Stichting Brein heeft een schikking van 10.000 euro getroffen met een 26-jarige man uit Zwolle, die op zijn website logins verkocht voor verschillende streamingdiensten. Dat meldde Tweakers maandag. De man haalde de data uit uitgelekte databases en verkocht de logins voor een fractie van de prijs van een abonnement. Nu is het natuurlijk computervredebreuk om andermans account te gebruiken, maar daar gaat Brein niet over. Dus is dit nu auteursrechtinbreuk of wat gebeurt hier?
De truc van deze man is op zich vrij simpel. Met de regelmaat van de klok worden accounts of wachtwoorden gelekt, en die blijken dan ook te werken bij streamingdiensten zoals Netflix. Niet iedereen heeft dat door, onder meer omdat je bij dergelijke diensten vaak vanaf meerdere IP-adressen tegelijk ingelogd mag zijn. Een handige jongen kan dan dus op andermans account video’s streamen.
Uit het Tweakersartikel haal ik dat Brein deze aanpak ziet als inbreuk op auteursrecht. Ik dacht eerst het faciliteren of aanzetten van, omdat die mensen die de streams bekijken aan te merken zijn als illegale downloader (downloaden is hetzelfde als streamen, juridisch gezien). Maar dat lijkt het niet te zijn.
In 2014 bepaalde het Hof van Justitie in het Svensson-arrest dat hyperlinken legaal is. Maar ze maakten daarbij een voorbehoud:
Indien daarentegen een aanklikbare link de gebruikers van de website waarop deze link zich bevindt, in staat stelt om beperkingsmaatregelen te omzeilen die op de website waar het beschermde werk zich bevindt zijn getroffen teneinde de toegang van het publiek te beperken tot de abonnees ervan, en aldus een interventie vormt zonder welke die gebruikers niet zouden kunnen beschikken over de verspreide werken, dienen al deze gebruikers te worden beschouwd als een nieuw publiek dat door de houders van het auteursrecht niet in aanmerking werd genomen toen deze toestemming verleenden voor de oorspronkelijke mededeling, zodat de toestemming van de houders vereist is voor een dergelijke mededeling aan het publiek.
Bij het lezen van deze uitleg denk ik in eerste instantie aan het delen van sessie-URLs of iets dergelijks, zodat een ander direct in mijn account terecht komt. Of een deeplink die tevens authenticatie-elementen bevat zodat de aanklikker meteen ingelogd wordt en de beperkte toegang krijgt. Dat is ergens nog wel te begrijpen, als kleine nuance op de hoofdregel “het staat legaal online dus je mag er naar linken”.
Maar Brein gaat verder als ik het goed begrijp: “www.netflix.com” en mijn gebruikersnaam/wachtwoord zijn als combinatie hetzelfde als die “aanklikbare link” die je “in staat stelt om beperkingsmaatregelen te omzeilen”. Daar moet ik toch even mijn wenkbrauwen juridisch van fronsen.
Misschien dat men doelde op het Sanoma-arrest, dat bepaalt dat welbewust linken naar illegaal geplaatste content illegaal is?
Wanneer daarentegen vaststaat dat een dergelijke persoon wist, of moest weten, dat de door hem geplaatste hyperlink toegang geeft tot een illegaal op internet gepubliceerd werk, bijvoorbeeld doordat hij daarover gewaarschuwd is door de auteursrechthebbenden, moet ervan uitgegaan worden dat de verstrekking van die link een „mededeling aan het publiek” in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 2001/29 vormt.
Alleen heb je hier hetzelfde probleem: is een websitenaam met login wel hetzelfde als een hyperlink? Ik betwijfel het.
Uiteindelijk is het een schikking, en daar kun je geen juridische argumenten aan ontlenen. En de vraag is wie er zin heeft om hier wél een juridisch argument van te maken. Maar iets rammelt hier. Tim, kom er maar in.
Arnoud
Maart 2022:
Brein eist 5000 euro van een 30-jarige Groninger die bij een huishouden had ingebroken en daar onder andere 20 DVD’s heeft gestolen. De rechtszaak staat gepland op 21 April. De advocaat van de verdachte probeert de rechtbank duidelijk te maken dat er al voor de rechten is betaald.
(edit: +S in rechtzaak)
Goede vergelijking. Eigenlijk zou dit allemaal onder “uitputting van het auteursrecht” moeten vallen.
Een huishouden of een museum?
Ik koop nu Blurays en heb een hele verzameling DVDs omdat ik die films en series in 2022 ook nog wil kunnen kijken. En niet afhankelijk wil zijn van de goede wil van de entertainment industrie om de netflixen van deze wereld dan nog licenties te verkopen.
Huishouden dus …
Ik denk niet dat de illegale kijkers vallen binnen de licenties die de TV zenders verstrekken aan streamingdiensten. De licentiegelden dekken dus alleen legale gebruikers af. Bijvoorbeeld alle leden van een huishouden als de streamingdienst een overeenkomst biedt voor huishoudens. Als er dus mensen illegaal naar de streamingdienst kijken dan valt dat buiten de licentie en zonder licentie maken die kijkers dus inbreuk op de rechten van de TV zender en eventueel op rechten van andere tv producenten. De verkoper van de illegaal verkregen accountgegevens is dan iemand die die inbreuk heeft gefaciliteerd.
Kun je dat “Ik denk niet” aanvullen, bijvoorbeeld door naar wetsartikelen te verwijzen?
Volgens mij heeft Netflix distributieovereenkomsten waarmee ze films etc. over Internet naar consumenten mogen verspreiden, de distributie is daarmee juridisch afgedekt. Inloggen met een “gestolen” wachtwoord is een onrechtmatige daad, geen auteursrechtinbreuk.
Een licentieovereenkomst is geen wetsartikel. Als de zenders een beetje fatsoenlijke jurist gebruikt hebben voor de licentieovereenkomst dan zal die licentie alleen streamimg door klanten van de streamingdiemst afdekken en zal de licentie niet ook streaming door illegale gebruikers van de dienst afdekken.
Ik ken het contract niet, maar als het vergelijkbaar is met spotify, wordt betaald per afgespeelde stream en krijgt de auteursrechten houder betaald als er naar een gebruiker met een gestolen login wordt gestreamt.
Het is dan dus Netflix die moet klagen over computervredebreuk en als schade de betaling voor die stream heeft!
Hi Arnoud. Het lijkt mij klinkklare inbreuk, wel met ‘kraak’ maar zonder piep 😉 Leidend is de toestemming van de auteursrechthebbende en die betreft openbaarmaking beperkt tot de abonnees van de dienst. Openbaarmaking aan anderen dan die abonnees is niet door de rechthebbenden in aanmerking genomen. Het verstrekken van sleutels waarmee de werken beschikbaar worden gesteld aan anderen dan de abonnees is een interventie die een nieuw publiek bedient. Dat is inbreuk makende openbaarmaking. Overigens ging het om meerdere abonneediensten. Tim
Ik mis een stap in het argument: Welk werk is er door de verkoper van de gestolen wachtwoorden openbaar gemaakt? Ik begrijp dat een Netflix login toegang geeft tot de catalogus en niet direct tot een individueel werk.
Dat is ook mijn gedachte, het Svenson arrest heeft het over links die direct, de beveiliging omzeilend toegang geven tot het werk. Dat is dan een mededeling aan een nieuw publiek. Login en wachtwoord zijn geen link. Je moet zelf nog naar de Netflix site (of andere dienst) gaan en daar inloggen . Dan wordt je door die site een aanbod gepresenteerd en je kiest daaruit een stream om te starten. Het lijkt mij vrij evident dat de openbaarmaking door Netflix en co. wordt gedaan
Met andere woorden met de redenatie van Tim kom ik tot de conclusie dat de dienst de aanbieder is en de openbaarmaking doet. BREIN moet m.i. dan ook bij de dienst aankloppen voor schade en de dienst kan vervolgens aankloppen bij de gebruiker voor die schade omdat die het gevolg is van een onrechtmatige daad (computervredebreuk). Die gebruiker is echter de koper van van het wachtwoord, niet de verkoper. Die koper zal zich niet keren tot de verkoper voor zijn schade. Ik kan ook nig begrijpen dat BREIN de gebruiker direct benaderd ipv Netflix en het op downloaden uit illegale bron gooit. (Wordt een legale bron illegaal, als je deze eigenlijk niet mag gebruiken?)
De verkoper van de wachtwoorden kan je wellicht aanpakken wegens heling oid als de wachtwoorden wederrechtelijk verkregen zijn. Of ook voor computervredebreuk, omdat hij om te testen of ze werken er mee ingelogd moet hebben. Maar dan is er geen enkel bewijs dat verkoper iets gestreamt heeft. (en daarmee gedownload uit illegale bron? Wordt een legale bron illegaal als je deze eigenlijk niet mag gebruiken?)
Kortom, ik kan met de beste wil van de wereld het verschaffen van login en wachtwoord niet als directe of indirecte inbreuk zien er ligt geen auteursrecht op wachtwoorden en loginnamen vziw. Het geeft toegang tot een dienst en een dienst kan ik met de beste wil van de wereld niet als een auteursrechtelijk beschermd werk zien. Er mist nog steeds een belangrijke link.