werkwijze van Cozzmoss ken ik, de acties daarvan waren mede aanleiding om die Ning en de Stichting Copyright & Nieuwe Media op te richten waar ik secretaris van ben.

  5. Mooie post Twan (zie reactie 6) “en ging daarbij heerlijk voorbij aan het belangrijkste punt van kritiek op Cozzmoss, namelijk hun werkwijze.”

    Jammer dat de (on)beschaafde werkwijze nog steeds niet in de discussie betrokken is. Zoals ik in mijn reactie ook al schreef: er zijn best mensen geinteresseerd in bedrijven die auteursrechten willen bewaken, maar zolang Cozzmoss een aanpak zoals in de ANGO-zaak (of een willekeurige andere bekende zaak, net als bij mij privee bekende zaken) hanteert, halen schrijvers hun neus op voor een bedrijf als Cozzmoss.

    Wat mij betreft siert het dagblad Trouw dan ook niet dat ze met Cozzmoss in zee gegaan zijn. Van kranten die zich minder profileren als “het geweten van Nederland” zou ik het eerder verwacht hebben.

    Als niemand anders het vraagt…… 😉 Is Cozzmoss van plan om haar werkwijze aan te passen? En wat is Cozzmoss voornemens met zaken uit het verleden?

  6. Beste Jolie,

    Content heeft waarde. Er wordt fors in ge?nvesteerd door de eigenaars ervan. Dat wordt door een aantal partijen nog altijd onvoldoende gerespecteerd. De manier waarop de markt omgaat met deze content, bepaalt uiteindelijk onze werkwijze. Wij zien dan ook geen reden om deze aan te passen.

    Als het gaat om zaken uit het verleden, zijn wij van mening dat door ons in alle gevallen op een gepaste en beschaafde manier is gehandeld. Wij hebben altijd de tijd genomen om op een nette manier uit te leggen waarom we tot aanschrijving zijn overgegaan. Dat was ook het geval bij de Ango. Dat deze partij vervolgens de publiciteit zoekt, is voor hun rekening.

  7. Beste Marcus van de Kerkhof,

    Zelf een gevalletje Cozzmoss geweest zijnde, verscheidene vragen: – Hoe verantwoord u het feit dat zonder geleden schade te kunnen aantonen, mensen rekeningen in de bus krijgen? – hoe legt u de lezer uit dat de enige mogelijkheid van uitstel tot betaling is dat er reclame voor cozzmoss gemaakt dient te worden en daarbij een contract tot stilzwijgen getekend dient te worden? – Kunt u uitleggen hoe het kon gebeuren dat bij u aangesloten auteurs niet op de hoogte waren van de manier waarop cozzmoss te werk is gegaan. E?n auteur zelfs heeft aangegeven het een compliment te vinden als haar werk overgenomen wordt en zij niet wist dat cozzmoss op diezelfde artikelen geld zou verhalen? – Wat maakt in uw opinie dat kranten naar hartelust, zonder toestemming over kunnen nemen van weblogs waar in het omgekeerde geval een claim in de bus valt? – Wat is de reden dat een overgenomen stukje op een klein weblog geclaimed wordt waar exact hetzelfde stukje (net zo makkelijk vindbaar met google) overgenomen op een groot log met rust gelaten wordt? – Wat is de reden dat publicaties vanuit Cozzmoss zich enkel richten op de kleine blogger en niet op verspreidingssystemen van de krant zelf, google en de grote, commerciele overnemende partijen die solo varen op overgenomen stukken van anderen?

    Naar aanleiding van dit artikeltje ben ik toch benieuwd wat de argumenten zijn te menen dat de auteurswet geen aanpassing verdient, waarom het onderscheid tussen commercieel en niet-commercieel volgens u nogal onbelangrijk is. Zeker gezien het feit dat kranten zich met regelmaat van de klok schuldig maken aan overname zonder toestemming, verknippen van stukjes als ingezonden brieven en vele malen meer vrijheid hebben dan bijvoorbeeld de dagboekwebloger met drie bezoekers per dag.

  8. Beste Cinner,

    Hierbij de antwoorden op je vragen: ??? Het bedrag in de factuur sluit aan op het bedrag dat de auteur vraagt als de tekst legaal wordt aangeschaft. In andere gevallen kunnen we de geleden schade aantonen op basis van de daadwerkelijk misgelopen inkomsten. ??? Als u op zoek zou gaan naar reclame voor Cozzmoss, dan vindt u niets. Van een geheimhoudingsverklaring is geen sprake. We leven in een vrij land. Wel is het normaal dat wanneer partijen een contract sluiten, er een bepaling in de overeenkomst staat waarin wordt afgesproken de inhoud (en mogelijk onderliggende documenten) niet openbaar te maken. Dat is volgens mij logisch en netjes. ??? Alle auteurs die zich bij Cozzmoss hebben aangesloten, hebben een contract ondertekend waarin de voorwaarden van de samenwerking worden uitgelegd. Indien in een individueel geval een onduidelijkheid is ontstaan over onze werkwijze, dan betreuren wij dat. Wij hebben echter intensief contact met onze aangesloten auteurs en met vragen over onze werkwijze kunnen ze te allen tijde bij ons terecht. ??? Als deze weblogs daar behoefte aan hebben, dan kunnen ze contact met ons opnemen zodat wij kunnen bekijken wat we voor hen kunnen betekenen. Wij werken voor webloggers die met deze problematiek te maken hebben. Het is inderdaad een feit dat media stukken van blogs overnemen. Het is echter veel moeilijker voor een blogger aan te tonen dat hij/zij schade heeft geleden, omdat de rechter er mogelijkerwijs van uit zal gaan dat het doel van de weblogger is om zijn werk zoveel mogelijk gelezen te krijgen en daartoe te verspreiden. Wanneer een blogger veel tijd, werk en geld investeert, zijn er meer aanknopingspunten om zijn werken te beschermen. Dit zal per casus verschillend beoordeeld worden. ??? Dat kan gebeuren, maar ook grote blogs worden aangesproken. Uiteindelijk bepaalt de opdrachtgever welke acties wenselijk zijn. ??? Het aanschrijven van bloggers vormt nog geen promille van onze activiteiten. Wellicht zijn dat de publicaties die u leest.

    Het is simpel: er is een wet en in die wet zijn een aantal zaken vastgelegd. Daarnaast is er jurisprudentie. Dat is het veld waarin Cozzmoss werkt. Jullie streven andere wetgeving na en dat vind ik uitstekend. Als jullie lobby slaagt en het auteursrecht wordt aangepast, dan is het aan bedrijven zoals Cozzmoss de taak daarop in te spelen. De auteurswet is er niet om vast te leggen wie gebruik mag maken van een creatie. De wet is bedoeld om de maker, die zijn/haar tijd, energie, geld steekt in de creatie, te beschermen. Die persoon of organisatie moet zelf kunnen beslissen hoe hij of zij gebruik maakt van dat recht.

    Wat kranten doen met teksten van anderen, is niet mijn verantwoordelijkheid. Daarnaast: niemand dwingt je tot een ingezonden brief; als je het niet eens bent met de voorwaarden van een krant, dan schrijf je die brief gewoon niet.

    De dagboekweblogger heeft dezelfde rechten als de krant. De weblogger heeft wellicht een informatieachterstand. Die kan hij inhalen door zich te verdiepen in de materie of zich te laten vertegenwoordigen.

  9. Beste Marcus van de Kerkhof,

    Bedankt voor de uitgebreide reactie. Ik zie echter toch wat onvolkomenheden zo niet onwaarheden voorbij komen. Zal daar wat verder op in gaan, wellicht wilt u daar nog verder op reageren.

    “Als u op zoek zou gaan naar reclame voor Cozzmoss, dan vindt u niets”

    Daar zit een valsigheidje in die u waarschijnlijk wel bekend is. Cozzmoss maakt geen gebruik van reclamebanners of reguliere reclame uitingen. Zij heeft een vastgestelde tekst met betrekking tot auteursrecht waarin Cozzmoss aanbevolen wordt als belangebehartiger, die geplaatst dient te worden als ‘log’. Cozzmoss dient verder op de site opgenomen te worden onder de ‘normale’ links. Inderdaad niet vindbaar als reclame-uiting indien mensen even rondzoeken. Echter zeker wel letterlijk aangeboden als ‘reclame maken’ om ‘uitstel van betaling’ te kunnen verkrijgen indien mensne met financiele problemen het geclaimde niet binnen veertien dagen kunnen ophoesten. Na zes maanden wordt bekeken hoeveel de links aan inkomsten heeft gegenereerd en dat bedrag wordt van de claim afgetrokken, waarna geclaimde het restbedrag moet voldoen. Toeval wil dat ik betreffend aanbod ook heb gekregen. Uw medewerker vergat echter geheimhouding te eisen. Voor de goede orde, deze vorm van ‘reclame’ is ook wel degelijk op verscheidene plaatsen terug gevonden.

    “Alle auteurs die zich bij Cozzmoss hebben aangesloten, hebben een contract ondertekend waarin de voorwaarden van de samenwerking worden uitgelegd.”

    Dan liegt er blijkbaar iemand, u of enkele van de bij u aangesloten auteurs. Ik noem ter ilustratie maar een Tjanne Hartman die – als haar beweringen waar zijn – haar conclusies heeft getrokken en weg is gegaan bij Cozzmoss.

    “Het bedrag in de factuur sluit aan op het bedrag dat de auteur vraagt als de tekst legaal wordt aangeschaft.” ?n “Het is echter veel moeilijker voor een blogger aan te tonen dat hij/zij schade heeft geleden, omdat de rechter er mogelijkerwijs van uit zal gaan dat het doel van de weblogger is om zijn werk zoveel mogelijk gelezen te krijgen en daartoe te verspreiden. Wanneer een blogger veel tijd, werk en geld investeert, zijn er meer aanknopingspunten om zijn werken te beschermen.”

    Dat is precies de tegenstelling die ik al aangaf ja. Alleen met wel heel vreemde argumenten natuurlijk. Voor een weblogger is immers niets zo makkelijk dan aan te tonen dat er tijd, werk en geld is gestoken in een artikel of creatie. Tijd en werk ligt nogal voor de hand, een artikel schrijft zichzelf niet. Geld eveneens, een weblogger met een domeinnaam zal betalen om te kunnen publiceren.

    Het verschil zit hem simpel in de wetgeving zelf, een krant valt onder nieuwsgaring, een weblog doorgaans niet. Nieuwsgaring kent meer rechten. Daarmee raakt het volgende dan ook kant nog wal: “De dagboekweblogger heeft dezelfde rechten als de krant. De weblogger heeft wellicht een informatieachterstand. Die kan hij inhalen door zich te verdiepen in de materie of zich te laten vertegenwoordigen.”

    Verder geeft het geen antwoord op mijn vraag. Of wellicht wel: er wordt dus niet gekeken naar geleden schade en bij totaal ontbreken van enige geleden schade, wordt het orginele bedrag van aanschaf genomen en vermenigvuldigd met twee of drie.

    “Dat kan gebeuren, maar ook grote blogs worden aangesproken. Uiteindelijk bepaalt de opdrachtgever welke acties wenselijk zijn.”

    Dat lijkt me vrij onwaarschijnlijk. De opdrachtgever is immers passief, hij/zij levert artikelen aan en ziet vanzelf of er iets van komt te ja of te nee. Jullie worden auteurhebbend van de artikelen. Daarmee worden jullie degene die de opdacht bepalen, nagaan en de claim afhandelen. Degene wiens artikel ik had overgenomen, had dan ook geen flauw benul van mijn bestaan of van de claim.

    “Het aanschrijven van bloggers vormt nog geen promille van onze activiteiten. Wellicht zijn dat de publicaties die u leest.”

    Ik doel meer op de publicaties van onder andere Irene van den Berg voor Cozzmoss en over Cozzmoss. Ook die zijn enkel en alleen gericht op de blafbrief richting de kleine blogger en hoe de auteur ten onder zou gaan aan de blogwereld. Maar wellicht heeft u enkele steengoede teksten laten publiveren over het grotere geheel en kunt u mij hier de verwijzingen geven.

    Tot slot: “Wat kranten doen met teksten van anderen, is niet mijn verantwoordelijkheid. Daarnaast: niemand dwingt je tot een ingezonden brief; als je het niet eens bent met de voorwaarden van een krant, dan schrijf je die brief gewoon niet.”

    Kom nu toch, dat zijn irrelevante zijpaden. Ik vroeg u waarom u meent dat de wet niet aangepast hoeft te worden, wat de argumenten daarvoor zijn, en waarom het onderscheid commercieel niet-commercieel zo lastig zou zijn. Dan is ‘wat kranten doen is niet mijn verantwoordelijkheid’ wel een erg futiel antwoord, vind u ook niet?

    Dat niemand gedwongen wordt een brief in te zenden, komt op mij absoluut absurd over als antwoord op mijn vraag. U trekt zogenoemd ten strijde voor de rechten van de auteur, maar diezelfde rechten liggen wel erg rap buiten als Cozzmoss er niet iets aan kan verdienen.

  10. Beste Cinner,

    Dank voor de reactie. Ik heb eerder de moeite genomen al uw vragen uitgebreid -en uiteraard naar waarheid- te beantwoorden. U claimt met zekerheid te weten hoe Cozzmoss werkt en u bent ervan overtuigd dat ik onwaarheden vertel. Dat we andere belangen hebben is helder. Dat we het niet met elkaar eens zijn is goed. Maar als er sprake is van wantrouwen, dan is het niet mogelijk met elkaar een goede discussie te voeren. Daarom ga ik hier verder niet op in. U kunt altijd telefonisch contact met ons opnemen als u vragen heeft over onze werkwijze.

  11. Beste Marcus van de Kerkhof,

    Blijkbaar wordt het u erg snel te heet onder de voeten en dat is jammer. Ik kan mijn standpunten over de werkwijze van Cozzmoss simpel onderbouwen met informatie die ik van uw organisatie heb ontvangen, informatie die bij u aangesloten auteurs publiekelijk hebben aangegeven en overlegd, informatie die evenzo publiekelijk op uw site vermeld staat. Allemaal zwart op wit en zeer helder. Dat u daar niet op wenst in te gaan zegt derhalve niets over mijn houding. De lezer kan zich hooguit afvragen wat het vertelt over de instelling van Cozzmoss.

    Dat telefoneren moesten we dan ook maar niet doen. Heeft u een helder weerwoord klaar, dan kan dat immers prima publiekelijk gegeven worden. En laten we niet vergeten dat deze ‘discussie’ mogelijk is gemaakt door uw vrijwillige gastbijdrage met aanbod in te gaan op commentaren.

  12. Cinner, bedankt voor je verhaal. Je hebt gelijk, Marcus van de Kerkhof blijkt zijn geldwolverij heel slecht te kunnen verdedigen. Ik ben ook zijdelings bij een gevalletje Cozzmoss betrokken, zie mijn blog: http://blogsvanbas.blogspot.com/2009/02/trouw-maakt-meer-kapot-dan-je-lief-is.html. Wat wel stemt tot somberheid is dat wat jou is overkomen nu al twee jaar terug is en mensen als v.d. Kerkhof nog steeds hun ongure werk kunnen doen. Op verzoek van een krant als Trouw. Of Trouw weet niet waar Cozzmoss precies mee bezig is, of Cozzmoss heeft bedongen dat Trouw zich met de uitvoering van de opdracht niet bemoeid, ik denk het tweede. Het is ook jammer dat Trouw niet meer als schuldige partij wordt neergezet door bloggers. Van de Telegraaf zou je zoiets verwachten. Op den duur zal dit Trouw wel abonnees kosten, daar ben ik van overtuigd. Dit gedoe met Cozzmoss staat op het web en gaat daar nooit meer vanaf. En wie bewaart zijn kranten nog van een jaar terug?

  13. @Bas: Heb je verhaal gelezen (de link doet het trouwens gek genoeg niet, maar kwam er uiteindelijk wel uit) maar kan niet zien of Huismannen.nl geschaard kan worden onder amateur met een weblog eerlijk gezegd, dus ook niet of Trouw zich aan de belofte houdt de amateur slechts te waarschuwen. De huismannen site kwam op mij over als behoorlijk professioneel.

    Zag wel dat Trouw wat vreemde extra voorwaarden probeert te stellen. Zo mag je niet vaker dan vijftig keer in een jaar linken naar de dagblad-site. Wat het nut daarvan is ontgaat me volledig, buiten dat je je af kan vragen hoe houdbaar dat is voor een rechter (niet lijkt me).

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.