Een lezer wees me op een Duitse blog over een nieuwe wet die eerlijker zaken doen op internet moet bevorderen. Meer specifiek ging het over een reactie daaronder:
Ein Einkauf in ausländischen Shops ist für deutsche Verbraucher damit zuküntig eigentlich nicht mehr rechtsicher möglich.
Oftewel: zodra die Duitse wet er door is, kunnen Duitsers niet meer bij buitenlandse webwinkels kopen. Eh, wacht, wat?
Deze Duitse wet is de vertaling van de nieuwe Europese Consumentenrechtenrichtlijn 2011/83/EU waarover ik eerder blogde. De Duitse blog en de reactie gaan over artikel 8, waarin dit staat:
De handelaar ziet erop toe dat de consument bij het plaatsen van zijn bestelling, uitdrukkelijk erkent dat de bestelling een betalingsverplichting inhoudt. Indien het plaatsen van een bestelling inhoudt dat een knop of een soortgelijke functie moet worden aangeklikt, wordt de knop of soortgelijke functie op een goed leesbare wijze aangemerkt met alleen de woorden “bestelling met betalingsverplichting” of een overeenkomstige ondubbelzinnige formulering waaruit blijkt dat het plaatsen van de bestelling een verplichting inhoudt om de handelaar te betalen. Indien aan de bepalingen van deze alinea niet is voldaan is de consument niet door de overeenkomst of de bestelling gebonden.
Kort samengevat: enkel en alléén als op de bestelknop staat “bestelling met betalingsverplichting” of iets dergelijks, heb je een contract gesloten. In alle andere gevallen niet. Dus 99% van de huidige “bestel”-knoppen moet worden aangepast.
En ja, dat gaan wij ook krijgen want ook Nederland moet dit in hun wet opnemen. Zo’n knop als u hier rechtsboven ziet, is dus wettelijk verplicht en wel per 13 december 2013 want dan moet onze wet dit ingevoerd hebben. (Nu hebben wij niet bepaald een goed track record bij deze deadlines, maar toch.)
Maar goed, waarom kunnen Duitsers in de tussentijd niet meer bij ons bestellen?
Algemeen is het zo dat voor een consument in land X de wet van land X geldt bij een aankoop elders in Europa. De reageerder trekt hieruit de conclusie dat áls de Duitse wet er door komt, een Duitse consument dus pas bestellingen bij buitenlandse webwinkels kan plaatsen als die zo’n knop hebben. Want volgens het Duits recht uit dat voorstel is “Bestelling afronden” of “Nu order plaatsen” niet (meer) genoeg. Er staat immers niet bij “met betalingsverplichting”.
Het gaat hier om dwingend recht, dus de consument kan niet zelf zeggen “ik snap dat ik moet betalen dus ik verklaar mezelf akkoord ondanks dat het niet bij de knop staat dat ik moet betalen”. Er moet en er zal “met betalingsverplichting” onder de knop staan, anders is er geen contract gesloten.
Meelezende webdesigners en grafisch ontwerpers: uw uitdaging voor vandaag is een bestelknop ontwerpen die voldoet aan de Europese wet en er tóch aantrekkelijk uitziet. 🙂
Arnoud
Is “koop nu!” dan geen overeenkomstige ondubbelzinnige formulering waaruit blijkt dat het plaatsen van de bestelling een verplichting inhoudt om de handelaar te betalen dan?
Blijkbaar niet, aangezien ik op heel veel sites een ‘Koop nu!’ knop zie die niets anders doet dan toevoegen aan het winkelmandje en naar het afrekenen doorgaan. Dan kan je dus nog steeds afbreken. Een site die met een ‘Koop nu!’ knop denkt ondubbelzinnig duidelijk te maken dat er een verplichting is ontstaan heeft het dus mis en dat is heel makkelijk aantooonbaar met tegenvoorbeelden.
Wat ik hieruit niet begrijp is: er is toch ook geen betalingsverplichting bij het plaatsen van een bestelling? De hele procedure gaat pas in werking nadat je betaald hebt.
Wat een onzin. Vrijwel alle webshops werken met vooruitbetaling. Dus eerst klik je op ‘Bestel met betaalverplichting’ en daarna kom je in de online betaalomgeving. Wel weer leuk dat je als webwinkelier op dat moment al een bindend koopcontract met betaalverplichting hebt 😛 ’t Is juist de stap waarop de meeste mensen afhaken… Conversie gaat enorm omhoog door deze wet dus. (misschien dat ik een tikkeltje sarcastisch ben, sorry)
Ik zou denken van wel, maar de Richtlijn noemt zó nadrukkelijk het woord “betalingsverplichting” dat er toch meer nodig zal zijn.
@Randy: Er is wel degelijk een betalingsverplichting als je op “Koop nu” klikt. Daarmee sluit je een koopcontract en dat geeft jou de plicht de koopsom te betalen. Je kunt er echt niet meer vanaf! (Nou ja, Wet koop op afstand maar dat is een bijzondere situatie bij consumenten.)
@Erik: Bij ons is vooruitbetaling gebruikelijk, maar (kennelijk) niet in alle Europese landen. En als je een account hebt met creditcard on file, dan kan het zomaar automatisch gaan wellicht?
zodra die Duitse wet er door is Arnoud, de wet is door beide kamers (Bundestag en Bundesrat) in maart 2012 aangenomen en op 10 mei 2012 door de president ondertekend. Derhalve: “tritt am 1.August 2012 in Kraft.”
(link: bgbl112s1084.pdf op bgbl.de)
Om eerlijk te zijn begrijp ik niet waarom je als klant niet kunt zeggen: “oké, er is dus geen betalingsverplichting, maar ik wil eigenlijk wel gewoon dat product.” Lijkt mij dat je omgekeerd als bedrijf natuurlijk niet achter de consument aan kunt gaan rennen met de orderbevestiging in je hand – want er was nog geen koop gesloten (want dat kan alleen met zo een knop).
Gaat het hier dan ook om de situatie dat je bestelt maar géén betalingsverplichting hebt, maar natuurlijk wel moet betalen voordat je het product in je handen krijgt? Wordt de koop dan pas van kracht op het moment dat de betaling binnenkomt? Dat lijkt me nog onhandiger, want dan is er vanuit de leverancier ook geen verplichting tot levering tót de betaling binnen is.
Of gaat het hier juist om een situatie waarin je zonder die knop komt dat je wel een koop hebt gesloten, maar niet verplicht bent tot betaling (oké, dan is het geen koop meer, maar eigenlijk een soort gift)? Dat zou ook leuk zijn. Juridisch niet haalbaar natuurlijk, want er is dan een gebrek (hoe heet dat ook weer juridisch) in het aanbod.
Juridisch gezien is het onmogelijk om te zeggen ???oké, er is dus geen betalingsverplichting, maar ik wil eigenlijk wel gewoon dat product.??? Je kunt óf zeggen “ok ik koop het tegen prijs X” óf “ik ben geïnteresseerd, mag ik een optie/reservering/offerte”. In het laatste geval zit je nergens aan vast maar heb je ook geen rechten (behalve het recht de optie/reservering/offerte te aanvaarden).
Wanneer en hoe je betaalt staat compleet los van of je een contract hebt. Een contract (overeenkomst) komt tot stand doordat jij een aanbod aanvaardt. Dat aanbod moet concreet zijn: dit boek of deze keuken en wel tegen die prijs.
Als ik nu een keuken koop en daarbij geldt achterafbetaling (na installatie & oplevering) dan zit ik echt aan die keuken vast, ook al heb ik nog geen cent betaald. De leverancier kan mij dwingen de keuken te laten installeren, en na oplevering ook om te betalen. Je moet echt hopen op een annuleringsregeling in de AV als je er na contractsluiting van af wilt.
Waar het hier om gaat, is dat de Duitse wet (en straks ook de onze) een extra formaliteit invoert bij het aanvaarden van het aanbod. Dat is een speciaal geval: daarmee is een aanvaarding niet rechtsgeldig als je niet aan de formaliteit voldoet. Een voorbeeld is de koop van een huis als particulier. Die koop is pas rechtsgeldig nadat deze op papier is aangegaan. Een mondeling “mooi huis, ik neem het” is dus NIET rechtsgeldig. Je mag vrijelijk daarna zeggen “ik weiger te tekenen”. (En zelfs tot drie dagen ná het tekenen mag je er vanaf, maar dat is een wettelijk annuleringsrecht – de overeenkomst ís er dan al maar je mag ‘m opzeggen.)
De formaliteit hier is dat bij het aanbod moet staan dat je moet betalen. Staat dat er niet, dan is het aanbod niet rechtsgeldig en de mededeling “ok ik wil kopen” is daarmee geen aanvaarding. En zonder aanvaarding geen overeenkomst. De klik op de knop “doet” dus niets, juridisch.
In de Nederlandse wet staat dat de overeenkomst vernietigbaar is, indien het bestelproces en de bestelknop niet ondubbelzinnige duidelijk maken dat er een betaalverplichting is. Het is dus de keuze van de consument, omdat er anders nietig had moeten staan. Is dat in Duitsland anders?
Het lijkt mij dat je de installatie, als je je bedenkt, toch altijd kan weigeren. Uiteraard ben jij dan wel verplicht om de betaling voor levering en installatie te doen als deze door jouw schuld niet kan plaats vinden.
Zou toch wat zijn, ik bedenk me en wil mijn huidige keuken houden en dan komen ze even fijn toch mijn keuken slopen.
In principe kan een NL webwinkel gewoon leveren aan Duitsers.Pas in geval van een conflict wordt er gekeken welk recht van toepassing is.
http://blog.iusmentis.com/2010/12/09/op-welk-land-richt-een-website-zich/
Het ware handig mocht in elke Europese lidstaat de regels die vandaag bestaan uniform worden toegepast. Bv het verzakingsrecht dat de consument toch moet beschermen wordt niet overal op dezelfde wijze toegepast. In Nederland is het 7 dagen, in België 14 dagen. Wanneer wordt daar eens werk van gemaakt zodat elke internet consument in Europa op dezelfde manier wordt behandeld ?
@2 Randy @5 Arnoud Inderdaad lijkt een bestelling geen betaalverplichting in te houden. De Van Dalen beschrijft bestellen als het iets laten komen dat men ‘wenst’ te kopen. “Koop nu” lijkt me een geschiktere frase dan “Bestel nu”.
@1 Richard Ik ga hier persoonlijk erg in mee. Als de richtlijn zegt “betalingsverplichting??? of een overeenkomstige ondubbelzinnige formulering, dan lijkt mij “Koop nu” erg kwalificeren.
Het lijkt overigens wel weer Europese geklier, maar uiteindelijk vind ik ze wel een punt hebben! Ik heb sites gezien waar consumenten denken nog = in de offerte-fase te zitten, tot ze een klik later op de ‘Bedankt’ pagina landen. (Soms geheel zonder betaal module, die ze impliciet wel eerst hadden verwacht, maar wel ineens met betaalverplichting.)
Als ik nu als webwinkel eigenaar gewoon de knop “Afrekenen” of “Betalen” noem of “Plaats bestelling” in hoeverre heb je dan een probleem als er niemand werk van maakt? Rechtzaak om een bestelknop lijkt me ook een beetje overdreven. Je mag er toch van uitgaan dat door de bank genomen men wel weet als je iets besteld dat er betaald moet worden. In de supermarkt staat er bij de kassa toch ook geen bordje: “Betaalverplichting”. Ik vind het toch allemaal weer onzin, kunnen mensen niet meer voor zichzelf denken?
‘De handelaar ziet er op toe..’ maar…wat als hij dit niet doet? Krijgt ie dan n dikke boete? Of kan je dit nog steeds makkelijk ‘omzeilen’ met ‘plaats in mandje’ en dan pas bij het ‘uitchecken’ de betaalverplichting…
Die wet zou duidelijker geschreven moeten/kunnen worden, maar het lijkt me dat er mazen zijn.
De conclusie, dat er vanaf Augustus 2012 dus vanuit Duitsland “niet meer in het buitenland kan worden gekocht” is een beetje kort door de bocht. Het probleem ligt dan namelijk niet direkt bij de consument (besteller), maar bij de leverancier. Indien deze geen, de europese richtlijn genoegen doende, “bestelknop” heeft, kan een duitse consument een vordering wegens de koop afwijzen met het argument, dat het niet duidelijk was bij afsluiten van de bestelling, dat er betaald zou moeten worden. De leverancier heeft dan, op zijn duits gezegd, die Arschkarte en moet aantonen, dat er wel degelijk een betalingsverplichting is ontstaan. De eenvoudige aanmaningsprocedure in Duitsland via een Mahnbescheid (kosten: vanaf ca. 30 Euro) en een eventueel Widerspruchsverfahren (kosten: vanaf ca. 55 Euro) zullen dan echter snel tot rechtszekerheid voor de leveancier leiden. Ook als de knop niet aan de eisen voldoet, een duitse rechter am Amtsgericht (gaat over de Mahnbescheide) zal hier snel duidelijkheid scheppen. Als consument in Duitsland maak ik me dus echt niet druk over zoiets.
Afrekenen of betalen op je knop? Zoals Arnoud al zei is het ‘betalen’ een totaal andere handeling dan het ‘bestellen’.
Op welk moment bestelt een klant iets? Op welk moment wordt hij betalingsplichtig? Als de consument de bestelling stilzwijgend kan annuleren door niet te betalen, houdt de bestelling dan een betalingsverplichting in? Moet de webshop dan vermelden dat het een betalingsverplichting inhoudt?
En wat is de consequentie als een webshop zich hier niet aan houdt? Volgens het bericht zou de koop hierdoor automatisch ontbonden worden. Lijkt me een erg strikte sanctie, die bovendien niet echt uitvoerbaar is. Logischer lijkt me dat de klant in een dergelijk geval een ontbindingsmogelijkheid krijgt. Of is de webshophouder wellicht strafrechtelijk aansprakelijk? Maar in dat geval lijkt me het woonland-van-de-klantbeginsel weer niet op te gaan.
@André: Je wordt betalingsplichtig zodra je het aanbod aanvaardt. Dus zodra je ja zegt op een concrete product/prijscombinatie. (Tenzij erbij staat dat het vrijblijvend is natuurlijk.)
De constructie hier zorgt ervoor dat je géén aanbod aanvaardt en dús nergens aan vast zit. De webshop die jou komt najagen met een factuur, moet dus bewijzen dat jij op de knop “Ik bestel en zal betalen” hebt gedrukt. Is die knop er niet, dan is dús zijn factuur onterecht.
In de richtlijn staat niet “er komt geen overeenkomst tot stand” maar nadrukkelijk “de consument is niet gebonden”. Gezien het om consumentenbescherming gaat, lijkt mij dit uit te leggen als dat de handelaar wel is gebonden en de consument niet. De handelaar moet de consument dan vragen of hij hem aan de overeenkomst wil houden. Indien de consument aangeeft van niet, dan is ook de handelaar niet (langer) gebonden, zo wel dan blijft de overeenkomst in stand en is de consument ook gebonden.
Is een “Afrekenen” knop niet al duidelijk genoeg bij het doorlopen van een bestelling? Je selecteert eerst items die je met “Bestel” in je winkelwagen gooit en dan vanuit de winkelwagen met de knop “Afrekenen” zou het duidelijk moeten zijn dat je moet betalen. Toch?
In ieder geval snap ik dat Europa in een Financiele Crisis zit als het Eurpoese parlement tijd besteedt aan dit soort onzin. Laat ze eens wat nuttigs gaan doen.
@Arnout: Aha, dus vernietigbaar en niet nietig. Dat is op zich wel prettig, want je wilt als consument soms wél kunnen afdwingen dat je wat krijgt ook als de webshop de regels negeert. Is wel een breuk met het systeem van vormvereisten bij overeenkomsten.
@Wim: Dit is deel van een pakket van 200 pagina’s met regels voor consumentenbescherming. Er zit bv. ook in dat je bij digitale downloads een retourrecht krijgt (zolang je niet gedownload hebt).
Als Nederland de richtijn te laat implementeert, heeft die richtlijn toch nog geen gelding tussen de burgers (en bedrijven) onderling? Richtlijn is tot de lidstaat gericht, dus er bestaat toch geen horizontale directe werking?
Tot die wet is ingevoerd hebben we dus nog alle tijd om te doen wat we willen. En blijkt maar weer dat de EU af en toe door kan schieten. Interne markt is fantastisch, maar naïeve-mensen-wetgeving is toch meer iets voor de PvdA dan voor de Commissie?
Ik vind het ‘Duitsers kunnen niet meer bestellen’ een beetje vreemd geformuleerd. Technisch (juridisch) is het enkel dat er naar Duits recht het moeilijker wordt voor een verkoper om aan te tonen dat er inderdaad een overeenkomst is als een Duitse koper (consument) zich bedenkt, zelfs nadat er geleverd is. Voldoet de koper netjes de factuur / betaalt vooraf? Dan is er gewoon een overeenkomst.
‘Bedenkt’ de koper zich opeens? (lees: hoogstwaarschijnlijk is de consument verrast met de bestelling, terwijl dat niet zijn bedoeling was) Dan kan de consument zich er op beroepen dat er geen overeenkomst is gesloten tussen partijen en is er dus ook geen betalingsverplichting. Zelfs nadat die plasma tv netjes in Duitsland op de consument zijn stoep is afgeleverd.
‘Koop nu’ is in dit geval ondubbelzinnig, dit is een wettelijke definitie voor een overeenkomst.
@Arnoud, het gaat niet om vernietiging, maar om een bijzondere rechtsfiguur. Dezelfde situatie doet zich in ons nationale recht voor bij onbevoegde vertegenwoordiging indien de wederpartij weet dat de vertegenwoordiger onbevoegd is. De wederpartij is dan wel gebonden, terwijl de achterman die onbevoegd vertegenwoordigd is, niet gebonden is.
Heel praktisch allemaal. Vooral voor aankopen op smartphones in de App stores, waar nu een enkele klik op een (handig) klein knopje kan volstaan.
Volgens mij werken heel veel (Nederlandse) webshops met vooruitbetaling. In dat geval staat er bijna altijd iets van ‘uw bestelling wordt geplaatst nadat de betaling voldaan is’. Is dat onvoldoende?
Daarnaast mag een webshop zonder rechtsgeldende koopovereenkomst nog steeds leveren, toch?
Nodeloos gedetailleerd dus. Wat van belang is, is dat het de consument duidelijk moet zijn dat hij een betalingsverplichting aanneemt, met welke woorden en op welke plaats dat gebeurt, zou verder worst moeten zijn.
Maar zoals Erik al zegt, bij de meeste webwinkels zal dit überhaupt geen verschil maken, omdat er vooraf betaald moet worden, en de winkel simpelweg ‘geen betaling -> geen levering’ in plaats van ‘geen betaling -> (eventueel verhoogde) factuur’ gebruiken. En dan maakt dit dus niet uit – ik neem tenminste aan dat je als consument geen levering-zonder-betaling kunt eisen: of je accepteert het koopcontract, of je doet dat niet.
Er is toch helemaal geen probleem om dit principe in twee delen op te splitsen.
Als je dus iemand een betaalmethode laat kiezen voor het klikken op de knop bestel is het al in orde.
Zelfs als je knop ‘Bestel’ vervolgens altijd leidt naar het verplicht kiezen van een betaalmethode (voor de bestelling is afgerond!!) is het duidelijk dat er een een betaalverplichting is en is er aan de wettelijke voldaan.
Gaat BW 7:7 dan op of is het dan toch aan de ontvanger toe te rekenen dat die toezending is gebeurd ?
Snap niet echt hoe dit in de systematiek gaat passen. Het lijkt me toch dat de enige die hier profijt van zou moeten hebben is de consument zelf. Maar denk dat er bij de consument toch weinig twijfel zou bestaan dat een DVD die 20 euro kost online bestellen, betekent dat je 20 euro zal moeten betalen vroeg of laat.
Kan zelf toch moeilijk een voorkomend probleem zien wat hier mee opgelost wordt. (Misschien een extra barrière voor de impuls aankopen? 😉 PAS OP KOST GELD?) Misschien dan ook maar aan de kant van de webwinkel een knop met : “Met leveringsplicht”. Een moment in de handelingen waar een webwinkel ook echt gehouden is aan de afspraken tot nu toe gemaakt en zich niet meer achter het geautomatiseerde proces kan verschuilen. Lijkt me eerder in een behoefte te voorzien
Denk dat hiermee veel verwarring wordt veroorzaakt. Het woord plicht klinkt voor veel mensen heel streng. Dan denk ik voornamelijk aan klanten die zullen denken dat het moeilijker gaat worden de bestellingen te annuleren dan normaal.
@Marc: Kan zelf toch moeilijk een voorkomend probleem zien wat hier mee opgelost wordt.
Je komt op een website en klikt op de “vraag prijsopgave” knop. Na het invoeren van je naam en selecteren van wat opties druk je op “OK” (of “Doorgaan”) en krijg je een scherm met “Uw reis is geboekt”. Dat had je als “””redelijke consument””” niet hoeven te verwachten en met de Duitse regeling kun je er zonder annuleringskosten afkomen.
@Mathfox
Ja daar heb je gelijk in. Nou zijn online reizen altijd een beetje uniek doordat je er sowieso bijna niet meer onderuit komt, dus zou ik een dergelijke regel richting deze vorm van bestellingen (zonder 14 dagen retournering of directe kosteloze annulering) prima vinden.
Maar om gelijk alles maar nietig te maken, dan neem je toch wel heel veel bewegingsruimte bij een consument weg.
@Marc: Zoals Arnout Veenman hierboven al aangaf, dat “nietig” was te streng geformuleerd van mij. Het zal eerder een vernietigingsgrond opleveren. De consument heeft dus een keuze of hij wel of niet zich op wil beroepen.
Volgens mij is het voor een verkoper dan extra handig om te zeggen we verklaren het gemeenschappelijk Europees kooprecht van toepassing. Wanneer de consument dan geen vakje aanvinkt dat hij ermee instemt dat er geen koop mogelijk is. Dan ben je volgens mij van dit gedonder met bestelknop af?
Juist niet, denk ik dan. Het gerommel met de bestelknop is er juist zodat er voor de consument geen enkele twijfel mogelijk is over wat er aan de hand is. Beetje iedereen als kinderen behandelen, maar ach.
Daarentegen is mensen verwijzen naar moeilijk obscure kooprecht publicaties met verwarrende ambtenarentaal juist hetgeen wat er met deze richtlijn tegengegaan wordt. Immers, het verwijzen naar de richtlijn is prima te vergelijken met de gebruikelijke “U geeft hiermee aan akkoord te gaan met de onderstaande EULA van 42 pagina’s in onbegrijpelijk taalgebruik”.
Kan de situatie dan ontstaan waarbij de leverancier wel leveringsplichtig is, maar de consument niet betaalplichtig? Dan weiger je al webshop toch gewoon te leveren totdat er is betaald?
@Bart: een webwinkel mag geen 100% vooruitbetaling eisen… Daar heeft Arnoud al eerder over geblogd.
Dat weet ik, maar je kunt daarnaast ook gewoon rembours toestaan. Waar het mij om ging was dat als je die knop niet zo formuleert en gewoon ‘bestel’ laat staan, dan kun je toch gewoon weigeren iets op te sturen naar klanten die de optie ‘vooruitbetalen’ kiezen, maar niks betalen?
Ja, je verliest dan de mogelijkheid als winkel om met een factuur naar de klant te gaan e alsnog een overeenkomst te eisen, maar zeg nou eerlijk, doet iemand dat nu bij onvoltooide bestelprocessen?
Geen woorden aan vuil maken. Gewoon een wat kleinere font-grootte en de verplichte tekst op die knop zetten, klaar. Desnoods als de tekst die het gaat worden erg onbegrijpelijk is met een verklarend tekstje eronder… zoiets van: “Klik op de knop hierboven als u de inhoud van uw winkelwagentje wilt bestellen.”
Weet je, hoe langer ik erover nadenk hoe onzinniger ik dit eigenlijk vind. Het komt zelfs een beetje betuttelend over, dat je op een bestelknop moet zetten dat je dan moet betalen. En op de magnetrons dat deze niet geschikt zijn om je schoothondje in af te drogen, en dat de afbeelding op de verpakking niet echt de daadwerkelijke inhoud is van het pak maar alleen maar een serveersuggestie (die soms niet eens het product suggereren te serveren, maar dat terzijde), en dat roken slecht voor je is, en.. en.. hijg, hijg. We zijn toch in Europa weldenkende mensen!? Straks hebben we niks meer om Amerika over uit te lachen…
@26
Dat dus.@39 (en eerdere reacties met dezelfde strekking); Het voordeel van deze regel is juist dat je niet meer verplicht kan worden te betalen als een webshop niet duidelijk aangeeft dat iets je ook een betaling verplicht. Dus, even strak geformuleerd, in de huidige situatie kan ik een ‘Bestel’/’in mandje’ knop maken en je dan met de factuur op je neus meppen en geld eisen. Dit kan in de nieuwe situatie niet meer.
Overgens, Arnoud; in het Duits dat je quote staat dat nicht mehr rechtsicher möglich.. Ik neem aan dat de poster aldaar bedoelt dat er nu dus geen rechtszekerheid meer over blijft. Maargoed, zoals Olav al aangeeft wordt die soep niet zo heet gegeten.
@40: Ik snap het voordeel van de regel wel. En het is ook goed dat de consument beschermd wordt, enigszins. Wat mij betreft had de regel wat ruimer mogen zijn, zolang er maar geen twijfel over bestaat dat er betaald moet worden op het moment dat men op die knop drukt. Maar om nou te verlangen dat er een hele lap tekst op een normaal gesproken vrij kleine knop moet komen, vind ik minder handig.
@ SpacyRicochet: Het gemeenschappelijk europees kooprecht is er juist om te zorgen dat er rechtsgelijkheid bestaat. Dit zodat ondernemers niet meer in andere landen hoeven uit te zoeken hoe daar de richtlijnen zijn geïmplementeerd en ze deze kosten kunnen besparen. Het zet dan ook dwingend recht opzij…
Het enige vereiste is dat zowel de verkoper als de koper uitdrukkelijk laat weten dat dit europees gemeenschappelijk kooprecht van toepassing is.
Waar het om gaat, is dat Nederlandse webshops met de huidige bestelknoppen niet met zekerheid kunnen leveren aan Duitse consumenten, aangezien de Duitse wet daarop van toepassing is. En aangezien elk land de richtlijn in zijn eigen tempo implementeert, dus in de hele EU. Zo snel mogelijk die knoppen aanpassen dus, als je wel eens levert aan consumenten in het buitenland. En niet wachten op de Nederlandse wet.
Moet het eigenlijk per se een knop worden?
Anders kun je deze ???conversiekiller??? bijvoorbeeld goed afhandelen met een bekende, vertrouwde én veelgebruikte oplossing: een aankruishokje zoals we dat kennen in de vorm van een ???Ik accepteer de algemene voorwaarden???.
Ik vind dat een geniale oplossing.
[ ] Ik begrijp dat ik door deze handeling een betalingsplicht aanga.
Alleen staat er in de tekst van de Richtlijn vrij nadrukkelijk dat de knóp moet zijn voorzien van die tekst.
Mwah richtlijnen, wetten, rechten. Klant heeft in de huidige situatie een contract op het moment dat ie betaalt en niet op het moment dat ie op de bestelbutton klikt.
Het toevoegen van zo’n inderdaad conversiekillende kop heeft alleen waarde voor de winkelier. Die kan zijn klant verplichten om iets af te nemen. Wat de klant hoogstwaarschijnlijk 99 van de 100 keer al van plan was. En klant heeft dan altijd weer het recht om het terug te sturen. Ook met betaalverplichting op zo’n knop. Dus wat schiet je er mee op?
En Duitsers mogen best bestellen, en als ze betalen, dan lever ik ook nog.
Mjah wie maakt nu nog knoppen van 12cm lang om die tekst uberhaupt netjes kwijt te kunnen. het vinkje bij de knop (welke bij aangevinkt de knop pas klikbaar maakt wat technisch peanuts is om te realiseren) behaalt toch zelfde doel?
Dat het een “knop” moet zijn, impliceert dat dan formeel moet worden vastgelegd wat een rechtsgeldige “knop” is en wat niet. Dat leidt tot allerlei complicaties waarover dan nog eens héél goed zal moeten worden nagedacht. Om er enkele te noemen:
??? Wat te denken van bijvoorbeeld van spraakbrowsers voor blinden en slechtzienden? Hoe “ziet” een “knop” er dan uit?
??? Wat gebeurt er in browsers waarin afbeeldingen uit staan? Of afbeeldingen wel aan staan maar achtergrondafbeeldingen in bijvoorbeeld CSS niet? Of wat als de afbeeldingen bij trage verbindingen veel later binnenkomen dan de hoofdcontent? Hoe zit het dan met het tijdstip van het aangaan van een overeenkomst? In eerste aanleg is de knop niet rechtsgeldig; twee seconden later, als de plaatjes binnen zijn, wel?
??? Wat gebeurt er als je helemaal geen opmaak gebruikt? Dan bepaalt de twee-eenheid browser + besturingssysteem hoe een HTML-knop er uitziet. Gaan wetgevers en rechters al die combinaties tegen de lat leggen? De knop van tablet x kan er formeel mee door, die van browser y onder besturingssysteem z niet?
??? Hoe ga je dat achteraf bewijzen? En hoe wil je het administreren? Kun jij als webwinkelier aantonen dat koper a op tijdstip b met browser c en besturingssysteem d bij versie e van je webwinkel een rechtsgeldige knop heeft gekozen?
Voor knoppen zonder afbeeldingen of bij browsers waar afbeeldingen uitstaan (per definitie dus ook tekstbrowsers) zijn goede oplossingen, namelijk het alt-attribuut van de img en input tags, en het title-attribuut voor andere html tags. En door deze wet kom je niet meer weg met een submitknop zonder tekst of plaatje of wat dan ook.
Je laatste punt vind ik wel interessant. Bij wie ligt die bewijslast? Dat is woord tegen woord, tenminste als de webshop nu wel zo’n knop heeft tenminste, maar dat is natuurlijk zo gedaan op het moment dat iemand niet wil betalen en je hebt per ongeluk nog een oude knop erop staan.