Facebook doet dus al genoeg tegen nepbitcoinadvertenties, tuurlijk

Internetplatform Facebook treft vooralsnog voldoende maatregelen om nep-bitcoin advertenties met bekende Nederlanders te weren. Dat las ik in een recent vonnis. De presentator van EenVandaag was samen met zijn werkgever had Facebook aangeklaagd omdat ook hij als gezicht werd misbruikt in die Bitcoinfraudeadvertenties (“Bankiers zijn bang voor deze vondst”). Inderdaad net als John de Mol, die een rechtszaak won november vorig jaar. Sinds die uitspraak lijkt het aantal oplichtingsadvertenties op Facebook minder, maar desondanks zag deze presentator zich genoodzaakt naar de rechter te stappen. Uitspraak: Facebook doet genoeg. (Leeswaarschuwing: wie zegt er nog ‘banhammer’ in 2020? Nou de Rechtbank Amsterdam. Cringe. Cringe.)

Het probleem met die nepadvertenties is algemeen bekend denk ik: zogenaamd hebben Bekende Nederlanders zó veel geld verdiend met bitcoinhandel dat ze stoppen met hun echte werk, met lokkende koppen zoals “vaarwel John de Mol” zodat je verlokt wordt om te klikken. Vervolgens moet je een inleg betalen en dan gebeurt er niets meer, simpele oplichting dus.

Die advertenties duiken op vele plekken op, maar Facebook is een beruchte. Het netwerk stelde altijd er weinig aan te kunnen doen en vond zichzelf slechts een tussenpersoon. Terwijl andersoortige advertenties, ja precies. De rechtszaak van John de Mol van vorig jaar heeft kennelijk Facebook tot enige verbetering aangezet, want er zijn nu veel minder van die advertenties. En kennelijk hanteert het abuseteam van Facebook daarbij nog de term “banhammer” want ik zie dat op meerdere plekken in het vonnis terugkomen. Ik word oud denk ik.

Het centrale probleem blijft dat advertenties in principe pas achteraf worden beoordeeld, en dat er kennelijk geen algemeen filter is. Dat mag ook niet, zegt Facebook, want wanneer zij als platform opereert mag zij geen algemene toezichtverplichting opgelegd krijgen. En dat klopt – voor de platformacties, dus de usercontent. Volgens mij ligt dat anders bij advertenties, omdat je daar een inhoudelijke rol bij hebt. Het L’Oreal/eBay-arrest laat volgens mij wel degelijk ruimte voor preventief filteren van gelijksoortige advertenties. (En tussen de regels door lezend hééft Facebook ook dergelijke filters.)

Uiteindelijk komt de discussie neer op het punt hoe structureel het probleem nog is. Waar de eiser weliswaar vier advertenties kon laten zien, kon Facebook laten zien dat drie al meteen verwijderd waren en dat de vierde ook snel alsnog weggehaald werd. Daarmee heeft ze uiteindelijk genoeg gedaan gezien de omstandigheden; de rechter wil geen strengere filterplicht opleggen.

Arnoud

18 reacties

  1. Dit is een moderatieprobleem en volgens Mike Masnik (Techdirt) is het niet mogelijk om “grootschalige moderatie” goed te doen. Wat ik in het vonnis expliciet las is dat de oplichters ook Facebook een rad voor de ogen draaien door andere doorklikpagina’s aan Facebook te tonen dan aan hun potentiële slachtoffers. (cloaking) Verder heeft Facebook adequaat gereageerd door advertenties in veel gevallen al voor de melding van de BN al verwijderd te hebben. (En het verhaal van Facebook maakt duidelijk hoe moeilijk “verwijderd houden” is.)

  2. Ook een raar geval: al jaren leidt mobiele operator Kyivstar in Oekraïne bezoeken aan bepaalde sites om naar doodsaaie pagina’s op MIJN site, steeds na een tijdje weer andere, soms ook directory listings. Zo recent naar https://rudhar.com/fonetics/fvw/, daar wil toch niemand dood gevonden worden? Het gaat soms om pornosites, maar ook om legitiem uitziende Russische sites. Geweerd omdat ze te Russisch zijn, of niet Oekraïenstalig? Ik zou dat als klant liever zelf uitmaken. Gelukkig woon ik niet in dat land.

      1. Maar nu nog gekker: een recente omleiding betrof een of ander op Cyprus gevestigd domein dat Spaanse gedichten zei te tonen (schending van auteursrecht?), maar als je ergens op klikt, krijg je ook van die bitcointroepadvertenties.

        Dus nu kennelijk eens een terechte blokkade van Kyivstar, maar waarom dan niet een zwart scherm, een 404, of een infotekstje? Waarom omleiden naar MIJN site? Wat is dat voor ongein? Iemand zit daar dus om de paar weken nieuwe saaie pagina’s te selecteren, voor in het omleidlijstje, want het wisselt na een tijdje. Ik zie het omdat ze in mijn lijst van veelbekeken pagina’s terecht komen, daar vallen ze op omdat ze zo oninteressant zijn en toch hoog komen. In de log zijn dan de IP-nummers altijd van die provider, en de herkomst-URL zijn die geblokkeerde sites, die ik zelf vanuit Nederland wel gewoon kan zien.

        Tenminste dat is mijn verklaring van het fenomeen, als iemand een betere theorie heeft, hoor ik het graag.

        1. Het “cloaking” waar Facebook over spreekt gaat over het tonen van een andere pagina aan bezoekers die van een bepaalde organisatie komen dan aan andere bezoekers. Het is iets dat met een paar regels PHP(*) gedaan kan worden, test op het IP waarvandaan het verzoek komt. Het lijkt er op dat ze in dit geval gebruik maken van een HTTP-redirect, die ze afhankelijk van waar het HTTP-verzoek vandaan komt naar jouw website of naar de oplichterssite laten wijzen.

          (*) en vast ook op een dozijn andere manieren.

            1. Zie MathFox. Ga in de tegenaanval: regel op je eigen webserver dat alle verkeer van alleen dat ene IP-adres / die paar concrete IP-adressen wordt omgeleid naar een korte (!) tekst in tenminste Engels en liefst ook Russisch wat er aan de hand is. Dan worden de betreffende foute ads dus meteen als zodanig gespot door juist het team dat wordt omgeleid naar jouw site – zonder dat de foute adverteerders het zelf door hebben. Of je zorgt er dan voor dat foute ads sneller weg zijn, of de adverteerders komen er achter en je zorgt er voor dat jouw site niet meer wordt misbruikt. Win-win.

              1. Het zijn wel heel veel adressen. Dan moet ik een hele reeks opvangen in Apache. Schijnt te kunnen, maar ik heb het in een ander geval (Amerikaans copyright op tekst van ruim 100 jaar oud) in cgi opgelost. Wil ik niet voor de hele site.

                Verder zou ik tegen serieuze Oekraïense belangstellenden voor mijn pagina’s geen bezwaar hebben. Ik heb verder ook niet veel last van het verschijnsel. Of geen eigenlijk. Het is meer dat ik niet snap dat een telefoonmaatschappij 1) überhaupt die moeite doet, en 2) zich zo onvriendelijk wil opstellen tegenover haar klanten.

                Mag dit eigenlijk überhaupt wel, qua netneutraliteit?

                1. Ruud, waarop baseer je dat de telefoonmaatschappij die moeite doet? Mijn theorie is dat het verkeer via een “forwarding site” van de scammers komt. Je zegt dat je een keer op een link geklikt hebt; kwam je toen op een eindpagina met dezelfde URL als de link waar je op klikte?

                  1. Wat voor belang zouden die scammers hebben naar mij te forwarden?

                    Ik heb vroeger vaak geklikt op zo’n herkomstsite, en ik zie altijd een Russische webwinkel (ik kan de taal niet lezen, maar zie wat ze verkopen). Vaak is het porno, maar lang niet altijd.

                    De scam (bij de recente gevallen) komt pas als je al daar bent, en op iets klikt. Dan kom je bij bitcoinrommel.

                    Hé, wat zie ik nou, nou is Arnoud ook al naar mij aan het omleiden!

                    O nee. Ja, ik ben er weer. 🙂

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.