Een lezer mailde me naar aanleiding van een interne discussie bij zijn werk, een ICT-detacheerder: mogen openbare profielen van medewerkers (en hun CV’s) voorzien zijn van foto’s? Op die manier kunnen opdrachtgevers snel een beeld krijgen van wie ze in huis halen, maar een aantal medewerkers maakte bezwaar.
Terecht wijst men erop dat foto’s (bijzondere) persoonsgegevens zijn, omdat je er onder meer ras, afkomst en (soms) medische gegevens uit kunt afleiden. Daarom vereist publicatie in principe altijd toestemming. In heel bijzondere situaties zou de werkgever de gegevens zónder toestemming kunnen gebruiken, maar “de klant wil weten hoe je eruit ziet” is niet zo’n situatie.
Daar staat natuurlijk tegenover dat de meeste ICT-ers tegenwoordig toch al met hun gezicht op LinkedIn of Twitter staan. En, belangrijker, wie op gesprek komt bij de klant laat óók al zijn gezicht zien. Dus welk reëel belang is er gediend met het afschermen van het gezicht in de voorfase?
Ik blijf het een lastige discussie vinden. We hebben het al eens over smoelenboeken gehad, en toen was er ongeveer hetzelfde punt: formeel is toestemming nodig, maar kom op – iedereen doet dit en we vinden dat doodnormaal. Dus ben je dan recalcitrant als je je gezicht niet online wilt? Of walsen we met z’n allen over de privacy van de minder weerbare collega’s heen?
Arnoud
Het grote verschil zit hem er m.i. in dat het smoelenboek voor iedereen toegankelijk is, terwijl als je langsgaat bij een klant, alleen deze nieuwe klant je gezicht te zien krijgt. Een soort van opt-in dus feitelijk…
Daarbij schijn ik ergens gehoord te hebben dat vrouwen voornamelijk last kunnen hebben wanneer er een foto meegestuurd wordt. Die worden vaak afgeslagen op die foto. Check ook: http://www.scientias.nl/knappe-vrouw-wordt-minder-snel-aangenomen/20717
Wij hebben hier op kantoor ook software ontwikkelaars zitten die niet direct met klanten te maken hebben, d.w.z. ze hebben er geen gesprekken mee. Toch zijn ook die personen met naam en foto vertegenwoordigd op de website. Ook onder de noemer dat klanten dat graag zien, net zoals een openbaar CV wat ze beschikbaar willen hebben voor diezelfde klanten.
Ik verbaas mij echter over de zin rond het recalcitrant zijn van mensen die bezwaar hebben want formeel zit het dus anders in elkaar. Als ik bezwaar zou hebben tegen publicatie van die gegevens, dan heeft de werkgever het er maar mee te doen. Ook ik heb mijn profielen, maar wellicht staat daar niet direct bij wie mijn werkgever is of wat ik doe bij die werkgever. (overigens is dit een theoretische situatie, ik heb dat namelijk wél en heb er geen bezwaar tegen als mijn werkgever binnen zekere grenzen die informatie meegeeft).
Ja op een gesprek laat je ook je gezicht zien, maar in dat gesprek ben je in de gelegenheid om de klant te imponeren met je fantastische persoonlijkheid. Op een foto kan dat niet en met een beetje pech fixeert die klant zich op je rode haar/ getinte huid of vrouwelijk voorkomen en komt je hele persoonlijkheid nooit aan de beurt. Dus ja altijd toestemmming vragen voor publicatie.
Ik ben het er mee eens dat toestemming (vooraf) nodig zou moeten zijn. Voor zowel het CV, de naam als de foto. Met name ook om de reden die Jan Martijn aanhaalt: dat een website niet alleen toegankelijk is voor klanten maar voor iedereen, inclusief zoekmachines.
Ik heb er totaal geen behoefte aan om op een publieke twitter of linkin pagina te zitten en zou zeker geen toestemming geven aan mijn baas om mijn foto op het internet te publiceren.
Persoonlijk stel ik me altijd op het standpunt, als ik bijvoorbeeld recruitment websites laat ontwikkelen, dat iedereen vrij is in zijn keuze. Ik vind het persoonlijk onzin, maar als mensen er moeite mee hebben moeten ze vooral niet zichtbaar zijn. Wel stel ik daarbij dat ze dan geheel niet op de site komen, dus ook niet met hun profiel, want het komt zeer amateuristisch over als de een wel en de ander geen foto heeft.
Een klant waar ik nu voor werk, werkt met een zeer groot variabel deel in de beloning. In principe kan dit dus inhouden dat deze persoon minder klussen krijgt van klanten, nou ja, dat kost hem zelf geld dan. Dat is wel iets waar ik persoonlijk ook erg naar toe zou neigen als organisatie, een grote (financiële) verantwoordelijkheid, waarbij je mede profiteert, of niet, van je eigen keuzes.
Als het hier gaat om digitale CVs, kan men dan niet ‘gewoon’ de foto’s van de profielenwebsite (linkedIn oid) hot-linken? Het is dan geen privacy probleem meer (want er is enkel een publiek beschikbare foto die niet eens op de eigen server staat), en als de werknemer bezwaar heeft, kan deze zijn profiel afschermen en/of niet een dergelijke website gebruiken.
Maargoed, het is natuurlijk vele malen professioneler als men gewoon even netjes toestemming vraagt, want zó moeilijk is dat echt niet.
Mijn LinkedIn profiel heeft overigens bewust geen foto van mijzelf en die zal ik er ook niet snel in plaatsen. Ik ben zelf vrij terughoudend om foto’s van mijzelf in profielen te plaatsen. Had er oorspronkelijk wel een foto van mijn hond in staan maar dat vonden ze bij LinkedIn uiteindelijk niet goed. Sindsdien doe ik het maar zonder foto. Op het Intranet van mijn huidige werkgever heb ik wel een foto van mijzelf afgebeeld. Ben niet echt herkenbaar op die foto want ik was nog geen jaar oud toen die foto werd genomen, maar toch… 🙂 In alle online profielen vermijd ik portretfoto’s van mijzelf simpelweg uit veiligheids-overwegingen. Dit wegens criminelen die mogelijk mijn persoonsgegevens bij elkaar zoeken om een nep-profiel op te bouwen onder mijn naam en voor de betrouwbaarheid ook een foto van mij erbij plaatsen. Mijn ervaring is dat profielen vaak betrouwbaarder overkomen indien er een foto in staat die bij het profiel lijkt te behoren. Daar werk ik dus liever niet aan mee.
Maar goed, als ervaren ICT’er heb ik vaak aan beveiliging gewerkt van applicaties, websites en andere zaken. Ik ben dan ook redelijk voorzichtig met mijn online gegevens.
Ook als werkgever kijk ik wel uit met het online zetten van mijn medewerkers. Dat is vaker een aangename feature voor concurrenten of headhunters, dan dat je er zelf baat bij hebt.
Als je in de detachering zit, dan vind ik dat je het dat als medewerker maar te slikken hebt dat je foto in een CV wordt verspreid. Bij een detacheerder ben jij als medewerker het product. Als je dan tegen een CV met foto protesteert ben je het salesproces aan het frusteren (ongeacht of het positief werkt – je werkgever vindt blijkbaar van wel en dat is zijn goed recht) en dan heb je de vrije keuze om een andere werkgever te kiezen.
En ja, dat detacheerders een foto van mij willen gebruiken is voor mij een reden om niet gedetacheerd te willen worden.
Verder, iedereen heeft wel minpunten dus ik mag er ook best een paar hebben. Ik hoef niet perfect te zijn. Ik moet gewoon goed zijn in wat ik doe…