Tag: mining

Een systeembeheerder die op zijn werk bitcoins heeft gemined, mocht hiervoor niet op staande voet ontslagen worden, las ik bij Nu.nl. Hij had voor het winnen van de cryptovaluta een eigen unit in de serverkast op het werk geplaatst en daarmee het ICT-reglement overtreden en, aldus de werkgever, het bedrijf blootgesteld aan risico’s rond virus, hacken en gijzeling en natuurlijk diefstal van elektriciteit. Maar in zijn vonnis draait de rechtbank het ontslag op staande voet terug. Spoiler: dat komt omdat op staande voet ontslaan een zéér uitzonderlijk middel is en dus aan zeer strenge eisen onderworpen is.

De systeembeheerder was al een jaar of zes werkzaam bij het bedrijf, en hield zich daarnaast in eigen tijd bezig met het mijnen oftewel delven van bitcoins. Dat vereist veel rekenkracht en vooral ook veel elektriciteit. Op zeker moment plaatste hij een dergelijke miningmachine in de serverkast op het werk, aangesloten op het wifinetwerk voor medewerkers en natuurlijk op de stroomvoorziening voor het werk.

Dat leek niemand te werken tot een noodlottig bedrijfsetentje in 2017, want daardoor ontstond het vermoeden dat de beheerder bedrijfsfaciliteiten gebruikte voor privédoeleinden, te weten dat minen van bitcoins. Nader onderzoek leidde tot ontdekking van het apparaat in de serverkast, waarna de medewerker wegens de bovengenoemde redenen en onherstelbaar schenden van vertrouwen per direct op staande voet werd ontslagen.

Duidelijk was dat hier toch enige strijd met het personeelshandboek / ICT-reglement speelde. Weliswaar was (enig) privégebruik van dat wifinetwerk toegestaan en mocht je de eigen laptop of telefoon aan de stroom hangen op kantoor, dat betekent nog niet dat je een bitcoinminingmachine mag aansluiten op het wifinetwerk en de stroom aldaar. Iets met proportionaliteit zeg maar.

Echter, dat is niet genoeg voor een ontslag op staande voet. Dat vereist een dringende reden die zo ernstig is dat ieder redelijk mens het ermee eens zal zijn dat deze persoon per direct op straat moet staan, zonder recht op uitkering of wat dan ook. Dat is een zéér ingrijpend gevolg, zodat de lat heel hoog gelegd wordt. Toon maar aan dat het zó erg is dat je niet kunt zeggen, je bent gewoon ontslagen en die twee maanden ontslagperiode ga je maar thuis zitten.

Diefstal kan een reden zijn, maar die moet dan wel worden aangetoond. Er was geen strafrechtelijk traject opgestart, en bovendien was er nauwelijks bewijs: een hogere energierekening voor het bedrijf is natuurlijk niet genoeg om aan te tonen wat die miningmachine had verstookt aan elektriciteit.

Die gevaren van buitenaf kunnen als een vorm van onzorgvuldigheid leiden tot een dergelijke reden, maar het netwerk in kwestie was niet het zakelijk netwerk waarop gewerkt werd, maar een apart netwerk voor incidenteel privégebruik. Dat werd dan weliswaar overmatig gebruikt, maar een gevaar voor de bedrijfsvoering kan dat niet geven. Ook kan dat dus geen mogelijkheid scheppen voor enge figuren om in te breken en het bedrijf plat te gooien of te gijzelen.

Natuurlijk is het vertrouwen weg in deze systeembeheerder. Iemand die je vertrouwt het netwerk te beheren, beschaamt dat in ernstige mate door eigen apparatuur te installeren, elektriciteit aan te wenden voor energie-intensieve privédoeleinden en dat doodnormaal te vinden. Maar dat is op zichzelf niet genoeg, met name niet omdat dit het allereerste incident ooit was met deze man:

Wat in deze zaak zwaar meeweegt is dat [verzoeker] nooit eerder dergelijk gedrag heeft getoond en dat niet gebleken is dat zijn werkzaamheden er onder hebben geleden. De kantonrechter is van oordeel dat deze gemaakte fout hem niet zodanig zwaar moet worden aangerekend dat het gelet op alle omstandigheden van het geval als een dringende reden kwalificeert. Ontslag op staande voet behoort vanwege de diep ingrijpende financiële consequenties ultimum remedium te zijn. De aard en de ernst van het gedrag van [verzoeker] is niet zodanig dat, mede gelet op de wijze waarop [verzoeker] het dienstverband jaren naar tevredenheid heeft vervuld, de sanctie van ontslag op staande voet gerechtvaardigd was. [verweerster] had moeten volstaan met een minder zware sanctie dan wel het einde van het dienstverband op een andere wijze moeten zien te bereiken.

Uiteindelijk erkent de rechter wel dat de beheerder niet meer terug in dienst hoeft, los van dat hij ondertussen al elders werk had gevonden. Hij ontvangt een transitievergoeding van €8.886,16 en een schadevergoeding voor onterecht ontslag van € 9.330,47, naast achterstallig loon met rente van € 5.567,90.

Arnoud