Tag: Netneutraliteit

About Netneutraliteit

Subscribe Feeds

Toezichthouder ziet niets in vergoeding voor internetverkeer door techbedrijven

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 8 reacties
geralt / Pixabay

De Europese telecomtoezichthouder BEREC ziet niets in de plannen van internetproviders om techbedrijven als Google en Netflix te laten betalen voor hun internetverkeer. Dat meldde Nu.nl onlangs. Als een techbedrijf weigert een vergoeding te betalen, zou dat kunnen betekenen dat internetproviders de dienst bijvoorbeeld vertragen of zelfs blokkeren. Logisch, maar frustrerend voor internetproviders die de rekening betalen voor de sterk toegenomen hoeveelheid dataverkeer.

Het probleem waar BEREC onderzoek naar deed, is dat techbedrijven zoals Netflix verantwoordelijk zijn voor een enorm deel van alle internetverkeer. Natuurlijk betaalt Netflix wel voor haar toegang tot internet (en dat zal geen malse rekening zijn), maar in Nederland moet bijvoorbeeld VodafoneZiggo maar zorgen dat ze genoeg capaciteit heeft zodat heel Nederland The Crown kan kijken wanneer Netflix seizoen vier dropt.

Normaal zou je zeggen dat als een leverancier je op enorme kosten jaagt, je dan die leverancier een rekening stuurt. Of maatwerkafspraken met ze maakt voor volgende keer. Maar dat ligt op internet lastig, vanwege het fundamentele punt dat alle internetverkeer gelijk moet worden behandeld – netneutraliteit. Als je Netflix meer geld zou vragen voor het doorgeven van haar videostreams, dan overtreed je de Europese regels over gelijke netwerkbehandeling.

Het rapport van BEREC wijst nog op een ander punt: inderdaad moet je als provider investeren in het upgraden van je netwerk, maar daar kun je dan ook gewoon duurdere abonnementsprijzen voor vragen. Op die manier verdien je de investering gewoon weer terug. En genoeg mensen willen zo’n duurder abonnement, want die willen immers Netflix kijken terwijl ze Spotify streamen en ondertussen Teamsen met collega’s.

Daar staat natuurlijk tegenover dat die contentproviders dan snel redeneren “oh leuk snel internet, dan kunnen wij nóg meer capaciteit en opties bieden”. Denk aan extra schermen of streamen in 4k. Zeg maar Wirth’s law maar dan voor dataverkeer. Volgens het verband van toezichthouders vallen die effecten min of meer tegen elkaar weg.

BEREC ziet verder in jaarverslagen geen winstwaarschuwingen voor sterk stijgende kosten van netwerkverkeer, iets dat je bij beursgenoteerde ISPs wel zou verwachten als de contentproviders veel harder zouden groeien dan de ISPs aankunnen. En daar komt bij dat steeds meer contentproviders investeren in eigen transitverbindingen en lokale opslag (content delivery networks), zodat de kosten voor ISPs binnen de perken blijven.

Al met al is er dan geen aanleiding om de regels te versoepelen en toe te staan dat ISPs geld vragen van contentproviders om zo de kosten te dekken. Dat zou juist het vervelende effect geven dat ISPs kunnen gaan bepalen wie er gestreamd mogen worden en tegen welke voorwaarden, en dat raakt aan de kern van internet.

Arnoud

Netflix wil niet betalen voor toegenomen dataverbruik na hits als Squid Game

Geplaatst op in Regulering, 28 reacties
3844328 / Pixabay

Jaja, en u maar denken hoe je als jurist een haakje verzint naar het immens populaire Koreaanse Netflixprogramma. De Zuid-Koreaanse internetprovider SK Broadband eist dat Netflix betaalt voor de groei van het dataverkeer als gevolg van populaire series als Squid Game. Al een paar jaar is de videostreamer verantwoordelijk voor een van de grootste delen van het internetverkeer, iets waar providers zoals SK extra investeringen voor moeten maken.

Netflix-topman Dean Garfield zegt tegen Bloomberg dat zulke betalingen voor netwerkgebruik leiden tot een “oneerlijke, concurrentiebeperkende omgeving” waarin providers bedrijven kunnen laten betalen voor wat ze maar willen.

Toch oordeelde een Zuid-Koreaanse rechtbank eerder dat Netflix gehouden zou zijn deze kosten te vergoeden:

On Friday, the court ruled against Netflix, saying, “According to the principle of freedom of contract, whether to conclude a contract and what price to pay is a matter to be decided through the negotiations of the concerned parties.”
Oftewel: als een ISP besluit om een bedrijf niet meer te laten streamen naar haar klanten, dan is dat haar goed recht. Eh, oké. (Terzijde: Netflix blijkt 4.8% van het Koreaans netwerkverkeer te veroorzaken.)

Wij hebben in Europa daar wat meer moeite mee, en daarom hebben we ook een Verordening tegen dit soort dingen: dit is natuurlijk het probleem van netneutraliteit. Artikel 3 van de Verordening is simpel en duidelijk:

Eindgebruikers hebben het recht om toegang te krijgen tot informatie en inhoud en deze te delen, toepassingen en diensten te gebruiken en aan te bieden, en gebruik te maken van de eindapparatuur van hun keuze, ongeacht de locatie van de eindgebruiker of de aanbieder, en ongeacht de locatie, herkomst of bestemming van de informatie, inhoud, toepassing of dienst, via hun internettoegangsdienst.

Het is dus niet toegestaan als een ISP de toegang tot Netflix afknijpt of blokkeert omdat Netflix weigert de gevraagde vergoeding te betalen.

Nergens staat expliciet dat het verboden is dat ISPs en contentleveranciers afspraken maken over het onderling verdelen van kosten of investeringen. Dat lijkt gek, want dan zou de Europese collega van SK dus zo’n zelfde eis kunnen neerleggen en dan is daar geen juridisch verweer tegen. Maar die fictieve collega heeft natuurlijk geen onderhandelpositie, want ze mogen Netflix niet afknijpen of blokkeren als die weigert een kostenvergoeding te betalen.

Dit laat in zoverre de vraag open of het wel fair is dat Netflix zo’n enorm deel van het internetverkeer mag veroorzaken en de kosten voor de infrastructuur (+upgrades daarvan) mag parkeren bij de internetproviders, die dat uit eigen zak mogen betalen. Maar dat is geen juridische vraag.

Arnoud

Mag de internetprovider van mijn werknemer zomaar remote desktop verkeer tegenhouden?

Geplaatst op in Security, 9 reacties
manfredrichter / Pixabay

Een lezer vroeg me:

Vorige week gaf een van onze thuiswerkers aan niet meer in te kunnen loggen in ons ERP systeem dat we bij een derde afnemen. Het werkt op basis van remote app, oftewel bij activatie wordt op de achtergrond een remote desktop gestart. Na veel testen bleek de internetprovider van deze werknemer remote desktop categorisch tegen te houden. Zo kan zij niet werken! Staat de provider in zijn recht om dit zo te doen, zonder het zelfs maar te overleggen?
Hoofdregel uit de wet is dat een internetprovider geen inkomend of uitgaand netwerkverkeer van haar klanten mag blokkeren. Dat volgt uit het beginsel van netneutraliteit en is in Europa in de wet verankerd (Verordening 2015/2120). Artikel 3 hiervan bepaalt:
1. Eindgebruikers hebben het recht om toegang te krijgen tot informatie en inhoud en deze te delen, toepassingen en diensten te gebruiken en aan te bieden, en gebruik te maken van de eindapparatuur van hun keuze, ongeacht de locatie van de eindgebruiker of de aanbieder, en ongeacht de locatie, herkomst of bestemming van de informatie, inhoud, toepassing of dienst, via hun internettoegangsdienst.
Het gebruik van een remote desktop dienst om een systeem op afstand af te nemen valt hier onder, ook als je dit voor je werk doet terwijl het een consumentenabonnement is.

Dat wil echter niet zeggen dat een provider nooit ook maar enige byte tegen mag houden. De wet noemt een aantal uitzonderingen:

  • Handelen op basis van een wettelijk verbod of gerechtelijk bevel
  • Beschermen van de integriteit en de veiligheid van het netwerk
  • Netwerkcongestie voorkomen of beperken
Op deze gronden mag een provider filteren of blokkeren, mits dat strikt noodzakelijk en onvermijdelijk is om een van deze doelen te dienen. Een standaardvoorbeeld zou het in quarantaine plaatsen van een consumentencomputer zijn omdat deze malware verspreidt. Dat dient de veiligheid van het netwerk, en heel veel andere opties heb je niet (als je de consument niet te pakken krijgt).

Ik vermoed dat deze provider door heeft dat het remote desktop protocol misbruikt wordt, onder meer door DDoS aanvallen te versterken of door bij onoplettende gebruikers van slecht geconfigureerde computers binnen te dringen. Omdat er (in ieder geval tot het begin van het coronathuiswerken) weinig mensen waren die op een consumentenlijn via RDP werken, is het dan logisch om deze poort dicht te zetten vanuit veiligheidsoverwegingen.

Nu is de situatie natuurlijk iets anders, hoewel het me wel verbaast dat de vraagsteller er nu pas achter komt. Mogelijk is de provider recent tot filteren overgegaan omdat ze een aanval te verduren hebben gehad. De juridische discussie of de poort dan weer open moet, en welke maatregelen de werknemer moet nemen, lijkt me dan een hele lastige. Ik zou dus eerder kijken of je de RDP toegang over een VPN kunt faciliteren, dat lijkt me sowieso een veiliger idee.

Arnoud

‘Belgische providers moeten fup verhogen als 1 op 10 klanten deze overschrijdt’

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 8 reacties

De Belgische toezichthouder BIPT heeft een nieuw richtsnoer geïntroduceerd over hoe mobiele en vaste providers om moeten gaan met onbeperkt internet. Dat meldde Tweakers onlangs. Een van de maatregelen is dat providers gebruikers niet mogen blokkeren als zij over de fair use policy oftewel FUP gaan. De BIPT noemt dit een “beleid van redelijk gebruik” en doet een goede poging deze misstand aan banden te leggen.

De FUP is een bekende truc om “onbeperkt” te kunnen zeggen zonder onbeperkt aan te bieden. Al heel lang maak ik me druk over deze benadering, die vaak immers neerkomt op een harde datalimiet. Alleen dan niet uitgedrukt in een keihard getal (2GB/maand) maar als een relatief getal: u verbruikt meer dan 10x het gemiddelde deze maand, bijvoorbeeld. Dat klinkt redelijk, maar is natuurlijk ontzettend onduidelijk, én variabel bovendien. En hoezo 10?

Er zijn ook varianten die andere criteria gebruiken, zoals T-Mobile dat in 2016 het tetheren oftewel via je mobiel internetten met je laptop als ‘onredelijk’ aanmerkte. Maar in België heeft de BIPT het onderzocht en komen eigenlijk alleen problemen voor met FUPs die getalsmatige limieten hebben, en vaak ook bij overschrijding leiden tot afsluiting.

Dat laatste is natuurlijk gewoon niet wat ‘onbeperkt’ betekent, geen internet als je 500GB verbruikt hebt is met geen mogelijkheid “onbeperkt internet” maar gewoon een databundel van 500GB.

Wat ik het mooiste vind, is de basislijn die men trekt:

Het beleid van “redelijk gebruik” moet een aanzienlijke proportie van de eindgebruikers de mogelijkheid geven om zonder beperkingen toegang te hebben tot het Internet.
Er zijn dus in België kennelijk situaties waarin de meerderheid van de abonnees allemaal over de FUP heengegaan is en dan afgesloten werd. Nou is de redelijkheid heel redelijk maar, eh, hoe zeg je dat juridisch: kóm nou toch.

De remedie die men dus aangeeft in dit richtsnoer, is dan ook dat de FUP limieten moeten worden opgehoogd wanneer 10% van de klanten de FUP aantikt. Dat kan inderdaad een congestieprobleem zijn (want die limieten zijn er natuurlijk niet voor niets) maar dat is dan jouw probleem omdat je onbeperkt internet aanbiedt.

Verder is het essentieel dat je als provider duidelijk communiceert over wat je limieten zijn. Ik denk dat je daarmee niet ontkomt aan getalsmatige limieten, want je moet ze vóóraf aangeven en ook nog eens uitdrukken in bijvoorbeeld “dat komt overeen met 24 uur per week video streamen vanaf Netflix”.

Het BIPT “verwacht dat aanbieders van internettoegangsdiensten op de Belgische markt de eerste aanpassingen die voortvloeien uit deze Richtsnoeren uiterlijk 6 maanden na de publicatie ervan doorvoeren”, aldus de laatste zin van de richtsnoeren. Ik ben benieuwd wat de Nederlandse concullega’s gaan doen. Vooral omdat dit allemaal geen verrassing zou moeten zijn: we praten er nog net geen twintig jaar over volgens mij.

Arnoud

Internetdiensten buiten databundel zetten schenden netneutraliteit

Geplaatst op in Innovatie, 26 reacties

Providers in de Europese Unie mogen sommige diensten niet voor hun klanten beter toegankelijk maken dan andere. Dat meldde RTL onlangs. In het eerste arrest over netneutraliteit bepaalde het Hof van Justitie namelijk dat het inzetten van een nultarief (niet meetellen voor je databundel) voor sommige internetdiensten effectief hetzelfde is als het vertragen of blokkeren van de diensten die wél voor de bundel meegeteld worden. Daarmee is dus de praktijk van het “beter toegankelijk maken” (wat moet PR een heerlijk vak zijn) van “sommige internetdiensten” de nek omgedraaid. Lezen jullie mee, T-Mobile en ACM?

De zaak kwam uit Hongarije, waar provider Telenor een speciaal pakket aanbood dat “MyChat” heette: je kreeg één gigabyte databundel en daar bovenop onbeperkt gebruik (oftewel buiten de bundel, maar ook als je bundel op was) van de diensten Facebook, Facebook Messenger, Instagram, Twitter, Viber en WhatsApp.

De nationale mededingingsautoriteit Nemzeti Média- és Hírközlési Hatóság vond dat strijdig met de Europese netneutraliteitsregels, die immers bepalen dat bepaalde diensten niet mogen worden geblokkeerd of vertraagd zonder objectieve technische reden. Toegang tot internet en alle diensten daarop moeten op gelijke en niet-discriminerende wijze worden verleend.

De open vraag was vervolgens: als je dienst A buiten de bundel laat, blokkeer of vertraag je dan diensten B tot en met Z? Die werken nog net zo goed immers, en een databundel is een objectief criterium. Volgens het Hof is dat inderdaad aan de orde:

(…) kunnen dergelijke pakketten, die onderdeel zijn van een commerciële praktijk in de zin van artikel 3, lid 2, van verordening 2015/2120, gelet op het gecombineerde effect van de overeenkomsten waartoe zij kunnen leiden, het gebruik van bepaalde specifieke toepassingen en diensten doen toenemen, namelijk die welke onbeperkt tegen een „nultarief” kunnen worden gebruikt wanneer het datavolume is opgebruikt dat in de door de klanten gekochte bundel is vervat, en tegelijkertijd het gebruik van de andere beschikbare toepassingen en diensten doen afnemen, gelet op de maatregelen waarmee de betrokken aanbieder van internettoegangsdiensten het gebruik daarvan technisch gezien moeilijker of zelfs onmogelijk maakt.
Als ik dat zelf moet samenvatten, dan zou ik zeggen: vanwege die bundel zou je minder snel een andere chatdienst gebruiken (want dat kost megabytes) dan de gratis diensten, dus dat is effectief een maatregel tégen het gelijk kunnen gebruiken van je diensten. En als de bundel op is, dan zeg je dus “je mag internet niet meer op” en daarna “oh maar wél Facebook en Twitter”. Hoe is dat laatste géén voortrekken van die twee?

Omdat deze ingrepen gebaseerd zijn op commerciële motieven, kun je ook niet zeggen dat het beheersmaatregelen zijn of andere toegestane technische ingrepen. Het is dus duidelijk dat dit niet kan.

In Nederland dachten we dat ook, totdat de ACM ineens bepaalde dat T-Mobile wél haar dienst datavrije muziek mag aanbieden. Het formeel-juridische punt daarbij was dat in de Nederlandse wet het net wat strakker was opgeschreven dan in de Verordening waar het Hof zich op baseert, en dat is iets dat niet mag.

Ik ben natuurlijk geen PR-expert van T-Mobile, maar het arrest van het Hof is zó algemeen geschreven dat ik niet zou weten hoe je nu datavrije muziek nog recht kunt breien. Ik kom niet verder dan “we bestuderen de uitspraak”, of “dat was een specifieke Hongaarse kwestie” of “wij staan voor de rechten van de consument” of iets dergelijks. Ik ben dus heel benieuwd waar men nu mee gaat komen.

Arnoud

 

Starbucks gaat porno blokkeren op zijn gratis wifi

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 30 reacties

Na jaren van protestacties heeft Starbucks in de VS besloten om porno te blokkeren op de gratis wifi-netwerken in zijn koffiezaken. Dat las ik bij RTL Nieuws vorige week. De koffieketen staat al jaren onder druk van de bezorgde burgers van ‘Enough Is Enough’, die fel tegen porno is en bedacht heeft dat Starbucks wezenlijke invloed daarop kan uitoefenen. Starbucks gaat nu overstag, waarschijnlijk vanuit bezorgdheid om haar reputatie – ik zag het argument “veroordeelde zedendelinquenten gaan dan ook in de Starbucks porno kijken” en dan wordt het ongezellig. Wel vooralsnog alleen in de VS, maar het riep toch de vraag op hoe dit bij ons zou uitpakken. Is dat niet in strijd met netneutraliteit?

Netneutraliteit is het beginsel dat alle internetverkeer gelijk moet worden behandeld. Er mag geen onderscheid op afkomst of inhoud worden gemaakt, behalve in een beperkte set situaties zoals netwerkbeveiliging of een wettelijke plicht. Een internetprovider mag dus geen toeslag vragen voor bijvoorbeeld internetbellen, maar mag ook geen blokkades opwerpen tegen ongepast (maar legaal) internetverkeer zoals pornografie.

In Nederland hadden we als tweede land ter wereld een wet die netneutraliteit regelde. Daarbij was lange tijd onduidelijk of dit nu gold voor iedereen die een ander op internet liet, of alleen voor ‘echte’ internetproviders die het algemene publiek toelieten.

De Europese Verordening op dit gebied die tegenwoordig geldt, lijkt duidelijk genoeg:

Aanbieders van internettoegangsdiensten behandelen bij het aanbieden van internettoegangsdiensten alle verkeer op gelijke wijze, zonder discriminatie, beperking of interferentie, en ongeacht de verzender en de ontvanger, de inhoud waartoe toegang wordt verleend of die wordt verspreid, de gebruikte of aangeboden toepassingen of diensten, of de gebruikte eindapparatuur.

Echter, een ‘aanbieder’ wordt in het vorige artikel gedefinieerd als een “onderneming die openbare communicatienetwerken of openbare elektronische communicatiediensten aanbiedt”. Een koffieketen zoals Starbucks voldoet niet aan die omschrijving, omdat hun netwerk en dienst alleen toegankelijk is voor het beperkte publiek dat haar cafés bezoekt. Dus ja, dit zou mogen.

Wel denk ik dat Starbucks dit expliciet moet melden, omdat anders een essentieel aspect van de geboden dienst (koffie met internet) ontbreekt. Dit vanuit de algemene informatieplichten die je als winkelier hebt. Ik weet alleen niet goed hoe je dát bordje zou moeten formuleren.

Arnoud

ISP Bahnhof blokkeert toegang tot Elsevier uit protest, mag dat?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 4 reacties

Een rechtbank heeft de Zweedse provider Bahnhof bevolen enkele internetdomeinen te blokkeren na claims van uitgever Elsevier van inbreuk op auteursrechten. Dat meldde Tweakers maandag. In antwoord daarop blokkeert Bahnhof de toegang tot de sites van de uitgever zelf, en bezoekers van deze uitgever mogen de site van de ISP niet meer bekijken. Dit als ludiek protest nu men hoger beroep te duur en te weinig kansrijk acht. Niet dat er veel medewerkers van Elsevier vanaf hun werk een abonnement bij een Zweedse internetprovider willen nemen, maar toch. Het gaat om het principe. Maar dan krijg je altijd van die principiële mensen terug die dan roepen, maar ho ho mag dat wel van netneutraliteit?

In Europa hebben we sinds 2015 netneutraliteit verankerd in een Verordening, een Europese wet. De hoofdregel uit deze Verordening is vrij simpel:

Aanbieders van internettoegangsdiensten behandelen bij het aanbieden van internettoegangsdiensten alle verkeer op gelijke wijze, zonder discriminatie, beperking of interferentie, en ongeacht de verzender en de ontvanger, de inhoud waartoe toegang wordt verleend of die wordt verspreid, de gebruikte of aangeboden toepassingen of diensten, of de gebruikte eindapparatuur.

Daar is weinig juridisch aan, je mag als ISP dus geen enkele discriminatie of blokkade instellen tegen iemands internetgebruik. Niet bij je klanten, en niet bij derden. Ook niet als ze jou net bij de rechter tot een blokkade hebben gedwongen.

Zo’n blokkade mag dan op zich weer wel:

Aanbieders van internettoegangsdiensten treffen geen verkeersbeheersmaatregelen die verder gaan dan de in de tweede alinea bedoelde maatregelen, en gaan met name niet over tot het blokkeren, vertragen, wijzigen, beperken of degraderen van, interfereren met of discrimineren tussen specifieke inhoud, toepassingen of diensten, of specifieke categorieën daarvan, behalve indien — en slechts zolang — dit nodig is om:
a) te voldoen aan de wetgevingshandelingen van de Unie of de nationale wetgeving die in overeenstemming is met het Unierecht, waar de aanbieder van de internettoegangsdiensten onder valt, of aan de met het Unierecht in overeenstemming zijnde maatregelen ter uitvoering van dergelijke wetgevingshandelingen van de Unie of dergelijke nationale wetgeving, met inbegrip van beslissingen van rechters of overheidsinstanties die ter zake bevoegd zijn;

Als het moet van de wet, of van de rechter die de wet heeft toegepast, dan is een blokkade of beperkende maatregel dus wel mogelijk binnen netneutraliteit. Elsevier heeft dus het recht aan haar zijde. Formeel zou Bahnhof dus op de vingers getikt kunnen worden voor haar tegenactie, hoewel ik het gezien de achtergrond en deze zeer beperkte scope (en het feit dat ze alleen haar eigen klanten dupeert, wat zich vanzelf oplost na wat klachten bij de helpdesk lijkt me) niet kan voorstellen dat de Zweedse telecomtoezichthouder hier wat van gaat vinden.

Arnoud

Tele2 gaat klanten afsluiten als zij simkaart met 06-nummer in router gebruiken

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 41 reacties

De Nederlandse provider Tele2 gaat beginnen met het afsluiten van consumenten als zij hun simkaart in een router, dongle of laptop gebruiken. Dat meldde Tweakers vorige week. Het gaat dan om simkaarten met 06-nummers, die volgens de wetgeving bedoeld zijn voor gewone spraaktelefonie. Maar het voelt wel als een trucje om de strenge regels rond netneutraliteit te omzeilen.

Van de zomer maakte de ACM bekend te gaan toezien op tetherverboden in algemene voorwaarden. Ik blogde toen over precies dit Tele2 dat tethering als “onredelijk gebruik” aanmerkte bij haar Unlimited abonnementen. Na de nodige ophef besloot het bedrijf de voorwaarden aan te passen: het tetheringverbod ging eruit, maar wie tethering zou ‘misbruiken’ kon nog steeds worden aangesproken.

Nu wordt het dus alsnog verboden om je simkaart in een router, dongle of laptop te doen en zo snel en goedkoop te internetten. Maar de grondslag is nu iets anders: die simkaart is namelijk uitgevoerd met een klassiek 06-nummer, en data-sims behoren sinds een tijdje een 097-nummer te gebruiken. De reden daarvoor is vrij simpel, de 06-nummers dreigen op te raken.

In 2011 werd het Besluit nummers voor elektronische communicatiediensten voor geautomatiseerde toepassingen ingevoerd, dat vanaf 2013 eiste dat datacommunicatie via 097-nummers gaat en niet anders. En op grond van artikel 4.1 Telecommunicatiewet is het verboden af te wijken van dit nummerplan. De ACM kan op straffe van een dwangsom staken van zo’n afwijking eisen.

Op haar site zegt de ACM het stevig:

Merkt u dat een klant een 06-nummer toch gebruikt voor M2M? Neem dan maatregelen om het verkeerde gebruik te stoppen. Doet u dat niet? Dan houdt de ACM u verantwoordelijk voor het verkeerde gebruik. Wij kunnen dan het nummer intrekken of u beboeten.

Tele2 concludeert hieruit dat zij ook consumenten moet verhinderen om 06-nummers te gebruiken voor tethering. Dat gaat wel erg ver, met name omdat deze regels primair gaan om apparaten die zonder menselijke tussenkomst met elkaar praten. Ik vind het nogal een verschil of een alarminstallatie een berichtje stuurt naar een meldkamer of dat ik met mijn laptop zit te internetten. Ik geef toe dat op technisch niveau er ook bij die laatste sprake is van twee machines die met elkaar praten. Desondanks denk ik dat dit niet de bedoeling is van de wet en dat Tele2 het dus niet mag verbieden.

Arnoud

Waarom is een tetherverbod een probleem voor netneutraliteit?

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 7 reacties

De ACM gaat deze zomer de voorwaarden van alle telecombedrijven onderzoeken op zoek naar tetherverboden, las ik bij Tweakers. Een verbod om je mobiele-internetverbinding te delen met bijvoorbeeld je laptop is namelijk volgens de toezichthouder in strijd met de Europese netneutraliteitsregels. Het onderzoek riep wat vragen op in mijn inbox: het is toch logisch dat men tethering beperkt, want anders wordt het netwerk meteen overbelast. Hoe zit dat nu?

Internetprovider Tele2 biedt (net als diverse andere providers) een mobielinternetabonnement aan waarbij geen harde datalimiet geldt. Ze adverteren daarbij met “onbeperkt internet” (Unlimited) maar in de voorwaarden stond:

Gebruik van de Dienst dat niet als redelijk gebruik wordt aangemerkt is in ieder geval, maar niet uitsluitend: Gebruik in combinatie met aan ander apparaat dat niet door Tele2 als geschikt is bevonden. (…) Gebruik van een mobiele telefoon of “personal digital assistant”(pda) in combinatie met een laptop of computertablet, al dan niet via bluetooth (“tethering”).

Zoals mijn collega Matthijs van Bergen constateerde, dat is in strijd met de Europese netneutraliteitsverordening. Die bepaalt namelijk dat providers alle soorten internetverkeer gelijk moeten behandelen, en dat consumenten zelf mogen kiezen welk apparaat ze gebruiken. Internetverkeer vanaf een laptop mag dus niet anders worden behandeld dan internetverkeer vanaf een mobiele telefoon. internet is internet, of er nu een Raspberry Pi achter hangt die ping zegt of een zware streamingserver. Dus dan is het juridisch echt een probleem als je als provider wel zulk onderscheid wil maken.

Tele2 vond het maar een storm in een glas water, maar gaat de voorwaarden aanpassen: het tetheringverbod gaat eruit, maar misbruik zal blijven bestaan. De ACM gaat nu bij andere providers vergelijkbare aanpassingen verlangen.

Terecht toch dat ze die voorwaarden aanpassen. Want natuurlijk, zolang Tele2 opereert zoals ze hier zeggen dan is er weinig aan de hand. Maar dat kunnen ze natuurlijk gaan doen, en bovendien zullen er genoeg mensen zijn die de voorwaarden zien en denken, oh ik doe het maar niet want het mág niet. (Net zoals die bordjes “De directie stelt zich niet aansprakelijk” niet rechtsgeldig zijn maar wel mensen afschrikken om aansprakelijkheidsclaims te leggen.)

Uiteindelijk is het probleem vooral de keuze voor “onbeperkt” in de wetenschap dat dat niet kan tenzij je een beperking invoert die niet mag. Maar ik zie dat als een probleem voor de providers: zij willen mensen een dienst bieden die meer is dan technisch mogelijk, en dat is ergens gewoon niet eerlijk. Dan moet je duidelijker uitleggen wat onbeperkt bij jou dan inhoudt (een discussie die we vaker hebben gehad) of een andere term kiezen. Niet met dit soort indirecte trucs mensen binnenhalen en zeggen oh maar dát mag niet, wat je nu doet.

Tegelijk zie ik ook wel dat het handig is om in ieder geval met een mobieltje echt onbeperkt te kunnen internetten. Ik word ook gek van datalimieten op mijn telefoon.

Arnoud

T-Mobile mag (voorlopig) doorgaan met onbeperkt datavrije muziek, ondanks netneutraliteitswet

Geplaatst op in Ondernemingsvrijheid, 23 reacties

De actie van datavrij muziek van internetaanbieder T-Mobile is weliswaar in strijd met de Nederlandse netneutraliteitswet, maar die wet is ongeldig dus T-Mobile mag voorlopig doorgaan. Dat bepaalde de rechtbank Rotterdam gisteren. T-Mobile had een tik op de vingers gehad van toezichthouder ACM, omdat deze actie (“zero rating”) nogal botst met de wetgeving rond netneutraliteit. Maar de ACM moet nu terug naar de tekentafel en beargumenteren waarom ook onder de Europese netneutraliteitsregels dit niet is toegestaan.

Zero rating is de vakterm voor de praktijk waarbij je weliswaar geld vraagt voor datatransmissie, maar bepaalde diensten niet mee laat tellen. Dat is commercieel aantrekkelijk, maar levert concurrentievervalsing op: als dienst A (bijvoorbeeld Spotify) geen bundel-capaciteit kost maar dienst B (bijvoorbeeld Napster) wel, dan komt Spotify veel aantrekkelijker uit de bus dan Napster. Dat is oneerlijk en netneutraliteit verbiedt dat. Soort van.

Het vonnis laat zien waar de pijn zit. We hebben sinds een tijdje een Europese verordening over netneutraliteit, met een regeling over zero rating maar ahem geen hele duidelijke. De Nederlandse wet die daarop volgde, bevatte een duidelijk verbod tegen zero rating. De regering vond dat dit mogelijk was onder de Europese wet, maar de rechter ziet dat anders:

Het in tweede lezing door het Europees Parlement aanvaarde compromis bevat geen verbod op prijsdiscriminatie en een amendement in artikel 3, tweede lid, dat voorzag in de mogelijkheid van de lidstaten om aanvullende wetgeving vast te stellen om “zero-rating” tegen te gaan, heeft de eindstreep niet gehaald. Vanuit de Europese Commissie is herhaaldelijk bevestigd dat “zero-rating” niet als zodanig in de ban is gedaan, maar dat een dergelijke praktijk zal moeten voldoen aan de eisen van de netneutraliteitsverordening.

De Europese regels vereisen dus een inhoudelijke toetsing: hoe eerlijk of oneerlijk is deze vorm van zero rating. En de Nederlandse regels zeggen gewoon “het mag niet, punt”. En dat is dus in strijd met de Europese regels.

Het besluit van de ACM wordt dus terzijde geschoven. Men moet nu terug naar de tekentafel en ditmaal inhoudelijk beargumenteren dat ook de Europese regels worden overtreden. Tot die tijd mag T-Mobile doorgaan met deze dienst.

Arnoud