Een lezer vroeg me:
Laatst had ik een internetbestelling op het werk laten bezorgen. Toen ik deze wilde retourneren, weigerde de winkel dat omdat de bestelling zakelijk zou zijn! Maar ik heb hem privé betaald en hij was ook niet voor het werk, mogen zij dit dan toch zo zeggen?
Alleen wanneer je als consument een koop op afstand (internetkoop) doet, heb je recht op een retournering binnen zeven werkdagen. Een bedrijf heeft dit niet – tenzij de algemene voorwaarden van de winkel opzettelijk of per ongeluk vermelden van wel. (Of mogelijk via reflexwerking.)
De bewijslast dát sprake is van een consumentenkoop, ligt bij de consument. Hij moet dus aantonen dat het bedrijf niets met de transactie zelf te maken heeft. En dat is toch lastig als de bedrijfsnaam in het bestelproces opduikt. Koop je als consument “op de zaak” dan is formeel sprake van een zakelijke bestelling. Immers het bedrijf is dan de contractspartij, voor zover de winkel kan zien.
Bij een bestelling op eigen naam maar met adressering het bedrijf maak je het dus twijfelachtig wat de bedoeling was, zeker als je bij “Naam klant” de bedrijfsnaam invult en pas ergens bij “opmerkingen” de tekst “ter attentie van Jan de Vries, kamer 3A” invult. Mijn advies is dan ook om, als dat kan, het privéadres op te geven als klantadres/factuuradres, en dan “afwijkend bezorgadres” te kiezen met daar het bedrijf. Dan is het duidelijk dat je privé koopt en het alleen laat bezorgen.
Arnoud
Een conventie bij mij op het werk is om ook ‘(prive)’ achter de naam te zetten – ook met het doel om de postkamer het poststuk niet te laten openen.
Is de tenaamstelling van het rekeningnummer/creditcard waarmee de artikelen betaald zijn niet genoeg bewijs?
Ik ben van mening dat het vrij gebruikelijk is dat mensen dingen die ze online bestellen, op hun werk laten bezorgen. Ik vind het feit dat er een bedrijfsnaam in de addressering is vermeld dan ook absoluut geen aanleiding van een zakelijke koop te spreken. Niet elke online shop biedt overigens (duidelijk) de mogelijkheid om een afwijkend bezorgadres in te vullen.
Daarnaast komt het omgekeerde veel vaker voor: met de enorme hoeveelheid ZZP-ers in Nederland wordt evenzovaak iets zakelijk besteld op een woonadres.
Wanneer ik zakelijk iets bestel, wijkt dat op een aantal (andere) zaken af van een privé-bestelling. Ik gebruik dan namelijk het BTW- en KVK-nummer van de zaak, het account wat ik eventueel aan moet maken bevat de bedrijfsnaam en mijn zakelijk e-mail adres, ik gebruik een inkoopnummer (factuurreferentie) en last but not least betaal ik het NIET vanaf mijn privé-rekening.
Wat wellicht nog het meeste uitmaakt is wat voor artikel er is aangeschaft. Drie paar sneakers bij Zalando op naam van de Belastingdienst is wat anders dan een laptop bij een webdesignbureau.
Ik vind je stelling dat de addressering het ’twijfelachtig’ maakt dan ook een tikje (te) kort door de bocht.
Addressering kan desondanks toch verwarring opleveren. Zo heb ik mijn eigen domeinnaam (watb.nl) wat al vrij zakelijk eruit kan zien. Als ik vervolgens bij bedrijfsnaam ook mijn initialen (WATB) invoer dan zou je kunnen denken dat ik een bedrijf onder die naam heb. Dat er een nummer van de KvK ontbreekt is verder geen bezwaar want je kunt een bedrijf hebben zonder een dergelijke inschrijving. Van de 10 stappen die de KvK noemt voor het oprichten van een bedrijf staat de inschrijving bij de KvK op de 9e plek… En daarnaast is de KvK alleen op Nederland van toepassing dus een bedrijf in Baarle-Nassau/Hertog zou in Belgie ingeschreven kunnen zijn terwijl goederen op een Nederlands adres worden bezorgd. (Voordeur, achterdeur.) Ook zijn er diverse webwinkels die meestal alleen leveren aan bedrijven maar waar af en toe een consument tussen duikt. Dell schiet mij daarbij weer door het hoofd omdat Dell echt beiden doet. Maar Dell kan niet voorkomen dat een consument niet een nieuwe PC in de consumenten-afdeling gaat zoeken maar onder de zakelijke producten. (Meestal omdat de consument dan een systeem zoekt dat krachtiger is dan de standaard consumenten-troep.) Desondanks is een consument nog steeds een consument indien Dell gewoon toelaat dat consumenten in hun zakelijke catalogus gaan bladeren en kopen.
Vervelend is het ook indien je prive iets koopt maar voor de grap ook een bedrijfsnaam invoert. Of, wat ook gebeurt is dat mensen hun naam als bedrijfsnaam invoeren en ook in het veld eronder voor de NAW gegevens. Dan kan de winkel er eigenlijk vanuit gaan dat je een bedrijf bent, want je hebt een bedrijfsnaam. En dat een inschrijving bij de KvK ontbreekt wil nog niet zeggen dat je geen bedrijf bent. Andersom zou natuurlijk ook kunnen! Een bedrijf die een zakelijk product wil kopen maar door de winkel gewoon als consument wordt gezien. In het algemeen zal dat geen problemen opleveren maar sommige bedrijven behandelen zakelijke klanten anders dan consumenten. Zo kocht ik vele jaren geleden, als consument, een schreeuwend dure nieuwe computer die daardoor eigenlijk buiten de normale prijs-range van consumenten valt. (Pas geleden ook gedaan met mijn nieuwe laptop.) Dat zorgde wel voor enige verwarring bij hun klantenservice toen ik enkele maanden later belde met problemen over mijn harde schijf, want ik werd niet behandeld als een “onwetende consument” maar als een “ervaren systeembeheerder” waardoor de helpdesk aan de andere kant duidelijk liet merken verstand van zaken te hebben en zich ook veel technischer uitdrukte dan dat ik normaal van hun helpdesk gewend was. En desondanks was ik er wel bekend als consument maar werd behandeld als een commercieel bedrijf, zakelijker en een stuk professioneler. 🙂 Klasse! 🙂
Ok… toch even heel kort op al je vergezochte scenario’s (zonder de noodzaak of wens dat je er nog tien bij zoekt). In 2013 is een eigen domeinnaam echt geen indicatie van een eigen bedrijf. Die lijst van de KVK is volgordelijk gerangschikt en niet op prioriteit. Wie grappen maakt bij het invullen van bestelformulieren verdient ellende, en winkels die aannames doen zonder ze te checken, ook.
Maar als IT-er in de klantcontactbranche doet mijn hart toch vooral pijn bij de volgende uitspraak…
Lag dit niet gewoon aan het bedrijf, m.a.w. heb je ervaringen dat je als consument anders wordt behandeld bij dezelfde helpdesk? Overigens is dat bij bijvoorbeeld sommige ISP’s wel zo, als je daar extra betaalt voor een kleinzakelijk abonnement dan is je leven bij de helpdesk nog beter (kortere wachtrij, tot meer bereid). Maar daar betaal je dan ook extra voor.De zakelijke behandeling komt waarschijnlijk omdat ik ruim 5.000 euro heb betaald voor een computer van Dell waar de normale consument meestal al genoegen neemt met prijzen tot 2.500 euro. 🙂 Een systeem dat indertijd ook prima dienst kon doen als server voor bedrijven, gezien de enorm hoge systeemeisen die ik had bij aanschaf. Door die hoge uitgave werd ik ingedeeld bij de klanten die ze een stuk zakelijker behandelen, mogelijk omdat mensen die niet deskundig zijn met computers ook niet zoveel geld aan een nieuwe computer uitgeven. Deze ervaring heb ik vergeleken met de ervaringen van mijn vader, die rond dezelfde tijd ook een nieuwe computer had gekocht, en ook een probleem ermee had.
Sowieso bestel ik al vrij lang bij Dell en heb ik ook redelijk wat ervaring met hun helpdesk. Ik merk het dus best wel of een helpdesk mij als “domme consument” of als “slimme systeem-administrator” beschouwt. Ik heb voorkeur voor het laatste, aangezien ik mij toch al bijna 30 jaar met computers bezig hou. Ik heb geen helpdesk-medewerker nodig die mij uitlegt hoe ik het configuratiescherm kan openen…
Betreffende de KvK, ze gaan er van uit dat je eerst een goede voorbereiding hebt gedaan voordat je je inschrijft. Bijvoorbeeld een markt-onderzoek, aanschaf van werkmateriaal en nog veel meer.
Ik vind twee dingen apart aan jouw ervaring: – je stelt dat je (enkel) als zakelijke gebruiker wordt behandeld op een manier die je prettig vindt; – je stelt dat je als zakelijke gebruiker wordt behandeld als iemand met meer inhoudelijke kennis; dit terwijl zakelijk juist vaker een inkoper dit soort zaken afhandelt en helemaal niet een specialist, die kans acht ik juist groter bij consumenten (in het geval van high end laptops).
@Arnoud is er nog zicht op langer houdbare cookies, dit is echt onhandig.
Nee, wat ik stel is dat ik als zakelijke klant kennelijk ook als een meer ervaren klant beschouwd word. De gemiddelde consument heeft al moeite om 1.000 euro te besteden aan een nieuwe computer en ik heb het vijfvoudige ervan besteed. Dat is niet iets dat een beginnende computer-hobbyist zou doen. Het is mooi dat Dell kennelijk rekening houdt met dit verschil tussen klanten. Het zou alleen prettiger zijn indien andere helpdesks ook van tevoren rekening houden met de ervaring van de klant. En ik weet dat dit lastig is als de gemiddelde klant net weet hoe hij de webbrowser moet opstarten maar kom op zeg! Ik heb 30 jaar ervaring dus behandel mij niet als een beginneling… (Waarmee ik de helpdesk bedoel, niet jou! 😉 )
Dan heb ik je verkeerd begrepen, je zei “zakelijker en een stuk professioneler”, alsof je als consument op niet-professionele wijze werd geholpen.
Geeft niet. Ik zie “zakelijk” als “professioneel”, ofwel de klant waarmee je communiceert heeft kennis van zaken. De “consument” kan echter enorm varieren van een super-expert zoals jij en ik tot mijn moeder van 70 die mijn hulp bijna nodig heeft om een email te versturen, laat staan dat ze zelf haar computer zou kunnen herstellen. Een consumenten-helpdesk krijgt meestal vragen binnen van onervaren gebruikers die even op weg geholpen moeten worden zodat je daar bij voorbaar aanneemt dat ze weinig kennis hebben en daarna even meten hoe ver je uiteindelijk kunt gaan.
In de zakelijke markt kun je er van uit gaan dat de klant enig verstand heeft van wat hij doet dus kun je hem technisch op een hoger niveau inschatten en als dat niet blijkt te kloppen schroef je de technobabbel wat omlaag tot je op het niveau van de klant komt. Het is een andere manier van het inschatten van de klant-kennis.
Maar goed, ik ben een consument met 30 jaar ervaring. Dat plaatst mij qua kennis ook op het zakelijke niveau. Ik kan ook prima zelf het een en ander repareren als dat nodig is maar tijdens de garantieperiode maak ik liever gebruik van die garantie. 🙂
Zou het nog een rol kunnen spelen dat de privé besteller wellicht niet tekenbevoegd is voor het bedrijf waaraan de leverancier beweert zakelijk geleverd te hebben?
Tekenbevoegdheid is vooral een interne aangelegenheid binnen een bedrijf. Ik kan namens mijn bedrijf een stapel PCs bestellen en bij het bedrijf laten bezorgen; dan moet mijn werkgever ze betalen omdat ik als werknemer de bestelling geplaatst heb. Ik kan hierdoor wel problemen met mijn werkgever krijgen omdat ik geen toestemming had de bestelling te plaatsen. (Schadevergoeding betalen: wordt ingehouden van loon; ontslag is ook een mogelijkheid.)
Tekenbevoegdheid is toch wel iets wat bij de KvK geregistreerd staat. Of dat wel zo intern is weet ik niet.
Weet niet om wat voor product en bedrijf het in deze casus ging. Denk dat dit toch een wezenlijk verschil kan maken. Wanneer kleren of schoenen bij een winkel als zalando worden besteld en bezorgd bij een internetbedrijf dan is het logischer dat het als prive-aankoop wordt gezien. Gaat het om een computer die bij een internetbedrijf wordt bezorgd dan is dit veel minder duidelijk. Daarnaast zal het ook afhangen van de manier van adresseren. Is de bedrijfsnaam hierbij gebruikt of is alleen het adres gebruikt.
Heb ik het nu lastig: ik woon op mijn bedrijf (en het is duidelijk zichtbaar een bedrijf), en heb geen zakelijke rekening. BTW betaal ik niet(vrijstelling). Wil dat nu zeggen dat ik niet onder consumentenbescherming val? Of juist dat ik geen zakelijke aankopen kan doen?
Ik bedenk opeens ook de omgekeerde situatie, die mogelijk zou kunnen zijn. Een zakelijke klant die iets heeft besteld maar dit op een prive-adres heeft laten bezorgen. Als de webwinkel een voor bedrijven veel vriendelijkere algemene voorwaarden kent dan kan ook dat vervelend uitpakken. “Sorry, meneer ten Brink, maar U heeft besteld vanaf een prive-adres en dus valt uw bestelling onder de algemene consumentenregels en niet de zakelijke regels.” Zal overigens niet al te snel voorkomen, maar toch…
hoezo bewijslast prive of zakelijk ? als een koper aangeeft dat de koop een privezaak is moet de verkoper dat gewoon accepteren, en als de factuur zakelijk is opgemaakt moet dat administratief recht worden gezet naar prive. punt.
Nee. Als een transactie zakelijk is, dan verandert een mededeling van de koper achteraf daar niets aan. Dat zou het té makkelijk maken om je ineens onder het consumentenrecht te kunnen verschuilen terwijl dat niet vooraf duidelijk was.
zo gemakkelijk is het wel 🙂 sterker nog, bedrijven die diensten of producten allleen aan bedrijven verkopen moeten standaard van uit gaan dat ze te maken hebben met consumenten, tenzij ze het bestellen alleen zakelijk mogelijk maken.
Nee. De bewijslast dat sprake is van een consumentenkoop, ligt bij de consument. Deze beroept zich immers op het rechtsgevolg en moet dus bewijzen dat het feit waar is (art. 150 Rv).
Ik verneem graag de juridische bronnen waar je je stelling op baseert.
heel simpel, bij consumentenkoop kan er niet tennadele van een koper worden afgeweken en twee; om pas te kunnen spreken over een rechtsgeldig zakelijke overeenkomst moet het voor beide partijen duidelijk (is immers een; over een komst). dan moet de verkoper dat van te voren aangeven en/of moet de koper zich identificeren als een legitieme vertegenwoordiger van dat bedrijf en dat doe je in nederland met je btwnummer, kvk, werknemers details (waaruit blijkt dat je namens de zaak overeenkomsten mag sluiten) en niet enkel een bedrijfsnaam op een of ander vaag bezorgadres. verder kun je altijd administratie fouten rechtzetten, ook via de reflexwerking indien de koop gesloten werd door de baas (of bij de baas thuis) of een klein zakelijk hangt het van de vraag hoezeer of de goederen of diensten zakelijk gebruikt worden, of dat de verkoper aannemelijk kan maken dat er sprake is van rabat e.d. dus het bezorgadres zegt jut.
Tuurlijk, ik heb een giga-bewijsprobleem als het bedrijf achteraf ontkent dat die persoon bevoegd was. Maar bewijsproblemen maken een juridische situatie niet anders. Iets is zakelijk/consument of niet, los van of dat bewezen kan worden.
Als ik met mijn ICTRecht BV-pinpas 50 euro opneem en met dat contant geld bij de Blokker een en ander koop, dan is dat geen consumentenkoop want ik koop met mijn BV-pet op. Het bedrag is besteed door de BV. Dat de Blokker dat niet weet, doet niet ter zake. Of ik bevoegd was voor die koop kán relevant zijn maar het kan zijn dat een onbevoegd persoon tóch rechtsgeldig namens de BV handelt, als de BV naar de derde toe de indruk heeft gewekt dat de persoon wél bevoegd is.
Ik ga niet meer op je reageren tenzij je wetsartikelen of jurisprudentie noemt om je standpunt te onderbouwen
gelukkig kan een verkoper niet zelf bepalen of iets zakelijk is of prive, anders zou de BTW vrije weken van de mediamarkt ook aangemerkt kunnen worden als B2B.
Er is geen sprake van “zelf bepalen”. De vraag of iets consumentenkoop is, staat niet ter vrije bepaling van partijen. Iets is b2b als beide partijen b zijn, en dat is een objectief te bepalen kwestie.
Bij een eenmanszaak of vof is dit lastig te bepalen, als ik een pak koffie koop bij de Albert Heijn en ik betaal contant dan weet de AH niet of dat geld van mij privé is of uit de kleine kas van mijn BV komt. Ook de aard van het product kan de doorslag niet geven, koffie is ook best wel zakelijk relevant. Maar nogmaals dat is een bewijsprobleem. Theoretisch gezien is die koffie een b2b aankoop omdat de BV deze contant betaald heeft. Dat je daar praktisch gezien niet achter komt, is voor de praktijk heel vervelend maar doet aan het theoretisch antwoord niet af.
Ik verontschuldig mij vooraf omdat ik misschien het antwoord op mijn vraag over het hoofd heb gezien er namelijk al zo veel posts zijn onder ‘webwinkels’, maar: waarom zijn consumenten extra beschermt bij het kopen via internet. Als zakelijke klant draag ik hetzelfde risico dat een artikel niet bevalt, of toch anders lijkt op een plaatje of (in geval van bv elektronica) niet goed aansluit op mijn bestaande infrastructuur. Omdat het vaak over veel grote bedragen gaan, waarom zou ik als zakelijke klant niet mogen retouren maar als ik dit toevallig als consument doe wel. Wat is nu precies de reden dat gediscrimineerd wordt tussen consument en zakelijke klant, want dit is mij nog niet helemaal duidelijk?
Scoop, er wordt aangenomen dat zakelijke kopers meer product- en juridische kennis hebben en daarom minder makkelijk bedrogen kunnen worden dan een consument. Bedrijven hebben (dat is de aanname) ook een sterkere onderhandelingspositie dan de consument.
Een voorbeeld: Het is vaak mogelijk om systemen door de leverancier te laten installeren en het risico dat zaken niet passen naar je leverancier te verleggen. Dat kost wel geld, maar betekent dat de medewerker die anders had moeten installeren nu andere (productievere?) taken kan uitvoeren.
Dank, maar is dat ook echt alles? Want als kleine ondernemer die als aannamer werkzaam is heb ik bijvoorbeeld weinig kennis over computers en netwerken maar die heb ik wel nodig. En een IT-afdeling heb ik niet, laat staan een juridische. In principe zit ik in precies dezelfde situatie als een consument, alleen het gaat op naam bedrijf en kan de BTW verrekenen. Dan geef ik de voorkeur om als consument te kopen via internet omdat je dan extra beschermt bent. Vervolgens declareer ik het formeel. Nadeel is wel dat de factuur altijd mijn eigen naam en huisadres heeft, maar dat geeft voorlopig geen problemen.
Maar is dan ook helemaal geen retourrecht van toepassing op de zakelijke klanten? Het hoeft helemaal niet te gaan over bedrog, maar gewoon dat het product niet bevalt – in de normale winkels is het bv niet verkrijgbaar dus kan ik het ook niet zien.
Het is zo dat ZZPers in sommige rechtszaken met telecombedrijven als consument beschouwd worden, vanwege hun kennisachterstand tegenover de oligopolist. Jurisprudentie is echter niet eenduidig, het hangt van de rechter die je treft af hoe hij/zij het machtsverschil behandeld.
Hoe dan ook, het blijft vreemd: op het moment dat ik mijn bedrijfsnaam invul raak ik opeens veel rechten kwijt terwijl het om precies dezelfde aankoop gaat. Dat over ZZP’ers ken ik, maar als ondernemer heb ik amper 10 werknemers, de rest zijn van uitzendbureaus, dus zo groot ben ik niet maar wordt toch als een zakelijke klant beschouwd. Dan ben ik nog wel blij dat ik wel iets retour mag sturen als het defect is of niet in die staat verkeerd als is gepresenteerd in de productomschrijving 🙂
Ik denk dat het ook komt omdat een consument impulsiever is bij het doen van een aankoop. Bij een bedrijf zul je alle aankopen toch moeten verantwoorden tot aan de directie, die deze aankoop weer aan de boekhouder zal moeten uitleggen. Maar een consument ziet iets online, wil het hebben, koopt het en merkt daarna pas dat ze er helemaal geen behoefte aan hadden. En veel websites proberen hun klanten juist te bewegen om maar lekker impulsief iets te kopen.
Kortom, de wet gaat er gewoon van uit dat de consument dommer is dan bedrijven. 🙂
Overigens heb je als bedrijf best wel veel rechten, maar moet je gewoon altijd goed de algemene (zakelijke) voorwaarden van een website nalezen. Verder, als je als bedrijf inkopen doet bij een consumenten-website zit je sowieso aan de consumenten-voorwaarden vast, en die staan in het algemeen wel het ruilen binnen 14 dagen toe. (Maar wel altijd de AV nalezen! Ook even afdrukken!) Het invullen van een bedrijfsnaam zorgt er niet automatisch voor dat je je rechten kwijtraakt, tenzij de website expliciet vermeldt dat er andere voorwaarden gelden indien je een bedrijfsnaam invult. Of als je een ander betalingsproces moet volgen als bedrijf zijnde. Wat altijd telt zijn de voorwaarden waarmee je de aankoop doet, en vaak zijn die niet veel anders dan die voor consumenten.
Dank, daar zit wel wat in. Echter, als kleine ondernemer kan ik daar zelf over beslissen. Bij sommige webshops kun je je registreren als consument of als zakelijke relatie. Dan is dat verschil makkelijk gemaakt. In dat geval heb ik altijd verschillen meegemaakt in consumenten en zakelijke AV. Maar zoals u inderdaad ook aangeeft, andere shops maken dit onderscheid niet maar kun je hoogstens een bedrijfsnaam opgeven (naast je eigen persoonlijke gegevens). Bij een webshop waar ik laatst iets heb gekocht is de zakelijke AV aanzienlijk korter dan voor consumenten. Retouren kon bv wel maar dan is weer onduidelijk wanneer zij de verzendkosten terug op zich nemen. In mijn geval hebben zij die wel betaald.
Uiteindelijk gaat het er gewoon om onder welke algemene voorwaarden je een product aanschaft. Zoland de AV identiek is aan die van consumenten profiteer je mooi van het consumenten-recht. Een website die verschil maakt tussen consumenten en bedrijven en dus twee verschillende AV’s aanbiedt, tja… Vergelijk de twee AV’s en kies de AV die jou de meeste voordelen biedt, wat kan betekenen dat je alsnog als consument iets koopt. De zakelijke AV is dan pas interessant indien dat b.v. extra voordeel oplevert, of extra korting. Een website voor alleen zakelijke verkoop zal geen consumenten kunnen accepteren en bij een dergelijke site moet je even opletten of je er echt moet bestellen of dat je een product elders alsnog onder betere voorwaarden kunt verkrijgen. Als bedrijf moet je sowieso goed nadenken bij iedere aankoop. Toch? 😉
Tja, zelfs als consument denk ik er gemiddeld veel langer en beter over na dan de gemiddelde consument denk ik. Ik zoek altijd alles vooraf zo veel mogelijk uit, dus dat is het probleem niet. Als het even kan ga ik naar de winkel om het artikel te zien, maar dat kan lang niet altijd en dan neem je dus een risico dat het niet bevalt. Als een webshop niet laat retouren dan ga ik naar iemand anders. Zelfs bij een fysieke winkel kies ik liever voor een winkel die retouren toestaat.