Een lezer vroeg me:
Wij organiseerden een bowlingavond voor de collega’s bij ons bedrijf. De uitnodiging is via Facebook gedaan, en op de evenementpagina hadden wij vermeld dat het evenement geld kost i.v.m. reserveren van de banen. Tevens hadden wij vermeld dat wie zich niet uiterlijk een week van tevoren afmeldt (na aangemeld te hebben uiteraard), zijn deel van de kosten moet vergoeden. Maar nu wil een collega niet vergoeden omdat hij zegt die melding nooit te hebben gezien en er niet mee akkoord is. We komen er samen wel uit maar hoe zit dat formeel juridisch?
Annuleringsvoorwaarden bij een evenement zijn op zich legaal, maar dan moeten ze wel afgesproken zijn. En iets spreek je af door dat voor of bij het sluiten van de overeenkomst te melden, zodat de wederpartij er al of niet mee akkoord kan gaan.
Akkoord gaan kan met een creatieve inktkrabbel op papier maar ook langs iedere andere weg. Zolang maar duidelijk is dát je akkoord wilde gaan en waarméé je akkoord wilde gaan. Op de knop “Ik ben erbij” klikken bij een feestuitnodiging op Facebook lijkt me een prima manier om akkoord te gaan met het aanbod een (betaald) feestje bij te wonen.
De vraag wordt dan, was duidelijk dát het betaald was dan wel dat er annuleringskosten aan vast zouden zitten. Dat je dat op de evenementpagina vermeldt is leuk, maar het gros van de mensen zal de uitnodiging accepteren via de timeline van Facebook, oftewel zónder door te klikken naar die pagina. En dan wordt de kostenmelding dus over het hoofd gezien.
Met dat ‘gebruik’ op Facebook in het achterhoofd zul je dus zelf iets moeten doen om mensen te wijzen op de voorwaarde. Want wat gebruikelijk is in een bepaalde kring of situatie, telt óók mee bij wetsuitleg.
Je kunt bijvoorbeeld in de details van het feestje een opmerking maken. “Let op: annuleringskosten, zie de pagina voor info” bijvoorbeeld. Dat is dan iets waar men op bedacht zou moeten zijn, en wie dan niet doorklikt zit er toch aan vast. Want je mag er vanuit gaan dat wie zoiets ziet, even doorklikt. En als je dat mag, dan mag je concluderen dat hij instemt met de kosten (art. 3:35 BW).
Alleen maar op de evenementpagina over kosten reppen lijkt me niet genoeg. Je hoeft niet te verwachten dat mensen uit zichelf op die pagina gaan kijken alvorens te rsvp’en op de uitnodiging. Dus dan mag je er niet op vertrouwen dat ze instemmen met de annuleringskosten.
Natuurlijk kun je altijd nog zeggen dat het algemeen bekend is dat bij een bowlingavond er reserveringskosten gemaakt zijn, en dat het dus redelijk is dat deze moeten worden vergoed. Want “de redelijkheid vult de overeenkomst aan”, aldus de wet (art. 6:248 BW). Alleen is dan dus de vraag, wat is er redelijk op dit gebied. Hoe veel dagen van tevoren mag je dan annuleren, en welk deel van de kosten moet je dragen?
Arnoud
Maar dit is toch niet geldig want de voorwaarden werden niet ter hand gesteld (ofzo? 😉
Da’s een goeie. De annulerings-zin is inderdaad een algemene voorwaarde. Ook particulieren kunnen AV stellen in hun overeenkomsten. De zwarte/grijze lijsten zijn daarop niet van toepassing, hoewel je natuurlijk wel redelijk moet blijven.
AV moeten ter hand worden gesteld, en je kunt je afvragen of een zin op een Facebookpagina wel ’ter hand stellen’ is:
Nu kun je een webpagina opslaan maar een Facebookpagina is nogal een berg informatie, waarvan de helft ook nog eens dynamisch gemixt en geJavascript wordt. Dus stáát de zin er überhaupt wel in wat je opslaat?Het is niet genoeg om te zeggen, de voorwaarde staat op de Facebookpagina en die kun je later nog eens oproepen. Die pagina is onder beheer van de gebruiker van de voorwaarden en dus vatbaar voor manipulatie/wijziging.
Het lijkt me niet zonder meer juist om een dergelijke, aparte pagina waarnaar verwezen wordt als (onderdeel van) Algemene Voorwaarden (AV) aan te merken. AV worden immers niet door de vorm of het feit dat ze ‘apart’ naast een overeenkomst bestaan gedefinieerd, maar worden duidelijk door de wet benoemd als “een of meer bedingen die zijn opgesteld teneinde in een aantal overeenkomsten te worden opgenomen” (art. 6:231a BW).
Een deel van een ‘hoofdovereenkomst’ kan derhalve best tot de AV behoren, zolang de onderhavige bedingen maar opgesteld zijn “teneinde in een aantal overeenkomsten te worden opgenomen”. Anderzijds zijn bedingen die ‘gescheiden’ zijn van de ‘hoofdovereenkomst’ niet automatisch AV.
In dit geval lijkt het me op basis van de beschikbare gegevens zo dat het gaat om een in principe eenmalig iets. Hoewel het beding in kwestie best nogmaals gebruikt kan gaan worden, is het niet daarvoor opgesteld. Het is simpelweg apart opgesteld om het hele (eenmalige) gebeuren leesbaar te houden. Op grond van hiervan zou het beding dan ook niet als AV aangemerkt moeten worden.
De activiteit is eenmalig inderdaad. Maar wordt er niet per deelnemer een aparte overeenkomst gesloten? Iedereen die ‘ja ik kom’ zegt, sluit in mijn visie apart een overeenkomst met de organisator. De annuleringsregel is dan een regel die bestemd is om in meerdere overeenkomsten te worden opgenomen, namelijk in elk van de aanmeldovereenkomsten. En aangezien het tevens niet de kern betreft, kan het dus best een algemene voorwaarde zijn.
Volgens mij is niet vereist dat je bestendig overeenkomsten sluit of meerdere types overeenkomsten aanbiedt of iets dergelijks. Stel ik verkoop eenmalig een stapel t-shirts met daarbij een voorwaarde op een bordje bij mijn marktkraam. Dan is die voorwaarde toch bestemd om bij elke verkoopovereenkomt gebruikt te worden
Ik heb misschien wel tientallen bowling-plus-eten-avondjes georganiseerd en als je het een beetje fatsoenlijk afspreekt met het bowlingcenter dan worden die kosten sowieso niet doorberekend (zolang het niet te gek wordt natuurlijk, als er twintig man van de veertig niet komen dan wordt het wel een ander verhaal).
Je ziet hier dat de coole techniek (Facebook event) tegen je werkt. Wanneer je een mail rondstuurt met je voorwaarden erin en als allerlaatste zin ‘ben je het hier mee eens en wil je erbij zijn, reply dan op deze mail’ sta je een stuk sterker. Nog los van dat iemand zich op Facebook gewoon weer stilletjes voor het event zou kunnen afmelden en met een stalen gezicht zou kunnen volhouden dat hij of zij zich ueberhaupt nooit heeft aangemeld.
Als je als bedrijf iets organiseert voor je medewerkers dan lijkt het me sowieso niet meer dan normaal om een mailtje rond te sturen, al is het maar om te wijzen op je facebook event. Misschien volgt niet iedereen de timeline van het bedrijf, of zijn er mensen die niet eens facebook hebben. Hoe dan ook, dat mailtje naar ‘all’ kan de voorwaarden / bedingen bevatten. Aan de andere kant wil je ook niet elke keer dat je iets leuks organiseert er een juridisch verhaal van maken. Dus mijn conclusie zou zijn om zo goed mogelijk duidelijk te maken wat de voorwaarden zijn, misschien niet 100% waterdicht, en als er misverstanden zijn er samen uit proberen te komen (beetje water bij de wijn en dergelijke). Gelukkig lijkt de vraagsteller het hier ook al mee eens 🙂