Automatische auteursrechtaansprakelijkheidsclaims

computer-says-no.jpgMicrosoft eist Google-ban op BBC, Wikipedia en Bing, meldde Webwereld maandag. Het bedrijf had via automatisch gegenereerde DMCA notice/takedownberichten de verwijdering geëist van zo’n vijf miljoen webpagina’s, volgens TorrentFreak omdat deze het getal “45” bevatten dat kennelijk iets met Windows 8 te maken heeft. Eh, oeps.

Het idee achter de DMCA was een simpel wettelijk systeem te bieden waarmee rechthebbenden materiaal kunnen laten weghalen dat in strijd is met hun auteursrechten. Omdat ze in Amerika houden van duidelijke regels, was het nogal zwartwit opgezet: een rechthebbende klaagt over een publicatie, de site moet het offline halen maar mag wel de gebruiker informeren. En als die stelt dat de klacht onterecht is, dan moet het teruggezet en dan mogen gebruiker en rechthebbende samen bij de rechter gaan klagen. Omdat iedereen alles on penalty of perjury moet verklaren, en je niet willens en wetens valse claims mag indienen, zit het systeem wel snor met misbruik.

Dacht iedereen. Want de laatste jaren is de volautomatische blokkade sterk in opmars. Het was dus eigenlijk afwachten totdat we een keer zo’n foutje zouden zien als dat van Microsoft. En het zal de laatste keer ook niet zijn. Omdat het op internet wemelt van de illegale uploads, is het niet zo gek dat rechthebbenden met grof geschut gaan schieten en niet elke keer een advocaat in bloed veertien pagina’s plus kopie identiteitsbewijs van een tekenbevoegde directeur willen laten aanleveren. Oh sorry, ik ben weer even cynisch over hoe dat mooie idee van beperkte aansprakelijkheid voor internetdienstverleners compleet is mislukt.

Een aanverwant recent voorbeeld is Youtube. Deze videosite heeft volautomatische herkenning van muziek met hun ContentID algoritme. Als dit algoritme in een upload muziek herkent die bekend staat als beschermd, dan wordt de audiotrack weggehaald. En herkende video’s worden zelfs compleet verwijderd.

Na veel kritiek over de onduidelijke klachtprocedure die hierbij hoort, had Youtube recent haar systeem aangepast. Kort gezegd wordt een tegenklacht (van de gebruiker) automatisch teruggestuurd, waarna de rechthebbende óf zijn keutel moet intrekken óf een formele DMCA notice moet indienen met dus dat “op straffe van meineed” verklaren dat je zeker weet dat de videouploader fout zit.

Leuk bedacht, maar gaat het écht werken? Want de eerste uploader die daadwerkelijk een klager aanpakt wegens meineed in die verklaring moet ik nog tegenkomen. De bewijslast is namelijk hoog: men moet willens en wetens een valse klacht hebben gedaan. Niet alleen maar “er valt over te twisten of die video mocht”, maar “er was geen twijfel dat die video wel mocht”. En omdat ze in de VS de vage open norm van fair use hanteren, is er eigenlijk áltijd wel een twistpuntje van te maken.

Dat, en het feit dat in de triviale gevallen de claim gewoon juist is (en we ook allemaal wéten dat er vele juiste claims tussen zitten) maakt dat er weinig tot geen incentive is om iets te gaan doen aan dit systeem. Dus we hobbelen gewoon nog een paar jaar rond, met regelmatig weer een leuk relletje over de Marslanders wiens livestream offline gehaald worden of dergelijke flauwekul, maar niemand die een wetswijziging gaat bepleiten waar we wat aan hebben. En ja daar word ik écht cynisch van.

Arnoud

17 reacties

  1. Ik heb een paar websites gehad die ook in de USA actief waren en waar ‘user-generated’ of ‘user-uploaded’ content op stond, en had dus ook een DMCA-procedure. Het aantal verzoeken was veel minder dan verwacht en ik heb geen enkel verzoek gezien waarbij ik niet snel kon achterhalen dat de klager inderdaad rechthebbende was op de betreffende content. Mijn eigen ervaring (ja, beperkt, klopt) is dan ook dat het wel meevalt en dat de DMCA voor dit soort toepassingen behoorlijk effectief en soepel werkt. Bovendien geeft het systeem van takedown notices ook het fijne gevoel dat je als webmaster verdere aansprakelijkheid kan uitsluiten.

    Overigens zijn er wel nog wat rechtszaken gevoerd over die fair use i.c.m. DCMA, zoals Lenz vs Universal.

  2. Het probleem van de DCMA is dat het te veel bescherming biedt aan partijen die hun business model hebben gebaseerd op voornamelijk gestolen content.

    Contenteigenaren moeten nu zelf talloze site aflopen om evident illegale content te laten verwijdere. In feite een onmogelijke opgave omdat niet iedere contetneigenaar de mogelijkheid heeft om het hele internet te scannen.

    Het zou veel logischer zijn als siteeigenaren een bepaalder mate van screening op content moesten doen. Naar mate de site groter is en/of meer user generated content bevat zou die screening dan opgevoerd moeten worden. Een optie zou bijvoorbeeld zijn om de DCMA bescherming alleen te laten gelden voor sites met minder dan 1% duidelijk illegale content of met minder dan 500 geuploade digitale werken per dag.

    Grote sites worden dan gedwongen om de de user generated content zelf zo te screenen dat die uiteindelijk niet meer dan 1% illegale verspreide digitale werken bevat.

  3. Precies wat @4. Jeroen zegt. Gaat hem vertegenwoordigen en vermenigvuldig het internetrecht, Arnoud! 🙂 Brein kan goed met boetes gooien, dus ze willen ook vast wel schedevergoeding voor oneigenlijk gebruik van het auteursrecht betalen… 🙂

  4. @4/5: Maar welke schade heeft een auteur die zijn boek voor 0 euro aanbiedt? Of hij nu 2 of 200 downloads misloopt, zijn schade blijft €0,00.

    In ieder geval is het een idiote actie van Brein en er moet zeker iets aan gedaan worden.

  5. @hAL

    Het zou veel logischer zijn als siteeigenaren een bepaalder mate van screening op content moesten doen.
    Probleem is dat het voor een site-eigenaar veel lastiger is om een rechthebbende bij content te zoeken, dan voor een rechthebbende om een site-eigenaar bij content te zoeken.

  6. Waarschijnlijk een effective oplossing voor dit probleem is een boete op dit soort misbruik van het “recht” DMCA take-downs of hun EU of bedrijfsspecifieke equivalenten: 1000 euro te betalen aan de benadeelde partij, en het opschorten van het “take-down” recht totdat de boete is betaald. Bij recividive stapsgewijs de boete verhogen, en na drie strikes lig je er een jaar uit. Daarvoor moeten wel weer langs bij de wetgever, die het op dit gebied hopeloos laat afweten en naar de pijpen van het entertainment geld lijkt te dansen.

  7. @9. Jeroen Dat zou inderdaad heel mooi zijn. Alleen, zoals je zelf al aangeeft – en Arnoud ook al deed – is het teveel moeite om zulk recht te krijgen. Dus dan moet de slag korter;

    Als iemand een bezwaar aantekent op een DMCA-takedown, moet degene die de takedown heeft gedaan X-bedrag in borg leggen. Krijgt degene die bezwaar aantekende gelijk, dan krijgt hij/zij dat bedrag. Anders gaat X terug en moet de bezwaarhebbende een percentage van X bij betalen (anders gaat iedereen continue bezwaren indienen). Blijkbaar is dat nodig om de grondwet te beschermen.

    @4. hAl Maar wat nu als het een ‘backupdienst’ is? Ik mag toch van iets wat ik netjes gekocht heb toch wel een backup maken? Ondertussen wordt die dienst ook gebruikt om af en toe wat normale content te delen. Dus alle bestanden hebben een geheime publieke link. Het delen van een link naar content wat je niet mag verspreiden is illegaal. Maar zo’n dienst kan niet gaan filteren omdat ze simpelweg niet kunnen weten of de gebruiker illegaal bezig is of niet. Pas als zo’n link rond waait en publiek wordt, kan er actie ondernomen worden. En dan komen de DMCA-verzoeken dus langs.

  8. Ik denk na over waar ik mijn avatar of een enkele illustratie vandaan haal. (1) Mijn huidige avatar is een scan uit een stripboek, laten we zeggen 5% van de bladzijde en .1 % van het hele werk. Ik streef er geen commercieel doel mee na, het is eerder een soort reclame voor die auteur en je zou kunnen zeggen dat het een citaat is. Zit ik fout? (2)Ik heb bij een blog een uitsnede van een still van een film gebruikt, laten we zeggen 0.001 % van het werk. Het is wel op de site van een derde en er wordt enige reclame getoond. De bron staat vermeldt en verder gelden de zelfde overwegingen als bij (1). Zit ik fout?. Ik waak er overigens wel voor geen stockfoto’s of dergelijke te gebruiken.

  9. @12: met 1 zit je fout, want het gebruik van een citaat mag alleen in context over het originele werk gebruikt worden. Jouw avatar is niet on-topic bij iedere forumpost, dus mag je geen gebruik maken de uitzondering voor citaten. Bij 2 kan het wel onder citaat vallen, als je over die film/die afbeelding praat.

  10. @hAl, “Een backupdienst die werkt met publiek bereikbare links is geen backupdienst.”

    Mag ik een tegenvoorbeeld geven: Ik heb een verzameling pdf bestanden (gekochte eBooks) en (legale) mp3’s die ik ook op een laptop, smartphone of op de PC op mijn werk wil raadplegen. Ik zet de bestanden op een webserver, beschermd door een wachtwoord en kan ze overal ter wereld opvragen via de URI https://server.mathfox.net/privefiles/ Ben ik nu strafbaar (of pleeg ik een onrechtmatige daad) als ik deze URI post, zonder gebruikersnaam of wachtwoord is de link niets waard. Nu kan ik het inloggen automatiseren door gebruikersnaam en wachtwoord in de URI op te nemen: https://mathfox:g3h31m@server.mathfox.net/privefiles/ en het publiceren van deze URI vind ik een onrechtmatige daad (naar mij toe!)

    Ik kan me goed vinden in uitspraken van rechters die zeggen dat het plaatsen van een bestand op een website, onder een lastig te raden naam, die ook niet met een zoekmachine/zoekmethode te vinden is, geen publicatie inhoudt. Daaruit volgt dan dat het publiceren van een link naar een dergelijk verborgen bestand een onrechtmatige of inbreukmakende daad kan zijn.

    En dat roept dan de vraag op: Moet het DCMA(-achtige) verwijderverzoek naar de website die de link publiceert, of de website die het materiaal host?

  11. @2 hAL:

    Het probleem van de DCMA is dat het te veel bescherming biedt aan partijen die hun business model hebben gebaseerd op voornamelijk gestolen content.

    In principe biedt de DMCA daar wel bescherming tegen, want om aan de safe harbor-voorwaarden zijn als volgt:

    In order to qualify for safe harbor protection, a service provider who hosts content must:

    - <b>have no knowledge of, or financial benefit from, infringing activity on its network</b>
    - have a copyright policy and provide proper notification of that policy to its subscribers
    

    – list an agent to deal with copyright complaints

    Het lijkt me vrij eenvoudig te bewijzen dat de MegaUploads van deze wereld winst maken door auteursrechtinbreuk. Dat zou dus wat strenger nageleefd kunnen worden.

    @3: Het is duidelijk hoog tijd voor een BUMA-achtige collectieve licentie voor foto’s en illustraties. Zeker grote sites als Pinterest, Facebook en Tumblr zouden best wat terug mogen geven aan de fotografen en tekenaars aan wie ze toch een behoorlijk percentage van hun bestaansrecht te danken hebben.

    …Even googlen leert dat die al bestaat: Pictoright. Lijkt me dat die gewoon een licentie kunnen invoeren voor forums met plaatjes en avatars.

  12. @2: Ik heb een stukje grond, daar gaan mensen ook niet massaal van uitzoeken of ze er wel op mogen komen. Het zou toch simpel moeten zijn om even op het kadaster te kijken voor je een wei in loopt, en dan de eigenaar even te bellen? Toch gebeurt het niet.

    Waarom moeten dat soort maatregelen wel genomen worden als het om muziek, film of plaatjes gaat?

  13. @Frank: het uitgangspunt is dat alles vrij is. Het oorspronkelijke “Publiek Domein” (landen die van iedereen zijn) is al sinds de late middeleeuwen behoorlijk verdwenen (alleen in Scandinavië kennen ze nog zoiets als het allemansrecht (allemansrätten) dat je gewoon op alle (niet evident privé terrein, zoals een tuin) grond mag komen; iets waar ik heel erg voor ben.

    Bij het auteursrecht is de teloorgang van het publieke domein van wat recenter datum, maar ook hier geldt het uitgangspunt dat alles vrij is behalve wat expliciet is uitgezonderd is. Helaas is het auteursrecht de laatste tijd zo idioot ver opgerekt dat dit uitgangspunt zolangzamerhand theoretisch is geworden…

    Bovendien, voor grond kun je nog naar het Kadaster, voor auteursrechten verbiedt de conventie van Bern auteursrechthebbenden te verplichten hun werken te registreren. Te gek voor woorden, maar waar. Laat iedereen die niet wil dat zijn werk opgaat in het publiek domein het maar voor zich houden, of duidelijk aangeven en registreren tot hoever zijn claims gaan.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.