Van wie is onze handleiding?

missing-manualEen lezer vroeg me:

Voor een opensourcepakket dat wij op het werk gebruiken, heb ik met een aantal collega’s een handleiding geschreven. Die ontbrak namelijk, zeker waar het gaat om gebruik in onze branche. Het schrijfwerk was geheel in eigen tijd, overigens. Nu is een van mijn collega’s voor zichzelf begonnen en hij heeft gemeld dat hij die handleiding gaat verkopen als deel van zijn dienstverlening. Maar hebben wij daar niets over te zeggen dan als mede-auteurs?

Wanneer mensen samen één werk maken, zegt de auteurswet dat daarop een gezamenlijk auteursrecht ontstaat. De auteurs zijn dus allen mede-eigenaar, en volgens de wet mag geen van hen dan iets doen met het werk zonder toestemming van de anderen. Wil eentje het gaan uitgeven in boekvorm, dan moeten alle andere auteurs daarmee instemmen. Het is dan ook erg handig om afspraken over zulke dingen (liefst vooraf) even vast te leggen.

Hier speelt echter nog een complicatie: het gaat over software die men op het werk gebruikt en waar de auteurs – mag je zo aannemen – dankzij het werk kennis over opgedaan hebben. Dat iljkt me dan toch echt wel degelijk een product van het werk, oftewel de werkgever heeft het auteursrecht op die handleiding. Zeker als deel van hun functie was het onderhouden van die software. Want het is een misverstand dat dat alleen geldt onder werktijd.

Die ene collega mag dus ook in die situatie niets met het werk, want het is niet zijn handleiding hoewel hij er aan meegeschreven heeft. Natuurlijk, kennis opgedaan tijdens het werk mag elders worden gebruikt, tenzij dat een geheimhoudingsbeding met de werkgever schendt. Maar de exwerknemer mag geen auteursrechten van de ex-werkgever of van collega’s schenden.

Wil je in je eigen tijd werken aan dingen die gerelateerd zijn aan je werk, maak daar dan afspraken over. Met je werkgever en met de collega’s die meedoen.

Arnoud

42 reacties

  1. Voor een opensourcepakket dat wij op het werk gebruiken, heb ik met een aantal collega’s een handleiding geschreven.
    Toen ik dat al last wist ik het meteen: die is van de werkgever, omdat het duidelijk aan het werk is gerelateerd. 🙂 Hoezo, buiten werktijd?

    Het is voor mij dan ook een reden dat ik als software developer nooit of te nimmer software maak in mijn vrije tijd die ik op mijn werk kan gebruiken. Of wat ook maar enigszins lijkt op wat ik op mijn werk doe.

    Maar goed, laat ik het toch maar vragen: is die handleiding niet een afgeleid werk van een open-source product en daardoor mogelijk “besmet” met de GPL licentie en dus vrijelijk beschikbaar? 🙂

    1. Een handleiding over een stuk software lijkt me niet echt een gewijzigde publicatie van het stuk software zelf. Dan zou je ook geen handleidingen over Microsoft Office mogen schrijven omdat dat het auteursrecht van Microsoft schendt.

      Bij screenshots speelt dat heel misschien, maar daar heb je het citaatrecht voor. Ik mag ook citeren uit software.

      1. Ah, maar dan weet ik nog een interessante variant. Ik heb namelijk software om CGI plaatjes mee te maken. En nee, ik zou niet weten hoe dergelijke software in mijn beroep als software engineer ook maar enigszins aan mijn werk gerelateerd kan worden. Dus stel dat ik mee had gewerkt aan het schrijven van deze handleiding en daarbij in mijn eigen tijd plaatjes via mijn CGI software had gemaakt ter verduidelijking van bepaalde handelingen en ter illustratie. Het maken van die afbeeldingen is niet aan mijn werk te relateren en dus ben ik de auteur hiervan. Welke invloed heeft het dan indien ik die afbeeldingen in de handleiding toevoeg, als onderdeel ervan? Dan ben ik toch naast mijn werkgever een gedeelde auteur? Dan hebben wij beiden gedeelde auteursrechten, toch? Of zie ik dat verkeerd?

        1. Als je die plaatjes specifiek maakt voor die handleiding, dan vind ik goed verdedigbaar dat ze daarmee toch auteursrechtelijk van de werkgever zijn. Jij vond het deel van je werk om dat te doen.

          Je kunt ook zeggen dat je de werkgever een licentie hebt gegeven. Dat kan. Alleen liggen dan de voorwaarden daarvan niet echt vast, en dan moet je vanuit redelijkheid (en goed werknemerschap) gaan redeneren wat voor licentie het is en hoe lang deze duurt. Ik denk dat je dan al snel uitkomt bij “onbeperkt en eeuwig”, zeker als jij bij het invoegen van de plaatjes niets had gemeld over je auteursrechten.

          1. Okay, dan zou ik dus geen nieuwe plaatjes kunnen maken voor die handleiding, maar bestaande plaatjes die ik al heb gemaakt voordat ik aan de handleiding ging meewerken. Betreffende de licentie… Tja, aan een handleiding kun je een disclaimer toevoegen die de voorwaarden noemt die aangeeft hoe het zit met het gelicenseerde materiaal binnen de handleiding. Door de afbeelding een CC-BY-SA licentie te geven zou de handleiding onder diezelfde licentie komen te vallen, volgens mij. Dan kan de werkgever alsnog de auteursrechten claimen maar kan hij niet voorkomen dat anderen het werk verder publiceren. Ja, hij kan wel het plaatje er weer uit halen om zo alleen zijn “eigen” werk over te houden. Dan kun je nog discussieren of dat wel of geen afgeleid werk is, maar is verder ook niet boeiend. Tegen het werk met afbeelding kan hij weinig doen. Toch?

            Okay, ik heb een mooie foto van een stel wolken, genomen rond 2001. Dat zou een mooie omslagfoto zijn voor de kaft. Vrijgeven als CC-BY-SA en klaar, lijkt mij. (Want die foto is genomen voordat ik bij mijn werkgever werkte!)

            Brengt mij bij een ander punt. Stel dat ik niet mijn eigen afbeeldingen in de handleiding gebruik, maar afbeeldingen van het Internet die onder de CC-BY-SA licentie vallen. Is de handleiding dan ook CC?

            Ga ik het nog interessanter maken. Ik voeg een afbeelding van Getty toe zonder voor de licentie te betalen. Mijn werkgever claimt de auteursrechten, en ongeacht hoeveel ik protesteer, hij krijgt gelijk. Hij publiceert 10.000 hardcover versies en krijgt vervolgens een gepeperde rekening van Getty voor het misbruik van 10.000 keer 1 foto. Kosten: de halve omzet van het bedrijf… Kan de werkgever deze dan weer op mij verhalen? 🙂

            1. Waarschijnlijk alleen als je de licentie met opzet niet betaald hebt, terwijl je wist dat de eigenaar hiervoor zou opdraaien. Voor stommiteiten op het werk kun je niet aansprakelijk gesteld worden, maar voor roekeloosheid wel (dat heeft een officiëlere term).

            2. Dat is een goeie. Jij bent op zich niet gemachtigd om namens je werkgever de CC-BY-SA licentie af te sluiten met jezelf (of met anderen). Hooguit kan er dan toch sprake zijn van gebondenheid als de werkgever naar buiten toe de indruk wekte van wel. Maar bij jouzelf is dat niet aan de orde, dus zelf BY-SA content invoegen gaat geen effect hebben.

              In de Gettysituatie is de werkgever aansprakelijk. Jij maakt als werknemer een fout, en voor zulke fouten is áltijd de werkgever aansprakelijk naar de derde toe. De uitzondering van “opzet of grove nalatigheid” uit de wet (die jou persoonlijk aansprakelijk maakt voor werkgerelaeerde zaken) gaat vrijwel nooit op.

              1. Lastig. Aangezien de werkgever geen opdracht heeft gegeven voor het maken van die handleiding kan ik toch wel er van uit gaan dat ik compleet de vrije hand heb in het schrijven ervan? En dus ook de vrije hand heb om BY-SA materiaal toe te voegen? De werkgever heeft er immers geen restricties op gelegd. Ja, indien gemaakt in opdracht dan zal ik op licenties moeten opletten maar voor hobbywerk thuis dat toevallig werk-gerelateerd is heb ik volgens mij toch meer vrijheid. Als de werkgever vervolgens de auteursrechten opeist, dan krijgt hij daarbij ook de BY-SA in zijn schoot… Kennelijk wil hij dan wel die gebondenheid of anders moet hij opdracht geven om het BY-SA werk er weer uit te halen. (Maar dat zal dan onder werktijd moeten gebeuren en ik denk niet dat werkgevers daar de tijd voor willen vrijmaken…)

                      1. Een foutje dus waar de werkgever voor verantwoordelijk is. En nu is er dus een werk gemaakt die dus BY-SA is, waar de werkgever niet blij mee zal zijn. Door de auteursrechten op te eisen wordt het de verantwoording van de werkgever om de licenties op orde te krijgen. En indien de handleiding is gepubliceerd dan wordt het best lastig om het BY-SA werk weer ongedaan te maken.

                        De handleiding mag nu eenmaal niet gepubliceerd worden zolang het BY-SA materiaal er onderdeel van is. Net als in het geval van misbruik van Getty plaatjes is de werkgever ook hier verantwoordelijk. Of het BY-SA materiaal moet eruit gehaald worden, wat betekent dat iemand een aantal werkuren bezig is. Of hij accepteert de BY-SA licentie en dan is het materiaal vrij beschikbaar…

                        Vraag is ook niet of het kan en mag, maar hoe de werkgever dit achteraf denkt te corrigeren nadat hij de auteursrechten claimt.

  2. Overleg met je werkgever om de handleiding gratis publiekelijk ter download aan te bieden, met heel groot de naam van je bedrijf erop. Dat is goede PR in je branche en je maait het gras voor de voeten van je ex-collega weg.

    Wel lef trouwens, om het ook nog aan te kondigen.

  3. Nog een variant: de werknemers die aan de handleiding werkten maken ook een groepsfoto van zichzelf en nemen deze op in de handleiding. Hebben ze dus opeens portretrechten. De werkgever heeft dan wel de auteursrechten maar kan hij de handleiding zelf verder publiceren met de foto van deze werknemers erin of kan iedere medewerker publicatie ervan tegenhouden op basis van het portretrecht? (Okay, foto verwijderen en probleem opgelost. Maar daar gaat het even niet om, omdat dan de werkgever iemand de tijd moet geven om het document aan te passen.)

  4. Hier speelt echter nog een complicatie: het gaat over software die men op het werk gebruikt en waar de auteurs – mag je zo aannemen – dankzij het werk kennis over opgedaan hebben. Dat iljkt me dan toch echt wel degelijk een product van het werk, oftewel de werkgever heeft het auteursrecht op die handleiding.
    Als de handleiding in dienst is gemaakt van de werkgever, dan heeft de werkgever het auteursrecht. Echter, uit het argument dat de werkgever de kennis tijdens het werk heeft opgedaan volgt nog niet de conclusie dat de handleiding is gemaakt in dienst van de werkgever.

    Zeker als deel van hun functie was het onderhouden van die software.
    Voor welke doelgroep is de handleiding geschreven en is dat de te koppelen aan de arbeid op het werk?

  5. De relatie met mijn werkgever is, laten we zeggen, bekoeld.

    In het kader van mijn CV ben ik mijn programmeervaardigheden aan het opfrissen, aangezien ik die bij mijn huidige werkgever niet heb gebruikt. Ik doe dit door in de weekeinden wat programmatjes te schrijven, automatisch eigenlijk binnen mijn vakgebied, aangezien daar ook mijn opleiding in is. Gezien de openingszin zal je begrijpen dat ik geen zin heb dat mijn werkgever als hij er achter komt dank je wel zegt voor het werk en de heleboel zich toeeigend.

    Heb ik dan juist dat mijn enige optie dan is om alles te wissen als ik er klaar mee ben? Of kan ik toch nog ergens komen met het feit dat het geen opdracht is en ook niet in het verlengde van een opdracht is gemaakt?

    1. Is het schrijven van programma’s onderdeel van jouw taakomschrijving? Iets dat in het kader van een project naar jouw toegeschoven kan worden? Wat staat er in jouw arbeidsovereenkomst? Hier is artikel 7 van de auteurswet van belang:

      Indien de arbeid, in dienst van een ander verricht, bestaat in het vervaardigen van bepaalde werken van letterkunde, wetenschap of kunst, dan wordt, tenzij tusschen partijen anders is overeengekomen, als de maker van die werken aangemerkt degene, in wiens dienst de werken zijn vervaardigd.
      De jurisprudentie zegt dat ook de auteursrechten van iets waar geen expliciete opdracht voor gegeven is dat toch in de lijn ligt van het werk (takenpakket) van de medewerker aan de werkgever toekomen. Hoe zo iets in jouw concrete geval uitpakt, hangt van de details af. Ik weet dat mijn werkgever auteursrecht kan claimen op al mijn programmeerwerk, ontwerpen en documentatie. Van de muziek die ik componeer of arrangeer moet hij afblijven.

      1. Is het schrijven van programma’s onderdeel van jouw taakomschrijving? Iets dat in het kader van een project naar jouw toegeschoven kan worden? Wat staat er in jouw arbeidsovereenkomst?
        Ik denk dat er nog wel meer bij komt kijken, namelijk de vraag of de werkgever sowieso deze software zou willen toe-eigenen. Als de werkgever dit niet wil, is er sowieso geen probleem. Vervelender wordt het indien de werkgever de boel wel wil toe-eigenen en daarbij een conflict niet uit de weg gaat. Je loopt dan het risico op slechte beoordelingen, mogelijk ontslag en andere vormen van intimidatie indien je het werk niet aan de werkgever afstaat, ook al sta je achteraf gezien in je recht. Beter is het dan om dingen te programmeren waar je werkgever niets aan heeft. Zeker indien je alleen je programmeer-vaardigheden wilt verbeteren. Zo heb ik ooit voor het online spel Grepolis een stukje code geschreven om gegevens uit het spel te kunnen uitlezen en te verzamelen als strategische informatie. (Geen nood: de spelmakers hadden daar zelfs een API voor ontwikkeld, dus dat was toegestaan.) Dit staat zo ver weg van mijn normale werk dat mijn werkgever daar niet eens interesse voor zal hebben. Mijn CGI hobby heb ik ook om vergelijkbare redenen opgepikt, want als je CGI plaatjes wilt maken dan moet je beginnen met nadenken over een ontwerp. Een stappenplan opzetten, prioriteiten stellen en nog veel meer. Mijn CGI hobby vraagt daarnaast om enkele beheer-tools die ik weer kon schrijven. En daarnaast heb ik een eigen blog waar ik artikelen voor schrijf. En ja, soms zijn die gerelateerd aan mijn vakgebied maar desondanks altijd op mijn eigen blog. En nee, blogposts schrijven is geen onderdeel van mijn werkzaamheden en mijn blog is niet zomaar op te eisen. En de laatste tijd begin ik mij te interesseren in electronica, waarbij ik een Raspberry Pi en Arduino boards met elkaar wil combineren met de nodige lampjes, knopjes en andere zaken. Levert ook interessante programmeer-taken op die ver weg staan van mijn normale werkzaamheden. Dat houdt mij scherp en veelzijdig maar zorgt er ook voor dat mijn werkgever er eigenlijk geen interesse voor heeft. Ofwel, als wat je thuis maakt je werkgever niet kan boeien heb je meestal geen probleem. Heeft je werkgever wel interesse dan is het de vraag in hoeverre hij jou gaat intimideren om je werk op te eisen. Dat is alleen niet altijd zonder risico voor de werkgever, omdat het onvrede onder zijn personeel kan uitlokken en ook de nodige reputatieschade kan opleveren. Ook een werkgever zal dus moeten overwegen of het de moeite waard is.

      2. Zou je de programma’s mogen open sourcen, of heb je daar dan de toestemming van de werkgever voor nodig? Bijdragen aan bestaande open source projecten?

        Ook:

        Indien de arbeid, in dienst van een ander verricht

        Welke context is “in dienst” in deze? “In dienst zijn van” of “tijdens je dienst”? Ook in beide gevallen, als je dat in het weekend doet, en de werkgever eist auteursrecht, doe je dan onbetaald werk, of bepaal jij of schappelijkheid het tarief? En als je na je 9-tot-5 dienst nog 10 uur programmeerd, en de werkgever eist auteursrecht, zijn er dan geen problemen met arbeidsrecht, dat een werkgever verbied om zoveel uren te laten draaien? Of mag een werknemer die rechten vrijwillig opzeggen?

        Als een tuinman in dienst van een bedrijf, in eigen tijd, zijn eigen tuin ontwerpt en neerlegt, mag de dienstgever dan deze tuin opnemen in haar portfolio? Een rekening sturen naar de vriend van een loodgieter, waar de loodgieter, met gereedschap van de zaak een vriendendienst heeft verricht? Brrrr. Ik wordt een beetje eng van dit soort contracten. Ik snap het wel vanuit een werkgever gedacht (Iemand kan toch niet zomaar een programma herschrijven in eigen tijd en deze doorverkopen?), maar in het extreme geval erg eng. Wat je doet in het weekend als wergnemer gaat een baas niets aan. Anti-concurrentie beding is ook zo iets. Ik had daarbij last met een baas die dacht dat dit het volgende betekende: Een jaar lang geen soortgelijke activiteiten uitvoeren voor de concurrentie (soortgelijk = alles wat met computers heeft te maken) en niet werken bij de klanten van klanten (een bepaalde klant had zo’n beetje de top 100 van bedrijven als klant).

        1. De term “in dienst” gaat over dat je een arbeidsovereenkomst hebt, en dus niet als freelancer de arbeid verrichte. Kort gezegd is het verschil dat een werkgever je mag commanderen hóe je het werk moet doen: maandag, 9 uur, aan dit bureau.

          Het gaat nadrukkelijk niet om werktijd. Het idee is te voorkomen dat jij om half zes thuiskomt, je probleem van het werk uitwerkt en dan zelf rechten claimt. Vandaar dat het criterium is of dit in het kader van het dienstverband past, wat ik maar samenvat als “had je werkgever dit als dienstopdracht kunnen geven”. Jij bent programmeur, je werkt op zaterdag aan het soort software dat je door de week ook doet -> ja dus. Je bent programmeur, je ontwerpt op zaterdag een tuin -> eh, nee.

          Neem de case van een sportfotograaf die op een vrije zaterdag naar de voetbalwedstrijd van z’n zoon gaat. Die zit in de A1, kampioenswedstrijd, dus vader flink fotograferen. Waarop zijn werkgever op maandag zegt, leuk, dank je voor het overwerk, we gaan in de lokale krant publiceren over die wedstrijd dus kom maar op met de foto’s. En dat is exact het dilemma: dat wás zijn werk, hij hád daar kunnen staan bij wijze van overwerk op zaterdag maar hij stónd er privé. Dus van wie zijn die foto’s?

          Beide uitkomsten voelen voor mij unfair. Het hád werk kunnen zijn, zo’n wedstrijd fotograferen. Maar hij hád geen opdracht, sterker nog hij had vrij.

          IT-variant: je werkt bij een webdevelopmentbedrijf, je ontwikkelt WordPress-plugins voor je werk, en in je vrije tijd ontwikkel je een WordPress-plugin die iets waardevols kan betekenen voor je klanten. Dan moet je toch op zijn minst weten dat je baas daar gek van gaat opkijken?

          1. Even een lastigere IT variant: Mijn werkgever ontwikkelt een CRM pakket alleen voor Windows met Microsoft applicaties, SQL Server, IIS en C#. Thuis ga ik programmeren onder Linux/Android met open-source applicaties, Apache, MySQL, PHP en Java. En ook thuis werk ik aan een CRM pakket dat ik als open-source vrijgeef. Kan de werkgever de rechten van mijn project opeisen, ondanks het feit dat mijn werkgever geen van de middelen gebruikt die ik thuis heb gebruikt?

              1. Vragen kan altijd, maar als je als werkgever een Microsoft-partner bent en alleen maar Windows-servers en systemen ondersteunt dan is dat redelijk onwaarschijnlijk. De titel “Senior Software Developer” is dan wel vrij generiek maar als een bedrijf 100% focus legt op Windows dan is het onwaarschijnlijk dat ze interesse gaan tonen voor andere besturings-systemen. Om maar een extreme vergelijking te maken, het is alsof een juristenbureau een medewerker heeft die lekkere koekjes kan bakken en dus besluit om tevens een banketbakkerij te worden. 🙂

                Maar goed, het verschil tussen koekjes en juridisch advies is wel groter dan dat tussen twee besturings-systemen.

                Maar de groei van de android weer interessant voor client-applicaties. Maar ja, hoewel ik een Android-client heb gemaakt is deze wel weer gekoppeld aan een Linux server, geen Microsoft server. Die client is in principe nutteloos zonder server, hoewel de server software mogelijk aangepast kan worden om op Windows te draaien…

                Het is natuurlijk mogelijk om de site onder Windows te draaien door een server in te richten met Apache, MySQL en PHP (WAMP i.p.v. LAMP) maar voor een Microsoft partner is dat een vreemde stap, mede ook omdat partners juist veel middelen krijgen om de focus op Microsoft producten te houden.

                Maar om je vraag te beantwoorden: ja, het kan gevraagd worden maar zou vrij kostbaar zijn voor het bedrijf wegens de extra kosten die het met zich meebrengt om servers aan te passen en personeel om te scholen. Mogelijk zou er zelfs extra personeel aangenomen moeten worden om de boel te kunnen blijven ondersteunen.

                1. Dat zou het onwaarschijnlijk maken dat zoiets tot je werk gerekend wordt.

                  Het blijft een lastige. Ik heb nog eens zitten bladeren in wat handboeken over arbeidsrecht, maar er is gewoon heel weinig. Buiten de ICT is het ook moeilijk voorstelbaar dat mensen in eigen tijd hetzelfde gaan doen als op het werk. Ja, een enkele fotograaf dus.

                  De meeste discussie zie je bij hoogleraren en universitair onderzoekers: zijn die eigenaren van hun artikelen, proefschriften en dergelijke? De rechtspraak lijkt te neigen naar ‘nee’, vanuit de gedachte dat de opdracht “doe wetenschappelijk onderzoek” te onbepaald is om te kunnen spreken van “vervaardigen van bepaalde werken”. Je zou die lijn kunnen doortrekken naar programmeurs: een aanstelling met als doel “ontwikkel software” zou dan te vaag zijn om zomaar alle software op te kunnen eisen. Je hebt dan een nadere invulling nodig, zoals een opdracht om in een specifiek project te werken aan module X, om tot een werkgeversauteursrecht te komen.

                  Dit leidt er wel toe dat een ICT-werknemer die op eigen initiatief werkgerelateerde software maakt, daar zelf de rechten over kan claimen. Dat vind ik dan ook weer een beetje gek. Je ziet een tekortkoming in de bedrijfsblogsoftware, of je vindt de urenstaatspreadsheet te onhandig werken, dus je bouwt een scriptje om het leven makkelijker te maken en dat zou van jou zijn? Dat gaat me dan ook weer te ver.

                  1. Maar ja, het lastige is dat ik thuis wel hetzelfde werk heb gedaan als bij de werkgever, alleen met een andere fundering. Alsof ik als timmerman in vaste dienst ben en thuis als steenhouwer ook meubelen ga maken, maar dan van steen in plaats van hout. Het werk is hetzelfde, maar het materiaal is anders. En ja, ik zie hoe dit tot een conflict kan leiden tussen werkgever en werknemer. Je concurreert immers met je eigen werkgever en in geval van een concurrentiebeding ben je dan geen goede werknemer, lijkt mij. De werkgever zou je dan mogelijk kunnen dwingen om er mee te stoppen, maar kan de rechten niet opeisen. Klopt dat?

                    1. Dat zou inderdaad ook nog een uitkomst kunnen zijn. Dat zie je in de wat extremere gevallen, zoals de nachtportier die onder werktijd een roman schrijft. Dat leidt dan tot plichtsverzuim, maar de werkgever kan de roman niet opeisen. Ook niet als het gaat over een nachtportier die spannende dingen meemaakt, en ook niet als hij anekdotes van het werk daarin verwerkt.

                  2. Dit leidt er wel toe dat een ICT-werknemer die op eigen initiatief werkgerelateerde software maakt, daar zelf de rechten over kan claimen. Dat vind ik dan ook weer een beetje gek. Je ziet een tekortkoming in de bedrijfsblogsoftware, of je vindt de urenstaatspreadsheet te onhandig werken, dus je bouwt een scriptje om het leven makkelijker te maken en dat zou van jou zijn? Dat gaat me dan ook weer te ver.

                    In de universele wereld is het tamelijk gewoon dat medewerkers voor hun werk gemaakte software publiceren, vaak onder een open-source-licentie. Het kan scriptjes betreffen, patches op bestaande software, hele applicaties, of nog grotere systemen. Als zulke software van de werkgever is, is het juridisch gezien de werkgever die de publicatie pleegt. Als de werknemer en -gever het daar expliciet over eens zijn is er geen probleem. Maar vaak is dat niet zo, is er niets expliciet over afgesproken, en laat de werkgever het gewoon gebeuren. Wat is dan de situatie?

                    Je kunt natuurlijk stellen dat de werknemer zich dan aan auteursrechtinbreuk, contractbreuk e.d. schuldig maakt.

                    Maar als een werkgever chronisch geen enkele interesse toont in wat er door de werknemers allemaal uit het bedrijfseigendom wordt gepubliceerd of te gelde wordt gemaakt, mogen de werknemers er dan niet van uitgaan dat de werkgever daar blijkbaar impliciet mee akkoord is? Of het misschien zelfs niet eens als zijn eigendom beschouwt?

                    1. Als de werknemer dat niet mag, dan pleegt hij wanprestatie in zijn arbeidscontract (“handelt niet zoals een goed werknemer betaamt”). Maar of dat betekent dat de licentie ongeldig is, is een tweede. Als de indruk werd gewekt dat hij dat mocht, dan zit het bedrijf vast aan die licentie.

                      Ik heb geen idee hoe je zo’n indruk wekt, maar ik kan me voorstellen dat daarvan sprake is als de werknemer regelmatig onder werktijd patches bijdraagt vanaf een bedrijfsmailadres met officiële copyrightnotices uit naam van het bedrijf erbij. Je mag toch verwachten dat een werkgever die zoiets niet wil, daar wel eens wat van zegt. Zeker als ze bedrijfsmatig met open source werken.

      1. Nee, het ligt echt aan Arnoud. 🙂 Ik ben net weer terug op de site en de instellingen zijn weer verdwenen. De cookie is “expired”. Maar het lijkt erop dat ik nu een cookie heb die bijna een jaar houdbaar is, namelijk tot Thursday, March 27, 2014 4:22:11 PM. 🙂

        Maar goed, moet wel weer alles opnieuw invullen…

        update En meteen drie extra cookie-velden erbij waarin naam/email/website worden opgeslagen. Deze zijn ten minste houdbaar tot Sunday, April 14, 2013 1:21:56 PM. Een half uur, dus…

            1. Richard lijkt er ook al last van te hebben. Kan het een probleem met Google Chrome zijn? In ieder geval, ik bezoek nu je blog en het cookie is wek, minus het veld voor de checkbox onderin. Die is bijna een jaar houdbaar. Zie plaatje 1. Daarna plaats ik een post, waarbij ik mijn gegevens opnieuw invul en dan krijg ik plaatje 2. (Okay, moet eerst posten, dan editen. Even geduld.) (Klaar) In het tweede plaatje zie je dat er extra properties bij het cookie zijn gekomen, namelijk hoe lang deze mijn naam, email en website mag onthouden. En dat is maar een half uurtje. Best wel kort…

    1. Even een koekjes-update… Gisteren eindelijk mijn Alienware laptop ontvangen en meteen bezig gegaan om van alles en nog wat erop te installeren. Net even een post geplaatst bij een andere topic waarbij ik mijn gegevens opnieuw heb ingevuld en meteen erna naar mijn cookies gekeken… Ten minste houdbaar tot dinsdag 16 april 2013 13:01:10… Okay, deze laptop komt net uit de fabriek, maar ik gebruik er wel Google Chrome op. Zou het aan Chrome kunnen liggen dat de cookies maar kort houdbaar zijn?

      Het abonneer-checkboxje heeft overigens als enige een cookie dat tot zaterdag 29 maart 2014 16:51:06 bewaard blijft. Erg vreemd dus…

      Arnoud, weet je zeker dat je de site niet per ongeluk kapot hebt gemaakt met de laatste aanpassingen? 😉

        1. Maar weer niet alle cookies. Het houdt prima bij dat ik een email wil bij nieuwe reacties, want dat cookie is bijna een jaar geldig. De rest een half uur… Sowieso onthoudt mijn browser de waardes die ik in het verleden heb ingevuld dus ik hoef weinig te typen. Even dubbelklikken op het lege veld en ik krijg een lijst van meest-gebruikte teksten. 🙂 Scheelt weer…

      1. Zou het aan Chrome kunnen liggen dat de cookies maar kort houdbaar zijn?
        Nee, ik gebruik Firefox.

        isreturning -maandag 27 maart 2017 0:00:00 subscribecheckbox3204980b18e2877e324478903d05a251 – zaterdag 29 maart 2014 23:42:12 commentauthor3204980b18e2877e324478903d05a251 – dinsdag 16 april 2013 19:52:16 commentauthoremail3204980b18e2877e324478903d05a251 – dinsdag 16 april 2013 19:52:16

  6. Laat ik overigens meteen een andere variant bedenken… Ik begin een eenmansbedrijf en ik maak allerlei software componenten die andere bedrijven kunnen gebruiken in hun websites. Denk hierbij aan diverse plug-ins voor WordPress, CRM pakketten en nog veel meer. Ik werk hier twee dagen per week aan, waarbij een deel als open-source wordt vrijgegeven en een ander deel commercieel bedoeld is. Omdat het weinig oplevert besluit ik vervolgens 4 dagen in de week te gaan werken bij een ICT bedrijf, waarbij ik van tevoren netjes aangeef dat ik mijn eigen eenmans-bedrijf heb en wat het bedrijf doet. De werkzaamheden zijn echter redelijk vergelijkbaar met wat ik in mijn eenmanszaakje doe, namelijk componenten maken. Alleen dan voor een in-house product van het bedrijf.

    Maar nadat ik een jaar in dienst ben schakelt het bedrijf over van het inhouse product naar een WordPress-gebaseerde website. mooi voor mij omdat ik zelf al lange tijd plug-ins schrijf. Het bedrijf heeft daarbij ook al een aantal van mijn open-source plug-ins in gebruik genomen en ik krijg vervolgens opdracht om deze plug-ins verder te verbeteren. Ofwel, nu is het een werk-opdracht.

    Kan mijn werkgever mij daarna dwingen om de open-source licentie op mijn werk ongedaan te maken, zeker als het om de extra aanpassingen gaat? Of kan ik mijn werkgever dwingen mijn aanpassingen onder werktijd ook als open-source te publiceren, omdat ik dat in de licentie jaren geleden zo heb bepaald? 🙂 Oh, de software-markt is zo complex… 🙂

    1. Als je werkgever vooraf wist van het vrijetijdswerk en zich daarbij heeft neergelegd, dan kan men niet achteraf werkgeversauteursrechten claimen. Het werk wás dan per definitie niet deel van de arbeid.

      Bij de opdracht tot verbetering ontstaat nu een probleem: gedeeltelijk is die code van jou en gedeeltelijk maak je die werk als dienstopdracht. In dat geval dienen een goed werkgever en een goed werknemer in overleg te treden om te zien hoe ze dat willen oplossen. Men zou bv. kunnen zeggen dat de werkgever zich voor die plugin committeert aan de OSS licentie in ruil voor een gedeeld copyright. Of dat een collega het werk moet doen zodat jij je handen vrij hebt, auteursrechtelijk.

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.