Tag: Handicap

Via Reddit:

I can’t use one hand and some fingers on the other after an industrial accident. I do things on the computer using mouse and 3 foot pedals. I play this game called Path of Exile, and in the game you need to refresh 4 potion buffs every 3-8 seconds. I physically can’t press 4 keys every few seconds so I use a macro that automatically does it for me. I got banned for it recently.

Een en ander blijkt nep te zijn, maar de vraag bleek desondanks interessant genoeg om duizenden discussies in allerlei subreddits op te werpen. De kern is: hoe ver moet je als game-ontwikkelaar mensen tegemoet komen die vanwege een lichamelijke beperking het spel niet kunnen spelen op de manier die jij had bedacht?

In de VS gaat het dan om de Americans With Disabilities Act uit 1990, die kort gezegd bepaalt dat je mensen niet vanwege een fysieke beperking de toegang tot een “locatie opengesteld voor publiek” mag ontzeggen. Heb je een verhoogde ingang, dan moet daar dus een oprit voor rolstoelen bij, bijvoorbeeld. En moet je dingen lezen om wat te kunnen doen, dan moet er dus braille bij (zoals bij geldautomaten op het nummerpad). Maar is een website een locatie? In 2016 bepaalde het Hof van Beroep van niet – de website van Domino’s hoeft niet toegankelijk te zijn voor een schermlezer van een blinde persoon die een pizza wilde bestellen.

Rond die tijd was er ook in Europa ophef: in januari 2016 werd het verdrag inzake de rechten van personen met een handicap goedgekeurd. Dit verdrag beschrijft rechten van mensen met een handicap (langdurige fysieke, mentale, intellectuele of zintuiglijke beperkingen) en bevat tevens de verplichting dat verdragsstaten alle passende maatregelen nemen om te waarborgen dat redelijke aanpassingen worden verricht.

Vanaf 2017 geldt in Nederland daarom de reden dat dienstverleners – ook online – “verplicht [zijn] tot het treffen van voorzieningen van eenvoudige aard en gaandeweg zorg te dragen voor de algemene toegankelijkheid voor personen met een handicap of chronische ziekte, tenzij dat voor hem een onevenredige belasting vormt.” Er zijn geen harde specifieke regels; zo is het ondertitelen van Youtubevideo’s een voorziening maar die hoeft dus alleen als dat geen onevenredige belasting oplevert.

Maar wat betekent dat nu voor games? In 2001 bepaalde het Amerikaanse Supreme Court dat een golfer met een fysieke handicap toegestaan moest worden met een golfkarretje van hole naar hole te rijden, omdat de reglementair verplichte wandeling voor hem niet haalbaar was. Dit omdat “use of the golf cart does not “fundamentally alter the nature” of the game of golf.” Een eis dat hij de bal met de hand zou mogen werpen, zou dus niet toegewezen hoeven te worden om eens een simpel voorbeeld te noemen.

In Nederland is er volgens mij nooit zo’n zaak geweest, maar in principe zou dit criterium heel goed bij ons kunnen werken. Er zit een fundamenteel stukje eerlijkheid in: als de regel mede bepalend is voor hoe het spel verloopt, dan zou je het spel dus aantasten als je uitzonderingen gaat maken. Is het een zijdelingse kwestie (zoals dat je een bril nodig hebt als voetballer) dan is een uitzondering dus in beginsel vereist.

Tussengevallen houd je dan nog over, en die zijn lastig. In een restaurant moet de voedselhygiëne goed geregeld zijn, dus geen dieren naar binnen. Maar als ik een hond nodig heb om vrij te kunnen lopen, dan moet die hond mee naar binnen. Daar kom je denk ik niet snel uit – al is in de VS bepaald dat zo’n hond dan wél mag omdat de impact van één geleidehond op de hygiëne acceptabel klein is.

Hoe zou dat bij dit spel uitpakken? De vraagsteller gebruikt dus een trucje om niet elke zo veel minuten snel vier toetsen achter elkaar in te hoeven drukken, omdat hij daar simpelweg de vingers en flexibiliteit in de hand niet voor heeft. Het doel van deze eis uit het spel is te controleren dat je nog steeds in het spel zit. Dat voelt voor mij als een zijdelingse kwestie. Bij een boks-spel waar snel toetsen indrukken snel slaan zou betekenen, zou dit een oneerlijk voordeel opleveren namelijk beter vechten dan je eigenlijk kan.

De complicatie is natuurlijk dat de spel-aanbieder dat niet kan zien, in tegenstelling tot een scheidsrechter bij het voetbal die je medische verklaring over je ogen kan lezen, of een restaurateur die zelf waarneemt dat een persoon blind is en die hond dus nodig heeft. Het voelt dan ook best risicovol om dit toe te staan enkel omdat mensen zeggen vingers te missen. Maar heel cru oordelen “dat doen we niet want cheaters” is wettelijk ook weer niet de bedoeling.

Hebben jullie een idee?

Arnoud