Ik wil uit uw bestand en u mag me ook nooit meer post sturen. Die toch enigszins tegenstrijdige vordering stelde een man uit Haarlem in tegen de Nationale Postcodeloterij in een als een redelijke soap lezende briefverwikkeling. Maar het vonnis is wel opmerkelijk: de NPL mag de man nooit meer post sturen, ook niet naar “de bewoners van dit pand”. Zelfs niet als daar een onderhuurder woont die wellicht wél die post wil.
We krijgen allemaal die irritante brieven van de NPL, maar kennelijk wordt er te weinig over geklaagd want ze blijven ze sturen. Hoe dan ook, als je klaagt dan gaat je adres op een blokkade. Alleen blijkt dat men die na drie jaar weer opheft (eh, wat?). De eiser in deze zaak was het zo zat, dat hij daarna naar de rechter stapt. Dat werd geschikt: meneer zou nooit meer post krijgen.
U voelt hem al aankomen: enige tijd later kreeg hij tóch post, alleen ditmaal voor “de bewoners van dit pand”. En toen stapte de man wederom naar de rechter, want nu moest en zou hij toch uit elk bestand van de gokclub. Ja, óók het blokkadebestand. Maar dat is toch een beetje lastig: als je niet meer op de zwarte lijst staat, dan kan men ook niet voorkomen dat men je post stuurt.
De Wet Bescherming Persoonsgegevens geeft je (artikel 41) het absolute recht om verwijdering uit bestanden te eisen die “met het oog op werving voor commerciële of charitatieve doelen” zijn. Op grond van dit artikel kan de man dus eisen geen post van de NPL meer te krijgen, want ook hun postbestand valt hieronder.
Maar verwijdering uit het postweigeraarsbestand gaat niet lukken; dat dient immers een ander doel dan werving. Bovendien is de combinatie van “verwijdering uit postweigeraarsbestand” en “geen post meer krijgen” innerlijk tegenstrijdig, zoals de rechter terecht opmerkt. (Update 11 mei: bevestigd in hoger beroep.)
Wel krijgt hij gelijk dat de NPL óók geen post meer naar zijn huisadres mag studeren als die “aan de bewoners van dit pand” is geadresseerd. Hij valt immers ook onder “de bewoner(s) van” dat adres. En de wet zou wel erg makkelijk te omzeilen zijn als mensen na een beroep op artikel 41 Wbp gewoon doorgepapierenspamd zouden worden met zo’n anonieme aanduiding.
NPL mag op straffe van een dwangsom meneer dan ook geen post meer sturen. (Ben ik nu cynisch als ik me afvraag wat hij gaat doen als zijn straat de postcodeloterij wint?)
Arnoud
Het postweigeraarsbestand hoeft toch alleen maar een postcode+huisnummer te bevatten? Geen persoonsgegevens.
Als er een andere bewoner in komt dan kan die aangeven wel weer spam te willen hebben. Of de makelaar/woningbouwstichting. Desnoods zetten die spam-bedrijven samen een service op waarmee je je in een keer voor alle bedrijven weer kunt aanmelden.
Maar goed nieuws! Ik zal de PNL spam nogmaals opzeggen.
Als de postbode nu de post van de buurman op zijn adres naar binnen gooit, wat dan?
Als hij verhuist, moet hij dan adreswijziging doorgeven bij de NPL? Of mag hij post afwachten, hun vervolgens informeren en dan moet het binnen X-keer bezorgen of X-tijd geregeld zijn?
Of als de NPL een ongeadresseerde reclameflyer actie houdt en hij heeft geen nee-nee sticker op de brievenbus?
Wat als hij bij zijn moeder intrekt en er wordt “aan de bewoners van dit pand” bezorgt omdat zijn moedertje ook al meerdere malen geklaagd heeft over verwijdering.
Ik zie het volgende al: “aan de bewoners van dit pand, behalve meneer X”
Eigenlijk snap ik het nut niet van reclame sturen naar mensen die aangeven dat niet te willen hebben. Dat resulteert alleen maar in negatieve publiciteit zoals blogposts als deze.
@BertBert: Ik denk niet dat het boze opzet van NPL was. Zij kopen bestanden aan, filteren die met een zwarte lijst en gaan er dan brieven naar sturen. Ze zijn denk ik gewoon vergeten dat de “aan de bewoners”-mailings ook door de zwarte lijst zouden moeten. Er staat ook ergens dat ze hun processen hebben aangepast en dit nu wel doen.
Dit is een hele slimme meneer. Want de kans dat DPL nogmaals de fout in gaat is vele malen groter dan dat hij de postcodeloterij wint. Zelfs als je het naar verhouding (prijs/dwangsom) vergelijkt. 1’000 euro per overtreding tot max. 10’000 euro. Ik denk dat dat snel incasseren wordt.
Kunnen ze dan ook niet meteen verplichten dat aan de enveloppe duidelijk herkenbaar moet zijn wie de afzender is?
Ik krijg namelijk regelmatig post van diezelfde club in blanco enveloppen. Een herkenbare enveloppe gaat bij mij zonder te openen in het ronde archief, een blanco enveloppe stelt mij steeds voor onaangename verassingen…
Opzeggen klinkt mij echter als “te veel moeite” in de oren, ik haat hun post maar af en toe wat weggooien is sneller dan in een postweigerbestand terecht zien te komen dat toch genegeerd wordt.
Hoewel het blijkbaar wel kan lonen zo te zien 😉
Verder heeft BertBert een goed punt, postcode en huisnummer zouden voldoende moeten zijn, al dat dataverzamelen dat tegenwoordig zo in de mode is… zucht…
Weer een prachtig voorbeeld van regels die offline heel anders zijn dan online: een bedrijf mag je gewoon analoge post sturen en als je daar niet van gediend bent, dan mag je lekker opt-outen. Sterker nog, ik moet een NEE-NEE sticker op mijn brievenbus plakken en zelfs daar komt regelmatig een analfabete postbode langs die er gewoon iets in propt. Geldt ook voor telefoontjes: pas als je in het bel-me-niet-register staat mogen ze je niet meer storen.
Online is het anders, je mag alleen maar iemand e-mailen als hij een dubbele opt-in heeft gedaan! Waarom wordt die (logische) bescherming niet voor offline post doorgevoerd? Alleen nog maar reclamefolders en andere vervuiling bij je in de bus als je een JA-JA sticker opplakt?
Vreemd dat online en offline hier zo ver uit elkaar liggen…
@Antigoon
Ach, in veel landen is het vrij normaal om dingen als lengte, religie, haarkleur, gewicht, werk/opleiding van je ouders, bloedgroep e.d. ook op te geven bij registraties en solicitaties. We hebben het nog goed 🙂
@Bart: Het idee is dat offline spam de verzender geld kost, zodat je mag aannemen dat dit minder snel gestuurd wordt, en dat er nagedacht wordt of iemand deze zou willen ontvangen. De kans op ongewenste post is daarmee kleiner dan de kans op ongewenste mailreclame. Het is dan redelijker om te eisen dat ontvangers klagen.
@9 AE
Er wordt nagedacht of iemand de post wil ontvangen?
Dat lijkt me een slecht argument om onderscheid te maken tussen online en offline in geval van reclame. Het gaat puur om kosten-baten.
Er wordt niet nagedacht of mensen willen of niet. Er wordt in beide gevallen gedacht of het winst maakt. Daaruit kun je dus opmaken dat de wettelijke grens ergens tussen het breakevenpoint van offline en het breakevenpoint van online ligt.
Dat offline punt kan toch niet echt heel hoog liggen, met de kwantumkorting die zij zullen krijgen. In ieder geval niet hoog genoeg om hun te doen nadenken over iedereen die telkens zuchtend de envelop in de papierbak gooien.
@NL-X Is dit dan de manier om wel te winnen in de loterij? Wie ontvangt trouwens die dwangsom? De eiser of de staat?
Ik ben het best wel eens met Lepelaar in deze. Het verschil tussen ‘ouderwetse’ en ‘nieuwerwetse’ spam ontgaat mij ook een beetje.
Het argument “offline spam kost geld” is waar, maar dit geld ook voor online spam. Ok, de stukprijs ligt een stuk lager.
Algemeen: Ik wacht vol spanning op een voorbeeld brief – met verwijzing naar dit vonnis – om NPL & Co mee te confronteren.
@Arnoud reactie 4 Ik denk niet dat het boze opzet van NPL was. Zij kopen bestanden aan Correctie: niet echt een koop, want gebruik is beperkt tot bepaalde periode / aantal keren.
Briljant! Als meer mensen dit gaan doen dan is het misschien eens afgelopen met de papierspam. Scheelt weer wat bomen.
Even over het belmeniet-register, is dat in de wet geregeld? Ik was in de veronderstelling dat het een gentlemen’s agreement was tussen de callcenters, maar dat je een aanmelding nog niet voor de rechter hard kunt maken?
Een voorbeeld brief om dit zelfde te bereiken lijk me ook heel nuttig. Ik heb trouwens nog wel een paar andere kandidaten die ik een dergelijk brief wil sturen. Met name enkele verzekeraars, een telco, een kabelgigant en twee energiemaatschappijen.
Ik mis nog steeds de NEE/NEE-sticker voor op mijn email-box… 😉
Ik denk niet dat je heel moeilijk moet doen bij zo’n brief:
Geachte heer, mevrouw,
Onlangs ontving ik van u ??n of meer mailings gericht op commerci?le of charitatieve doelen, namelijk [omschrijving, eventueel referentienummer en liefst datum van ontvangst] op mijn adres te STRAAT, POSTCODE, PLAATS.
Hierbij teken ik op grond van artikel 41 Wet Bescherming Persoonsgegevens verzet aan tegen uw gebruik van mijn persoonsgegevens voor deze mailings. Ik eis dat u per direct maatregelen neemt om dit gebruik terstond te staken en mij te melden dat dit is gebeurd.
Onder verwijzing naar de uitspraak van de Rechtbank Amsterdam van 5 augustus 2010 (zaaknr. 455882 / HA RK 10-319, LJN BO3254) dient u daarbij tevens te zorgen dat mij op dit adres geen mailings meer bereiken die “Aan de bewoners van dit pand” (of woorden van gelijke strekking) zijn gericht.
Hoogachtend, etc.
Ik heb toch een beetje moeite met dat soort redenaties. Ja, natuurlijk, het doel van dat bestand is om zich aan de wet te kunnen houden. Maar aan de andere kant is het ook duidelijk dat de NPL dit bestand voor niets anders zal gebruiken dan voor haar werving. En ja, het wordt bar lastig voor de NPL om her en der adressenbestanden aan te kopen en te gebruiken als ze geen postweigeraars-bestand mogen hanteren, maar daar kan ik eerlijk gezegd niet zo wakker van liggen.
Nou ja, breed gesproken wel maar het lijkt me de bedoeling dat NPL dit alleen gebruikt om mensen weg te filteren uit haar bestand. Of verwacht jij dat ze stiekem toch mensen gaat mailen die in dit bestand zitten?
Het zou geen tegenstrijdigheid zijn als het niet een reclamepostweigeraarsbestand maar een reclamepostacceptantenbestand zou zijn: iemand mag alleen reclame toegestuurd krijgen als hij expliciet in dat bestand genoemd staat. Een adres of iemand die niet in dat bestand genoemd staat, mag geen reclamedrukwerk toegestuurd krijgen. Dan zou het denk ik snel afgelopen zijn met reclamedrukwerk.
Hm, bij mij gaat de boel gewoon Retour Afzender in de TNT bus.
Ja ja, geen reclamedrukwerk brieven meer, de postbodes van ons land hebben het nu al moeilijk. Laten wij gewoon een beetje samenhorigheid tonen en die wekelijkse/maandelijkse brief van de nationale postcode loterij voor lief nemen! De NPL heeft tenminste nog een hart voor onze hard werkende postbodes.
Bedankt voor de voorbeeldbrief. Ik kreeg onlangs ook weer van die troep, nadat ik er jaren geen last van had. En nee, ik wil geen prijs winnen. Prijzen winnen is erg ongezond. Vandaar dat ik met zulke dingen niet mee doe. De laatste keer heb ik alles terug in de enveloppe geprakt met het verzoek mij te schrappen uit hun bestand en er voor te zorgen dat zij hun vuilnis netjes gescheiden aanbieden. (Naast papier zit er ook plastic in.) Mocht dit niet volstaan, dan zal ik je brief inzetten.
Onlangs kreeg ik ook voor het eerst troep, omdat we onze mini-VvE bij de KvK moesten aanmelden en Ikea dit bestand dus misbruikt. Nou zit de dichtstbijzijnde Ikea niet op fietsafstand, maar anders zou ik er om deze reden ook niet meer naartoe gaan.
Brief naar KPN met het verzoek je naw-gegevens niet langer meer te verkopen en vrijwel alle geadresseerde spam inclusief NPL-spam houdt na een paar maanden vanzelf op.
Misschien niet helemaal on-topic, maar ik krijg regelmatig (ongewenste) post voor iemand die niet op mijn adres woont en zeker de laatste 10 jaar niet heeft gewoond. Ik betwijfel zelfs of de persoon uberhaubt wel bestaat. Het is voornamelijk post uit Duitsland (van financi?le instellingen en incassobureaus. Hoe vaak ik de post ook retour afzender stuur met de mededeling dat de persoon niet bestaat, ze blijven maar post sturen. Is hier nog iets aan te doen?
Een hele mooie methode om van die post af te komen wordt aangegeven op deze site “http://leenstra.org/pageID_7418327.html”, de blogpost van 23-11-2009.
Die bestaat kortweg uit de volgende stappen: – Zoek het antwoordnummer van het bedrijf op. – Deel ze in een brief mee dat ze de “Retour prijs” gewonnen hebben: elke keer als je post van hun krijgt stuur je die retour naar het antwoordnummer met bijv. een stapel van je oud papier / andere ongewenste post. Bij elke volgende brief wordt dit pakket steeds zwaarder. – Bij elke brief die binnenkomt erger je je niet langer, maar stuur je met veel plezier een pakket terug. Doordat je een antwoordnummer gebruikt betaalt het bedrijf in kwestie voor jouw pakket.
Juridisch lijkt me dit ook volkomen in orde, zou het ook mogen als je stap 2 overslaat?
Technisch is het best te doen, een adres uit je bestand halen en toch voorkomen dat je datzelfde adres in de toekomst weer gebruikt: hou een zwarte lijst bij van hashes van postcode+huisnummer in plaats van de adressen zelf. De lijst kan dan niet (per ongeluk of opzettelijk) gebruikt worden om de geblokkeerde adressen te benaderen. Omslachtig maar haalbaar.
Voor wie de NPL nog verder wil bestrijden ben ik een petitie begonnen tegen de gijzeling van mijn postcode: http://loterijen.petities.nl/
Ik heb zojuist de voorbeeldbrief van Arnoud gebruikt voor een online klachtenformulier richting Dela (naar aanleiding van zo’n “aan de bewoners van” brochure. Eens kijken hoe ze hiermee omgaan.
Misschien is het een idee om een straat te vinden die unaniem tegen de PCL is, zodat ze als straat uit de PCL kunnen stappen.
Wedden dat ze dan die straat laten winnen? 🙂
Uitspraak in hoger beroep : “Verzet tegen opname in postweigeraarsbestand is niet mogelijk.”
LJN BQ4006 http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=BQ4006