Jaja, zo schrijf je maandenlang niets, en zo schrijf je een handvol artikelen in één maand. Deze keer nieuw op Ius mentis een artikel over oplichting.
Van oplichting is sprake wanneer iemand met listige kunstgrepen een ander geld of producten afhandig maakt. Oplichting, zeker op internet, komt vaak voor. Maar niet leveren of niet betalen is niet automatisch oplichting.Er is sprake van oplichting als iemand met valse voorwendselen, slinkse trucs of wat de wet noemt listige kunstgrepen probeert goederen, geld of “gegevens met geldswaarde” afhandig te maken. Denk aan het vragen om geld voor een dienst die nooit wordt geleverd, of het opsturen van een lege doos. Varianten zijn flessentrekken (regelmatig iets kopen zonder te betalen) en verduisteren (iets zonder gerechtigd te zijn achterhouden nadat je het legaal verkregen hebt). Ook een vorm van oplichting is acquisitiefraude, zoals het versturen van spookfacturen of misleidende offertes.
Een contract of overeenkomst die is aangegaan als gevolg van oplichting of fraude, kan worden geannuleerd. Aangifte van oplichting is natuurlijk ook mogelijk, maar soms is het moeilijk deze erdoor te krijgen. Een recent meldpunt internetoplichting moet hierin verbetering brengen. En je relaas doen op een forum tegen oplichting is ook mogelijk, hoewel je dan wel moet uitkijken voor smaadclaims.
Lees verder in Oplichting en fraude op iusmentis.com.
Arnoud
Ja, vraagje!
“Om van oplichting te mogen spreken, moet sprake zijn van een truc of kunstgreep – een vorm van bedrog, van iets dat een normale zakenpartner niet zou doen. Dat iemand niet betaalt of niet levert wat is afgesproken, maakt hem nog geen oplichter. Pas als blijkt dat hij dat al die tijd al van plan was, en de wederpartij op een of andere manier heeft voorgespiegeld dat het wel goed zou komen, kan sprake zijn van oplichting.”
Leveranciers van de dienst ‘schoonmaak’, maken vaak minder vaak schoon dan beloofd. Zo is het gebruikelijk een contract af te sluiten dat ze 5 keer per week komen, maar vervolgens komen ze eerst 5… dan 4…. dan 3… dan 2… en dan grijp je in en gaat het terug naar 5…4….3….2… en dan grijp je in. Bijna elke ondernemer werkt op deze manier, omdat hun prijzen ook op dit systeem zijn ingesteld en als je hier dus niet aan meedoet eruit wordt geconcurreerd.
Dus er is geen sprake van oplichting omdat een ‘normale zakenpartner het ook zou doen’. Maar, het blijkt wel dat men het al die tijd van plan was en de wederpartij heeft voorgespiegeld etcetc, en daarmee is het dan weer wel oplichting. Dus is het dan wel of geen oplichterij?
Dit lijkt me op het eerste gezicht ‘slechts’ wanprestatie. Men belooft 5 keer te komen schoonmaken maar komt slechts ??n keer. Het zou oplichting kunnen zijn; de slinkse truc is dan dat je voorspiegelt 5 keer te komen (en daar het bedrag op baseert) terwijl je vooraf al weet dat je maar ??n keer komt omdat de klant dat toch niet controleert. Maar ik twijfel, het riekt niet echt naar een ’truc’.
Er is inderdaad weinig slinks aan het samen afspreken dat je er 5 keer wordt schoongemaakt en vervolgens komen ze minder. Zeker omdat iedereen hier van op de hoogte is (het wordt zelfs door de facilitaire opleiding zo onderwezen “let op bij schoonmaakbedrijven, want”).
De prijs is wel op 5 keer gebasseerd, maar dat komt omdat de prijs die ze vragen de kosten van 5x schoonmaken niet dekt. Bijvoorbeeld 1x schoonmaken kost 1.000, maar voor 5 keer schoonmaken vragen ze slechts 4.000. En door zo weinig mogelijk te komen halen ze dat. En naar de concurrentie overstappen heeft niet veel nut, omdat elk bedrijf zo opereert, juist omdat een bedrijf niet de re?ele 5.000 kan vragen omdat ze anders veelste duur lijken.
De actie opzich lijkt me oplichting (met voorbedachte rade beloven maar niet nakomen), maar als het op zo’n grote schaal bekend is… kan je het moeilijk een truc noemen. Interessante uitzondering toch? :p