Het Spaanse telecombedrijf Telefonica heeft onder de naam BeWifi een technologie ontwikkeld die het mogelijk maakt om extra bandbreedte van naburige modems te ‘lenen’ via wifi, meldde Tweakers zondag. Modems met BeWifi aan boord werken met elkaar samen; als een modem capaciteit over heeft, deelt hij die met een ander modem dat net hevig staat te downloaden. Ars Technica gaat er dieper op in en lokt lezers met “lets you steal your neighbor’s wifi”. Eh, kan dat dan, bandbreedte van de buren stelen?
Diefstal van niet-tastbare dingen is juridisch een lastig ding. Hoewel in 1921 de Hoge Raad al bepaalde dat elektriciteit kon worden gestolen, werd in 1996 het dan weer onmogelijk geacht om software te stelen. Het kenmerkende verschil? Elektriciteit had waarde én uniciteit: als ik het gebruik, kun jij dat niet meer gebruiken. Software heeft die eigenschap niet. Je kunt software alleen kopiëren. Toegegeven, je kunt software ook vernielen (wissen) maar strafrechtelijk gezien zijn kopiëren en wissen twee handelingen en diefstal is er maar eentje.
In 2012 kregen we het Runescape-arrest: virtuele goederen zoals zwaarden in een online spel kunnen worden gestolen. En op diezelfde dag werd ook het Belminuten-arrest gewezen, waarin werd bepaald dat het verbruiken van iemands sms- belbundel óók diefstal was. Ook hier speelde die uniciteit een rol: stuur jij 300 smsjes met mijn telefoon, dan kan ik dat niet meer (binnen de bundel dan). En die virtuele goederen zijn weliswaar eigenlijk software, maar software binnen een omgeving die gemaakt was om dingen te verplaatsen. Dat zwaard wordt niet gekopieerd en gewist, maar in één atomaire operatie verplaatst.
Hoe zit dat dan met bandbreedte? Die kost geld (en heeft dus waarde), en als ik de bandbreedte vol opslurp dan kan mijn buurman die niet meer gebruiken. Alleen: die waarde is niet gekoppeld aan de mate van slurpen. En daarom is bandbreedte niet te stelen. Tenminste niet bij wifi-bandbreedte; bij een 3G netwerk voor mobiel internetten wordt er wel per megeabyte afgerekend, dus uit een internetbundel kan worden gestolen net zoals uit een sms-bundel.
In 2008 was er nog een zaak waarin “diefstal van bandbreedte” ten laste werd gelegd aan een verdachte die een computer had geinstalleerd in het vals plafond van een studentenflat om zo van de snelle internetverbinding daar te profiteren. Door ongeoorloofd gebruik te maken van bandbreedte verliest de rechthebbende immers hierover niet noodzakelijkerwijs de feitelijke macht, aldus de rechtbank toen. Hij heeft nog steeds controle over de netwerkverbinding en kan deze nog steeds gebruiken. De snelheid wordt minder, maar ‘snelheid’ is geen meetbare eigenschap met uniciteit.
Overigens krijg ik de indruk dat BeWifi alleen maar werkt als beide buren eraan meedoen. En het lijkt me dat als je een modem installeert waarvan je weet dat het bandbreedte deelt met de buren, je onmogelijk nog van diefstal kunt spreken als die buren zich bandbreedte laten toebedelen. Nog even afgezien van het punt dat BeWifi belooft dat je er zelf niets van merkt – de buren worden afgeknepen zodra je zelf weer gaat internetten.
Arnoud