DPG Media doet momenteel een ‘zeer kleinschalige test’ op een aantal media. Dat meldde Tweakers vorige week. Als je geen cookies wilt, moet je 4 euro per maand betalen. Onduidelijk is of er dan ook geen advertenties worden getoond. (Je kunt nog niet echt betalen trouwens, ze meten je klikbereidheid.) Het riep de vraag op of dat zomaar mag, geld vragen voor online content.
Ja, die voelde als de omgekeerde wereld: dat een krant geld vraagt om je toegang te geven tot haar content. Maar nu zo veel content zo lang gratis beschikbaar is geweest, heeft daar een forse normverschuiving plaatsgevonden en moet betaling als tegenprestatie weer haar rechtvaardiging verdienen.
Dit alles komt uit een arrest van het Hof van Justitie uit 2023, of Meta gezien haar machtspositie op de Europese markt mag eisen dat je je persoonsgegevens laat verwerken om de dienst te mogen gebruiken. Bij ‘normale’ diensten lijkt dat verdedigbaar (het is jouw keuze die af te nemen) maar Meta is zó groot dat het niet normaal meer is. En dan krijg je andere spelregels, moet je eerlijker doen en anderen toelaten waar je kleine concurrenten dat niet hoeven.
Het Hof zegt dan dat het eigenlijk niet mag, maar wél als “een gelijkwaardig alternatief [wordt] geboden bij het weigeren van toestemming, in voorkomend geval tegen een passende vergoeding”. Dus pay or consent, zoals dat is gaan heten, is legaal. Alleen: wat bedoelde het hof met “passende vergoeding”? Daar gaan ze niet nader op in.
Het lijkt niet de bedoeling te zijn dat Meta gewoon een willekeurig bedrag mag verzinnen. Als ze de betaalde versie van Facebook op 3000 euro per jaar stellen, dan zou dat natuurlijk niemand aantrekken. Mogelijk dat het Hof dacht aan de figuur van excessieve prijzen, wat marktmachtige partijen nog wel eens doen. De standaard daarbij is “excessive in relation to the economic value of the service provided.”, dus zeg maar onredelijk/overdreven gezien wat een normale marktprijs is.
Voor die marktprijs kun je dan benchmarken en daar zijn allerlei methodieken voor. Maar welke prijs hanteer je dan bij Meta? Wat moet een sociaal netwerk kosten, er is er niet eentje ter wereld die puur op abonnementsbasis werkt (ik sta graag gecorrigeerd).
Er is wat onderzoek geweest wat mensen zouden willen betalen voor sociale media, en grofweg kom je dan rond de tien euro uit. Dat is denk ik ook waarom Meta voor 9.99 koos (hoewel dat nu 5.99 lijkt te zijn.
Wat mag DPG vragen? Dat hangt dus af van de vraag of ze ‘machtig’ zijn. Zo niet, dan mogen ze vragen wat ze willen want dan lees jij gewoon de concurrent. Welke concurrent, vraag je gezien Wikipedia: DPG Media? Oh, dan zijn ze machtig en dan moeten ze dus een redelijke marktvergoeding vragen. Het genoemde bedrag van 4 euro per maand lijkt me vrij redelijk.
Arnoud
Passende vergoeding: dat zal tenminste kostendekkend moeten zijn. Maar goed, er mag ook winst worden gemaakt.
Marktconformiteit lijkt me hier niet relevant, wegens de reden die je noemt maar ook omdat er geen vergelijking mogelijk is. Zouden de kosten voor AD-bezoek moeten liggen bij de prijs van 1 losse krant, of bij een jaar abo? Of de kosten van gratis lezen in de bibliotheek?
Dan kom je bij vergelijken met de ad-inkomsten: totale wereldwijde inkomsten via de ads gedeeld door het totale in dat jaar actieve (*) accounts. Dat lijkt me de enige relevante factor. Het wordt immers gebracht als vervanger van de ads.
(*) Waarbij kan worden nagedacht of dat gaat om iedereen die jaarlijks 1x een bezoek heeft gedaan, of bijv. gemiddeld een keer per maand. En veel belangrijker: of de huidige cookie-weigeraars en ad-blockers meetellen. Ik zou stellen van wel zolang de media richting adverteerders adverteren met de totale bezoekersaantallen.
Kijkende naar de prijsstijgingen van de Netflixen van deze wereld hecht ik geen waarde aan huidige bedragen. Iets met kikkers in pannen.
Maar, dit neemt toch niet weg dat als je betaalt ze zich nog steeds aan de AVG moeten houden, en net zo goed als je de cookies accepteert ook?
Want wat je nu wel eens ziet is dat je betaalt voor een service, en dan geen reclame meer ziet, maar vervolgens nog steeds getracked wordt. of dat de niet betaalde variant ook vanalles aan tracking doet.
Het is toch niet de bedoeling dat als bedrijven dit doen het een vrijbrief is om alle tracking maximaal in te zetten?
Heb je al eens bekeken aan wie DPG media allemaal je surfgegevens doorgeeft/verkoopt? Dat is echt schokkend veel bedrijven. En ook een heleboel die op de lijst staan van niet al te best bekend staande bedrijven in de zin van netjes met gegevens omgaan en de cyber defence op orde hebben. Persoonlijk voelt dit voor mij redelijk dicht bij komen bij slikken of stikken. En voor mij is het dan stikken, gewoon geen DPG meer gebruiken.
Laat ze maar doen, dan gaan ze snappen, dat aandacht schaars is en niet informatie. Als je informatie brengt, die mensen nodig hebben (zodat ze de wereld beter begrijpen en betere beslissingen nemen), dan willen mensen er doorgaans voor betalen, maar voor ‘dronken rijder aangehouden op de Bredaseweg’ of ‘oudste inwoner 110 geworden’, tja, als je denkt, dat mensen daar vier euro per maand voor gaan neertikken. Dus Van Thillo, veel succes!
Het probleem is dat de dramatische val in kwaliteit van kranten ook komt doordat de inkomsten door al dat gratis nieuws onder druk staan. Het is lastig om goede onderzoeksjournalisten te betalen om elke dag een krant/website te vullen vanuit een beetje reclame inkomsten en een handje vol abonnementen.
Dan krijg je kranten met een paar inhoudelijk goede artikellen en voornamelijk man bijt hond vulling om de illusie dat je veel krijgt op te houden.
Ik betaal zelf voor de Frankfurter Algemeine, van die kwaliteit zie ik weinig meer in Nederland helaas.
Elke dag een ongeveer even dikke krant vullen gaat ervan uit, dat er elke dag iets van belang gebeurt. Dat is iets, wat Rolf Dobelli aankaart in zijn boek ‘Het Nieuwsdieet’. Of er nu veel of weinig gebeurt in de wereld: het achtuurjournaal duurt altijd 20 minuten. Een goed boek over een onderwerp lezen, levert meer diepgang op en de schrijver heeft iets meer afstand tot het onderwerp, omdat hij niet meer midden in de geschiedenis zit.
“Dan krijg je kranten met een paar inhoudelijk goede artikellen en voornamelijk man bijt hond vulling om de illusie dat je veel krijgt op te houden.”
Vooral in kleine landen is het helemaal erg. Ik dacht op vakantie: “Laat ik eens een Færøerse krant kopen.” Op elke linkerpagina wenste een bedrijf zijn landgenoten een ‘Gleðilegt Ólavsøki’, de nationale dag. Er stonden een of twee artikelen van belang is en de rest was poezenbakvulling.
“Ik betaal zelf voor de Frankfurter Algemeine, van die kwaliteit zie ik weinig meer in Nederland helaas.”
Die lees je inderdaad niet zomaar even weg op een terrasje. Zijn stevige artikelen, maar dat wil men hier niet meer, omdat de zinnen en de alinea’s te lang zijn en de mensen dan stoppen met lezen. Logies zonder ontbijt, wanneer je de bevolking daar niet meer in traint.
Voor de machts partijen moet een bedrag redelijkerwijs op iets anders gebaseerd zijn. Het is niet omdat iemand cookies weigert dat er geen advertenties getoond kunnen worden. Bovendien kunnen cookies eenvoudig automatisch verwijderd worden na het goedkeuren en kan er een adblocker aanwezig zijn (en dat kan zonder dat het gedetecteerd wordt), wat het verschil nog kleiner maakt.
Wat is het inkomstenverlies van iemand die op de knop “weiger” drukt ipv toestaan? Het lijkt me duidelijk dat je liever iemand hebt die op “weiger” drukt dan iemand die het automatisch “oplost”. M.a.w. misschien moet je de “weigeraars” betalen…
4 euro lijkt me veel voor wat je nu te zien krijgt zonder abonnement. Meestal enkel de titels, die hoofdzakelijk als doel hebben om toch te betalen om de rest te lezen.
Het is een compleet bezopen model ook. De ondernemer stelt een document samen bestaande uit een aantal stukken tekst. Het kost geld om deze te maken; hij gaat ervan uit, dat je ze wil lezen, maar niet ervoor wil betalen. Daarvoor heeft hij het volgende bedacht: tussen de tekst of op de linkerpagina’s bedelft hij je onder de oproepen om bij bedrijf Y, X en Z iets te kopen. Dat bedrijf betaalt de rest van de rekening en de krant kan gemaakt worden. Behalve effectief vinden ze het ook nog eerlijk. Ik heb daar echter twee vragen bij:
–
Waar ik nog steeds moeite mee heb is het stukje “vrijelijk gegeven” als het gaat om content. Dat is bij Meta natuurlijk een ander verhaal, moeten kiezen tussen iets wat je niet kunt betalen (genoeg mensen voor wie het lidmaatschap van Insta of FB boven hun budget gaat), het opgeven van het sociale netwerk (waar weinig tot geen concurrentie voor bestaat in die vorm) of het instemmen met het laten misbruiken van je digitale persoonlijkheid is geen vrije keuze in die zin.
Je hoeft inderdaad niet bij DPG aan te kloppen voor het nieuws, dat is ook bij de NOS of Nu.nl te halen. Maar dingen als achtergrond bij nieuws, analyses, het plaatsen van het nieuws in een maatschappelijke context, dat is echt wel een ander verhaal en daarin heeft DPG de schijn van een monopoly.
Het is ook nog steeds een valse keuze. Het hoeft namelijk niet op deze manier. Profielgebaseerde advertenties zijn niet de enige manier voor een online medium om inkomsten te vergaren. Maar die keuze wordt niet aangeboden, waardoor de keuze blijft tussen “betalen” of “geef je privacy op”. Dan is betalen niet meer dan beschermgeld, terwijl het niet op hoeven te geven van je privacy een recht is.
Dus kap met deze onzin en ook met het bedenken van geitenpaadjes om het maar niet over het echte probleem te hebben.
Verbiedt profielgebaseerde advertenties. En dan mag een online medium best een prijs vragen voor een advertentieloze online krant. Nu is het een valse tegenstelling waarbij de mens ongeacht de keuze de verliezende partij is.
Volgens mij is dat precies wat het Hof van Justitie probeerde op te lossen. Enerzijds mag er geen nadelig gevolg zijn aan het weigeren van toestemming. Aan de andere kant moet een bedrijf wel wat kunnen verdienen aan haar activiteit (dat is óók een grondrecht, immers). Dus daarom het compromis “pay or consent”, met die kanttekening dat het een “passende” vergoeding moet zijn.
Ik ontken ook niet dat een bedrijf geen geld mag verdienen. Ik vind wel dat het verdienen van geld op basis van profielgebaseerde advertenties verboden zou moeten zijn. En ik vind dat dat de discussie zou moeten zijn.
Een bedrijf kan perfect geld verdienen aan contextuele advertenties. Ik heb moeite met de situatie dat pay or okay die optie uitsluit waardoor we met elkaar aan het discussiëren zijn onder welke voorwaarden een bedrijf mijn online persoonlijkheid mag misbruiken.
De EDPB heeft in hun opinie (https://www.edpb.europa.eu/our-work-tools/our-documents/opinion-board-art-64/opinion-082024-valid-consent-context-consent-or_en) daarin duidelijk standpunt genomen. Er zijn meer opties dan waarover nu de discussie gaat, dus feitelijk voeren we een non-discussie. Even minder dansen naar de pijpen van de commerciële bedrijven maar de mens op 1 en dan zijn er nog steeds genoeg manieren om als bedrijf geld te verdienen.
Het is geen eerste levensbehoefte, dus voor mij mogen ze draken van verdienmodellen opstellen en hebben wij het recht te stemmen met de voeten. Wie denkt NRC of BN De Stem nodig te hebben moet eens een bezoek aan de psycholoog (de klinische, niet de reclamepsycholoog) brengen. Dan hebben ze je aangepraat, dat we niet zonder kranten kunnen. Verschijnselen komen en verschijnselen gaan, dat geldt ook voor de massamedia.
Grappig: nu.nl is een titel van DPG…
Wat ik weer niet begrijp is dat het AP het volgende zegt:
“ Cookies weigeren mag geen nadelige gevolgen voor iemand hebben. Een cookiewall is daarom niet toegestaan.”
Als ik weiger mag ik geen nadelige gevolgen krijgen maar betalen is een nadelig gevolg. Daarbij als ik bij weigering niet de content kan bekijken is het een cookiewall.
Ik snap niet hoe ze gaan bijhouden dat ik die 4 euro/maand betaalt heb als ik cookies weiger. Het punt is dat ze me niet tracken en dus niet weten dat ik gisteren wat las op de trouw en vandaag naar het parool ga. Maar als ze een cookie plaatsen “betalende klant met klantnr x” weten ze dat juist wel.
In de jaren ’60 gingen artikelen al het hele land rond, als je wel eens op Delpher gekeken hebt.
Het gaat om de advertentie- en trackingcookies die je dan niet krijgt. In alle gevallen krijg je bepaalde functionele cookies. Als jij een betaald abo neemt op die site moet je een account maken, en dan krijg je de cookies die daarvoor noodzakelijk zijn, waaronder dan een “ik ben een betalende klant”-cookie.
Het model is gebaseerd op de illusie dat mensen geen AdBlocker gebruiken.
Gokje: je moet inloggen.
Ik stoor mij al vanaf het begin aan deze idiote situatie. De oorzaak van al deze onzin ligt volledig bij de lafheid van de europese politiek!
Tracking is slecht, dus moet je het kunnen weigeren en dan toch alles krijgen. Met alleen dit standpunt veroorzaakt men alle problemen. Targetted reclame is aantoonbaar veel effectiever dan content gebaseerde reclame. Als een bedrijf keuze heeft tussen beide zal men het budget altijd aan de meest effectieve methode besteden. Dit betekent dat een site baseren op reclame zonder tracking economisch onhaalbaar is. Elk bedrijf wordt nu voor een onmogelijke keuze gesteld. Als men als eerste netjes aan de cursieve zin voldoet zullen de inkomsten kelderen. Wie kiest er immers bij zijn volle verstand voor tracking als hij zonder tracking hetzelfde krijgt?
Wat men had moeten doen is de tracking volledig verbieden en ook bedrijven verbieden te betalen voor reclame met tracking. Dit betekent per definitie dat er meer reclame budget voor niet getargette reclame beschikbaar komt en er geen beter alternatief meer bestaat. Op dat moment kunnen alle bestaande sites net jes aan de wet voldoen zonder dat ze daaraan tenonder gaan.
En mijn vraag aan de laffe politiek: Als tracking slecht is, waarom staan jullie dan uberhaupt toe dat het bestaat?
Van-mond-tot-mond-reclame is het beste en daar kun je niets rechtstreeks aan uitgeven; die reclame maak je door een goed product te leveren. Als ik op een krantenreclame afga, dan heb ik niet het beste bedrijf, maar het bedrijf met het grootste reclamebudget.
Is dat echt zoveel effectiever? Ik twijfel daar aan. Heb je daar een bron voor, en dan met name hoeveel effectiever het is? Ik ken ook die artikelen waarin men zegt dat gericht adverteren effectiever is, maar die komen altijd van partijen die in die markt actief zijn (i.e. wij van wc-eend), en ze nemen in de vergelijking niet de mensen mee die advertenties blokkeren omdat het gerichte advertenties zijn. Ik lees ook artikelen die stellen dat contextueel adverteren beter werkt, i.e. niet specifieke individuen volgen maar adverteren gebaseerd op de inhoud van de pagina of de site. Dat leek mij altijd al effectiever en efficienter; als je een nieuw model auto aan wil prijzen lijkt autoweek.nl een betere keuze dan libelle.nl, en het omgekeerde is het geval voor kleurspoeling of tampons, ongeacht wie precies de bezoeker is.
Het zou, bij mij in elk geval, ook veel minder weerstand oproepen. Ik blokkeer fanatiek alle mogelijke reclame’s, niet omdat ik niet zie dat websites inkomsten nodig hebben, maar omdat ik me ernstig aangetast voel in mijn privacy door alle pogingen me te volgen en tracken en profileren. Als advertenties contextueel zouden zijn, en geplaatst zouden worden zonder trackers en profilen dan zou ik veel meer geneigd zijn om ze toe te staan. Ik kan me niet voorstellen dat ik hierin de enige ben.
Mijn eigen werk, praktijkkennis en ervaringsweten dus. In de ene stad zijn we al jaren behoorlijk actief en weten de mensen ons via de site te vinden. Bij de andere twee steden zijn we afhankelijk van advertentiesites en daar is de vindbaarheid veel lastig.
Adverteren maakt deel uit van PR. Velen menen, dat PR een hippe term voor reclame is, maar het is, wat het zegt: de relatie met je publiek onderhouden.
“Ik ken ook die artikelen waarin men zegt dat gericht adverteren effectiever is,”
Dat werkt ook, maar dat zijn meestal de duurdere markten. Er zijn vaktijdschriften, die € 45 per nummer kosten, maar het tijdschrift doet dat niet om de abonnees een goedkoop tarief te bieden, want ze leggen ook wel € 50 neer. Maar het gewone krantenpubliek kun je alleen bestoken met aardappels, die € 2,99 i.p.v. € 3,99 kosten.
“Ik lees ook artikelen die stellen dat contextueel adverteren beter werkt, i.e. niet specifieke individuen volgen maar adverteren gebaseerd op de inhoud van de pagina of de site.”
Dan is de vraag, hoe onafhankelijk het artikel geschreven is. Schrijven en adverteren, slechte combinatie, niet doen.
Bedankt, maar mijn reactie was op die an Elroy, en dan met name op het “Targetted reclame is aantoonbaar veel effectiever dan content gebaseerde reclame.”.
Gelukkig kun je nogsteeds gewoon gratis je cookies automatisch laten verwijderen