Ophef om Instagram, las ik bij Tweakers. De gratis fotodienst heeft haar voorwaarden aangepast en claimt nu het recht om foto’s van gebruikers door adverteerders te laten gebruiken. En zoals gebruikelijk bij aangepaste voorwaarden van internetdienstverleners geeft dat heisa. Want gratis is leuk maar er moeten niet ineens dingen tegenover staan, ho ho.
Het lijkt zo’n onschuldig zinnetje in de nieuwe voorwaarden van Instagram (16 januari in werking):
To help us deliver interesting paid or sponsored content or promotions, you agree that a business or other entity may pay us to display your username, likeness, photos (along with any associated metadata), and/or actions you take, in connection with paid or sponsored content or promotions, without any compensation to you.
Maar ja, dit betekent inderdaad dat men je zelfgemaakte foto’s, je portret en alles dat er verder op je profiel staat, in advertenties mag belanden. Je blijft formeel eigenaar van de auteursrechten (die kunnen AV immers niet opeisen) maar hiermee krijgt Instagram een gratis licentie onder die rechten.
Mag dat? Ja, dat mag. Er is geen wet die dit eisen als tegenprestatie verbiedt. Heel misschien kun je nog iets privacyrechtstechnisch beargumenteren over je naam en portret, omdat daar eigenlijk een uitdrukkelijke toestemming voor nodig is en die kan niet in algemene voorwaarden worden opgeëist. Maar in de VS doen ze niet aan privacy (behalve in het geval “thuis met de gordijnen dicht”) dus daar zal Instagram niet echt wakker van liggen. Hoewel – er zijn staten die commercieel profiteren van naam of foto gereguleerd hebben.
Zou het moeten mogen? Tsja. Vorige zomer hebben we het hier al eens over gehad: wat mogen diensten opeisen in de voorwaarden? Daar kwam niet direct een consensus uit. Het lijkt me ondertussen wel verdedigbaar dat een dienst alles mag, zolang dat maar vooraf duidelijk is én je bij wijzigingen ruim de gelegenheid hebt om weg te gaan. De uitzondering zou voor mij zijn als een dienst van het kaliber Facebook ineens hele rare dingen eist – bij Facebook kun je praktisch gezien niet weg.
Ondertussen blogt Instagram dat de vertaalslag naar de juristen niet helemaal goed gegaan is en dat het niet hun bedoeling is om foto’s te gaan verkopen. Het ging alleen maar om “innovative advertising that feels appropriate on Instagram”, wat ontdaan van het geronk volgens mij neer komt op “we willen je gezicht in advertenties stoppen omdat dat de verkoop aan je vrienden verhoogt”.
Verder denk ik: wat had je dán gedacht? Instagram moet toch ergens de schoorsteen mee laten roken?
Arnoud
Deze stond precies naast je post in mijn bloglist: http://xkcd.com/1150/
Er was ook een tweet viral van iemand die er op wees dat veel van dezelfde mensen die nu uit hun dak gaan dat Instagram hun kiekjes zomaar zou mogen gebruiken, dezelfden zijn die vinden dat filesharing van professionele muziek en software moet mogen.
In dit kader kijk ook eens hier. Wat beknopter maar inhoudelijk hetzelfde. Vergeet niet om je muis boven de tekening te laten hagen om het commentaar weer te geven. 🙂 http://xkcd.com/1150/ Edit: Sorry eerst soep uit mijn ogen rijven voor ik eerdrere reacties oversla.
Het is inmiddels weer teruggedraaid. Zie het Instagram blog.
Het is niet teruggedraaid, ze hebben het even op hold gezet om het nog een keer uit te kunnen leggen als de storm weer wat geluwd is.
Wat ik interessant vind is dat in hun terms het woord ‘display’ wordt gebruikt, en niet ‘publish’. Dat is natuurlijk anders, alleen kan ik niet zo goed duiden hoe precies. Geen nieuw publiek? Oorspronkelijke URL ? Alleen online?
Bij “publish” denk ik eerder aan publiceren bij derden. “Display” klinkt voor mij als iets op de eigen site. Dus als ze van publish naar display gaan, hoef je geen Instagram content te verwachten op Facebook bijvoorbeeld. Gok ik.
Ik lees toch echt:
Dat kan ik niet anders vertalen dan terugdraaien.
En daaronder staat
Dit kan je zelfs negatief lezen: “rather than obtain permission from you”. We gaan niks meer vragen. We gaan een plan maken en daarna gaan we vertellen wat wij gewoon gaan doen.
Dat is een verkeerde interpretatie. Het komt er op neer dat men in plaats van toestemming te vragen voor een nog onbekend advertentiemodel, eerst zo’n model wil ontwikkelen. Pas als dat klaar is gaat men het uitleggen aan de gebruikers. Uit de ‘would like’ maak ik op dat men een slag om de arm houdt, met andere woorden, dat reacties worden meegewogen. En zolang men niets concreets heeft, gelden gewoon de oude voorwaarden.
De tijd zal leren wie van ons de juiste interpretatie heeft 🙂
Mogen ze het ook “retro-active” toepassen? Als ik instagram had, en nu stop met de service gebruiken, mogen ze dan mijn foto’s alsnog gebruiken? Dat lijkt me wel erg krom namelijk.
“bij Facebook kun je praktisch gezien niet weg” Dat was toch vrij eenvoudig.
“bij Facebook kun je praktisch gezien niet weg”… Ik zou niet weten waarom niet, of het moet zo zijn dat ze het opzeggen van het account vrijwel onvindbaar maken? Ik heb geen facebook maar er kom tnog steeds water uit de kraan, het energiebedrijf levert stroom en gas en mijn salaris wordt ook nog iedere maand overgemaakt. En als ik mijn vrienden wil spreken dan bel ik ze gewoon.
Oké oké wij zijn atypische gebruikers. De gemiddelde gebruiker kan nauwelijks meer zonder, want al zijn vrienden zitten daar en dus moet hij daar ook zijn om bij te houden wat die doen en meegemaakt hebben.