Weer misleidende reclame van TG-Online Telefoongids

geen-factuur-aanbod-tg-online.pngHet is bijna ouderwets: een fax met een misleidende reclame-uiting. Leest er iemand nog reclamefaxen? Het beruchte bedrijf TG-Online stuurde een fax met aangehechte acceptgiro, met daarbij een klantnummer en de mededeling “Betaling gaarne binnen 14 dagen”. Dit in verband met een vermelding in een online telefoongids/bedrijvengids.

De fax ziet er uit als een factuur, en wekt dus de indruk dat er gewoon betaald moet worden. Zie het voorbeeld dat Molblog online zette. Maar het is stiekem gewoon een aanbod, wat er ook in hele kleine lettertjes tussen staat. In 2006 oordeelde de Reclame Code Commissie al dat dit misleidende reclame was.

Is hier iets tegen te doen? Niet zo veel, ben ik bang. Een misleidend aanbod is op dit moment niet verboden. Wel staat hier iets over in de binnenkort in werking tredende regels over oneerlijke handelspraktijken:

De volgende handelspraktijken zijn onder alle omstandigheden misleidend:<br/> u. marketingmateriaal voorzien van een factuur of een soortgelijk document waarin om betaling wordt gevraagd, waardoor bij de consument de indruk wordt gewekt dat hij het aangeprezen product al heeft besteld terwijl dat niet het geval is;
Wie deze handelspraktijk voert, handelt onrechtmatig – tegen consumenten. Niet tegen bedrijven die met deze praktijken te maken krijgen. En dat is precies de doelgroep die men hier op het oog heeft.

Een klein bedrijf zou kunnen betogen dat zij vergelijkbaar zijn met een consument en dus ook de bescherming van deze regels moet krijgen. Maar of dat lukt, is op dit moment nog een open vraag.

Ik moet zeggen, het verbaast me wel een beetje dat oneerlijke handelspraktijken tegen bedrijven gewoon toegestaan zijn.

Arnoud

7 reacties

  1. Artikel 326 | Sr, Boek 2, Titel 25: “Hij die, met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordelen, hetzij door het aannemen van een valse naam of van een valse hoedanigheid, hetzij door listige kunstgrepen, hetzij door een samenweefsel van verdichtsels, iemand beweegt tot de afgifte van enig goed, tot het ter beschikking stellen van gegevens met geldswaarde in het handelsverkeer, tot het aangaan van een schuld of tot het teniet doen van een inschuld, wordt, als schuldig aan oplichting, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of geldboete van de vijfde categorie.”

    Wat wordt er bedoeld met “listige kunstgrepen”? En is iemand overtuigen te betalen hetzelfde als “iemand [bewegen] […] tot het aangaan van een schuld”? Er zal vast wel jurisprudentie bestaan waarin een rechter besloten heeft dat de ontvanger ook wel enige moeite mag doen zich te overtuigen dat een factuur terecht is. Maar dat staat niet in je stukje.

  2. @Alex: ik denk dat dat inderdaad zou moeten lukken, maar in dit geval zegt art. 6:194 BW dat wie een misleidend aanbod doet, onrechtmatig handelt. Dus het ligt meer voor de hand om dat artikel richtlijnconform uit te leggen.

    Maar ik begrijp nu wat Arnoud bedoelt: die richtlijn ziet op bescherming van consumenten, en niet op bescherming van bedrijven. Een bedrijf kan zich dus eigenlijk niet op die richtlijn beroepen, ook niet via richtlijnconforme uitleg. Maar goed, als de rechter ook vindt dat het om misleidende reclame gaat (in de zin van art. 6:194 BW), dan ben je er al.

    @Arnoud: art. 6:194 BW beschermt volgens mij ook bedrijven, dus niet alle reclamepraktijken gericht op bedrijven zijn toegestaan. (Daarnaast is er natuurlijk nog art. 6:162 BW voor oneerlijke handelspraktijken in het algemeen.)

    @Branko: (giraal) betalen valt onder “afgifte van een goed”. Uit HR 4 april 2006, LJN AU5719, rov. 4.6, volgt dat het voor “listige kunstgrepen” voldoende is dat het slachtoffer in concreto is bedrogen. Daarmee lijkt zo’n misleidend aanbod aardig in de buurt van strafbare oplichting te komen. Zeker ben ik hier echter niet van.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.