Mag je als vader zonder ouderlijk gezag op een blog schrijven over je kind, inclusief foto? Met die lastige vraag zag eind januari de rechtbank Arnhem zich geconfronteerd. Ik krijg daar zelf ook veel mail over (zie bv. de blog Je ex zet foto’s van je kind online) en elke keer blijkt het weer zó lastig te liggen dat een algemeen antwoord nauwelijks te geven is.
Dat concludeert nu ook de rechtbank: het gaat hier om een botsing tussen de vrije meningsuiting van de vader en de privacy van het kind. Die twee grondrechten zijn in beginsel gelijkwaardig, dus je kunt niet op voorhand zeggen dat één van de twee altijd moet winnen. De enige manier om te bepalen wat de doorslag behoort te geven, is door te kijken naar de concrete omstandigheden van het geval. Daarbij speelt een belangrijke rol de vraag of de uitlatingen die worden gedaan op waarheid berusten en de manier waarop die uitlatingen worden gedaan.
In dit geval ging het om de volgende inhoud:
Op de weblog staat één sterk verouderde foto van [naam minderjarige], waarvan onweersproken is gesteld dat de huidige [naam minderjarige] daarin niet kan worden herkend. De spaarzame andere foto’s op de weblog zijn van familieleden van [gedaagde]. De weblog is voornamelijk een korte opsomming van gebeurtenissen in het leven van [gedaagde] zelf, zoals het overlijden van zijn moeder en de geboorte van een neefje. …Daarnaast vermeldt de weblog jaarlijks een felicitatie aan [naam minderjarige] op zijn verjaardag met de vermelding dat [naam minderjarige] nog altijd een rol speelt in het leven van [gedaagde]. [gedaagde] schrijft dus met name over zichzelf op de weblog en over zijn gevoelens voor [naam minderjarige]. Er staat feitelijk niets op de weblog over het leven van [naam minderjarige], behoudens dat hij een vader heeft die hem mist. …
Onbetwist is dat [gedaagde] vanaf 2003 geen enkel contact meer heeft met [naam minderjarige] en [eiseres] sindsdien ook geen enkele informatie over [naam minderjarige] aan [gedaagde] heeft gegeven, ondanks de aan [eiseres] opgelegde informatieplicht in de beschikking van 9 november 2005.
Een dergelijk verslag vindt de rechtbank niet onrechtmatig. Er wordt niets onbetamelijks of smadelijks gezegd, en onvoldoende onderbouwd is dat de privacy van het kind met deze publicatie geschonden zou worden. Het enkele noemen van de naam is kennelijk niet genoeg om een privacyschending te krijgen (vergelijk Persvrijheid versus Wet bescherming persoonsgegevens van 2 weken terug).
In 2009 echter vond de rechtbank Almelo nog dat het plaatsen van foto’s op een publieke (niet-afgeschermde) Hyvespagina inbreuk op de privacy opleverde. Heel veel verschil tussen namen en foto’s zie ik eigenlijk niet. Sterker nog ik zou zeggen dat een tekst met voor- en achternaam erger is dan een foto – namen zijn googelbaar, foto’s (nog) niet.
Arnoud
@Laura,je hoeft zeker geen uitleg te geven hoor.Maar het verduidelijkt wel iets natuurlijk.Je verteld gewoon wat je er zelf over kwijt wil,logisch.En wat jij doet is helemaal jouw zaak.
@Wim,je hebt een punt.Maar ik moet je eerlijk zeggen dat ik soms gewoon vind dat mensen er een potje van maken en om de domste redenen een advocaat inschakelen. Zie het zoveel om me heen,je leest het op internet. En tja,zolang het allemaal betaald wordt kan je procederen tot je er bij neervalt he.Ik weet gewoon zeker dat wanneer men het allemaal uit eigen zak moest betalen,er 10 x nagedacht wordt voor men naar een advocaat stapt.
En dat de vader het aanwakkert vind ik ook moeilijk te zeggen.Hij mag zijn kind niet zien,en we horen alleen een gedeelte van het verhaal van de moeder. Misschien dat het daar al wel begint,en dat zal dan ook zeker wel ter sprake komen als er een zitting komt.
@Kyra, inderdaad maken veel mensen er vaak gewoon een potje van. Maar ik geef gewoon een advies wat mij het beste lijkt gezien de zaken die mij verteld worden. Wat mensen achterhouden zal uiteindelijk toch weer meegenomen worden in de gerechtelijke procedure dus indien er inderdaad sprake is van wederzijds geplaag dan zal een rechter dat echt wel opmerken. Alle adviezen hier zijn vrijblijvend en het opvolgen van de adviezen hier is ook gewoon op eigen risico. Veel reacties zijn afkomstig van mensen die niet gequalificeerd zijn als advocaat of jurist en zijn in veel gevallen ook gebaseerd op de eigen ervaringen van personen. En ja, er zijn mensen die eindeloos procederen om hun gelijk te krijgen. Jammer genoeg kan het voorkomen dat die personen ook daadwerkelijk in hun recht staan maar steeds door omstandigheden in een lastige hoek worden gedrukt. Sommigen zoeken dit zelf op, anderen hebben gewoon geen keuze in een dergelijk conflict. Maar wie zijn wij om daarover te oordelen? Ik geef liever gewoon advies gebaseerd op de feiten die mij verteld worden, en dan ook alleen nog als erom gevraagd wordt. Als mensen niet eerlijk tegen mij zijn, zijn ze dat uiteindelijk ook tegen zichzelf en hebben ze alleen zichzelf ermee.