De Belastingdienst mag de foto’s die langs de snelweg zijn genomen met camera’s die zijn voorzien van automatische nummerplaatherkenning niet gebruiken, oordeelt de Hoge Raad. Dat meldde Tweakers afgelopen vrijdag. Door te datagraaien in de nummerplaatinfo vastgelegd door deze zogeheten ANPR-camera’s kon de Belastingdienst achterhalen dat een aantal zakelijke rijders een onjuiste ritregistratie had opgevoerd. De Hoge Raad acht dit in strijd met de wet: zonder aparte wettelijke regeling mag de overheid niet in databanken met persoonsgegevens grabbelen.
ANPR-camera’s zijn langs de weg aangebrachte camera’s die automatische kentekenherkenning kunnen uitvoeren. Deze worden door het Korps landelijke politiediensten opgehangen om onder meer gestolen auto’s te traceren en te kunnen vangen, of om verdachten of voortvluchtigen te kunnen achtervolgen. Dit is toegestaan onder de Wet politiegegevens, het broertje met platte pet van de Wet bescherming persoonsgegevens.
Function creep is ook de overheid niet vreemd, dus verbaast het niet dat de Belastingdienst zich al snel meldde om ook eens wat informatie over kentekens te achterhalen. Specifiek: ter verificatie van de rittenregistratie van zakelijke rijders, die immers niet meer dan 500 kilometer per jaar privé mogen rijden. Met de ANPR-registraties is na te gaan of de opgegeven privéritten kloppen, waarna bij discrepanties een naheffing kan worden opgelegd. De Belastingdienst kreeg toegang onder een convenant met de KLPD.
Dat mag alleen niet. Persoonsgegevens mogen alleen worden gebruikt voor de doelen waarvoor ze zijn verzameld, en delen met andere organisaties is al helemaal niet de bedoeling. Bij de overheid mag er iets meer, maar daar geldt een harde, duidelijke regel: dan moet in een wet zijn vastgelegd wat men gaat delen en waarom. De reden daarvoor is vrij simpel, dan kan het parlement beslissen of dit een gewenst overheidshandelen is en kan de rechter concreet toetsen of de wet wordt nageleefd.
De Hoge Raad is hier vrij snel klaar: er is geen wet die zegt dat dit mag, dus mag dit niet. Natuurlijk heeft de Belastingdienst altijd een kapstokartikel over het heffen van belasting, het controleren van aangiftes of het verkrijgen van informatie, maar een wet die raakt aan de privacy moet specifiek zijn. En dat zijn kapstokwetten per definitie niet.
Natuurlijk ziet iedereen de bui al hangen dat er dan nu snel een wetje komt om dit te regelen. Dat voelt als een makkelijke truc, maar juridisch gezien klopt het: zo ongeveer alles mág, als het maar expliciet in een wet vastligt.
Arnoud
Een lezer vroeg me: