Bedrijven, hotels en instellingen mogen internet wél filteren

wifi-hotel.png Oh en dat is wel een verrassing: in die beleidsregel van gisteren is tevens bepaald dat netneutraliteit alleen geldt voor openbare aanbieders van internet, niet voor private aanbieders zoals bedrijven (gastennetwerken), hotels en instellingen die hun bezoekers op internet laten. (Ik loop een beetje achter geloof ik, laatst ook al de datalekmeldplicht en beveiligingsboetes gemist.)

In de wet (art. 7.4a Telecommunicatiewet) staat dat netneutraliteit geldt voor

Aanbieders van openbare elektronische communicatienetwerken waarover internettoegangsdiensten worden geleverd en aanbieders van internettoegangsdiensten

Bij die tweede categorie aanbieders mist het woordje ‘openbaar’. Maar het “ligt in de rede” dat je dat er wel in moet lezen, aldus de minister:

De internettoegangsdienst, bedoeld in artikel 7.4a van de Telecommunicatiewet is een openbare elektronische communicatiedienst als bedoeld in artikel 1.1. onder g van de Telecommunicatiewet. Van een internettoegangsdienst is geen sprake als deze niet voor het publiek beschikbaar is.

Opmerkelijk genoeg gaat dit in tegen het standpunt van de Minister toen destijds kamervragen werden gesteld over het blokkeren van Bittorrent door de Rijksuniversiteit Groningen. In antwoord daarop legde hij uit:

Het begrip ‘aanbieder van internettoegangsdiensten’ in artikel 7.4a lijkt zowel te zien op aanbieders van openbare internettoegang als op aanbieders van niet-openbare internettoegang. Dit betekent dat ook wanneer, zoals hier het geval is, een aanbieder slechts aan een gesloten groep internettoegang aanbiedt, hij in het kader van artikel 7.4a gezien moet worden als een aanbieder van internettoegangsdiensten.

Daarmee zou de RUG als provider voor studenten op de campus óók onderworpen zijn aan netneutraliteit, aldus de minister toen. Maar eh voortschrijdend inzicht leert anders: de wet geldt alleen voor openbare aanbieders van internet, want:

Een andere uitleg zou ertoe leiden dat bijvoorbeeld ook alle bedrijven en instellingen die via een Wi-Fi netwerk internet aan hun klanten en bezoekers aanbieden aan de netneutraliteitsregels zouden moeten voldoen.

Waarom deze andere uitleg echter in strijd zou zijn met de wet, wordt verder niet gemotiveerd. Ja, “netneutraliteitsregels zijn immers bedoeld om netneutraliteit in het openbare domein te waarborgen” maar wifi vanuit hotels, cafés en dergelijke is toch ook deel van het openbare domein?

Arnoud

25 reacties

  1. Als ik naar de kapper of de garage ga heb je ook met regelmaat een bordje hangen met “gratis wifi”. Ik heb het nooit geprobeerd, maar volgens mij kun je op dat soort gelegenheden ook alleen maar op een paar beperkte poorten naar buiten. Ik denk op het moment dat de eerste van deze aanbieders “aangepakt” zou worden, al dat soort hotspots als sneeuw voor de zon verdwijnen…

    1. gratis hoeft nog niet openbaar te zijn toch? En zolang ze gratis wifi aanbieden binnen de kaders van de wet lijkt me het geen probleem? Dus waarom zou men deze aanbieders uberhaupt willen aanpakken?

  2. Goede timing Arnoud! Ik zat laatst op een camping waar we glasvezel internet hebben (nou ja glasvezel? Tot aan de receptie vermoed ik want wij zitten in de caravan met een kabel modem op coax). Her betalen we voor, maar men filterd wel het verkeer. Dit mag toch niet? Tevens hebben al die coax modems een wifi hotspot die gewoon vrij toegankelijk is voor een ieder die het wil (geen username/passwoord, slecht een accept op voorwaarden die niet getoond worden en ook niet te vinden zijn). Dus ja een open wifi netwerk zie ik als openbare aanbieder. Vanwege dat open wifi netwerk gebeuren wilde ik dus een VPN opzetten (Ik ga zo echt niet internetbankieren oid), maar dat kan dus niet vanwege filtering. Lijkt me dat hier van alles aan rammelt. Toen ik het aankaarte bij de receptie verschuilden ze zich erin dat het beheerd wordt door een andere partij en dat die persoon er nu niet was.

      1. Ja dat werkte inderdaad wel, maar geeft een performance issue. Tevens kan ik mijn prive VPN setup (openvpn) wel aanpassen, maar niet mijn werkVPN (checkpoint/juniper)… De meeste werken over UDP vanwege performance.

    1. Als er in de algemene voorwaarden staat dat ze mogen filteren dan mag het wel. Maar ja, dan moet je wel die algemene voorwaarden aangeboden krijgen. Zoniet, dan kun je de camping-eigenaar hierop aanspreken en eventueel je geld terugeisen. (Zul je waarschijnlijk ook een andere camping moeten zoeken.) Dat ze verwijzen naar een derde partij? Daar heb jij niets mee te maken. Ze moeten het gewoon hoe dan ook oplossen. Het ligt overigens vaak aan onwetendheid bij het personeel en de eigenaar. Blijf beleefd en vriendelijk maar leg wel duidelijk uit waar ze juridisch tekort schieten. Geef daarbij aan dat ze daardoor schadeclaims kunnen oplopen.

  3. Het is niet ongebruikelijk dat je bij betaalde internettoegang op campings, vakantieparken en dergelijke, gratis toegang hebt tot een aantal geselecteerde websites. Meestal in ieder geval die van het bedrijf zelf, vaak ook die van de aanbieder van de wifi, om toegang te kunnen kopen, en soms ook tot een (klein) aantal geselecteerde sites — vaak spelletjes voor de kinderen en een enkele nieuwssite.

    Dat is overduidelijk geen netneutraliteit, maar blijkens de uitspraak is dat ook niet verplicht. Maar stel dat netneutraliteit wel zou moeten gelden. Waar het de ongerelateerde sites betreft, is het dan een duidelijk voorbeeld van — al dan niet tegen betaling — voortrekken van specifieke sites. Maar de eerste gevallen, de eigen site en de site van de aanbieder, zouden die niet in een uitzondering te vangen zijn?

    In andere woorden, mogen T-Mobile en KPN wel een uitzondering maken voor de eigen site, zodat je altijd — zonder dat het je data kost — je dataverbruik kan nakijken en andere zaken met je provider kan regelen?

  4. Ik begrijp dit half wel/niet. Ja neutraal is neutraal maar als ik een beperkte bandbreedte heb, dan wil ik kunnen garanderen dat iedereen zijn mail kan checken en kan surfen om wat zaken online te regelen. Op zo’n moment is het niet wenselijk dat er iemand netflix op hd gaat streamen of even 100GB aan torrents gaat binnenhengelen. Dat de wet dan ruimte biedt voor cafe’s/hotels etc is dan wel half logisc,h zij zijn uiteindelijk geen echte provider maar bieden dit als service aan een klant. Alleen hoe je dan wettelijk voorkomt dat een campus internet gaat filteren voor studenten is een lastigere.

  5. maar wifi vanuit hotels, cafés en dergelijke is toch ook deel van het openbare domein?
    Ehm, nee! Nope. Niet mee eens. Bedrijven hebben hun eigen WiFi omgeving en ik zie dat als onderdeel van het gehele bedrijfsterrein. Een bedrijf mag voorwaarden stellen en beperkingen opleggen aan eenieder die dat terrein betreedt. Mits deze voorwaarden maar duidelijk zijn uitgelegd aan de bezoekers. Zo mag een Supermarkt wat mij betreft mensen weigeren die in bikini op flipflops boodschappen gaan doen. En een restaurant mag wat mij betreft mensen weigeren die geen kostuum+stropdas of elegante jurk dragen. Zo mag een Cafe wat mij betreft ook bepalen dat gebruikers van hun WiFi geen Bittorrent sites, de PDVA website of pornosites mogen bezoeken. (Allemaal even erg.) Alleen, als een Cafe gewoon hun Wifi netwerk volledig openzet zonder enig wachtwoord… Tja, dan is de kans aanwezig dat mobiele telefoons en zo hier automatisch gebruik van maken simpelweg omdat het een open verbinding is. Dan is het echt openbaar. Maar anders is het bedrijfsterrein!

    1. een restaurant mag wat mij betreft mensen weigeren die geen kostuum+stropdas of elegante jurk dragen.
      Dat mogen ze, maar ik zou juist graag zien dat ze iedereen mét een kostuum weigeren en alleen mensen in pak of jurk toelieten. 😉

  6. In de parlementaire geschiedenis is dit al meermalen besproken. De telecomwet ziet alleen toe op aanbieders van openbare electronische communicatienetwerken en diensten. Hier is meermalen gesteld dat hotels, campings, Google en Skype to Skype niet onder aanbieders van openbare electronische communicatienetwerken en -diensten vallen. Dit is ook logisch, omdat de Telecomwet primair een instrument is om een markt te ordenen. Er zijn een serie rechten en plichten die gelden voor openbare netwerken, welke niet gelden voor niet-openbare netwerken. Zou je jou redenering doortrekken dan zou naast netneutraliteit ook de aftapbaarheid gelden voor private netwerken. Ook zouden deze netwerken dan afgiftetarieven voor telefonie kunnen vragen en een interconnectieplicht hebben.

    Zo even wat wettekstjes:

    Artikel 126la Strafvordering In deze afdeling wordt verstaan onder: • a.aanbieder van een communicatiedienst: de natuurlijke persoon of rechtspersoon die in de uitoefening van een beroep of bedrijf aan de gebruikers van zijn dienst de mogelijkheid biedt te communiceren met behulp van een geautomatiseerd werk, of gegevens verwerkt of opslaat ten behoeve van een zodanige dienst of de gebruikers van die dienst; • b.gebruiker van een communicatiedienst: de natuurlijke persoon of rechtspersoon die met de aanbieder van een communicatiedienst een overeenkomst is aangegaan met betrekking tot het gebruik van die dienst of die feitelijk gebruik maakt van een zodanige dienst.

    Artikel 126m • 1.In geval van verdenking van een misdrijf als omschreven in artikel 67, eerste lid, dat gezien zijn aard of de samenhang met andere door de verdachte begane misdrijven een ernstige inbreuk op de rechtsorde oplevert, kan de officier van justitie, indien het onderzoek dit dringend vordert, aan een opsporingsambtenaar bevelen dat met een technisch hulpmiddel niet voor het publiek bestemde communicatie die plaatsvindt met gebruikmaking van de diensten van een aanbieder van een communicatiedienst, wordt opgenomen. • 2.Het bevel is schriftelijk en vermeldt: o a.het misdrijf en indien bekend de naam of anders een zo nauwkeurig mogelijke aanduiding van de verdachte; o b.de feiten of omstandigheden waaruit blijkt dat de voorwaarden, bedoeld in het eerste lid, zijn vervuld; o c.zo mogelijk het nummer of een andere aanduiding waarmee de individuele gebruiker van de communicatiedienst wordt geïdentificeerd alsmede, voor zover bekend, de naam en het adres van de gebruiker; o d.de geldigheidsduur van het bevel; o e.een aanduiding van de aard van het technisch hulpmiddel of de technische hulpmiddelen waarmee de communicatie wordt opgenomen. • 3.Indien het bevel betrekking heeft op communicatie die plaatsvindt via een openbaar telecommunicatienetwerk of met gebruikmaking van een openbare telecommunicatiedienst in de zin van de Telecommunicatiewet, wordt – tenzij zulks niet mogelijk is of het belang van strafvordering zich daartegen verzet – het bevel ten uitvoer gelegd met medewerking van de aanbieder van het openbare telecommunicatienetwerk of de openbare telecommunicatiedienst en gaat het bevel vergezeld van de vordering van de officier van justitie aan de aanbieder om medewerking te verlenen. • 4.Indien het bevel betrekking heeft op andere communicatie dan bedoeld in het derde lid, wordt – tenzij zulks niet mogelijk is of het belang van strafvordering zich daartegen verzet – de aanbieder in de gelegenheid gesteld medewerking te verlenen bij de tenuitvoerlegging van het bevel. https://zoek.officielebekendmakingen.nl/dossier/26671/kst-26671-7?resultIndex=35&sorttype=1&sortorder=4 memorie van toelichting De service provider Ons wettelijk stelsel voorziet door middel van artikel 126n van het Wetboek van Strafvordering in de bevoegdheid van de officier van justitie om van de aanbieder van een openbaar telecommunicatienetwerk of een openbare telecommunicatiedienst te vorderen, dat deze bepaalde gegevens verstrekt over een gebruiker en over het telecommunicatieverkeer met betrekking tot die gebruiker, de verkeersgegevens. Onze wetgeving voorziet jegens andere entiteiten die onder het ruime verdragsbegrip «service provider» vallen, niet in een dergelijke specifieke vordering. Voor die andere entiteiten kan gebruik worden gemaakt van de nieuwe, in het wetsvoorstel inzake bevoegdheden vorderen gegevens (29 441) voorgestelde artikelen 126nd en 126ne Sv. Die artikelen betreffen de bevoegdheid van de officier van justitie om van degene van wie redelijkerwijs kan worden vermoed dat hij toegang heeft tot bepaalde opgeslagen of vastgelegde gegevens, te vorderen deze gegevens te verstrekken. Deze bevoegdheid kan zich mede uitstrekken tot gegevens die eerst na het tijdstip van de vordering worden verwerkt en ten aanzien waarvan de officier van justitie, indien het belang van het onderzoek dit dringend vordert, kan bepalen dat de gegevens direct na de verwerking worden verstrekt. Ik geef er echter de voorkeur aan, de vordering van verkeersgegevens voor de niet-openbare sector te regelen in het kader van artikel 126n Sv, in aansluiting op de regeling voor de openbare telecomsector. Welke gegevens daadwerkelijk onder het bereik van artikel 126n Sv vallen, wordt vastgesteld bij het Besluit vorderen gegevens telecommunicatie (Stb. 2004, 394), dat zonodig zal moeten worden aangevuld voor zover het verkeersgegevens betreft die bij de niet-openbare sector worden gegenereerd.

    2.6. De in het Verdrag opgenomen definities Het Verdrag kent in artikel 1 een viertal definities. Het Verdrag verplicht er niet toe om de definities (al dan niet letterlijk) over te nemen in de nationale wetgeving. In het Wetboek van Strafrecht zijn de termen computergegevens (artikel 80quinquies Sr) en geautomatiseerd werk (artikel 80sexies Sr) zodanig gedefinieerd dat daarmee volstaan kan worden. Deze definitiebepalingen zijn destijds bij amendement voorgesteld waarbij men zich er waarschijnlijk geen rekenschap van heeft gegeven dat deze ook gelding dienen te hebben voor het WvSv. De praktijk heeft inmiddels echter uitgewezen dat er geen behoefte bestaat aan een aparte definitiebepaling in het WvSv. Het Verdrag definieert het begrip «service provider» om duidelijk te maken jegens welke entititeiten bepaalde strafvorderlijke bevoegdheden gehanteerd moeten kunnen worden. Het begrip wordt gedefinieerd als iedere publieke of private instelling die aan de gebruikers van haar diensten de mogelijkheid biedt te communiceren met behulp van een computersysteem en iedere andere instelling die computergegevens verwerkt of opslaat ten behoeve van (de gebruikers van) zo’n communicatiedienst. Bij dit laatste kan men bijv. denken aan de aanbieders van webhostingdiensten en beheerders van websites. Het WvSv voorziet in bevoegdheden ten opzichte van aanbieders van openbare telecommunicatienetwerken en -diensten in de zin van de Telecommunicatiewet. Daaronder worden verstaan de klassieke aanbieders van openbare telecommunicatienetwerken en -diensten en de aanbieders van internettoegang. Het Verdrag maakt geen onderscheid tussen openbare elektronische communicatiediensten en niet-openbare elektronische communicatiediensten en richt zich ook op aanbieders die gebruik maken van deze netwerken om hun diensten aan te bieden, zoals de beheerders en eigenaren van websites en webhostingdiensten. In een nieuw artikel in het WvSv wordt daartoe een definitie opgenomen van het begrip «aanbieder van een communicatiedienst», waarbij nauw wordt aangesloten bij de begripsbepaling in het Verdrag. In het Verdrag is vervolgens het begrip «verkeersgegevens» gedefinieerd, een begrip dat ook van belang is voor de regeling van strafvorderlijke bevoegdheden, met name de artikelen 126n en 126u van het Wetboek van Strafvordering. Bij die artikelen is bepaald dat bij algemene maatregel van bestuur de gegevens worden aangewezen waarop de in die artikelen bedoelde vorderingen betrekking kunnen hebben. Dit is gedaan bij het Besluit vorderen gegevens telecommunicatie (Stb. 2004, 394). De in dat besluit vermelde gegevens sluiten aan bij het begrip verkeersgegevens in de betekenis van het Cybercrime Verdrag. Deze gegevens omvatten mede de zogenaamde gebruikersgegevens. In zoverre wijkt de terminologie van het Cybercrime Verdrag en van het bedoelde besluit af van de definitie van verkeersgegevens in artikel 11.1 van de Telecommunicatiewet, waarbij de gebruikersgegevens geen onderdeel vormen van de verkeersgegevens. Het Verdrag kent in artikel 18 overigens nog een vijfde definitie, nl. die van abonneegegevens. Gelet op de hiervoor genoemde algemene maatregel van bestuur en op artikel 126na van het Wetboek van Strafvordering (ingevoegd bij de Wet vorderen gegevens telecommunicatie) is een nadere definitie van deze gegevens niet nodig.

    Hier een serie artikelen uit de wet en de bijbehorende discussies in de Kamer. Ik heb even snel gezocht op Skype. Dat is een steekwoord waar veel van de discussie over openbaar/niet-openbaar aan opgehangen werd.

    https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-30517-2.html?zoekcriteria=%3fzkt%3dUitgebreid%26pst%3dTractatenblad%257cStaatsblad%257cStaatscourant%257cGemeenteblad%257cProvincieblad%257cWaterschapsblad%257cParlementaireDocumenten%26vrt%3dskype%2baftappen%26zkd%3dInDeGeheleText%26dpr%3dAlle%26spd%3d20141027%26epd%3d20141027%26sdt%3dDatumPublicatie%26ap%3d%26pnr%3d1%26rpp%3d10&resultIndex=3&sorttype=1&sortorder=8

    en hier https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-31145-9.html?zoekcriteria=%3fzkt%3dUitgebreid%26pst%3dTractatenblad%257cStaatsblad%257cStaatscourant%257cGemeenteblad%257cProvincieblad%257cWaterschapsblad%257cParlementaireDocumenten%26vrt%3dskype%2baftappen%26zkd%3dInDeGeheleText%26dpr%3dAlle%26spd%3d20141027%26epd%3d20141027%26sdt%3dDatumPublicatie%26ap%3d%26pnr%3d1%26rpp%3d10&resultIndex=5&sorttype=1&sortorder=8

    2.2 De te bewaren gegevens De leden van de CDA-fractie wezen erop dat gegevens zoals bedrijfsemail en (gratis) e-maildiensten als Hotmail en Yahoo niet worden genoemd in de lijst van de te bewaren gegevens en betreuren het dat de regering hier niet verder over heeft uitgewijd. Zij gaven aan dat, doordat het gebruik van dergelijke e-maildiensten een zeer groot aandeel heeft in het internetverkeer, er een gat valt in de strijd tegen de misdaad en vroegen welke stappen worden ondernomen om deze e-maildiensten alsnog in een parallel voorstel gelijk te schakelen. In antwoord op deze vraag kan worden opgemerkt dat de Telecommunicatiewet van toepassing is op openbare telecommunicatie diensten en/of -netwerken. Bedrijfsemail en de e-maildiensten, zoals vermeld in de vraagstelling, vallen niet onder de werking van Telecommunicatiewet. Overigens is het criterium hier niet of het een gratis e-mail dienst betreft of niet, maar of het een aanbieder betreft die onder de reikwijdte van de Nederlandse wet valt.

    En De leden van de SP-fractie betwijfelden de effectiviteit van de bewaarplicht van verkeersgegevens ten aanzien van het doel dat wordt nagestreefd, omdat deze plicht zal leiden tot inventieve methoden om te voorkomen dat gegevens bewaard kunnen worden. Zij vroegen of het bijvoorbeeld mogelijk is de bewaarplicht te omzeilen door gebruik te maken van webmail of door plaatsing van informatie op een publieke website. Ook vroegen zij naar het gebruik van Skype of van een niet beveiligd netwerk van een derde. Dit laatste zou vervelende gevolgen kunnen hebben, zoals een mogelijk verkeerde verdenking. In reactie op de gestelde vragen moet voorop worden gesteld dat het voorliggende wetsvoorstel zeker beperkingen kent. Het aanbieden van applicaties, zoals Skype, valt als zodanig niet onder het begrip aanbieden van openbare telecommunicatienetwerken of -diensten, als bedoeld in de Telecommunicatiewet. Indien echter met behulp van Skype een verbinding wordt gelegd met een vaste of mobiele telefoon, of andersom, dan vallen de betreffende verkeers- en locatiegegevens wel onder de bewaarplicht. Dit punt hangt echter niet zozeer samen met de inhoud van de bewaarplicht als wel met de reikwijdte van de Telecommunicatiewet en van de verplichtingen van de Richtlijn dataretentie, die zich beperken tot aanbieders van openbare elektronische communicatiediensten.

    https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-20082009-31145-C.html?zoekcriteria=%3fzkt%3dUitgebreid%26pst%3dTractatenblad%257cStaatsblad%257cStaatscourant%257cGemeenteblad%257cProvincieblad%257cWaterschapsblad%257cParlementaireDocumenten%26vrt%3dskype%2baftappen%26zkd%3dInDeGeheleText%26dpr%3dAlle%26spd%3d20141027%26epd%3d20141027%26sdt%3dDatumPublicatie%26ap%3d%26pnr%3d1%26rpp%3d10&resultIndex=7&sorttype=1&sortorder=8

    Overig De leden van de CDA-fractie wezen op verschillende manieren om de bewaarplicht te omzeilen, door middel van het gebruik van speciale software of door middel van het gebruik van bedrijfsmail en diensten als Hotmail, MSN, Skype en Hyves en vroegen zich af waarop de regering nog enig nuttig effect van de voorgestelde regeling baseert. Deze vraag gold voor de maatregel in het algemeen maar zeker ook voorzover deze verder reikt dan de termijn van zes maanden die door de EU wordt opgelegd. In antwoord op de gestelde vragen merk ik op dat sommige aanbieders van telecommunicatiediensten niet rechtstreeks onder de werkingssfeer van hoofdstuk 13 van de Telecommunicatiewet vallen. Dit betreft diensten die de gebruikers in staat stellen zelfstandig, zonder tussenkomst van een aanbieder, te communiceren. Er kan dan niet gesproken worden van een «openbare telecommunicatiedienst», in de zin van de Telecommunicatiewet, omdat er geen sprake is van het overbrengen van signalen via een electronisch communicatienetwerk door de aanbieder van de betreffende communicatiedienst. Dit betreft diensten als Hyves, MSN en Skype. Bij zulke diensten bestaat de dienstverlening geheel of grotendeels uit het beschikbaar stellen van software met behulp waarvan degene, voor wie een bericht bestemd is, dit zelf bij de een server kan ophalen door verbinding te maken met de betreffende server. Het transport van de gegevens van de afzender naar de server vindt doorgaans plaats door de aanbieder van de verzender die daarmee wel onder de werkingssfeer van artikel 1.1., onderdeel ff, van de Telecommunicatiewet valt. Ditzelfde geldt voor de aanbieder van de geadresseerde die de gegevens van de server ophaalt. Dit betekent dat de verkeersgegevens, die gegenereerd worden met het transport van de berichten, bewaard moeten worden. Er blijft derhalve nog een groot gebied over waarin verkeersgegevens gegenereerd worden die bewaard dienen te worden. Ook bij de behandeling in de Tweede Kamer van het onderhavige wetsvoorstel is gesproken over de werkingssfeer in relatie tot diensten die niet onder de bewaarplicht vallen. Ik heb daarbij opgemerkt dat ondanks het gebruik van deze diensten, het nut van de toepassing van strafvorderlijke bevoegdheden met betrekking tot de nog steeds buitengewoon veel gebruikte telecommunicatie via de mobiele telefoon en de internetvoorzieningen die de traditionele e-mail benutten, waarbij dus gebruik wordt gemaakt van Nederlandse providers, daarmee absoluut niet verminderd is. Dat sommige aanbieders van e-maildiensten zelf niet als aanbieder in de zin van de Nederlandse Telecommunicatiewet kunnen worden aangemerkt, waardoor minder gegevens beschikbaar zijn voor politie en justitie, is een beperking die buiten de sfeer van Europese richtlijn en het onderhavige wetsvoorstel ligt. Ik heb de Kamer toegezegd te onderzoeken hoe dat gat, waar nodig via internationale samenwerking, kan worden gedicht. Hierbij kan ook worden gedacht aan de eerdergenoemde evaluatie van de richtlijn dataretentie, die in 2010 zal plaatsvinden.

    1. Waar het mij om gaat, is dat er in dit specifieke artikel stáát “aanbieders van internet”, zonder het woord “openbaar”. Terwijl dat één zinsnede eerder nog wel opgevoerd wordt. Het voelt dan wat raar om dat gewoon te negeren in je beleid met een air alsof iedere andere lezing absurd is.

      Natuurlijk gelden regels als bewaarplicht alleen voor openbare aanbieders, maar dat is omdat dat er stáát. De Tw regelt ook zaken die private partijen aangaan, zoals de gedoogplicht voor kabels.

  7. Ik vind het zeer twijfelachtig. Internet in een studenten flat is toch zeker wel openbaar?!?! Studenten wonen daar en hebben geen enkele andere keuze om internet aan te leggen.

    Hotels zijn in dat opzicht iets minder problematisch, je maakt immers zelf de keuze voor het ene of het andere hotel. Op scholen kan ik mij voorstellen dat men bepaalde sites wil blokkeren, op basisscholen iets strenger dan op een universiteit, op die laatste zie ik eigenlijk meer brood in monitoren.

    Dat zelfde geld voor internet op je werk: Hoe bloed irritant is het wel niet als je een informatie filmpje op youtube niet kunt bekijken over een programma dat je wilt leren gebruiken? Maar goed, uiteindelijk bepaald de baas wat je wel en niet doet binnen je functie, dus logisch dat dit buiten de netneutraliteit valt.

    1. Geen idee eigenlijk. Maar als een student in een studentenflat kabeltelevisie kan laten aansluiten dan kunnen ze ook hun eigen internet-aansluiting kiezen en zijn ze niet afhankelijk van de gemeengoed-verbinding. Maar ja, de vraag is dan of een studentenflat een woning is die je tijdelijk huurt of een soort hotelkamer is die je, wel, tijdelijk huurt.

      Volgens mij ben je in een studentenflat op een soort bedrijfsterrein van de verhuurder, net zoals in een hotel. Je bent dan aan strengere voorwaarden gebonden dan als je b.v. een normale woning huurt. (Huisdieren kunnen b.v. verboden zijn in een studentenflat.)

      Ik ben geen voorstander van monitoren omdat je dan snel de privacy schendt. Blokkeren is beter en als dat soms betekent dat bepaalde dingen niet mogelijk zijn, jammer dan.

      1. Nee, dat is pertinent onjuist, een hotelkamer huur je voor korte termijn (overigens gelden ook daar bepaalde beschermingen), maar een studentenkamer is je woning, daar waar je normaal gesproken altijd verblijft. Je staat ook op dat adres ingeschreven. Je hebt dus alle huurdersrechten die een “gewone” huurder ook heeft, met uitzondering van die rechten die alleen gelden voor huurders “met een eigen voordeur”, zoals huurtoeslag.

        Jouw voorbeeld van een verbod op huisdieren is dus een inbreuk van de persoonlijke levenssfeer waar iedere bewoner recht op heeft, mits het beest geen overlast veroorzaakt. Nu zal daar in een studentenflat, waar iedereen op elkaar gepropt zit, al snel sprake zijn van overlast waardoor een dergelijk verbod in de praktijk gerechtvaardigd is.

        1. Nu zal daar in een studentenflat, waar iedereen op elkaar gepropt zit, al snel sprake zijn van overlast waardoor een dergelijk verbod in de praktijk gerechtvaardigd is.
          Maar dat argument kun je ook toepassen op het internet-verbruik! Als alle studenten dezelfde verbinding delen en de een moet daarvoor online om zijn huiswerk en studie te kunnen doen terwijl de anderen alle bandbreedte opvreten met online gaming en videos downloaden dan zullen ook daar regels gesteld moeten worden om overlast te voorkomen. Een studentenkamer huur je ook niet voor onbeperkte tijd. Het ligt natuurlijk anders indien de student zelf kan kiezen voor een internet provider. Dan is hij niet afhankelijk van de service die de verhuurder -onder voorwaarden- aanbiedt. Maar in andere gevallen kan de verhuurder regels opstellen voor het gebruik van het gezamelijke internet.

          1. Dat hangt af van heel veel factoren. Wat voor internet wordt de bewoners beloofd? Als de uni geen hoge kwaliteit internet beloofd mogen ze inderdaad om de werking van het systeem te garanderen bepaalde beperkingen opleggen, net zoals de NS dat doet in de trein. Die beperkingen moeten dan wel generiek zijn. Dus bijvoorbeeld video-sites niet toestaan mag, maar youtube wel toestaan en netflix niet mag dan nog altijd niet. Als de bewoners een 30Mbit verbinding wordt beloofd dan mag het niet, want dan is blokkade van video-sites niet nodig voor de werking.

            Kortom in heel specifieke gevallen zou het mogen (onder de nederlandse neutraliteit), maar je moet het wel kunnen uitleggen en onderbouwen.

            1. Men kan kiezen voor een dynamische blokkade waarbij domeinen die veel bandbreedte opvragen gewoon worden geblokkeerd. Dus als de bewoners al 100 GB hebben verbruikt met Netflix en maar 5 GB met YouTube dan kan Netflix voor de rest van de maand geblokkeerd worden omdat de bandbreedte op is. Het is immers een eigen netwerk.

              Sowieso mag men om die reden bepaalde sites gewoon blokkeren indien er een gegronde reden voor is. Een besmette advertentie op de Netflix website zou dus reden voor blokkade kunnen zijn. Daarnaast is Netflix niet echt een studiemiddel terwijl er vrij veel studiemateriaal op YouTube te vinden is. In een studentenflat zou Netflix dus geblokkeerd kunnen worden, want is niet relevant voor de studenten. Volgens de Algemene Voorwaarden dan, die de studenten van tevoren hebben gelezen en mee akkoord zijn gegaan. Beetje zoals die Refoweb-filters. Men maakt een keuze en zit eraan vast.

          2. Maar dan gaat het alleen om bandbreedte (en fair-use-achtige regels voor allocatie of beperking), niet om differentiatie naar gebruiksdoel (of filtering of blokkade van specifieke sites of applicaties). Met andere woorden: dat staat netneutraliteit niet in de weg.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.