Verschillende internationale politiediensten, waaronder de Nederlandse, hebben tijdens een operatie tientallen ddos-booters offline gehaald. Dat meldde Tweakers vorige week. Dergelijke diensten leveren DDoS-aanvallen op verzoek en tegen betaling, met het dunne excuus dat bedrijven wellicht hun netwerk willen testen maar dan geen behoefte hebben aan contracten, facturen of betalingen met ouderwets fiatgeld. Of zoiets. Want, zo vroegen diverse lezers, hoe maak je dan het onderscheid tussen een legale stresstest dienst en zo’n booter?
Voor mij begint het al bij de naam. De frase “to boot someone” is gamerslang voor iemand van internet schoppen, met name als die van jou aan het winnen is. Een ddos op zijn ip adres uitvoeren is daar een bekende truc voor die vrijwel altijd werkt, wat dus heeft geleid tot handige jongens met bootersites, geef mij geld en ik schop die ander voor je van internet. Wie zichzelf dus met die naam tooit, heeft de schijn nogal tegen – alsof je een directiegroepschat van een financiële organisatie “Wirefraud” noemt.
Maar goed iets formeler: het hangt van het beoogde doel van de dienst af of het illegaal is om deze te maken. De wet stelt namelijk strafbaar het maken, verkopen, verspreiden et cetera van een middel om een ddos aanval te plegen (artikel 139d lid 2 Strafrecht). Het moet dan gaan wel om een “technisch hulpmiddel dat hoofdzakelijk geschikt gemaakt of ontworpen is tot het plegen van een zodanig misdrijf”.
Er zijn tools te over waarmee je een ddos-aanval zou kunnen uitvoeren, in de Unixwereld is ping -f de bekendste. Of zelfs maar vaak genoeg op F5 drukken in je browser. Maar de kern bij al die tools is dat ze gebruikt kunnen worden, terwijl de wet ontworpen of speciaal geschikt vereist. Dat vereist dus iets meer, en meestal komt dat neer op intentie van de maker en/of presentatie of aanbod van de dienst. Een al wat oudere maar bekende dienst is webstresser punt org, waar Brian Krebs een artikel over schreef. In dat artikel zie je bijvoorbeeld dat men spreekt van “attacks” die je kunt kopen, dat wijst voor mij niet op de intentie van een legitieme dienst leveren.
Er zullen vast legitieme klanten tussen zitten die oprecht dachten deze dienst nodig te hebben, en ook keurig kregen wat ze vroegen, namelijk een stresstest van afgesproken omvang en tijd op hun eigen netwerk. Maar dat je zulke klanten hebt, is geen argument dat je dienst als zodanig dan legaal is. Pas als grofweg al je klanten op die manier legitiem zijn, kun je die discussie gaan voeren. Dat er dan een keer een crimineel tussendoor glipte die z’n mattie wilde booten, dat is dan een bedrijfsongeval en daar neem je dan vervolgens maatregelen tegen. Ik zie hier werkelijk niets dat daarop wijst.
Arnoud
