Een Noorse rechtbank heeft de site rettspraksis.no verboden om nog langer vonnissen te publiceren, bij BoingBoing. Maar nee, het is geen aanval op de onafhankelijkheid of transparantie van de rechtspraak: het gaat om vonnissen die het bedrijf Lovdata had verzameld en op CD-ROM had gepubliceerd. Lovdata meent dat ze een databankrecht bezit op deze publicatie, en verbiedt op die grond de gratis herpublicatie door Rettspraksis. Dat is opmerkelijk, en voor mij vooral omdat ik zou denken dat moderne landen al lang eigen openbare databanken met rechtspraak hebben.
De site is een initiatief van Håkon Wium Lie, die onder meer de Cascading Style Sheets (CSS) uitvond waardoor het web visueel is geworden wat het is en ook eerder zorgde voor gratis toegang tot de Noorse wetgeving. Ook dit kreeg hij voor elkaar door te beginnen met data dat Lovdata publiceerde, en zo te lezen ook ondanks het databankrecht dat Lovdata meende te hebben. Nu lijkt Lovdata er scherper in te zitten:
Lovdata has dropped their $1-per minute fee for laws, but they have built a lucrative business model selling web access to non-copyrighted court decisions. They even use CSS for this. (I don’t charge them.) Individuals must pay $1,500 per year for access to court decisions. So when a new website comes along and offers free access, Lovdata has a huge economic incentive to try shut it down. And this is exactly what Lovdata did when they sued me and the founder of the rettspraksis.no project. On Thursday the 31st of May, the lawsuit was sent to the Oslo courts and in less than 24 hours the judge had issued a verdict (PDF, in Norwegian) which closed down our site.
Zo te lezen gaat het hier om een ex parte verbod, het juridisch onding dat wij ook kennen bij evidente gevallen van IE-inbreuk waarbij je geen lastige vragen wilt van inbreukmakers. Lie kan er natuurlijk tegen in beroep, en zal dat zo te lezen zeker ook doen nu hij de advocaat van “DVD Jon” in de arm heeft genomen. Ondertussen moet hij wel zo’n twaalfduizend Euro betalen voor de proceskosten van Lovdata – net als bij ons, waar de verliezer de hele rekening betaalt. Wel zuur, omdat ze vrijwillig de site al offline hadden gehaald voordat de ex parte werd aangespannen.
Mij deed de zaak denken aan de zaak Vermande/Bojkovski uit 1998, waarbij de laatste wetsteksten online zette van een CD-ROM van de uitgever Vermande. Die claimde auteursrecht op de tussenkoppen, maar de rechtbank wees de claim af omdat Bojkovski alleen de wetsteksten zelf had overgenomen. Voor rechtspraak hebben wij zo’n geschil dacht ik nooit gehad. Al vanaf 1999 worden op Rechtspraak.nl vonnissen gratis gepubliceerd door de Raad voor de Rechtspraak. Lang niet alles – en of dat zou moeten daar ben ik nog niet over uit.
Arnoud
Een nieuw jaar, een nieuw wetboek. Of nou ja, zó uitgebreid gaat de wet niet op de schop maar er komen wel