Een frustratie die me steeds vaker opvalt: mensen hebben een juridisch probleem, en hoewel de oplossing (volgens mij dan) duidelijk is, weigert de wederpartij daaraan mee te werken. Soms met argumenten, soms met “je zoekt het maar uit” of “succes bij de rechter dan”. En de frustratie is dan: ga je naar de rechter over die paar tientjes of zelfs die paar honderd euro? Want de kosten van een rechtszaak zijn niet mis, zeker niet als je een advocaat of jurist mee wil nemen. Veel mensen laten het er bij zitten, en dat voelt toch onbevredigend als je eigenlijk gelijk hebt.
De gang naar de rechter is duur. Het griffiegeld, zeg maar het toegangskaartje bij de rechtbank, kan zomaar 462 euro zijn. En dan heb je het nog niet eens over de kosten van je advocaat of jurist: die is de nodige uren kwijt aan het opstellen van een dagvaarding, het reageren op de stukken van de wederpartij en het pleiten bij de rechter zelf.
Een rechtsbijstandsverzekering kan de kosten van een rechtszaak dekken. Alleen zal lang niet ieder geschil gedekt zijn. Zo zijn geschillen over domeinnamen of auteursrechten, toch niet onbelangrijk in ICT-land, vaak uitgesloten (onder het kopje “Intellectuele eigendom”). Of dekt men alleen gevallen waarin de ander bij jou komt claimen. Voordeel bij een kleine zaak is wel dat menig verzekeraar dan zélf het geëiste bedrag betaalt (bijvoorbeeld de aankoopsprijs van het defecte apparat van 49 euro) zodat je niet eens naar de rechtere hoeft.
Veel webwinkels zijn aangesloten bij een geschillencommissie, zoals bij Thuiswinkel Waarborg. Zo’n commissie kan bindende uitspraken doen over een geschil, en dat is sneller en goedkoper dan naar de rechter stappen. Het kost meestal rond de €50, waarbij je je geld over het algemeen terugkrijgt als je gelijk had met je geschil. Maar webwinkels/bedrijven zijn dit niet verplicht, net zo min als dat ze verplicht zouden zijn naar de Rijdende Rechter te gaan als je dat graag wil.
Heb je geen rechtsbijstand (of gedekt geschil) en zit het bedrijf niet bij een geschillencommissie, wat moet je dan als het bedrag de kosten van rechtszaak+advocaat niet waard is?
Herrie maken op klachtensites (zoals Klacht.nl of Klachtenkompas.nl) is zo ongeveer het enige dat ik verder nog kan bedenken. Soms wordt een klacht dan wél opgelost, terwijl dat niet gebeurt als je het bedrijf direct benadert. Klagen op social media kan ook nuttig zijn, als men een webcaredienst heeft. Ergens is het wel frustrerend dat je dan die route moet nemen.
Heb je een bedrijf dat zich niets aantrekt van openbaar geklaag ook, dan houdt het wel een beetje op vrees ik. Hebben jullie nog suggesties?
Als ik de keuze heb (en/of er zijn geen extra kosten aan verbonden, afhankelijk van de betrouwbaarheid van de partij) dan betaal ik per creditcard of paypal. Dat geeft iets meer houvast om geld terug te krijgen; betalen per iDeal betekent per definitie dat je het geld niet meer zomaar terug kan boeken. Maar dat werkt natuurlijk alleen voor geschillen die kort na de aanschaf ontstaan.
Ken iemand die twee jaar bezig is geweest om een Philips tv die niet conform was (piepte) en hij had geen zin om 300 euro reparatie te betalen.
Twee jaar later gelijk gekregen via geschillen commisie thuiswinkel na twee keer gerepasloopte tv (met losse losse schroeven in de kast) en 1900 euro terug. Wel met behulp van rechtsbijstands advocaat
Je moet inderdaad een heeeeellllllllllll lange adem hebben.
4 jaar geleden een redelijk dure tv gekocht van begin af aan problemen samsung zelf bij geweest hij blokt ontzettend nu moederbord er in gezet hij blijft regelmatig blokken nu zijn ze van de winkel naar dat samsung is geweest nog verschillende keren geweest 2 weken geleden weer constatering er moet een versterker kome van 130 euro en moederbord kapot minstens 200 euro vraag me af of ik dit aan kan vechten ook laten ze maar weing horen naar de constering wij daar langs hij wist het nog niet monteur was nog niet terug naar 2 weken nog niks gehoord weer zelf langs mijn man voorgesteld om er tijdelijk van hun versterker er tussen te zetten en kijken of dit idd werkt ja dat moest overlegt worden met de baas die zou vandaag terug bellen ja dus niet wat moet ik hiermee tv in dorp gekocht want is toch fijner voel me echt in de steek gelaten toen hij vorig jaar weer is wezen kijken was hij zelfs geiriteerd dus dan denk je laat dan maar maar toch maar weer terug schieten er niks mee op
Ah, woordbreien voor gevorderden.
Je kunt de consumentenbond inschakelen, of de media (zo’n tv-programma waar ze misstanden aan de kaak stellen) maar dat werkt maar voor een handvol gevallen (anders krijg je verzadiging).
De vraag is trouwens op twee manieren te beantwoorden: Ten eerste, wat kun je binnen het huidige rechtsstelsel doen om je gelijk te halen. Ten tweede, hoe kan het rechtsstelsel aangepast worden zodat het voor consumenten haalbaar wordt om hun gelijk te krijgen.
(Niet dat dat laatste ooit gaat gebeuren in onze corporatocratie.)
Wat je ook wel eens ziet is dat iemand een website opricht, gericht naar (wanpraktijken) van een bedrijf. Kan ook nog wel eens goed helpen. Vooral wanner je deze via social media gaat promoten e.d. Vraag is dan echter of dit wel legaal is en of je je niet schuldig maakt aan smaad.
Of ga een liedje zingen over je probleem; United Breaks Guitars (gastpost). Bij die link ook nog een toelichting hoe je er voor zorgt dat je je niet schuldig maakt aan smaad.
Wat Nederland nodig heeft is simpel: http://en.wikipedia.org/wiki/Smallclaimscourt Een goedekope rechtsgang voor kleine claims, eigenlijke de ‘Rijdende rechter’ maar dan niet zoals via dat programma als vrijwillige arbitrage, maar als een alternatieve procedure die je kan volgen als het claim bedrag te klein is om advocaat kosten te rechtvaardigen.
Aan de Small Claims Court zat ik ook al te denken en het hoeft niet ingewikkeld te zijn.
Eerlijk gezegd stoor ik me een beetje aan rechtsbijstandsverzekeraars die bij een gering bedrag direct de schade ed. maar vergoeden aan de verzekerde, het is immers geen risicoverzekering, hoewel dit uit financieel oogpunt wel begrijpelijk is. Gezien de evaluatie van de huidige EU geringe vorderingen procedure en het voorstel van de Europese Commissie tot wijziging daarvan kan het overigens best zo zijn dat procederen in grensoverschrijdende geschillen over kleinere geldsommen flink goedkoper zal worden dan bij binnenlandse zaken door een maximum griffierecht.
Indien je een geschil heb over het terugkrijgen van geld. Kan je dan niet een incassobureau op het bedrijf afsturen? (Na de herinnering, aanmaning, in gebreke stelling, etc.) Ik weet niet hoe de regels daar omheen zijn. Moet jij of gaat het bureau naar de rechter als het bedrijf alsnog niet wil betalen?
Een incassobureau kan ook niet veel meer doen dan boze brieven schrijven. Ik denk niet dat er veel bedrijven zijn die de vordering van jou zouden willen kopen, maar dat is wel het makkelijkst.
Het hangt van het geval af, maar als normaal overleg niets oplevert en de tegenpartij niet willens is om tot een fatsoenlijke oplossing te komen, dan neig ik er persoonlijk naar om ongeacht de kosten mijn gelijk te gaan halen bij de rechter, gewoon om mijn gelijk te krijgen. Het maakt me op dat moment niet zoveel meer uit of de geleden schade 5 euro, 50 euro of 5000 euro is, het gaat mij op een gegeven moment gewoon om het principe.
Aan de andere kant heb ik het nog nooit nodig gehad, en is mijn ervaring (gelukkig) dat als je redelijk en beleefd blijft er heel veel mogelijk is en de meeste partijen gewoon samen een oplossing willen vinden. Mijns inziens worden de meeste problemen veroorzaakt door de manier waarop mensen hun recht willen halen, boos en/of onbeschoft worden en onredelijke eisen stellen.
Ik ga er van uit dat een leverancier te goeder trouw is en niet opzettelijk fouten maakt en je zo iemand dus een kans moet bieden om het goed te maken, zonder hem gelijk voor rotte vis uit te maken, te dreigen met Kassa en Radar en pogingen online reputatieschade toe te brengen. Je vangt meer vliegen met stroop als met azijn.
Ik heb ooit de situatie gehad dat ik een DVD-recorder had besteld waarmee ik TV-programma’s wilde opnemen om later te bekijken. Maar hoewel de site aangaf dat het apparaat analoge TV kon opnemen bleek dat niet waar te zijn. Digitale TV wel, analoog niet. Kortom, het apparaat ging de volgende dag direct weer terug met een klein briefje erbij betreffende het conformiteitsgebrek. Meldt de webwinkel dat ze het apparaat niet terugnemen omdat er een krasje op zit. Deden ze ook erg vervelend over. Het resultaat was dan ook dat ze de recorder weer aan mij zouden toesturen wegens deze beschadiging. Daar ging ik mee akkoord, mits ze het apparaat dan maar repareerden om alsnog conform de advertentie te voldoen zodat ik ook analoog kon opnemen. En toen werd het even stil en kreeg ik uiteindelijk toch mijn geld terug. Soms is het gewoon een kwestie van een beetje creativiteit om alsnog je recht te krijgen.
Zoals Willem al noemde kun je een belangenvereniging inschakelen. Die kunnen meen ik niet om geld vechten, maar via de rechter wel veranderingen afdwingen?
Het probleem met verenigingen is dat dat net zulke psychopaten zijn als andere rechtspersonen. De Consumentenbond heeft als hoofddoel het voortbestaan van de Consumentenbond. Met jouw beschadigde rechtsgevoel hebben die weinig te maken.
Want dat is nog een tweede punt, mensen willen niet alleen een schadevergoeding, maar ook hun gelijk. Dat een groot bedrijf je zo gemakkelijk kan bestelen, dat steekt. Dat zie je hier ook in de reacties van bijvoorbeeld Arne en Gijs.
Opeens komt weer een oud idee van mij boven. Het online kopen van boosterpakjes Magic (gesealde pakjes met random kaarten erin, zelfzame kaarten zijn meer waard dan minder zeldzame). Nadat ik een de Wet koop of afstand had gelezen, kwam ik tot de conclusie dat ik zulke pakjes kan kopen, open maken en dan terugsturen indien er geen zeldzame kaarten in zitten.
Had op verschillende plekken nagevraagd of ik dat goed het geconcludeerd, maar ik kreeg soms te horen dat het klopt maar ook vaak genoeg de meest verschillende redenen waarom het niet zou kunnen: – De random factor is een onderdeel van het product, dus een pakje met onbekende kaarten is een compleet ander product dan een geopend pakje met dezelfde kaarten. (Randomfactor? Is dit dan een kansspel? Waarom wordt het dan verkocht aan mensen onder de 18?) – Volgens de letter mag het misschien wel, maar het is niet de bedoeling dus het mag niet. – De winkelier mag wel schadevergoeding voor schade rekenen (klopt), maar de schade is hier niet de verpakking die geopend is, nee, de schade is het verschil in verkoop prijs en die is zo laag voor niet zeldzame kaarten da de winkelier er verlies op maakt (het kost meer werk om losse kaarten te verkopen dan pakjes) dus is de schade het gehele aankoopbedrag.
Vanwege de hoeveelheid moeite die het gaat kosten als de winkelier gewoon nee zegt, heb ik het nog nooit geprobeerd. En omdat ik dan eerst een webshop moet vinden die ik dusdanig niet mag, dat ik ze dit aan wil doen.
In dit geval zou het product zijn “geseald pakje kaarten”. Als jij een manier weet om die open te krijgen, de kaarten te bekijken, en weer terug te sealen dán kun je het product terugsturen. Je mag ook geen tv kopen , en een lading onderdelen terugsturen met de opmerking “als je hem weer in elkaar zet is hij weer als nieuw”. Zou ik daar een webwinkel in hebben zou ik, als ik geld moest terugbetalen dat doen (natuurlijk met de meest maximale periode die toegestaan is) en “Ronald” zijn adres op een blacklist plaatsen en nooit meer iets verkopen.
De verpakking wordt gewoonlijk niet als deel van het product gerekend. Koop je een TV, dan mag je de doos openen en het piepschuim verwijderen. Redelijke schade daarbij is voor rekening winkelier. Idem als hij dat in een blisterverpakking stopt. Die móet stuk, maar toch heeft de winkelier dan pech. Waarom wordt dat anders als het product speelkaarten zijn ipv een geheugenkaartje?
Ah, maar bij Magic cards is de sealed verpakking onderdeel van het product. Toch? En dus geen extra verpakking. Je koopt de seal met de kaarten zelf. Zou je anders dit excuus kunnen gebruiken bij krasloten waarop je niets wint? Het kraslaagje is immers ook een soort verpakking. Maar ja, als de inhoud van een pakje sealed Magic-cards veel of weinig waard kan zijn afhankelijk van wat erin zit dan is het eigenlijk een gokspel en ik denk niet dat ze daar een vergunning voor hebben. 🙂
Lijkt me wel. Stel je voor dat de verpakking geen essentieel onderdeel was van het product, dan zou een webwinkel de teruggestuurde kaarten moeten kunnen inpakken in een nieuwe verpakking, en daarna weer voor dezelfde prijs verkopen. Maar dat kan niet.
Maar als de verpakking onderdeel is van het product dan is het feitelijk een illegale loterij, omdat de bijzondere kaartjes veel geld waard kunnen zijn. Als ik zie dat de prijzen van zeldzame kaarten kunnen oplopen tot boven de $3,000 en de Black Lotus die bijna 10 keer meer waard is dan dat… Tja, aardig gokspelletje, toch? Maar daar staat weer tegenover dat je de kaarten niet voor veel geld kunt inwisselen bij de winkel of fabrikant. Ze zijn feitelijk niets waard. Of eigenlijk, ze zijn waard wat de gek ervoor geeft… En daarom valt het waarschijnlijk niet onder de Nederlandse wetgeving met betrekking tot gokken. Je wint geen prijs maar hebt alleen de kans dat er een gek rondloopt die bereid is om veel geld voor je kaartje neer te leggen…
Ander probleem wordt dan nog: hoe bewijs je dat je na het verbreken van de seal niet gewoon de zeldzame eruit hebt gehaald en het pakje zonder de bijzondere kaarten terugstuurt. Lijkt mij dat in deze de random kaarten mazzel hebben is. Meestal staat er in de beschrijving van dergelijke dingen dat er een kans is op een zeldzame kaart. Bijvoorbeeld 36 pakjes kaarten voor een groothandelsdoos en daarin dan 10 pakjes (0nbekend welke) waar een bijzondere kaart in zit. Lijkt me dan niet dat het ontbreken een bijzondere kaart geen conformiteitsgebrek oplevert. Je hebt immers kans op een bijzondere kaart en geen garantie.
Ik zit de laatste tijd helaas meerdere malen met dit probleem. Degene met wie je het geschil hebt gooit de deur dicht en dan sta je daar. Procederen kan enkel als je straatarm bent of steenrijk, Jan Modaal is de sigaar en betaalt alles eerst uit eigen zak. Mét daarbij het risico dat de advocaatkosten sneller oplopen dan hetgeen in de zaak vaak toegewezen zal worden.
Ik heb het aan de hand gehad met een auto die stuk was. Kan je eerst de reparatie zelf betalen omdat de andere partij niet meewerkt en daarna nog eens de kosten van een advocaat. Je werkt dan dus een jaar lang enkel voor zo’n rotgeintje. Uiteindelijk is het nog maar de vraag wat je krijgt toegewezen door de rechter.
Staat tegenover dat de wetgeving sterk gericht is op bescherming van consumenten en bedrijven ziet als machtige grote partijen die maar moeten zorgen dat alles deugt. Terecht ook wel, soms.
Dit lijkt me medisch gezien toch een probleem. 🙂
Er moet wel iemand een zaak van dit onrecht maken, een webwinkelier kan door blijven verkopen en deze kleine bedragen bij duizenden mensen inhouden. Een strijd tegen het consumenten-onrecht die je waarschijnlijk wint is een soort Superhelden movie. Kost veel geld, er liggen wat stukken van de stad in puin, maar de goeden winnen meestal. Je loopt uiteindelijk met een klein bedrag, je geliefde, maar vooral je eer de ondergaande zon tegemoet.
Recent een discussie met een webwinkel gehad die claimde dat je vrijwillig aan de wet koop op afstand kan houden.
Dat dit onzin is, en al een keer is uitgesproken is door de rechter, deed volgens de webwinkel niet ter zake. Het argument; het staat op de site dus we hebben het afgesproken was van toepassing. Na wat heen-en-weer gemail is de winkel toch -voor de goede vrede- overstag gegaan. Dat is financieel voor mij positief, maar het leek mij ook wel een interessant proces, ik had graag met een consumentenrechtprofessional de strijd om die 5,50 ‘retour-handlingkosten’ aangegaan. Ook als dat veel meer geld gekost had.Onrecht bestrijden is niet gratis.
Maar als je de zaak wint dan moet het bedrijf toch de proceskosten betalen? Dan zou ik toch zeggen dat het de moeite waard is om naar de rechtsr te gaan.
Ja, maar alleen tot een redelijk bedrag. Als je 2.000 euro aan proceskosten gaat declareren na een claim van 50 euro dan zal de rechter toch ook even zijn fronzend kijken… Die kosten staan niet in verhouding tot het schadebedrag dus de kans is aanwezig dat de rechter jou deels je eigen onkosten laat betalen. Je wint er in principe niets mee. Ten hoogste haal je alle onkosten eruit. In het algemeen zal dat tegenvallen…
Oke duidelijk. Wat als de 1000 mensen, die Maarten de Vreij hierboven noemt, een front vormen tegen zo’n Webwinkel? Zouden dan de proceskosten wel te rechtvaardigen zijn? Je hoort wel vaker over een stichting van benadeelden. Verder: regels over koop op stand zijn bedoeld om de consument te beschermen. Van dwingend recht mag je niet afwijken. Om moedeloos van te worden, je zou zeggen als je een bedrijf hebt zoek je dit soort zaken toch uit..
In de USA kun je een “Class Action” een soort groepsvordering doen. Dat is min of meer ook richting Europa gewaaid dus het is een optie. Maar het is ook erg veel moeite met extra kans op afwijzing. Je moet eerst gecertificeerd worden waarbij de hoofdeiser de gehele groep moet representeren. De advokaatkosten worden daarbij betaald uit de te bepalen schadevergoeding waarbij van tevoren het tarief van de advokaat al is betaald. Nogmaals, geen vetpot. Plus nog de vraag of het totale schadebedrag niet ook het faillisement van de webwinkel betekent zodat de belasting eerst zijn geld krijgt samen met de curator en de schuldeisers vervolgens de rest kunnen opeisen. Besef wel dat jijzelf de advokaat moet betalen en daarna dat bedrag pas als schade kunt claimen. Dus als je 2.000 euro aan advokaatkosten hebt en je wint waarop het bedrijf failliet gaat dan heb je 2.050 euro aan schade, geen 50 euro. Dat maakt een groepsvordering tegen kleinere webwinkels niet erg practisch.
Class action suits geven verkeerde prikkels, bijvoorbeeld bij een bedrijf en bij de advocaat om snel en voor een relatief laag bedrag te schikken.
Ik denk dat de oplossing erin ligt dat proceskosten ruimhartiger worden toegekend bij zaken waarover het recht duidelijk is. Het is nu te makkelijk om je aan je plichten te onttrekken, omdat de wederpartij veel tijd en geld moet investeren om zijn gelijk te halen. Een webwinkel die de verzendkosten voor de heenzending niet terugbetaalt bij een ontbonden koop op afstand, zou veroordeeld moeten worden om de integrale proceskosten en een billijke vergoeding voor de tijd van de benadeelde moeten betalen.
Wat als de benadeelden in plaats van een class action suit het faillissement van de webwinkel zouden aanvragen? Als het faillissement dan wordt uitgesproken is er een curator, een jurist?, die waarschijnlijk wel inziet dat jij in je recht staat. Dit is natuurlijk ook veel rompslomp, misschien zou de dreiging van een faillissement al voldoende zijn voor de webwinkel om je gelijk te geven.
Ga er van uit dat er bij een kleine webwinkel na een faillissement geen geld genoeg overblijft voor een schadevergoeding aan de klanten. De kas zal leeg zijn nadat curator, belastingdienst en banken hun greep daarin gedaan hebben.
Zoals MathFox al aangeeft, de kans dat je nog iets van je geld terugziet bij een faillisement is behoorlijk klein. Eerst krijgen de belastingdienst en de Curator hun geld. Wat overblijft moet verdeeld worden over de schuldeisers, waar vast ook het (ex)personeel van de winkel onder valt. Ik heb twee keer meegemaakt dat een werkgever van mij failliet ging net nadat ik bij het bedrijf vertrok en de eindafrekening van mijn salaris nog moest ontvangen, maar niets kreeg omdat het geld op was. Erg vervelend… Een ander probleem is dat het faillisement er niet van komt omdat het bedrijf gewoon financieel gezond is maar weigert te betalen. Je aanvraag wordt dan afgewezen en je draait voor de proceskosten op, waarna je alsnog een andere procedure moet starten om je geld op te eisen. En dat zal uiteindelijk weer kunnen resulteren in het inhuren van een deurwaarder die vervolgens moet gaan uitzoeken waar hij het geld kan halen bij het bedrijf. En ook hier geldt weer dat het om een behoorlijk bedrag moet gaan omdat anders de kosten niet tegen het gewin opwegen. (Oh, jij moet de deurwaarder weer betalen en die extra kosten claimen bij het bedrijf. Vervelend dus als je alsnog niets krijgt.) Vandaar dat keurmerken van webwinkels redelijk efficient zijn. Als de webwinkel de fout in gaat dan wordt dat gemeldt bij het keurmerk en wordt het keurmerk ingetrokken. Als het bedrijf doorgaat met te doen alsof ze het keurmerk hebben dan plegen ze fraude en worden ze strafrechtelijk aangepakt. De bewijslast is daarbij niet zo moeilijk dus dat worden redelijke boetes of zwaardere straffen. De afgever van het keurmerk zal daarbij moeten bemiddelen in dit soort kwesties en als de webwinkel blijft weigeren je terug te betalen zonder daar een goede reden voor te hebben dan zijn ze het keurmerk kwijt. Idem voor de relatie tussen banken en webwinkels. Een webwinkel die betalingen via iDeal uitvoert kan door de bank verdere diensten worden geweigerd als het erop lijkt dat ze frauduleus handelen. Een enkele klacht zal daarbij niet voldoende zijn maar als je met 1.000 man een klacht bij de bank (eigenlijk de iDeal provider) neerlegt dan zal deze hopelijk wel ingrijpen.
Als ik deze hele discussie zo eens lees, komt het er wat “kleine” (tussen aanhalingstekens want 30 euro is nog altijd één volle week goed eten in mijn huishouden) bedragen in de praktijk op neer dat consumentenrecht eigenlijk alleen maar bestaat zolang het een aardig bedrijf is.
Ik sluit me graag aan bij Wim ten Brink en ben blij dat we thuiswinkelwaarborgen en dergelijke hebben.
Een andere mogelijkheid is misschien een programma als Kassa, Radar, Opgelicht enzovoort. Dat is slecht voor het imago van een bedrijf, dus zijn ze meestal eerder geneigd om te betalen.
Mogelijk wel, maar het zal weinig effect hebben. Televisieprogramma’s kunnen maar een beperkt aantal klachten behandelen. Als ze 52 uitzendingen per jaar hebben, met 3 klachten per programma en dan 5 van dergelijke Kassa-achtige programma’s verdeeld over de Nederlandse en commerciele zenders dan zijn dat 52 x 3 x 5 = 780 klachten per jaar. Da’s misschien 5% van het totaal. Of 1%. Of 0.2%. Geen idee hoeveel het er precies zijn… Maar de kans dat jouw klacht door Kassa wordt behandeld is dus niet groot. Op online forums is meer ruimte voor je klacht, maar de hoeveelheid aandacht die ze krijgen is weer vele malen kleiner. Als een bedrijf deze online klachten gewoon negeert dan zullen ze er weinig last van hebben. Op Klacht.nl kun je je klacht plaatsen en hopelijk is dat meer publiekelijk. Ze hebben ruim 36.000 klachten al online staan en je kunt er online de reputatie van een bedrijf opzoeken. Er zijn volgens mij nog enkele andere van dergelijke websites. (Hey, 36.000 klachten? Dan zou 2% dus op TV komen…)
Interessante kwestie. Ik denk toch biedt Internet wel de mogelijkheid om een bedrijf onder druk te zetten, ze zijn als dood voor negatieve publiciteit in Google of Social Media, want dat is moeilijk uit te wissen en kan een hoop schade doen.
Alleen kleinere bedrijven zijn bang voor publiciteitsschade. Grotere bedrijven kennen de regel There is no such thing as bad publicity. Over MC Donalds is meer negatieve reclame geweest dan over elke andere snackbar, toch verkopen ze hun vlees in elke stad.
reparatie wielrandbesteld en de 2 stads lichten maar zijn tot op heden niet bereid om mijn bestelling terug te nemen ,en mij schadeloos te stellen.(passen niet op de auto wat volgens de site wel moest passen.)En komen ook niet met een alternatief. ook na diverse mail’s blijft het stil.Wat kan ik doen om mijn geld terug te krijgen? Help mij A.U.B.
Wie weet de oplossing….http://www.crowdsuing.nl/