Een lezer vroeg me:
Bij een nieuw project wil ik afbeeldingen en stukjes tekst van andere websites gebruiken. Ik wil dat graag netjes als citaat doen, maar klopt het echt dat je anno 2018 nog steeds aan die grens van 194×145 pixels zit? Dat is toch vandaag de dag te bizar voor woorden, dat is kleiner dan zelfs een Facebook-thumbnail!
Volgens de Auteurswet mag je inderdaad afbeeldingen of tekst van een ander overnemen binnen de grenzen van het citaatrecht. Denk aan het tonen van een screenshot bij een bespreking van een website, of een stukje tekst met een “lees meer bij” link bij wijze van aankondiging wat je bij die bron kunt gaan lezen. Of het overnemen van teksten om daarop te kunnen reageren.
Het citaatrecht geldt ook voor beeld. Je mag dus ook een foto of zelfs bewegend beeld overnemen zonder toestemming (maar met bronvermelding) wanneer je dat binnen de grenzen van het citaatrecht kunt rechtvaardigen. Belangrijkste daarbij is de inhoudelijke reden, waarom neem je dat beeld over? Bespreken van het beeld is een evidente reden, maar ook aankondigen of bespreken van iets dat direct aan het beeld gerelateerd is, is een reden. Dat screenshot van de website bijvoorbeeld illustreert de website die je gaat behandelen. Dat mag.
De eis is wel dat je niet meer dan nodig mag overnemen. En dat is waar die 194×145 een rol speelt: dat is in 2007 ooit goedgekeurd als “nodig” voor een huizenzoekmachine. Die liet op Funda te koop staande huizen zien inclusief een overgenomen afbeelding van dat formaat. De rechter vond het een geldig beroep op citaatrecht om die foto te laten zien, want zo krijg je snel een indruk van het te koop staande huis en kun je beslissen naar de bron te gaan. Dat is dan aankondigen van de bron.
Die 194×145 was echter nooit bedoeld als algemene grens. De rechter wilde alleen bevestigen dat de gekozen omvang van het thumbnailtje in orde was, en noemde daarom letterlijk de omvang van de duimnagel. Maar de wet blijft functioneel: niet meer dan nodig voor het beoogde gebruik.
Als je dus zegt, anno 2018 is het echt nodig om een huizenfoto van 640×480 te tonen anders lukt het niet, dan is een beeldcitaat van 640×480 dus legaal. Meen je dat bij jouw doelgroep een fullscreen-afbeelding van 1920×1080 pixels nodig is, dan kun je dat inzetten. Natuurlijk heb je wel een héél stevig verhaal nodig waarom dat dan nodig is, want de wederpartij zal erop wijzen dat er genoeg sites zijn met 200×200 pixel thumbnails zodat dat dus kennelijk de norm is. Zelf zou ik geen argument weten om boven de zeg 640×480 pixels uit te komen.
Arnoud
Wat als de site zelf aangeeft in de open graph tags welke afbeelding gebruikt moet/kan worden? Zo’n site kan perfect kiezen hoe groot de afbeelding is die ze daarin zetten…
Ik heb wel eens iemand de technieken van een schilder zien bestuderen met een loep.
Ik kan me voorstellen dat je bij een website over schildertechnieken citaten met een veel hogere resolutie dan 640×480 wil laten zien, maar dan wel van slechts een deel/detail van het schilderij. Dat lijkt mij ook volkomen gerechtvaardigd onder het citaat recht.
Je kan geen keiharde grens aan het citaatrecht verbinden, daarvoor zijn mensen te creatief.
Citaatrecht gaat natuurlijk compleet veranderen als EU #Article 11 de huidige doorgang gaat vinden: https://juliareda.eu/eu-copyright-reform/extra-copyright-for-news-sites/
Ja, de auteursrechtenrichtlijn is een onverdund drama, en een ramp voor de persvrijheid en innovatie in de EU (voor iedereen die wat wil betekenen in AI: maak maar alvast verhuisplannen, de EU wordt het niet). Op de meer hoopvolle toon: Ik verwacht dat die artikelen nog wel wat afgezwakt zullen worden, omdat zij in hun huidige vorm strijdig zijn met diverse internationale verdragen, waaronder het EVRM en de Conventie van Bern. Gebeurt dat niet, dan zal dat een juridische strijd tot gevolg hebben die wel enkele jaren kan duren.
Op grond van een vreemd vonnis leeft de gedachte dat het aantal pixels bepalend zou zijn of een werk in aanmerking komt voor auteursrechtelijke bescherming. Maar met een analoog voorbeeld bepaalt het medium, in dit voorbeeld nu even, de papiersoort, het gewenste raster om de beste kwaliteit te bereiken. Krantenpapier laag (grof) raster, of kunstdruk enkele keren hoger. Bij afwijking zowel naar boven als naar beneden wordt het in alle gevallen misère. Dus de pixels en het raster zijn technisch bepaald en niet juridisch.
Ik bedoel KWALITATIEVE misère.
Dat is wél een HEEL VGA-beeldscherm vol hoor!!! (Uit de serie ‘Opa vertelt’.)