Tag: Buma

About Buma

Subscribe Feeds

Sena wil naar Europees Hof met zaak tegen radiosite Nederland.FM

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 16 reacties

De Stichting Exploitatie Naburige Rechten (Sena), die namens uitvoerende muzikanten royalty’s int, wil er via het Europees Hof voor zorgen dat de radioportal Nederland.FM weer een vergoeding aan de organisatie gaat afdragen. Dat meldde Nu.nl afgelopen zaterdag. Nadat het Hof van Justitie had bepaald dat hyperlink en embedden legaal was (en daarmee de Buma/Stemra overrulede), leek de zaak voor embedverzamelsites als Nederland.FM afgedaan. Maar nu ziet de Sena (het zusje van de Buma dat over rechten van uitvoerende artiesten gaat) toch een gaatje voor een argument dat het anders ligt als je geld verdient met je embedden.

Het Svensson-arrest uit 2014 leek me vrij duidelijk. Een hyperlink leggen naar een werk, ook via een embedconstructie, is legaal omdat je daarmee geen nieuw publiek bereikt. Dat laatste is namelijk het auteursrechtelijk relevante criterium. Neem je een televisiesignaal en stream je dat naar internet, dan bereik je een nieuw publiek – de internetter in plaats van de televisiekijker.

Nederland.FM is een verzamelsite met embedded links naar allerlei radiostations op internet. Zo kun je snel van station wisselen. De manier die Nederland.FM gebruikt, is gewoon embedden van de player van de radiostations. Ik kan dat niet anders zien dan wat het Hof voor ogen had met het Svensson-arrest.

Alleen, pas op, verdient de site geld met advertenties. En zodra je geld gaat verdienen met iets dat aanschuurt tegen het auteursrecht, dan ben je éigenlijk een vuile piraat, ongeacht hoe mooi je advocaat kan pleiten over uitzonderingen op het auteursrecht of het belang van de uitingsvrijheid. Dan moet en zal er een haakje worden gevonden waarmee het tóch inbreuk te noemen is. (Nee, ik ben totaal niet bitter.)

Het juridisch argument kan ik zo uit het Nu.nl-artikel niet halen, en het vonnis met de verwijzing lijkt nog niet op Rechtspraak.nl te zijn. Maar het lijkt te gaan om het idee dat men meer doet dan alleen maar een stream embedden. “Een eigen dienstverlening aan de streams toevoegen”, wat dat ook moge betekenen. Ik ben heel benieuwd naar het exacte argument maar voorspel nu alvast dat het zeer gekunsteld gaat klinken.

Ergerlijk, ja. Tegelijk is het wel zo dat de zaak nu stil komt te liggen tot het Hof van Justitie er wat van heeft gevonden, en dat kan rustig twee jaar duren. En gezien de precedenten ligt het voor de hand dat de Sena het deksel op de neus krijgt. Je zou zeggen dat ze dat zelf ook wel kunnen bedenken?

Arnoud

Embedden nu toch echt openbaar maken

Geplaatst op in Intellectuele rechten, Ondernemingsvrijheid, 84 reacties

nl-fm-linksEmbedden van muziek is auteursrechtinbreuk als je er geld mee verdient. Daar komt de uitspraak van de rechtbank Den HaagAmsterdam van gisteren op neer. In deze bodemprocedure stond de vraag centraal of muzieksite Nederland.FM embedded radiostreams mocht aanbieden met advertenties er omheen. Embedden “is auteursrechtelijk relevant omdat [de site] op die manier de mogelijkheid schept om zelf profijt te trekken uit de radiostreams en de daarin opgenomen muziekwerken.” Volgens mij gaat daar de redenering van achter naar voren.

Je schendt auteursrechten als je een kopie maakt van een werk (verveelvoudiging) of het werk aanbiedt aan het publiek (openbaarmaking). Van een kopie is geen sprake bij zo’n embedsite, want de muziek zelf komt nog steeds van de originele server.

Maar is er sprake van “aanbieden aan het publiek”, juridisch gezien? Daar is het nodige over geprocedeerd, en het Europese Hof deed hierover enkele verwarrende duiten in het zakje. Als het gaat om een “nieuw publiek” dat “niet voor ogen was” bij de licentiegever, dan is er in principe sprake van een openbaarmaking en dus is er dan toestemming nodig. Zie ook de gastblogs van Lex Bruinhof over dit onderwerp.

De rechtbank heeft eigenlijk maar één zin nodig voor het antwoord op de vraag “maakt Nederland.FM openbaar?”:

Naar het oordeel van de rechtbank moet die vraag bevestigend worden beantwoord omdat gedaagde zijn website zo heeft ingericht daar de gelinkt radiostreams worden beluisterd in het kader van zijn websites.

In het kader van. Ja, dat is een hele mooie en ik heb ook geen definitie van een ‘kader’. Kennelijk dus zoals Nederland.FM het doet – een iframe in de eigen site waarin de player wordt geladen van het radiostation. En dat is gewóón framen of embedden. Er zijn geen rare trucs met je eigen logo er overheen plakken of zo, waardoor je in de war zou kunnen raken waar je naar luistert. Hier, zoek de verschillen:

drie-embedded-stations

En vervolgens komt het neer op “hij verdient geld dus dat moet inbreuk zijn dus dat is inbreuk”:

Dat gedaagde de radiostreams presenteert in het kader van zijn eigen websites is auteursrechtelijk relevant omdat hij op die manier de mogelijkheid schept om zelf profijt te trekken uit de radiostreams en de daarin opgenomen muziekwerken. In feite eigent gedaagde zich door zijn handelswijze de mogelijkheid toe om de muziekwerken te exploiteren.

Dat gaat wel erg snel. Die mogelijkheid is er óók bij gewoon linken, of zelfs met enige goede wil bij de advertenties in een radiogids. “Stem af op 97.7 en luister naar Veronica!” Is dat een “mogelijkheid om profijt te trekken uit de radiostream” van dat station?

En bijgevolg moet Nederland.FM dus het embedden van Nederlandse radiostations stoppen, op straffe van een dwangsom. Ook moet men de schade van Buma/Stemra vergoeden én advocaatkosten van zo’n 25 duizend euro – hoewel hij dan weer 31 duizend euro aan advocaatkosten van de Stemra krijgt omdat deze stichting alleen gaat over verveelvoudigingen (kopieën), en die maakte Nederland.FM nu net niet.

Dat er in de tussentijd vragen zijn gesteld aan de Europese rechter vindt men niet relevant: de haast van Buma/Stemra om een uitspraak te krijgen “dient voorrang te krijgen”. Ja echt. Ondanks dat de kortgedingrechter eerder bepaalde dat de Buma/Stemra haar rechten op een snelle uitspraak had verspeeld. Argh.

Arnoud

Buma/Stemra vraagt weer geld voor embedden, nou ja ongeveer dan

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 45 reacties

Oh jee, daar gaan we weer: Buma/Stemra gaat toch geld vragen voor embedden muziek, meldde Tweakers gisteren. Die plannen gaven eind 2008 een forse discussie, waarna het plan in de ijskast ging. B/S vindt dat ze daar niet op terugkomt: de afspraak gold voor particulieren met achtergrondmuziek, en het gaat nu om radioportals die geld verdienen. Die portals verspreiden niet zelf muziek, maar bieden embedded players aan waarmee je eenvoudig naar muziek op allerlei internetradiostations kunt luisteren.

Buma/Stemra meldt zelf:

Bij achtergrondmuziek is de rol die muziek op een site speelt secundair, bij de in het stuk genoemde portals vervult muziek een primaire functie. Deze portals dienen hier dan ook een R/TV-licentie voor af te sluiten, in dit geval ook voor het embedded gebruik van muziek. Het gaat hierbij om websites die door primaire inzet van muziek geld verdienen of meerwaarde creëren.

Ik vind het een rare redenering dat je concludeert dat iemand moet betalen omdat hij “door primaire inzet van muziek geld verdient” en dus moet betalen. Het gaat erom of het inbreuk op auteursrechten is. En pas dán kijk je naar geld verdienen of meerwaarde creëren. Maar goed, dat is een onmogelijke discussie in auteursrechtenland zo lijkt het: als je geld verdient dankzij andermans werk dan moet dat haast wel inbreuk zijn.

3voor12 meldt nog:

Dit lijkt in tegenspraak met de eerdere bewering dat tarieven voor embedded muziek tot nader orde opgeschort zijn. Ook is onduidelijk wat precies de randvoorwaarden zijn van de R/TV licentie. In hoeverre bijvoorbeeld geldt dat voor een weblog dat iedere dag een muziekvideo plaatst en inkomsten genereert door middel van advertenties? Op dit moment is niemand van Buma/Stemra bereikbaar om deze onduidelijkheid toe te lichten.

Ik weet niet of het een kwestie is van enkel een onduidelijkheid. De hoofdvraag is volgens mij: wie moet er betalen voor muziek en wanneer? Je kúnt ervoor kiezen om iedereen met een embedded player onder de Auteurswet te laten vallen, maar dat is wel een ontzettende oprekking van die wet. Je kunt ook zeggen: de radiostations die de muziek origineel verspreiden moeten betalen, net zoals Youtube dat moet. En die stations moeten dan meebetalen voor het feit dat anderen hun muziek embedden. Of ben ik nu te zeer techneut? Moeten we niet kijken naar de techniek maar alleen naar het resultaat: iemand hoort de muziek dus dan zal er iemand moeten betalen?

Arnoud

B/S wil toch geld voor embeddende particulieren

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 73 reacties

buma-stemra-fair-play-tarieven.jpgTsja, wat valt er nog te zeggen over de B/S-actie van afgelopen week? Ik ben misschien wat laat met deze post, maar in feite is er niets nieuws: B/S vond al in juni dat je voor embedded muziekgebruik moet betalen. De grote ophef van nu gaat vooral over de aangekondigde tariefstructuur: 130 voor het embedden van zes muziekwerken, en wie het groots aanpakt 650 euro per 30 muziekwerken die je met dat ene regeltje <embed>t in je blog of site.

Verwerpelijk is en blijft het. Het is een open vraag of embedden uberhaupt inbreuk op auteursrechten oplevert, en om dan alvast maar geld te gaan vragen is echt ongehoord. Zeker nu de bedragen relatief laag gekozen zijn – kapitaalkrachtige partijen laten daarvoor hun advocaten niet los, en dat schept een precedent. Iedereen betaalt, dus zal dat wel terecht zijn. Bah.

Van de toezegging van B/S dat bloggers zouden worden ontzien, blijft derhalve niets over. Weet u nog?

Nederlandse websites die embedded players gebruiken met muziek en bedrijfmatig van aard zijn zullen we geld gaan vragen”, aldus De Waij [van Buma/Stemra]. Maar de particuliere blogger hoeft voor het gebruik van ingebedde muziek en muziekvideo’s geen factuur op de mat te vrezen, zo benadrukt hij.

En eerder meldde Emerce:

De doelsites, secundaire openbaarmakers zoals weblogs en profielpagina’s op Hyves, rekenen alleen af als de video’s commercieel worden gebruikt.

Maar ja, De Waij werkt niet meer voor B/S en dus voelt de club zich kennelijk vrij om die toezeggingen te negeren.

Het CDA heeft al kamervragen gesteld, en hoewel het idee Kamervragen ook al inflatie onderhevig is, hoop ik dat het ditmaal iets serieus oplevert. Wil de Europese Commissie ondertussen vaart maken met de herziening van deze collectieve incassoclubs alstublieft?

De titel “Fair play music” doet trouwens ironisch genoeg denken aan Apple’s FairPlay kopieerbeveiliging, die uiteindelijk de doodsteek bleek voor DRM op muziek als zodanig. Zou deze tariefstructuur hetzelfde gaan doen met B/S?

Arnoud

B/S wil 780 euro voor embedded muziekgebruik

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 64 reacties

papier-licentie-huis-buma-stemra.jpgNieuwe BS van B/S. Buma/Stemra heeft duidelijkheid verschaft over de tarieven voor het plaatsen van embedded players voor radio op websites, las ik gisteravond op Tweakers. De B/S wenst per stream een bedrag van 780 euro per jaar.

Voor de duidelijkheid: het gaat dus om websites die andermans muziek via 1 regel HTML-code ten gehore brengen. De radiostations die de muziek verspreiden, betalen zelf ook al flinke bedragen. Als het goed is, geldt dit alleen voor commerciële websites, want in september beloofde B/S nog niet-commerciële sites te ontzien.

Bij radio.nl nog een opmerking die me in het verkeerde keelgat schoot:

Volgens Buma/Stemra zijn er al websites die hiervoor betalen. Websites die zich nooit hebben aangemeld bij Buma/Stemra sinds 2002 zijn volgens de regels niet strafbaar voor Buma/Stemra, maar wel op grond van de Auteurswet, ook met terugwerkende kracht.

Dat ‘strafbaar’ is echter lang niet zo duidelijk als B/S het doet voorkomen. “Secundaire openbaarmaking” heet dat dan. Een mooie juridische kreet, die lijkt te suggereren dat het een uitgemaakte zaak is dat embedden inbreuk op auteursrechten oplevert. Niets is echter minder waar.

Er wordt veel geroepen over dit onderwerp maar dit punt is nog nooit aan de orde geweest bij de rechtbank. Het is dus op zijn zachtst gezegd zeer prematuur dat B/S alvast maar tarieven stelt op deze handelswijze. En harder gezegd: ik vind het verwerpelijk om langs deze achterdeur van het “licentiehuis voor Internet” een praktijk te illegaliseren terwijl geen rechter zich erover uitgesproken heeft dat dit inderdaad inbreuk is.

Oh ja, en dat bedrag van 780 euro is hetzelfde als wat men voor een webradiostation vraagt.

Het tarief voor webcasting is 13% van de omzet die u met de website realiseert, met als maandelijkse minimumbedrag per kanaal van ” 65 voor commerciële websites en ” 26 per kanaal voor particulieren.

Kortom, embedden = een radiostation hebben. Nee, dan haak ik echt af. Wat een schandalige onzin.

Arnoud

Werknemers mogen geen iPod meer op

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 41 reacties

ipod-koptelefoontje-mp3-speler.pngNee, dit gaat niet over arbowetgeving, maar over auteursrecht. In een recent vonnis (via Boek9.nl) bepaalde de voorzieningenrechter namelijk dat je als bedrijf rechten moet afdragen aan de Buma wanneer je werknemers i-Pods op hebben. Ja, echt:

4.3. De voorzieningenrechter is van oordeel dat uit het feit dat medewerkers van Suplacon tijdens werktijd naar muziek mogen luisteren, zelfs middels een i-Pod of mobiele telefoon, volgt dat Suplacon een bedrijfsbelang heeft dat zijn medewerkers naar muziek kunnen luisteren. Immers, tevreden werknemers werken harder. Er is dan ook sprake van een openbaarmaking van muziek in de zin van artikel 12 van de Auteurswet. Suplacon maakt inbreuk op de door Buma geëxploiteerde auteursrechten en handelt dus onrechtmatig jegens haar. Het gevorderde verbod is naar het oordeel van de voorzieningenrechter toewijsbaar. Tevens is de gevorderde schadevergoeding, tegen de hoogte waarvan geen bezwaar is gemaakt, toewijsbaar.

W. T. F.

(Sorry voor het taalgebruik, maar dit is te absurd voor woorden.)

Arnoud

Commissie mag doorgaan met hervorming collectieve rechtenorganisaties

Geplaatst op in Innovatie, Intellectuele rechten, 1 reacties

collectieve-instellingen-eu-royalties.pngVoor de auteursrechtenbeheersorganisatieliefhebber, noemen ze dat bij Boek 9, hoewel dit arrest van het Europese Gerecht van Eerste Aanleg bepaalt niet spreekt van liefde voor de collectieve rechtenorganisaties. In juli besloot de Europese Commissie dat deze organisaties zich schuldig hadden gemaakt aan verboden kartelvorming, en dat daar per direct een einde aan zou moeten komen. Volgens de drie organisaties die naar het Gerechtshof waren gestapt, zou dit hun bedrijfsvoering in gevaar brengen en ook het einde zijn van culturele diversiteit onder Europese muzikanten. Terecht vindt het Gerecht dat onbewezen retoriek: de Commissie mag doorgaan met haar plannen.

In Commission Decision C(2008) 3435 van 16 July 2008 besliste de Europese Commissie dat de collectieve rechtenorganisaties op diverse manieren een kartel hadden gevormd. Zo mocht je je als artiest maar bij één rechtenorganisatie aansluiten, en hadden deze clubs onderling de Europese markt mooi onderling verdeeld. Een voorbeeld uit het boekje van een verboden kartel, maar toch duurde het nog best lang voordat de Commissie hieraan toekwam. (Misschien is het einde van de vaste boekenprijs nu ook in zicht?)

Niet meteen boos worden op de Buma trouwens, want die zit nu net eens aan de goede kant: zij bood weblicenties aan voor heel Europa, en werd daarvoor door haar Britse zusje op de vingers getikt.

In ieder geval, daar waren een drietal rechtenorganisaties het niet mee eens en zij stapten naar het Europese Hof om deze beslissing aan te vechten. In het enige Engelstalige arrest verklaart organisatie de Hongaarse organisatie Artisjus dat:

if the model envisaged by the Commission were put into practice, it would bring about lasting changes in the field of reciprocal representation agreements to the detriment of the applicant’s interests. Those changes would destroy a system which has proved to serve the interests of authors, commercial users and the general public, and has played an important part in promoting cultural diversity during the last hundred years. The changes required by the Commission would entail a risk that the present network of reciprocal representation agreements would disappear, which would endanger the existence of ‘niche repertoires’

Kan iemand me uitleggen hoe dat laatste gaat gebeuren? Die niche repetoires zitten allang gewoon op Youtube zichzelf te promoten. Echt veel geld uit airplay krijgen ze niet, juist omdat ze niche zijn.

Maar het kan nog mooier: de eisen van de Commissie

would be fundamentally contrary to the applicant’s commercial interests, in particular because it would dramatically reduce its income, possibly even endangering its existence

Joh.

In ieder geval, het Gerecht gelooft er maar weinig van, omdat deze verklaringen nergens onderbouwd worden, en dat is toch echt nodig als je zo’n beslissing van de Commissie wilt tegenhouden:

Findings of the President of the Court: “43. Accordingly, in the absence of specific factors put forward by the applicant, its bald assertion as to the collapse of the system of reciprocal representation agreements and the serious financial damage which it would suffer as a result, in terms of threatening its existence, does not justify suspending the operation of the contested decision.”

De Commissie mag dus doorgaan met de hervormingen die zij voor ogen heeft. Een zeer goede zaak.

Ik heb altijd in dubio gezeten over collectieve rechtenorganisaties. Als mensen het uitoefenen van hun auteursrecht willen uitbesteden, vind ik dat prima. Hoe die clubs dan de afdracht regelen met de artiesten, is dan verder een contractueel gebeuren. Waar ik moeite mee heb, is als zulke clubs dan wettelijke monopolies krijgen of de markt verpesten door op oncontroleerbare manier geld te incasseren (al dan niet met schimmige botjes). Heel goed dus dat de Europese Commissie daar nu een einde aan maakt. Collectieve afdracht prima, maar wel op een eerlijke manier. En dus met concurrentie, want daar word je eerlijk van.

Arnoud

Buma-botje op hol?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 54 reacties

Krijgt u ook facturen voor uw eigen muziek van de Buma? Enige tijd geleden kondigde Buma haar ‘licentiehuis‘ voor muziekgebruik op internet aan. Onderdeel van dat huis was een speciale zoekrobot (een Roomba?) die het internet afzoekt naar sites met muziek. De resultaten zouden dan handmatig gescreend worden, waarna de rekeningen verstuurd konden worden.

Ik krijg sinds die aankondiging opvallend veel mails van mensen die zelfgemaakte muziek online zetten (of podsafe muziek van anderen) en desondanks facturen krijgen voor deze muziek. Zo ook diverse reacties bij Marketingfacts. Kennelijk werkt dat botje niet zo slim als de bedoeling was. Zijn er meer mensen die hier tegenaan gelopen zijn?

Het rondsturen van facturen of verzoeken tot betaling zonder duidelijke grondslag is overigens sinds kort apart verboden: dit is een “oneerlijke handelspraktijk” omdat het misleidend is om dit te doen. Wie zin heeft, kan ook betogen dat het een agressieve handelspraktijk is, nu B/S bekend staat als een semi-overheidsclub die boetes zou kunnen opleggen wegens inbreuk op het auteursrecht.

Update: naast de comments alhier kunt u ook stijlloos reaguren bij Geenstijl dat zo vriendelijk was 2000 6151 extra pageviews te genereren op de vrijdagmiddag.

Arnoud

Klopt die Creative Commons-vermelding eigenlijk wel?

Geplaatst op in Intellectuele rechten, 19 reacties

creative-commons.gifCreative Commons-licenties zijn een handige en eenvoudige manier om je eigen werk beschikbaar te stellen aan de internet-gemeenschap. Je kiest een van de zes mogelijke licenties, plakt de tekst op je werk en klaar ben je. Bij sites zoals Flickr zit het zelfs in de site ingebakken als je iets uploadt. Prachtig, maar er is één groot nadeel: hoe weet je dat die licentie wel klopt?

Er zijn allerlei redenen waarom een CC-licentie niet rechtsgeldig op een werk staat. Iemand uploadt andermans werk en zet daar een CC-licentie bij, bijvoorbeeld. Of een muzikant is bij Buma-Stemra aangesloten en gebruikt een CC-licentie die ook commercieel gebruik toestaat. Dat mag allemaal niet, maar het gebeurt. En hoe controleer je dat nu als afnemer van het werk? Je kent die auteur niet, dus je moet maar op zijn woord geloven dat hij de auteur is, en bevoegd is om die licentie te geven.

Contractjuristen lossen dit soort dingen op door in de licentieovereenkomst expliciet iets te vermelden à la “De licentiegever verklaart hierbij eigenaar van het werk te zijn en deze licentie te mogen geven”, het liefst gekoppeld aan een boetebeding. Blijkt nu dat de licentiegever helemaal geen eigenaar was, of een wurgcontract met iemand anders getekend te hebben waardoor hij deze licentie niet meer mag geven, dan heb je een mooie stok om je schade te verhalen als je door de werkelijke rechthebbende wordt aangesproken.

De Creative Commons-licenties hebben dit soort teksten nergens. Er wordt nergens gezegd dat de licentiegever maker is van het werk, maar alleen dat hij een licentie gaat geven. In de ‘legal code‘ wordt hij omschreven als de persoon “die het Werk volgens de voorwaarden van deze Licentie aanbiedt”. Dat kan dus betekenen: aanbieden als auteur, maar ook: aanbieden namens een ander. Of zelfs: aanbieden zonder dat te mogen.

Naar Nederlands recht zou je misschien nog wel kunnen betogen dat een licentiegever impliciet wel verklaart de rechten te hebben om de licentie te mogen geven. Maar dat gaat hier niet werken, want artikel 5 van de licentie voegt daar nog eens aan toe:

TENZIJ ANDERS SCHRIFTELIJK IS OVEREENGEKOMEN DOOR DE PARTIJEN, STELT DE LICENTIEGEVER HET WERK BESCHIKBAAR OP ‘AS-IS’ BASIS, ZONDER ENIGE GARANTIE, HETZIJ DIRECT, INDIRECT OF ANDERSZINS, MET BETREKKING TOT HET WERK, MET INBEGRIP VAN, MAAR NIET BEPERKT TOT GARANTIES MET BETREKKING TOT DE EIGENDOMSTITEL (…)

Oftewel: men weigert expliciet te beloven dat de licentiegever eigenaar is of zelfs maar gerechtigd is de licentie te geven. En dan wordt het lastig om alsnog te betogen dat je erop mocht vertrouwen dat het wel goed zat met die rechten.

Maak ik me nu druk om iets heel theoretisch of hebben we hier echt een wezenlijk probleem met CC te pakken?

Arnoud

Buma/Stemra probeert het weer: “embedden = betalen”

Geplaatst op in Innovatie, Intellectuele rechten, 11 reacties

papier-licentie-huis-buma-stemra.jpgIk word een beetje moe van de BS van B/S. Webwereld bericht over het ‘licentiehuis’ van de collectieve rechtenorganisaties. B/S heeft de muziekgebruikerswereld in een 3×5 matrix in kaart gebracht, die de drie mogelijke manieren van aanbieden op internet afzet tegen de vijf mogelijke businessmodellen voor aanbieders. (Heerlijk toch, zo’n overzichtelijke wereld.) Op elke combinatie kan dan een vergoeding worden geplakt.

Nu wil ik best geloven dat muziekwinkels, radiostations en advertentie-gebaseerde aanbieders zoals Youtube daar in passen. Hoe je het ook wendt of keert, zij verspreiden muziek en als dat B/S-repetoire is dan moeten zij daarvoor betalen. Maar wat me stoort, is de hernieuwde poging om embedded players onder de auteurswet te laten vallen:

Bij embedded players is er namelijk sprake van twee soorten openbaarmaking, stelt De Waij. “Een player embedden noemen we een secundaire openbaarmaking. Nederlandse websites die embedded players gebruiken met muziek en bedrijfmatig van aard zijn zullen we geld gaan vragen”, aldus De Waij. Maar de particuliere blogger hoeft voor het gebruik van ingebedde muziek en muziekvideo’s geen factuur op de mat te vrezen, zo benadrukt hij.

Over dat laatste had ik laatst al geblogd. Zoals ik ook daar al schreef, embedden is geen openbaarmaken. Het werk wordt niet door de embedder verspreidt. Hij faciliteert slechts de openbaarmaking door bijvoorbeeld Youtube. Daarom moet Youtube betalen – en volgens het bericht gaat Youtube dat ook doen.

Is er sprake van openbaarmaking zonder dat de openbaarmaker betaalt, dan moet B/S daar langsgaan. Niet bij degene die met een player verwijst naar dat liedje.

In welk hokje gaan torrentsites vallen trouwens? Of zijn die gewoon per definitie illegaal?

Arnoud