Mag je de muziek hacken bij je ex-werkgever?

Radio-dj Giel Beelen heeft het begin van zijn nieuwe ochtendshow aangegrepen voor een opvallende promotiestunt, las ik bij de NOS. Hij ‘hackte’ een plaat die werd gedraaid bij zijn oude werkgever 3FM om reclame te maken voor zijn nieuwe programma. “Ik denk dat we effe van iemand het wachtwoord moeten wijzigen”, concludeert de NOS-opvolger. Dus, mag je de muziek hacken bij je ex-werkgever?

De suggestie dat Beelen op afstand ingebroken zou hebben bij zijn ex-werkgever lijkt me wat vergezocht. Logischer lijkt me dat hij gewoon het muziekbestand van een bekend nummer aangepast had om daar na enige seconden intro een eigen boodschap (“Hee, hallo, Giel hier”, en een promo voor zijn nieuwe programma bij de concurrent) te laten horen. Dat aangepaste bestand zet je dan over het origineel heen, en dan is het wachten tot je opvolger het aanklikt. Meer een logisch bommetje dan een computerinbraak.

Het zou natuurlijk strafbaar zijn om in te loggen en op afstand bestanden aan te passen. Je bent immers na einde dienstverband niet meer bevoegd om in te loggen, laat staan om gegevens te wijzigen. Dat je account nog werkt, doet er daarbij niet meer toe.

Als DJ-werknemer ben je natuurlijk wél bevoegd om met die bestanden te werken. Draaien van muziek (en het grappig bewerken daarvan) behoort tot je werk immers. Maar hier wordt dan toch wel een grens overschreden: de aanpassing straalt negatief af op de werkgever, die wordt nu voor gek gezet omdat het lijkt of ze zelf een boodschap spelen om naar de concurrent te gaan.

Strafbaar is dat niet, wel overtreedt het de algemene norm van goed werknemerschap, zeg maar je zorgplicht als personeel. De NOS kan als ex-werkgever hem hierop aanspreken, in theorie zelfs een schadeclaim indienen. Al zal het onderbouwen van de schade nog knap ingewikkeld zijn.

Arnoud

Waarom garandeert mijn softwarelicentie de afwezigheid van virussen?

Een lezer vroeg me:

Vaak zie ik in softwarelicenties iets als dit: “Leverancier garandeert dat de Software geen virussen, achterdeuren, logische bommen of andere kwaadaardige routines bevat.” Waarom doen juristen dat? Het is toch raar dat een leverancier zou zeggen “onze software bevat een virus”?

Voor mijn gevoel is de clausule vandaag de dag een copypasteclausule: iedereen doet dit al jaren, dus laat ik het ook maar doen. Maar dat terzijde.

Het idee achter een garantie is dat je de leverancier kunt aanspreken als het toch gebeurt. Het zal zelden voorkomen dat er een virus (van een ander) in software zit, dus dit is een goedkope garantie om te geven.

Specifiek voor de achterdeuren en logische bommen kan de clausule belangrijker zijn dan ze lijkt. Het is enige tijd werkelijk praktijk geweest dat software werd voorzien van achterdeurtjes waarmee de leverancier ondanks alle beveiliging ‘in’ de software kon komen, of van logische bommen die bij wanbetaling afgingen zodat de software onbruikbaar werd.

Vandaag de dag is het vrijwel ondenkbaar dat geleverde software dergelijke kwaadaardige code bevat. Althans, stiekem. Software kan nog steeds uitschakelroutines hebben, maar die wordt dan netjes gemeld. En dan is het moeilijk dit een ‘kwaadaardige’ routine te noemen. Een enkele keer blijkt een ontevreden werknemer dergelijke code ingebouwd te hebben om zijn werkgever dwars te zitten of af te persen, maar dat is iets dat naar de klant toe toch echt voor rekening van die werkgever moet komen.

Arnoud