Nederlands bedrijf aangeklaagd wegens domeinnaamfraude

Het in Amsterdam en Heerhugowaard gevestigde Trademark Office wordt door een groep van ruim dertig ondernemers aangeklaagd wegens domeinnaamfraude. Dat meldde Nu.nl vorige week. Advocatenkantoor Berntsen Mulder, dat zich al een tijd vastbijt in deze praktijken, heeft namens die ondernemers een collectieve rechtszaak aangespannen om een claim wegens acquisitiefraude te verhalen. De beschreven truc is al vrij oud, en ik viel vooral van mijn stoel om te lezen dat een Nederlands bedrijf dit zou doen. Het leek me zodanig triviaal niet toegestaan dat ik me niet kon voorstellen dat iemand het risico wilde weten.

Kort gezegd is de truc als volgt. Het bedrijf belt organisaties met de mededeling dat iemand de .com versie van hun domeinnaam wil vastleggen, maar dat zij als controleur de organisatie nu de gelegenheid geven als eerste deze domeinnaam vast te leggen. Je hebt 24 uur om te beslissen en als je er op ingaat, blijk je een tienjarencontract voor dat domein te krijgen tegen prijzen die bepaald niet marktconform zijn.

Er is uiteraard niet daadwerkelijk iemand bezig met het vastleggen van die domeinnaam, en er is ook geen enkele wettelijke regeling dat de houder van de .nl domeinnaam (of het merk of de handelsnaam daarachter) een gelegenheid moet krijgen om die domeinnaam met .com extensie vast te leggen. Daarom riekt dit behoorlijk naar fraude. De advocaat van Berntsen Mulder motiveert het verder:

De kosten blijken ook nog eens veel hoger dan wat in de markt gebruikelijk is. Ook is er helemaal geen ander bedrijf dat de .com versie van jouw domeinnaam wilde hebben en Trademark Office is helemaal niet belast met de controle op dubbele domeinnamen. Ook het zogenaamde ‘eerste registratierecht’ bestaat alleen in de fantasiewereld van Trademark Office zelf. Door bedrijven zoals Trademark Office wordt een schijnurgentie gecreëerd, alleen om bedrijven over te halen met hen in zee te gaan.

De truc is al wijd en zijd bekend als een vorm van acquisitiefraude, alleen had ik hem dus alleen gehoord in de context van Aziatische (meestal Chinese) bedrijven die Europese domeinnaamhouders benaderen. Dat leek me logisch want gezien de afstand zou een slachtoffer niet snel naar de rechter stappen in China of Vietnam. Nu dus in Nederland, en dat vind ik raar want wij hebben een goed en snel rechtssysteem. Je neemt dus een serieus risico, of mis ik iets?

Arnoud

22 reacties

  1. Vraag me af of ze een zaak hebben. De organisatie zegt dat hun een controleur zijn wat zo is want hun kijken en voeren controle uit. Als hun emails kunnen laten zien die zeggen wij willen domein x hebben dan kunnen hun de partij benaderen met het verhaal wees er snel bij bij ons heb je als eerste keus. Het bedrijf doet een aanbieding daarna voor x bedrag krijg je domein x voor 10 jaar. Als bedrijven dat accepteren dan doen hun dat zelf, daarbij moet iemand marktconform werken. Ik mag toch wel zelf uitmaken of ik .com domein verkoop voor 30 euro per jaar i.p.v. 15 euro per jaar.

    1. Maar waarom zou iemand hen mailen met interesse voor dat domein? Als ik een whois op een .com domein doe dan krijgt niemand daar een melding van. Waarom zou dan een volslagen vreemde derde ineens weten van interesse in dat domein? Ik neem aan dat bijvoorbeeld de .nl domeinen niet eens bij die partij zijn geregistreert en zelfs dan, waarom zou degene die een .com domein wil registreren dat gaan navragen bij de toevallige houder van hetzelfde domein maar dan eindigend op .nl (of .be, of .eu etc)

      En bovendien zal nooit iemand interesse kenbaar maken in een domein, je registreert een domein of je doet dat niet, niemand gaat eerst rondvragen of hij dat domein wel mag registreren, dan nodig je domeinkapers gewoon uit om het domein voor je neus weg te kapen.

      En als laatste;

      Bedrijven zoals Trademark Office bellen ondernemers met de mededeling dat zij belast zijn met de controle op dubbele domeinnamen.
      Dat is gewoon een leugen. Daar is geen controle op (anders dan: dubbele domeinnamen bestaan niet, elk domein is uniek). Als je wilt kun je prima domein.com registreren ook al bestaat domein.nl al, geen haan die daarnaar kraait en ‘controle’ gaat uitvoeren. Dat bestaat puur in hun fantasiewereld om de domeinnaam zelf te registreren met een hele forse marge.

      1. Waarom zou dan een volslagen vreemde derde ineens weten van interesse in dat domein?

        Bedrijven die Whois diensten aanbieden, gebruiken deze data zelf, of mogen deze doorverkopen aan derden:

        Domain name registered on GoDaddy after I looked it up?

        iemand de .com versie van hun domeinnaam wil vastleggen

        En het bedrijf zelf kan ook belangstelling hebben in het domein. Deze doet simpelweg een controle op .nl domeinnamen die geen .com hebben. En stuurt dan netjes eerst een briefje om de organisatie de kans te geven deze domeinnaam zelf te registreren. Je zit nergens aan vast, en kan prima, voor een lager bedrag, zelf de .com claimen.

        Ik ben het eens dat dit een zwakke truc is, en het gegoochel met woorden doet daar niets aan af. Maar ook ik vraag me af of ze wel een zaak hebben.

        1. Je hebt gelijk dat bedrijven het kunnen weten als je een webinterface gebruikt inderdaad. Had er even niet bij stilgestaan dat niet iedereen een whois-commando op de commandline heeft.

          De zaak die ze hebben is acquisitiefraude; een dienst leveren voor veel te veel geld en een lange termijn en ik hoop ook dat dit goed aangepakt word.

    2. De term ‘controle’ impliceert een of andere semi-officiële rol die betrouwbaarheid moet wekken. Het is niet wat je doet, plus wat kees zegt er ís geen controle, er wordt niets nagegaan naar aanleiding van andermans aanvraag. Er is geen aanvraag van wie dan ook waar controle op is. Dus is er geen controle en deze partij heeft niets gecontroleerd. Ze hebben hooguit gekeken in de whois voor .com en gezien dat die domeinnaam vrij was, dat is geen ‘controle’ zoals ze die term bedoelen.

    3. Dat laatste mag je zelf weten, maar wie zegt dat het om 15 euro verschil gaat? Stel dat het bedrijf 100 euro per jaar vraagt i.p.v. 15 euro per jaar. Dat is een aanzienlijk verschil en dan wordt het m.i. toch een ander verhaal, hoe vrij je ook bent.

  2. Ik hoop van harte dat het advocatenkantoor succes heeft en dit soort praktijken zullen stoppen. Ik ben echter bang dat het een heel lastige zaak is. Er zijn hele beroepsgroepen en branches die volledig afhankelijk zijn van een (zelf) gecreeerde schaarste en angst bij klanten. In feite is dit een vorm van marktwerking die we met z’n allen zo graag willen.

  3. Nou zo nieuw is dit ook niet. Ik werd in 2016, binnen een jaar, telefonisch gecontacteerd om datzelfde met mijn domeinnaam te gaan doen, namelijk door het :Nederlands Domeinregister”. Onderzoek leverde op dat dit bedrijf niet echt bestond, althand een ander KvK-nummer, maar ook werd het telefonisch contact verbroken toen ik zei dat ik jurist was. Enige tijd voorheen kreeg ik al “aanbiedingen” via het buitenland om de domeinnaam te kopen. Bovendien was er via Tv – ik geloof via Radar – ook al aandacht aan geschonken. Wat ik uiteindelijk heb gedaan is via mijn eigen hstingbedrijf de naam voor mij zelf geregistreerd en toegeleid naar mijn nl-site. Ik heb al een tijd niets van deze praktijken gehoord, maar ze bestaan helaas nog.

  4. Tja. Het is inderdaad misleiding. Heb jaren geleden dergelijke brieven ook wel eens gehad. In de kleine letters op de achterkant stonden de disclaimers. Daardoor was mijn indruk dat er weinig tegen te doen is. Maar die brieven waren idd afkomstig uit buitenlanden (ik dacht VS). Hopelijk lukt het Berntsen Mulder deze NL-misleiding te stoppen.

  5. Tja, zijn er eerder vergelijkbare rechtszaken in Nederland geweest? Volgens mij kun je gewoon een .COM domein registreren waarvan de .NL variant al door een bedrijf wordt gebruikt. Je moet alleen opletten met handelsnamen maar volgens mij kan iemand rustig een .com registreren om er tampon-reclames op te plaatsen. 🙂 (Behalve dan als het om een tampon-merk gaat.)

    De frause zit hem namelijk niet in de domeinnamen maar in hoe men de klanten benadert. Ze beweren immers dat een ander bedrijf het domein ook wil hebben. Maar als ze het zelf willen hebben dan is dat ook een juiste bewering! De hoge prijs voor deze domeinnamen is ook een vrije keuze.

    Interessant is wel dat hun website nog steeds online is. Er staan ook twee adressen bij en die heb ik eens opgezocht via Google Maps. Het ene adres lijkt een garagebedrijf maar blijkt gewoon op funda in business te staan op zoek naar een huurder! Het andere adres is een groot kantoorpand. Er is dus veel nep aan deze site. De KvK meldt dat het bedrijf 1 werknemer heeft en die is waarschijnlijk een katvanger. De Site is gewoon WordPress en staat waarschijnlijk op een simpele server bij een of andere host in Groningen bij “Nederland Live”.

    Ik hoop dan ook dat ze “Follow the money” gaan doen en de echte daders achter deze site gaan opsporen in plaats van de sukkel die zijn naam laat gebruiken voor de registratie van dit domein, de site en de rest. Want ik twijfel of ze iemand vinden om aan te klagen. Wat jij dus mist, @Arnoud, is de pakkans dat ze de echte daders te pakken krijgen. Het domein gesloten krijgen zal het probleem niet zijn en kost de daders een paar euro’s. Een snotneus van 18 zal waarschijnlijk als katvanger worden aangepakt omdat hij zijn betaalpas heeft laten gebruiken door de daders en de echte daders ontlopen de dans omdat men het te druk heeft om ze op te sporen, als ze al in Nederland wonen.

    Wat je dus mist is dat de pakkans voor de daders erg laag is…

    1. Ik sluit niet uit dat je gelijk hebt Wim, maar het lijkt me niet heel waarschijnlijk. Dit bedrijf opereert al een hele tijd. Ik vind al verwijzingen uit 2014 op de eerste pagina in Google (https://www.inaday.eu/nl/blog/let-op-domeinnaam-fraude een .org adres dat doorlinkt naar de .nl versie).

      Ik vermoed dat deze scam zoveel oplevert, dat men het risico wel wil nemen. Wat voor sancties kan de rechter opleggen? Wordt dit niet gewoon een tik op de vingers en de toezegging van het bedrijf dat ze de verkoopmethoden gaan aanpassen?

      In deze procedure wordt de rechter gevraagd om te verklaren dat de handelswijze van Trademark Office onrechtmatig is en dat er niet langer aan Trademark Office hoeft te worden betaald.

      1. Volgens de WhoIs informatie die ik vond id het .com domein van Trademark Office pas in januari 2017 geregistreerd, via een Duitse registrar. Het .nl domein doet een redirect naar het .com domein maar is in 2016 gemaakt. Maar wie deze domeinen heeft geregistreerd is moeilijk te achterhalen. Dat zal ook vrij lastig worden om uit te zoeken omdat je daarbij de providers moet aanschrijven om aan deze informatie te komen.

        En ik verwacht dat er gewoon een jonge katvanger achter zit die voor 50 euro of zo zijn bankpasje beschikbaar heeft gesteld voor het doen van de betalingen voor het registreren. En omdat providers toch al niet snel meewerken is het gewoon lastig te bestrijden. In het ergste geval wordt de katvanger opgepakt en verantwoordelijk gehouden maar da’s een kale kip. En de echte daders gaan dan door met een andere katvanger.

        De kosten voor de daders zijn laag. Registratiekosten voor twee domeinnamen is nog geen tien euro. De site hosten bij Nederland Live kost nog geen 5 euro per jaar. Een beetje extra geld voor de katvanger en een aantal andere personen en dan maar kijken hoeveel mensen er gek genoeg zijn om te betalen.

        Interessant is verder dat deze daders telefoonnummers en adressen hebben in de USA, Duitsland, GB en Nederland dus waar die daders uiteindelijk echt opereren is maar de vraag. Maar gezien de grootte van hun operatie is het kennelijk best winstgevend, ondanks de risico’s.

  6. Er zal een reden zijn dat er voor het civielrechtelijk in plaats van strafrechtelijk traject wordt gekozen. In dat laatste zul je namelijk moeten bewijzen dat het om misleiding gaat. Dat doet het vermoeden al rijzen dat de klagers niet zo sterk staan als je zou hopen.

    Het misleidenste citaat uit het bovenstaande is dat Trademark Office ‘belast is’ met de controle op dubbele domeinnamen. Dat citaat is alleen nergens anders terug te vinden dan op de site van de advocaat van de klagers (die – surprise! surprise! – als winnaar uit de bus komt ongeacht of de klagers winnen of niet).

    Ik stel me zo voor dat de bellende medewerker gezegd heeft dat hij of zij belast is met de controle, en dan kan dat kloppen, want dat kan de baas inderdaad hebben opgedragen.

    Ik wens ze succes, want tegen dit soort rattenpraktijken kan niet hard genoeg worden opgetreden (er is een heel cluster aan soortgelijke ‘bedrijven’ die met sterk suggestieve formuleringen goedgelovige kleine ondernemers het geld uit de zak kloppen), maar zonder de details te kennen is er niets te zeggen over of de klagers een zaak hebben of niet.

  7. Hoppa, Trademark Office is veroordeeld tot betaling van volledige proceskosten ( € 2.616,42 + € 4.360,84, en daarnaast restitutie van € 1.100,40 na onterecht beslagleggen op de woning (!) van de bedrogen betrokkene) want Trademark Office maakt naar het oordeel van de kantonrechter misbruik van procesrecht en handelt onrechtmatig. Ook hier is sprake van bedrog volgens de kantonrechter. http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBMNE:2019:817

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.