Sinds wanneer is een lootbox hetzelfde als een verrassings-ei?

Electronic Arts vindt in-gameaankopen met een willekeurige uitkomst ethisch en schaart deze niet onder de noemer lootboxes. Die uitspraak van Electronic Arts’ legal counsel Kerry Hopkins las ik bij Tweakers. Volgens haar lijken de aankopen op ‘veel andere producten waar veel mensen op een gezonde manier van genieten en het verrassingselement kunnen waarderen’. Ze vergelijkt deze praktijk met onder meer de chocoladeverrassingseieren van Kinder of Hatchimals. Ik heb vast iets gemist over gokverslaving bij Kinder-eitjes.

Een loot box is de vakterm voor een item in een game dat je kunt openen om dan een niet vooraf bekende inhoud te krijgen. Meestal moet je betalen om dat te mogen doen, waardoor er dus een verrassings- of gokelement in het spel komt. Dat kan leuk zijn (welk cadeautje zal er in mijn ei zitten) maar als je er geld voor moet betalen dan komt ook de kansspelwetgeving om de hoek kijken. Volgens de Wet op de kansspelen is namelijk sprake van een kansspel wanneer

de aanwijzing der winnaars geschiedt door enige kansbepaling waarop de deelnemers in het algemeen geen overwegende invloed kunnen uitoefenen

In theorie kun je natuurlijk zeggen, zo’n ei is hetzelfde want je ‘wint’ dan de inhoud die je niet vooraf kent. Maar zoals ik vorig jaar blogde, de Kansspelautoriteit legt dit zo uit dat de prijs van het kansspel iets van verhandelbare waarde moet hebben. Voor de Kinder-speeltjes is die er niet (de enkele liefhebber die ze compleet verzamelt – hoi Wim – daargelaten). Voor voetbalplaatjes ook niet. Maar in-game items die je met zo’n lootbox krijgt, die wel.

Sommige spelaanbieders verbieden de handel in in-game objecten. Dat is echter niet genoeg. Het gaat er onder de wet niet om of je van de spelaanbieder mág handelen in die objecten, maar of er daadwerkelijk en legitiem gehandeld wórdt in die objecten. (Anders zou je als gokaanbieder gewoon in je algemene voorwaarden zetten dat gewonnen prijzen niet tweedehands doorverkocht mogen worden, om zo de Wet op de kansspelen te omzeilen.) En het is legitiem omdat dergelijke objecten juridisch gezien in eigendom overgedragen zijn, analoog aan de digitale aanschaf die je bij een online koop van spellen en dergelijke goederen doet. Dan is het betekenisloos de handel daarin in je voorwaarden te verbieden.

De juriste van EA noemt dit soort dingen “zeer lokale wetgeving”, een transparante poging om je te verschuilen achter zogenaamd Europees recht of dat het zo moeilijk is al die wetjes te kennen. Maar als dit soort taal er komt, is het wel duidelijk dat men enigszins in angst zit over de toekomst van lootboxen. En terecht.

Arnoud

Ook Electronic Arts neemt “niet-aanklagen” clausule op

groep-claim-geld.jpgIn navolging van Sony heeft ook gamesuitgever Electronic Arts een ‘niet aanklagen’-clausule opgenomen in de algemene voorwaarden, meldde Nu.nl zaterdag. Beide bedrijven verplichten gamespelers via arbitrage hun geschillen op te lossen. Dit heeft met name tot gevolg dat deze bedrijven geen class action suits oftewel massaclaims meer hoeven te vrezen, want het Amerikaanse Hooggerechtshof bepaalde in april dat mensen die akkoord zijn met arbitrage, niet meer mogen procederen.

Dit arrest was voor Amerikaanse bedrijven een opsteker, omdat ze hiermee massaclaims kunnen voorkomen. Een massaclaim kan immers alleen worden gebracht als men massaal naar de rechter stapt, en wie niet naar de rechter mag, kan dat natuurlijk niet. Voor Sony is de angst voor massaclaims reëel, zie het debacle rond de PSN hack en eerder de Other OS-removal die beiden tot class actions leidden.

Met deze voorwaarden hoopt Sony toekomstige massaclaims te kunnen blokkeren. Naar Amerikaans recht zou dit goed mogelijk kunnen zijn, gezien de uitspraak van de Supreme Court.

Naar Nederlands recht ligt dat anders: een verplichte geschilbeslechting door een derdearbitrage staat op de zwarte lijst van algemene voorwaarden die altijd verboden zijn. Men moet een consument te allen tijde een maand of meer geven om te beslissen alsnog naar de rechter te willen. En die maand loopt vanaf het moment dat er een concreet geschil is en het bedrijf roept dat dit naar de arbitragegeschilbeslechter moet. Niet, zoals in de Sony- en EA-voorwaarden staat, een maand vanaf het accepteren van de voorwaarden. Specifiek voor arbitrage (waar extra wettelijke waarborgen voor zijn) ligt het iets genuanceerder.

Natuurlijk, Sony en EA zullen stellen dat hun voorwaarden Amerikaans (Californisch) recht van toepassing verklaren, maar dat zal ze in Nederland niet helpen. Onze wet bepaalt namelijk dat een Nederlandse consument zich altijd kan beroepen op de bescherming uit de wet (artikel 6:247 BW). Men kan dus bij de Nederlandse rechter de clausule vernietigen en dan schadevergoeding vorderen. Ik ben benieuwd of iemand dat nu ook eens een keer werkelijk gaat doen.

En ja, deze blog lijkt sterk op wat ik eerder schreef op onze bedrijfsblog maar kennelijk leest niemand die 😉

Arnoud