Het koopverdrag ontstaat pas…

Een lezer bestelde een hondenbench bij een webwinkel, en kreeg keurig een mailtje met daarin een overzicht van de goederen. Toen hij het mailtje verder las, zag hij dit:

Let op: Deze e-mail bevestigt alleen uw bestelling bij zooplus. Het koopverdrag ontstaat pas als wij u met een verdere e-mail informeren over het verzenden van de producten.

waarop hij het meteen naar mij forwardde (mag u ook altijd doen met dit soort mails). Niet alleen vanwege het hilarische “koopverdrag” (koopovereenkomst zoals vertaald uit het Duits door Google Translate), maar vooral omdat dat “verdrag” pas tot stand zou komen op een veel later tijdstip: pas wanneer het bedrijf zin heeft om te leveren.

De mail legt verder uit hoe dit bedrijf de Nederlandse wet interpreteert.

De weergave van het assortiment in onze onlineshop is geen aanbieding volgens §§ 145ff BGB. Deze weergave is vrijblijvend en niet bindend. Via de onlineshop wordt de klant verzocht een offerte voor het sluiten van een koopovereenkomst te geven. … De koopovereenkomst met Zooplus komt tot stand, wanneer Zooplus de offerte van de klant accepteert en de bestelde goederen aan de klant verzendt.

Nu weet ik niet hoe dat in het Duitse recht geregeld is, maar in Nederland zitten ze er toch flink naast met deze tekst.

Een koopovereenkomst komt bij ons tot stand wanneer de ene partij een aanbod doet dat de ander aanvaardt. Een aanbod is een voldoende duidelijke omschrijving van wat je wilt (ver)kopen, waarop de andere partij gewoon “ja” of “nee” kan zeggen. Bij een webwinkel met producten, een winkelwagentje en een kassa zie ik echt niet hoe je het naar de kassa gaan met je winkelwagentje anders kunt opvatten als een aanvaarding van een aanbod. Je weet welke producten er zijn, je weet wat ze kosten en je gaat daarmee naar de kassa om te betalen.

In die mail zegt men dat de klant daarmee een offerte doet. Dat lijkt me volstrekte onzin. Bij een offerte doet de uitbrenger zelf een voorstel. Hier heeft de klant precies nul speelruimte: de producten en hun prijs liggen vast. Hij kan geen eigen aanbod doen, zoals bijvoorbeeld korting voor de hondenkoekjes omdat hij een bench, een voederbak en een riem koopt.

Snapt iemand hoe het bedrijf hierbij komt?

Arnoud

Wanneer heb ik het nu gekocht?

Een lezer zag een leuke aanbieding op een webwinkel, maar het bestelformulier deed moeilijk dus hij deed iets gewaagds: hij belde het bedrijf op en meldde dat hij graag de aanbieding wilde bestellen. Dat mocht niet, bestellingen werden alleen via de site geaccepteerd. Tegen de tijd dat het formulier het weer deed, was de aanbieding alweer weg. Maar, zo vroeg de lezer zich af, had hij eigenlijk niet stiekem toch een aanvaarding gedaan toen hij telefonisch meldde de aanbieding te willen hebben?

De overeenkomst komt tot stand wanneer de klant het aanbod van de winkelier aanvaardt. Maar de winkelier mag voorschrijven hoe dat aanbod aanvaard moet worden. Een mededeling langs andere weg is dan geen aanvaarding. Veel bedrijven hebben bijvoorbeeld in hun offertes staan dat je ze moet ondertekenen en terugsturen. Telefonisch of per mail zeggen “de offerte is OK” is dus niet genoeg.

Wel is het zo dat als de voorgeschreven manier niet werkt, je soms toch de overeenkomst gesloten hebt. De wet (art. 3:37 lid 3 BW) zegt namelijk dat als het de schuld is van de winkelier dat de aanvaarding niet aangekomen is, de winkelier toch aan de overeenkomst vastzit. Het is alleen wel aan de klant om te bewijzen dat hij een aanvaarding heeft geprobeerd op te sturen die helaas niet aangekomen is. En dat is natuurlijk erg lastig bij webwinkels.

Dit doet natuurlijk denken aan de Kruidvat-actie, waarbij bestellen onmogelijk was tot nadat de actie afgelopen was. Wandelende encyclopedie bona fides schreef toen in de comments dat deze constructie bij Kruidvat best haalbaar moest zijn – en dat je met een tijdig gestuurde e-mail zou kunnen aantonen te hebben aanvaard.

Arnoud