Nieuwe BS van B/S. Buma/Stemra heeft duidelijkheid verschaft over de tarieven voor het plaatsen van embedded players voor radio op websites, las ik gisteravond op Tweakers. De B/S wenst per stream een bedrag van 780 euro per jaar.
Voor de duidelijkheid: het gaat dus om websites die andermans muziek via 1 regel HTML-code ten gehore brengen. De radiostations die de muziek verspreiden, betalen zelf ook al flinke bedragen. Als het goed is, geldt dit alleen voor commerciële websites, want in september beloofde B/S nog niet-commerciële sites te ontzien.
Bij radio.nl nog een opmerking die me in het verkeerde keelgat schoot:
Volgens Buma/Stemra zijn er al websites die hiervoor betalen. Websites die zich nooit hebben aangemeld bij Buma/Stemra sinds 2002 zijn volgens de regels niet strafbaar voor Buma/Stemra, maar wel op grond van de Auteurswet, ook met terugwerkende kracht.
Dat ‘strafbaar’ is echter lang niet zo duidelijk als B/S het doet voorkomen. “Secundaire openbaarmaking” heet dat dan. Een mooie juridische kreet, die lijkt te suggereren dat het een uitgemaakte zaak is dat embedden inbreuk op auteursrechten oplevert. Niets is echter minder waar.
Er wordt veel geroepen over dit onderwerp maar dit punt is nog nooit aan de orde geweest bij de rechtbank. Het is dus op zijn zachtst gezegd zeer prematuur dat B/S alvast maar tarieven stelt op deze handelswijze. En harder gezegd: ik vind het verwerpelijk om langs deze achterdeur van het “licentiehuis voor Internet” een praktijk te illegaliseren terwijl geen rechter zich erover uitgesproken heeft dat dit inderdaad inbreuk is.
Oh ja, en dat bedrag van 780 euro is hetzelfde als wat men voor een webradiostation vraagt.
Het tarief voor webcasting is 13% van de omzet die u met de website realiseert, met als maandelijkse minimumbedrag per kanaal van ” 65 voor commerciële websites en ” 26 per kanaal voor particulieren.
Kortom, embedden = een radiostation hebben. Nee, dan haak ik echt af. Wat een schandalige onzin.
Arnoud
@Ron: ik vrees toch echt dat de B/S “player” en “filmpje” aan elkaar gelijk stelt. Of men zal redeneren dat een player met meerdere filmpjes valt onder het televisiestation-tarief.
Het probleem is dat ik NU duidelijkheid wil en niet op een achteraf redenatie wil wachten,de huideige regels zijn niet duidelijk Ook verschillende pogingen om het opgehelderd te krijgen worden niet gewaardeerd..zo heb ik meerder malen geprobeerd om een afspraak ten kantore van BUMA te krijgen…teneinde de verschillende mogelijkheden voor mijn niet alledaagse manier van embedden (Playlist) te bespreken.
Dit is mij niet gelukt omdat de BUMA een dergeliojke persoonlijke benadering “hoogst ongebruikelijk” vind. Ik moet het maar telefonisch met medewerkers doen..die aan het eind van het verhaal altijd zeggen dat ze het ook niet precies weten….en dat een meerdere het maar met me moet bespreken…dat kont er echter nooit van.
Nu ze eindelijk wat meer vastgesteld hebben is het nog steeds niet duidelijk
Ik ben nu een aangetekende aan het voorbereiden…want ik meen dat ik het recht heb op overleg en voorlichting,ik kan bij wijze van spreke toch niet gaan wachten tot ik failliet ben…ik lijd nu al schade om dat ik niet te horen krijg wat ik moet gaan betalen.
BUMA stelt nu: “Niet bedrijsmatig gebruik” …Vrij !!!!
–///—
Buma / Stemra komt internetgebruikers tegemoet
Hoofddorp, 9 oktober 2009
Buma / Stemra behartigt de belangen van auteurs en componisten van muziek. Deze beroepsgroep is verheugd over de toename van het gebruik van hun repertoire op het internet maar moet vaststellen dat daar vaak geen redelijke vergoedingen tegenover staan. Tegen die achtergrond heeft Buma / Stemra op 1 oktober jl. haar tarieven voor 2010 gepubliceerd voor gebruik van muziek op het internet. Onderdeel daarvan was het tarief voor niet-bedrijfsmatig muziekgebruik door middel van zgn. embedded files. Dit onderdeel van het tarief heeft tot grote commotie geleid bij een breed publiek en in de volksvertegenwoordiging. Deze commotie heeft Buma / Stemra niet onberoerd gelaten. Buma / Stemra heeft na overleg binnen haar branche organisatie, VOICE, besloten om het tarief voor niet-bedrijfsmatig gebruik van muziek in embedded files niet ten uitvoer te brengen (zoals particuliere profielen op sociale netwerken).
Buma / Stemra blijft van mening dat er een vergoeding dient te zijn voor auteurs en componisten van muziek voor het gebruik van hun werk, ook op het internet. Om tot een dergelijke vergoeding te komen gaat Buma / Stemra in overleg met betrokken partijen. Ook zullen VOICE en Buma / Stemra gezamenlijk overleg zoeken met de Minister van Justitie over dit onderwerp.
Bron:
http://www.bumastemra.nl/nl-NL/OverBumaStemra/Actueel/BS+komt+internetgebruikers+tegemoet.htm
—///—
Da’s al een stuk beter !
Nu nog de niet-commerciele non-profit geen-winstoogmerk websites (zoals ik) die kleinschalig gesponsord worden,en waar de sponsor-bijdragen slechts aangewend worden ter onderhoud en verbetering van die website. Website heeft als doel het verspreiden-van en informeren-over cultuur De video’s beslaan ongeveer 25% van de website content.
Bedrijfsmatig ?
Filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=lYvLFAOq2j4
Arnoud, een vraag.
Een link plaatsen op een pagina mag wel (dat is het wezen van internet), een muziekje laten horen niet (als het gaat om beschermde muziek). Embedded zit er tussenin en is dus schemergebied. Heb ik dit goed begrepen?
Dan drie vragen, een praktische en twee principi?le.
De praktische: (1) stel dat B/S juridisch gelijk krijgt. Wordt dat dan niet technisch opgelost door in je browser iets te installeren die linkjes op een bladzijde automatisch opent (zodat de surfer hetzelfde ziet als nu, met een embedded file) terwijl de website toch alleen maar netjes een legale link heeft geplaatst? Met andere woorden, lost ook hier de techniek het probleem van muziekliefhebbers en website-beheerders niet op?
De principi?le vragen. Voor zover ik als niet-jurist het snap, moet je voor legaal gekochte muziek opnieuw betalen omdat je er bedrijfsmatig geld mee verdient. De kapper die een CD in de winkel koopt en die in zijn zaak opzet, moet betalen (aan B/S) omdat deze kapper geld verdient mede dank zij de muziek, waarvoor de rechthebbende een vergoeding moet hebben. En dit zou dan ook voor websites gelden: de site van de kapper die daarop een achtergrondmuziekje zet, moet betalen aan de rechthebbende van die muziek, omdat hij klanten werft etc. met de muziek.
Vraag (2): als muziek (en content in het algemeen) zo alomaanwezig is als nu, kun je dan nog wel zeggen dat het bijdraagt aan het werven van klanten en geld verdienen? En is er bijv. niet bepaalde muziek die juist klanten wegjaagt, kun je dan geld gaan ophalen bij de rechthebbende?
Vraag (3): het ‘faciliteren’ geldt voor veel meer producten en diensten. De airconditioning, in de zaak, leidt misschien wel tot veel m??r klanten dan dat stomme muziekje. Kan die airco-boer dan ook geld gaan ophalen bij de kapper in kwestie? Of de leverancier van scharen, stoelen, koffie enz.? Of de schilder die heel creatief de muur heeft beschilderd? Met andere woorden: waar haalt muziek dat recht vandaan?
Als je kunt reageren: GRAAG!
(1) Ja, technisch is vrijwel alles te omzeilen. Het verhindert natuurlijk wel een hoop dingen die we nu als praktisch ervaren. Zo kun je dan niet meer een filmpje als blogbericht neerzetten en vragen om reacties, het moet met een omweg en dat zal het aantal reacties beperken. Jammer.
(2) Ik vrees dat het zo niet werkt, maar het is wel goed gevonden. 🙂 Uitgangspunt van de B/S-praktijk (en tot op zekere hoogte van de wet) is dat de rechthebbende geld kan eisen voor elk gebruik van zijn werk. Het maakt dus niet uit of de gebruiker zelf ook geld verdient! Vandaar ook de schrikreactie onder Hyvers: een filmpje op je profiel gaat ook geld kosten. (B/S is hiervan teruggekomen)
(3) Ik vraag me dat ook wel af, maar die partijen hebben geen auteursrecht. Kennelijk is de wetgever van mening dat je alleen extra geld per gebruik mag vragen als je een creatieve prestatie doet, en niet wanneer je een fysiek inspannende of moeilijke prestatie verricht.
Arnoud, dank je wel voor de snelle reactie en – gemeend ! – complimenten voor de site. Fijn dat er iemand met verstand van zaken zijn kennis wil delen!
Als je tijd kunt vinden, kun je dan misschien je licht laten schijnen over deze verwante vragen:
1 – Buma-Stemra stelt allerlei regels op. Maar wie zijn zij om dat te doen? B/S is toch alleen een ‘incassobureau’ die in opdracht van rechthebbenden, en dan ook nog binnen de grenzen van de wet, gelden mag innen?
Stel nu dat rechthebbende X. zegt: beste B/S, wij hebben de rechten, maar wij zijn fan van kappers met een radio in de zaak. Wij vragen u om NIET namens ons geld te halen bij de kappers. Dan moet B/S daar toch simpelweg aan voldoen?
2 – In je vorige post schreef je dat het niet uitmaakt of de gebruiker geld verdient met gebruik van zijn werk. Vanwaar dan het onderscheid dat B/S maakt in commercieel en hobbymatig gebruik? Stel dat ik een rechthebbende ben die het onderste uit de kan wil (omgekeerde dus van vorige casus), dan kan ik zeggen: B/S, wat maak je me nou? Je gaat maar geld halen, ook bij de hobby-sites! Ik (als rechthebbende) ben de baas!
3 – Is alles duidelijk rondom het begrip “hergebruik”? Ik denk even aan TV uitzendingen, zeg WK Voetbal. In situatie 1 zitten 30 mensen ieder thuis naar de wedstrijd te kijken, en drinken daar een pilsje bij. De barkeeper kijkt in zijn lege kroeg ook naar de TV.
In situatie 2 gaan die 30 mensen naar de kroeg, en drinken daar hun pilsje. Materieel is er niets veranderd, alleen dat er geen muurtjes meer staan tussen de kijkers. Maar nog steeds kijken er 31 man naar de TV en drinken daar een pilsje bij.
Waarom moet die kroegbaas in dit geval gaan betalen aan een rechthebbende (voor een uitzending waar al dik rechten voor betaald zijn)? Ik zou zelfs kunnen redeneren dat er nu minder ‘hergebruik’ is omdat er minder schermen aan staan…..
4- Radio en TV: welke rechten kan iemand claimen die ongevraagd zijn werken via de ether, op een open net, over mij uitstrooit? Als ik vervolgens als winkelier of kroegbaas dan maar het beste maak van die ongevraagde zooi die ze uitzenden (de golven opvangen met een antenne en het geluid laten horen) dan moet ik ineens betalen? Versleutel het dan! Weer een vergelijking: stel dat ik ongevraagd een dansvoorstelling in mijn voortuin ga geven, en daarna de passanten een rekening ga sturen omdat ze hebben gekeken in plaats van hun hoofd af te wenden, dat is toch idioot. Of dat ik op het terras van een kroeg een liedje ga zingen en daarna de kroegbaas laat betalen – of sla ik de plank nu volledig mis?
Verwant: wie content vrij beschikbaar (dus niet beschermd met wachtwoorden etc.) plaatst op het internet, dat als wezenskenmerk heeft: linken en doorklikken, kan die gaan zeuren dat anderen dan ook daadwerkelijk doorklikken naar die content? En die ragfijne onderscheiden over linken wel maar embedden niet, dat is toch allemaal onzin. Zet het dan niet op internet!
5- in het verlengde hiervan: we leven steeds meer in een “always on” maatschappij. Alle informatie en kunstwerken zijn permanent toegankelijk. Dat brengt heel veel goeds maar heeft ook gevolgen voor uitoefening van rechten.
De ‘rechthebbenden’ (of in elk geval B/S) vreten van twee walletjes: men wil w?l de voordelen van de always-on maatschappij (je kunt ten allen tijde en overal tegen betaling een muziekje, film, ringtone of game downloaden) maar tegelijkertijd verwacht men van de gebruiker dat die verder geen gebruik maakt van de techniek.
Concrete vraag: is er nog rechter geweest die heeft gezegd tegen de B/S’en van de wereld “Geachte organisatie, u moet niet zeuren. Zo werkt het internet, de TV, de radio nu eenmaal. If you can’t stand the heat, stay out of the kitchen. Wilt u 100% controle houden over de verspreiding van uw werk, ga het dan in godesnaam niet op RTV en internet verspreiden”
6- B/S, de grote mediabedrijven en aanverwanten hebben heel veel geld, goede juristen en zeer goede contacten met de politiek, die de wetten weer opstellen. Hoe moet je daar als slachtoffer mee omgaan, die (volkomen legaal, fijn) worden geconfronteert met Kopieerheffingen, heffingen van B/S, Sena, Videma en ga zo maar door?
Creatievelingen (in de woorden van Hans en Candy Dulfer “de Turken van de muziekindustrie, die het allerminste van iedereen overhouden aan de muziek”) en consumenten en middenstander moeten betalen aan groepen die niets zelf bijdragen, maar die dankzij hun macht, goede juristen en effectieve politieke contacten kunnen ‘parasiteren’.
Ik moet denken aan het Siciliaanse initiatief “Ik betaal geen pizzo” De ‘pizzo’ is de betaling die ondernemers in Zuid-Itali? moeten doen aan de organisatie die geld komt innen. Om het ‘recht’ op bescherming te krijgen. De nieuwe beweging is om openlijk dit geld NIET te betalen en dat ook bekend te maken bij de deur. Consumentenorganisaties roepen op om alleen daar te kopen waar g??n pizzo betaalt wordt.
Nu gaat de vergelijking van B/S met de Cosa Nostra te ver. Verschillen zijn bijvoorbeeld het gebruik van geweld en de omvang van de aangerichte schade. Hoewel ik de uiteindelijke schade voor de samenleving van B/S wel eens op papier zou willen zien, we hebben het toch over een directe schade van minimaal circa 100 miljoen (jaarlijkse ge?nde ‘rechten’) plus indirect een forse rem op de ontwikkeling van creatieve en economische processen.
Vraag: wat is naar jouw mening de meest effectieve manier om de wurggreep van B/S en aanverwanten te verminderen? – Politieke/juridische actie? Kun je het daarin winnen van B/S, met al hun miljoenen en contacten? – een burgerlijke actie zoals op Sicili? (massaal niet meer betalen)? – iets anders?
Uiteraard komen vergelijkingen en kwalificaties uitsluitend voor mijn rekening.
DANK bij voorbaat!
Beste Pieter, de situatie rond Buma/Stemra is erg complex. Ze zijn door de overheid aangesteld om collectief geld te incasseren. Ze zijn dus niet zomaar een stichting die ergens geld gaat vragen, maar ze hebben wel degelijk een overheidstaak.
Verder is de constructie zo dat je je exploitatierechten afstaat aan B/S wanneer je daar lid van wordt. Zo kunnen zij die collectieve incasso doen, maar het betekent ook dat jij zelf niet meer kunt beslissen over wie je werk mag gebruiken of niet. En als B/S geld wil, dan moet er betaald worden ondanks dat jij het misschien gratis toe zou willen staan.
B/S maakt geen onderscheid tussen commercieel en hobbymatig, maar vanwege alle publiciteit rond “kleine meisjes met een K3 filmpje op hun Hyve” hebben ze dat nu toch gemaakt.
De rest van je vragen zijn begrijpelijk maar juridisch moeilijk te beantwoorden. De wet heeft als uitgangspunt dat je toestemming nodig hebt voor gebruik van andermans werk. Daar zitten wel culturele of economische motieven achter, maar uiteindelijk spelen die geen rol bij de toepassing van de wet. Je mag een economisch waardevolle exploitatie gratis toestaan (“beste Marco zing mijn muziek gerust gratis in de ArenA hoor”) of juist geld vragen voor een volstrekt niet interessante exploitatie.
“Dit is juist reclame” of “niemand kijkt als de TV aanstaat in het cafe” zijn dus juridisch geen argumenten ben ik bang.
Dat dat niet houdbaar meer is als wettelijke regeling ben ik volstrekt met je eens.
Dank!
Arnoud, als je nog tijd kunt vinden voor deze basale vragen (ik blijf me verbazen over dat recht), dan zou ik je dankbaar zijn!
bij Buma gaat het altijd over componisten/tekstdichters. Hebben uitvoerenden ook rechten?
In veel muzieksoorten (bijna alle, maar vooral in popmuziek, techno, house, jazz e.d.) is de uitvoerder veel belangrijker dan de formele componist, als die er al is. Denk aan jam-sessies, aan via knippen & plakken iets nieuws maken, aan nieuwe covers die echt iets toevoegen (All along the Watchtower van Jimi hendrix is een wezenlijk ander lied dan dezelfde titel van Bob Dylan). Hoe zit het dan met bescherming, rechten e.d.?
In de beeldende kunst heeft bijv. Marcel Duchamps in het begin van de 20e eeuw zijn fameuze “Objects Trouv?s” kunstwerken gemaakt, van o.a. een gevonden pispot en dergelijke. Voor zover ik weet heeft hij niet hoeven te betalen aan de ontwerper van de pispot in kwestie. Moet dat voor muziek (remixen e.d.) wel, en wat is dan het principi?le verschil?
Veel beschermde liedjes zijn gebaseerd op standaard zaken. Tekstueel (“I love you” enz.) en muzikaal (het eeuwige drie-akkoorden schema). Wat is daar nu precies beschermings-waardig aan?
Dank…..als het sneller voor het is om naar een (leesbare) bron door te verwijzen, ook prima !
Uitvoerenden hebben zogenaamde “naburige rechten” (en daar is recentelijk in het EP een voorstel voor verlenging behandeld.) Er is ook een stichting (Sena?) die daar geld voor int.
De duur van het auteursrecht komt uit rechtenlobbyorganisaties als de WIPO, die redelijk ongecontroleerd hun mening konden omzetten in internationale verdragen. Er zal wel een officieel “weduwen en wezen” verhaal opgehangen zijn; in werkelijkheid gaat het grootste deel van het geld naar mediaconglomeraten.
Net nog op de Buma-site gekeken. Veel zaken die in mijn ogen fout of misleidend zijn. Zou je een aanklacht kunnen indienen wegens misleiding/ oplichting?
Een paar zaken van hun FAQ:
“Wanneer is muziek illegaal? – antwoord: Muziek is altijd illegaal wanneer u het gebruikt zonder toestemming van de muziekauteur, dus in het openbaar uitvoert of afspeelt, of verveelvoudigt op een geluidsdrager als cd of dvd.”
Dit is niet juist, er is (veel) muziek waarvoor geen toestemming van de auteur nodig is, bijvoorbeeld omdat deze afziet van zijn rechten of omdat hij alleen wil dat mensen het werk niet gaan veranderen, terwijl beluisteren, kopieeren e.d. wel mag. (toch?)
“Waar komt het bedrag dat ik aan Buma/Stemra betaal terecht? – antwoord: Aan uw muziekgebruik kunnen we zien welk deel van het bedrag toekomt aan welke muziekauteur.”
Lijkt me aperte onzin. Winkels, horecainstellingen e.d betalen een standaardbedrag, los van welke muziek zij exact afspelen, de kans is dus groot dat het geld niet bij de rechthebbenden van de beluisterde muziek terecht komt.
“Mag ik muziek downloaden? – antwoord: het downloaden van muziek is uitsluitend toegestaan bij muziek voor eigen gebruik en mag alleen uit een legale bron.”
Onjuist, downloaden om een kopie voor eigen gebruik te maken is legaal, uit welke bron dan ook. Zie ook dit blog voor info!
“Is er ook rechtenvrije muziek? – antwoord In principe niet….enz”
Onjuist, of op zijn minst misleidend. Zeker is wel rechtenvrije muziek!
“waarom beschermt Buma de culturele identiteit van het Nederlands cultureel muziekerfgoed? …..enz.” Hierop volgt een misleidend jank-antwoord van Buma:
“Een van de kerntaken van Buma/Stemra is het stimuleren van Nederlandse (maar niet per se Nederlandstalige) muziek. Muziekevenementen en muziekwerken stimuleren de creatie van nieuwe Nederlandse muziekproducten. Zonder hulp van Buma/Stemra zou een groot aantal van die evenementen en muziekwerken niet of niet zo eenvoudig tot stand kunnen komen. Denk aan het Amsterdam Dance Event, dat een enorme impuls heeft gegeven aan de groei van dance.”
Ho ho! Buma perst consumenten af en gaat met dat geld sinterklaas spelen en festivals sponsoren.
Er was al muziek voordat er auteursrechten, geld of Buma was! Niet de Buma maakt de muziek mogelijk, maar Buma ziet muziekrechten als bron van inkomsten.
“Op dit moment is dance een van de beste exportproducten van Nederland. Doordat Buma/Stemra ?lle Nederlandse muziekproducten stimuleert, zonder waardeoordeel, kunnen alle uitingsvormen van de Nederlandse muziekcultuur tot hun volle wasdom komen”
Ook al fout. Dance en aanverwanten draaien om kopi?ren, knippen, plakken en daar creativiteit inleggen. En dat is nu juist iets dat de auteursrechten en clubs als Buma aan alle kanten belemmeren. Ze belemmeren de vorming van nieuwe muziek, en zijn bezig met het afpersen van consumenten ten bate van zichzelf, grote concerns en gevestigde namen. D?t is de waarheid, maar dat staat niet zo leuk op een FAQ.
“Maakt Buma winst? Nee. Buma/Stemra is een bedrijf zonder winstoogmerk. Dat is inherent aan de organisatievorm: Buma is een vereniging, en Stemra een stichting. Het doel is niet om winst te maken maar om tegen zo laag mogelijke kosten de activiteiten uit te voeren. In principe vloeien alle inkomsten, na aftrek van onze kosten, terug naar de leden.”
Onjuist/misleidend. Een fors deel van het ge-inde geld is als reserve belegd en komt dus niet bij de rechthebbenden. We hebben het over tientallen miljoenen Euro’s hebben. In formele zin is dit geen winst, maar materieel komt het voor de rechthebbenden op hetzelfde neer.
Ik vraag me af of ik hier iets aan moet doen. Ik zie een instelling die ene wettelijk monopolie heeft gekregen, en die zich een min of meer ‘offici?le’ uitstraling aanmeet, op haar website onjuiste en misleidende informatie plaatsen.
Kan dat zomaar?
Bij mij speelt steeds door het hoofd dat het vreemd voorkomt dat auteursrechthebbenden expoitatierechten hebben overgedragen aan BUMA/STEMRA ter verkrijgen van een auteursrechten vergoeding die uiteindelijk niet of te laat uitgekeerd wordt. B/S als eigenrecht organisatie heeft geen bezit van exploitatie rechten nodig om gelden voor auteusrechthebbenden te kunnen incasseren. Vreemd dat de (semi)overheid eigendommen laat overdragen ter verkijgen van dat molog van een organisatie wat B/S is, en dat tegelijk niet zonder toestemming van B/S eigen werk openbaar en/of verveelvoudigd worden mag.
Ook vind ik dat via internet openbaar maken en verveelvoudigen altijd in huiselijke – en dus prive – sfeer is tenzij de downloader daarmee tevens een globaal onbepaalde doelgroep bedient.
Inmiddels hebben BUMA en Youtube een deal gesloten En is voorlopig (tot zeker 2011) de Youtube-heffing van de baan. er hoeft niets betaald te worden voor het embedden van Youtube.
Dit geld voor alle categorien…hobby en bedrijfsmatig !
Youtube zal aan BUMA overzichten aanleveren mbt het aantal views vanuit Nederland mbt artiesten uit de BUMA-catalogus.
Da’s voorlopig dus weer opgelucht ademhalen.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het hele verhaal door de BUMA is opgezet om Youtube onder druk te zetten. Ook al word BUMA door de hele ICT-wereld als een stelletje goedwillende amateurs bestempeld…ze hebben uiteindelijk toch hun zin gekregen ($$$$$)
Beste wensen voor 2010 dan maar 😉
.