Franse Facebookgebruikers mogen in Frankrijk rechtszaak voeren over terms of use

facebook-dislike-like.pngEen Franse Facebook-gebruiker wiens account werd geblokkeerd na het plaatsen van een naaktafbeelding, mag het sociale netwerk in Frankrijk voor de rechter slepen. Dat meldde Nu.nl vorige week. Facebook had in eerste instantie gesteld dat alleen de Californische rechter bevoegd is zo’n geschil te horen, omdat dat nu eenmaal in de TOU staat. Maar de Franse hogerberoeprechter oordeelt anders.

De gebruiker is een Parijse leraar die linkte naar een artikel over de schilder Gustave Courbet, en daarbij een foto van een naaktschilderij toonde. Facebook zag dit als overtreding van de TOU en blokkeerde zijn account. De leraar maakte bezwaar, wat uiteraard weinig uithaalde, en stapte naar de (Franse) rechter.

Daar was Facebook het mee oneens: in de Terms of Use van het netwerk staat duidelijk dat alleen de Californische rechter bevoegd is bij geschillen. Maar zowel in eerste instantie als in hoger beroep veegt de Franse rechter dat van tafel. In het Europese consumentenrecht is het een vrij uitgemaakte zaak dat je de toegang tot jouw rechter niet kunt ‘wegtekenen’ met een contract. De rechtbank voor jouw woonplaats is eigenlijk altijd bevoegd. En dat geldt dus ook wanneer het gaat om internetdiensten.

Inhoudelijk is er dus nog niets beslist, het enige dat we nu weten is dat Facebook met haar TOU niet de consumentenrechten opzij kan zetten. Dat heeft een redelijk juridisch ‘duh’-gehalte, maar het is toch fijn om te weten. De volgende slag gaat zijn of Facebook haar (Amerikaans-morele) regels mag opleggen ten koste van wat in andere landen gebruikelijk is. Naakt, en zeker in de kunst, is in Europa vrij normaal. Amerikanen zijn zo preuts als wat – een tepel is eigenlijk al bizar, toon liever een machinegeweer of een afgehakt hoofd.

Op zich zou je zeggen, het is Facebooks netwerk dus hun regels. Maar Facebook is wel iets meer dan een dorpscafé waar de eigenaar wat rare opvattingen heeft. De discussie hebben we al vaker gehad – wanneer moet een internetdienst zich conformeren aan de mores van een land, in plaats van andersom. Ik ben heel benieuwd hoe dit uit gaat pakken, want het zou een interessant precedent zijn. Er is immers niets illegaals aan de uitingen, noch in de VS noch in Frankrijk. Het zou dus zuiver gaan over “mag Facebook haar eigen regels stellen”, en die had ik nog niet eerder gezien.

Arnoud

31 reacties

  1. Het lijkt mij wel dat Facebook haar eigen regels mag stellen, maar gezien hoe groot en populair Facebook is zou je bijna denken van niet. Immers, het is een belangrijke, online gemeenschap geworden op het Internet. En er zijn nog geen goede alternatieven die populair genoeg zijn en wel wat toleranter zijn.

    Google+ en Ello zijn bekende alternatieven maar die paar gebruikers die daarop aktief zijn zijn ook extreem saai. En dan is er het Russische VK waar je, net als bij Tumblr, rustig bergen met naakt-materiaal kunt vinden. Jammer alleen dat een belangrijk deel van de leden Russisch schrijft wat het voor de Engelstalige wereld weer een lastige site maakt. Kortom, er zijn wel alternatieven voor Facebook maar ze zijn gewoon totaal niet populair in West-Europa. En dan krijg je toch al snel dat er een claim wordt gelegd op Facebook, die dan maar meer open-minded moet worden.

    Maar ik zie het als b.v. een forum over auto’s waar b.v. milieu-activisten gaan protesteren en oproepen om massaal met het OV te reizen! Als forum-eigenaar sta je 100% in je recht om die gasten van de forum te jorissen en te permabannen. (Wow, de invloed van Geenstijl is te merken!) Die gasten verstoren de discussie dus zijn ze niet welkom.

    Voor Facebook geldt dat ook, vooral ook omdat Facebook ook in b.v. Arabische landen en Indonesie wil opereren en daarom ook enorm preuts moet zijn. Een tepel in de USA gaat nog net, eigenlijk. Het levert protesten op maar Facebook mag er wel blijven. Een tepel in Indonesie kan een permaban van Facebook opleveren en dat is natuurlijk ongewenst. Indonesie heeft b.v. Tumblr geblokkeerd wegens de enorme hoop pornografie. Tja, dan zijn gasten die dus tepeltjes op Facebook plaatsen dus ook de boel aan het verstoren en heeft Facebook terecht de account geblokkeerd. Ik zie Facebook dit gerust winnen…

    Maar daar gaat het niet om in deze kwestie! Het gaat hier om in hoeverre een niet-Californische Rechter alsnog uitspraken kan doen tegen de regels van Facebook. En het antwoord is simpel: dat mogen ze! Hiep-hoi, maar ook gewoon logisch.

      1. Oh, iedereen heeft het recht om zijn eigen mening te uiten maar je kunt mensen niet verplichten om ernaar te luisteren. En daar draait het om. Als jij wilt protesteren over de plofkippen in je McNuggets dan is dat prima. Maar doe je dat op een autoforum dan kunnen de beheerders je gewoon jorissen want ze hoeven daar niet naar te luisteren.

        En dat geldt ook voor Facebook. Facebook bepaalt het beleid en de regels en heeft daarin duidelijk vermeld staan dat naakt verboden is. Als je een account aanmaakt bij Facebook dan staat erbij dat je dus akkoord gaat met hun voorwaarden en met hun Data beleid. Die laatste gaat over wat ze met jouw data mogen doen en wat voor data ze allemaal verzamelen maar da’s voor een andere discussie.

        Als je vervolgens in de TOS artikel 3 leest en dan met name 3.7 dan zie je daar duidelijk staan dat pornografie maar ook gewoon naaktfoto’s gewoon verbiedt. En sowieso weten de meeste mensen ondertussen wel dat Facebook die regel redelijk streng toepast. Maar in de praktijk reageert Facebook eigenlijk alleen op naakt als er mensen over klagen en meestal wordt er dan alsnog naar de context ervan gekeken. Zo zijn er diverse pornosterren en ‘groepen voor volwassenen’ op Facebook te vinden die ook duidelijk als zodanig zijn aangegeven en waar af en toe best wel wat stoute inhoud in te vinden is. En deze lijken redelijk gedoogd te worden. Het lijkt erop dat Facebook de context enigszins laat meewegen in hun beoordelingen.

        Deze professor heeft deze afbeelding kennelijk zo op zijn tijdslijn geplaatst zonder duidelijke waarschuwing en dan vindt Facebook het eigenlijk niet okay. Mede ook omdat de USA enorm preuts is en iedereen van 13 jaar en ouder gewoon op Facebook mag komen. Klachten van potentiele ouders die bezorgd zijn dat hun kinderen aan al dit naakt worden bloot gesteld telt voor Facebook dan ook zwaarder.

        Doet mij trouwens denken aan SecondLife, een online spel/sim die vroeger enorm bekend stond als een virtuele porno-collectie. Ten minste, totdat Linden Labs gewoon alle seksuele content verbood en verwijderde. Dat heeft hen enorm veel bezoekers gekost maar ze kunnen kennelijk nog steeds overleven. En dan kun je klagen omdat Secondlife eigenlijk de enige online virtuele sim was waar je gewoon je ding kon doen zonder dat er scores werden bijgehouden maar doordat er velen vertrokken zijn er ook gewoon diverse alternatieven ontstaan.

    1. Mijns inziens heeft Facebook gezien hun positie binnen de markt (want, netwerk-effect) gewoon de (ethische) verantwoordelijkheid om regels op te stellen die in lijn liggen met de maatschappij(en) die ze dienen. De lusten, dan ook de lasten. Hun effectieve monopolie-positie betekent dat ze die verantwoordelijkheid maar gewoon moeten dragen.

  2. Op de vraag of Facebook zijn eigen regels mag stellen, denk ik dat het antwoord nee zou moeten zijn. Facebook is dermate groot dat het niet meer gezien zou moeten worden als een private commerciële instelling die een dienst levert, maar een universeel communicatie middel. Dan zouden gebruikers alleen beperkingen moeten krijgen die de wet stelt en niet een willekeurige vorm van censuur door een private instelling.

    1. Ben ik het dus niet mee eens. Eerst en vooral zijn er genoeg alternatieven die bovendien toleranter zijn. Maar daarnaast wordt Facebook ook gebruikt in bepaalde landen waar een blote vrouwen-enkel eigenlijk al taboe is! Facebook zou in die landen dan bezoekers kunnen verliezen en mogelijk zelfs geblokkeerd kunnen worden!

      Daarnaast, zoals je al zegt, zouden de beperkingen van de Wet moeten gelden. Vraag is dan natuurlijk meteen welke wetten dat zouden moeten zijn! De Amerikaanse wet? De Franse wet? De Europeaanse wet? Of de Chinese wet? De Indonesische wet? De wetten van Daesh misschien? Vertel dan eerst welke wet er moet gelden…

      Nee, als je het niet eens bent met de censuur door Facebook, ga dan gewoon naar een ander sociaal medium. Wil je een invite voor Ello? Daar is naakt namelijk wel toegestaan.

      1. Ik wil helemaal niet op Facebook, en zit al op Ello. 🙂 Facebook vind ik maar een eng bedrijf.

        Welke wet is toch niet zo moeilijk? We hebben al een aantal keer vastgesteld op deze site dat een bedrijf dat zich richt op gebruikers uit een bepaald land, zich heeft te houden aan de wetten van dat land.

        Dat zou dus kunnen inhouden dat iemand uit de EU meer mag als iemand uit Thailand, maar dat is toch niet erg? Het is zaak van bedrijven om zich aan de wetten te houden van het land waarin ze opereren, niet van landen om het bedrijven zo makkelijk mogelijk te maken.

        1. Toch zijn de alternatieven best realistisch te noemen. VKontakte is een redelijk goed alternatief, ondanks het vele Russisch op de site. Met 280 miljoen leden waar 1/3e ook regelmatig aktief is zijn ze 1/6e van wat Facebook is, maar ze laten wel veel meer toe. Zelfs porno is toegelaten op VK.

          Google+ is ook een alternatief en iedereen met een GMail account zit er eigenlijk al min of meer op. Er zijn zo’n 418 miljoen gebruikers van Google+.

          Overigens geeft dit lijstje een mooi overzicht van de populairdere sociale media op deze wereld. En dit lijstje geeft een overzicht van de vele sociale media die er in totaal zijn. Als je dan ziet hoeveel het er wel niet zijn dan kun je je terecht afvragen waarom iedereen zich alleen maar op Facebook richt. Er zijn gewoon genoeg alternatieven.

          1. Ik heb nu bijv. al een paar keer meegemaakt dat iets alleen maar op Facebook gelezen kon worden maar dan moet je een account hebben om dat specifieke iets te mogen lezen. Oftewel: steeds meer sites gaan over naar ‘Facebook-only’-inhoud (is de nieuwe trend, zoek maar op) en dan kun je zonder account dus niet altijd alles lezen. Maar dan zou ik dus maar naar VKontakte ofzo moeten? Terwijl die sites daar niet actief zijn? Dat is dan toch totaal onrealistisch? Bij “realistisch alternatief” gaat het niet alleen om de regels maar ook om de actieve leden: is de site die jij volgt die meer op Facebook plaatst dan op hun eigen site ook actief op dat alternatief? Of is die persoon waarmee je contact zoekt ook actief op dat alternatief?

  3. Ik ben ook erg benieuwd hoe ver facebook inderdaad mag gaan met het stellen van regels. Wel fijn dat de Franse rechter nu in ieder geval heeft vastgesteld dat de Franse rechter bevoegd is. Volgende vraag zal worden welk recht van toepassing is en hoe dat geïnterpreteerd zal moeten worden. Hoe ver mogen de beperkingen gaan die facebook stelt?

  4. In een conflict tussen twee partijen die in verschillende jurisdicties verblijven kan je toch niet allebei toegang geven tot hun eigen rechter? Als je dat wel zou doen, en die rechters dan tot tegenstrijdige uitspraken komen, wat moet er dan gebeuren? Concreet in dit geval: als Facebook gelijk krijgt van de Californische rechter maar ongelijk van de Franse rechter, dan zou Facebook in Californië toch gewoon de Franse rechter kunnen negeren? Wat heb je dan als consument aan toegang tot je eigen rechter?

    1. Facebook opereert nog steeds in Frankrijk Ehm richt zich ook op Fransen. Daarnaast hebben ze in ieder geval een kantoor in Europa en misschien ook zelfs een in Frankrijk. Waarom zouden ze dan niet onder de Franse jurisdictie vallen?

      Vergelijkbaar met export producten, wij stellen regels over veiligheid en die zijn anders dan die van China. Maar als een Chinees bedrijf ze hier wil verkopen zijn ze nog steeds gebonden aan onze regels.

  5. Het fundamentele probleem is hier dat sociale netwerken een sterk netwerk-effect hebben, en het grootste netwerk dus een grote meerwaarde heeft boven alternatieven. Er zijn in de praktijk daardoor geen gelijkwaardige alternatieven waar mensen op over zouden kunnen stappen als ze ontevreden zijn over Facebook. Dat is op zich geen probleem, maar het wordt wel een probleem als zo’n dominant netwerk wordt beheerd door een enkele partij (het bedrijf Facebook), die daarmee werkelijke macht kan uitoefenen over het netwerk en daarmee over de gebruikers.

    Je kunt dan wel (zoals met deze rechtszaak) proberen af te dwingen dat de centrale partij geen misbruik mag maken van zijn machtspositie, maar dat is een enorm lelijke work-around / hack. Het zou beter zijn als we het centrale probleem zouden aanpakken, en een netwerk creëren waarin geen enkele partij überhaupt die macht heeft.

    Daar komt nog wat bij: de manier waarop (met deze rechtszaak) gepoogd wordt machtsmisbruik van Facebook in te dammen is met dwang van een overheid (de Franse overheid in dit geval). Dit is een soort “ik heb last van een monster, dus ik nodig een groter monster uit om dit monster te verjagen”. Dat kan misschien werken, maar hoe voorkom je dan machtsmisbruik van dat grotere monster? Een nog groter monster, zoals de EU of in de toekomst een wereldregering? En wat daarna?

    Tot slot: in verschillende landen, met verschillende culturen, kunnen mensen allemaal hun eigen monster (overheid) loslaten op Facebook. Wat moet Facebook dan doen, als er van verschillende kanten tegenstrijdige eisen gesteld worden? Je moet dan haast wel een situatie krijgen waarin het netwerk wordt opgesplitst in verschillende delen, die elk hun eigen beleid hebben.

    1. Dat probleem zie ik, maar volgens mij is er geen fundamentele oplossing. Zo’n netwerk creëren lijkt me onmogelijk. Er zijn altijd partijen met net wat meer macht dan de rest. En ook meer algemeen, er zijn verschillende culturen met verschillende wensen. Dat krijg je niet platgeslagen, daar moet mee gewerkt worden. Dus ja, dan moet je per groep je dienstverlening aanpassen. Is dat echt zo raar?

      1. Het is inderdaad zo dat Facebook een one size fits all businessmodel op de hele wereld wil loslaten.

        Ik ben er nog niet uit of ze dat mogen, en ontevreden gebruikers maar een alternatief moeten zoeken (zo gaat het meestal met bedrijven die iets willen opleggen dat klanten niet willen: die verliezen die klanten), of dat er een soort ‘recht op facebook’ bestaat en facebook zich maar moet aanpassen.

        Ik neig toch naar het eerste.

        1. Een “Recht op Facebook” haalt volgens mij de Giecheltoets niet.

          En als Facebook zich moet aanpassen dan kunnen ze dat doen door zich gewoon uit Europa terug te trekken. Dan doen ze hier geen zaken meer en worden Europese adverteerders een beetje pissig. Beetje flink, denk ik. Ik denk daarbij aan hoe Google reageerde toen ze moesten betalen voor het gebruik van bepaalde Europese nieuwsfeeds. Deden ze niet! In plaats daarvan verdwenen die feeds uit de Google index. En daar was men al helemaal niet blij mee maar men kon er weinig tegen doen.

          Als Facebook dit zou verliezen dan sluiten ze gewoon hun kantoor in Frankrijk. Moeten Franse adverteerders maar op Google+ of VK gaan adverteren… Facebook blijft wel de Franse taal ondersteunen maar dan met een Canadees accent.

          1. Die Giecheltoets kon nog wel eens meevallen: Facebook heeft 1.55 miljard gebruikers, dat is ruwweg 25% van de totale wereldbevolking. Ik vind persoonlijk dat als je een dergelijk marktaandeel cq bereik hebt, het niet toegestaan moet worden dat een bedrijf zijn eigen willekeurige regeltjes, normen en waarden gaat opleggen aan een dergelijke divers deel van de wereldbevolking.

            1. Dat is niet erg relevant Gijs. Die regeltjes zijn namelijk niet willekeurig, maar zijn gemaakt, zal facebook zeggen, om zo weinig mogelijk mensen bloot te stellen aan wat in hun cultuur als onbetamelijk wordt beschouwd.

              Dat er, bijv in Europa, veel meer acceptabel is andere media is fijn voor Europeanen, maar legt aan Facebook nog niet de plicht op om dat ook op hun systeem toe te laten.

              Je kunt een krant toch ook niet dwingen iedere advertentie die een adverteerder aanbiedt af te drukken. Een blote tieten advertentie zal in het Gereformarteerd Daggblad niet geaccepteerd worden, en wie dat niet aanstaat adverteert maar ergens anders.

              Hoe erg ik ook tegen Facebook en censuur ben, ik ben er ook erg tegen om een bedrijf te verplichten iets toe te staan.

              Ik denk dat facebook in dit geval best mag eisen dat de betreffende afbeelding wordt weggehaald. Het account blijvend blokkeren is waarschijnlijk wel een andere zaak.

              1. Maar daar ben ik het ook wel mee eens. Natuurlijk is het zo dat Facebook rekening moet houden met iedereen enzo, maar om dan iemand permanent te verbannen na het plaatsen van een linkje naar een naaktportret van een schilder? Dat gaat toch veel te ver? Ze hadden deze man gewoon moeten aanspreken erop. Gewoon een berichtje moeten sturen met “Dit is in strijd met onze regels. We verzoeken u de desbetreffende afbeelding te verwijderen.” Of anders alleen de afbeelding verwijderen zonder zijn hele account te verbannen. Iets anders is het natuurlijk als de man constant naakt had geplaatst, maar zoals ik het opmaak uit het artikel ging het om 1 keertje. Permanent verbannen gaat mij dan ook veel te ver; met verwijdering van de afbeelding en een waarschuwing aan zijn adres had ie het waarschijnlijk ook wel begrepen en nooit meer gedaan.

            2. Frankrijk heeft 66+ miljoen inwoners. Indonesie heeft bijna 250 miljoen inwoners. En in Indonesie is pornografie verboden en is naakt dus ook taboe. In Indonesie zouden ze het dus erg vinden indien Facebook wel naakt toelaat. Als je daarop dan moet baseren wat Facebook moet toelaten dan zou al het naakt absoluut verboden moeten zijn en zou een heleboel andere zaken ook offline moeten.

              Indonesie wil sowieso alle homo-emoticons verbannen hebben van alle sociale media. En andere landen kunnen het daar best mee eens zijn. En Rusland wil eigenlijk ook wel de nodige regels opleggen aan Facebook, waaronder het homo-tolerante karakter van Facebook. En zo zijn er wel veel meer landen die eigenlijk vinden dat Facebook nog steeds veel te tolerant is. En dat brengt Facebook juist in een hele moeilijke positie.

              Ik ben zelf ook tegen censuur maar Facebook moet het hebben van zijn internationale karakter. Via Facebook is het goed mogelijk om te communiceren met de bevolking in landen zoals Rusland en Indonesie om de bevolking daar erop te wijzen hoe slecht hun staats-censuur wel niet is. Ondertussen komen zij ons erop wijzen hoe slecht onze tolerantie wel niet is. Maar hoe dan ook, het komt tot een dialoog en dat kan alleen maar positief zijn. Maar dan moet zo’n communicatiekanaal als Facebook daat wel toegelaten worden!

              In China is het al mis omdat Facebook daar gewoon geblokkeerd is. Dit omdat de Chinese bevolking Facebook teveel gebruikte om protesten mee te organiseren.

              En je wilt eigenlijk niet dat VKontakte populairder wordt in Europa omdat er homohaat en rechts-extremisme op wordt toegelaten. Plus, de Russische regering heeft redelijk vrij toegang tot de vele VK contactgegevens. De Russische wetgeving is er ook nog eens van toepassing en VK heeft eigenlijk buiten Rusland maar weinig kantoren. Maar met ruim 280 miljoen geregistreerde bezoekers is VK ook behoorlijk succesvol! Weliswaar 1/6e van Facebook maar toch een behoorlijk aantal. En VK staat pornografie gewoon toe.

              1. Maar het ging er in dit verhaal om dat de desbetreffende man meteen verbannen werd na het plaatsen van een linkje naar naaktkunst. Tuurlijk mag dat niet, maar is verbannen dan meteen de oplossing? Als u door rood rijdt, dan overtreedt u ook een regel, maar dan krijgt u toch ook niet meteen een rij-ontzegging? Facebook had gewoon de link kunnen verwijderen zonder de man te hoeven verbannen. Als de man vaker zulk soort dingen zou doen, dan is het natuurlijk een ander verhaal. Maar dat is met alles zo: als u vaker door rood rijdt, staan daar ook andere straffen op dan eenmalig.

      2. Zo’n netwerk creëren lijkt me onmogelijk. Er zijn altijd partijen met net wat meer macht dan de rest.

        Ik vind dat wel wat pessimistisch. Het moet toch in ieder geval wel een stuk beter kunnen dan Facebook? En als we eenmaal collectief het idee omarmd hebben dat het belangrijk is dat zo’n macht er niet moet zijn, dan is het ook makkelijker om de massa’s te mobiliseren tegen andere potentiële machts-concentraties.

        En ook meer algemeen, er zijn verschillende culturen met verschillende wensen. Dat krijg je niet platgeslagen, daar moet mee gewerkt worden. Dus ja, dan moet je per groep je dienstverlening aanpassen. Is dat echt zo raar?

        Nee, maar ik (als liberaal denkend mens) zou de keuze graag aan individuen overlaten, en niet aan culturen en al helemaal niet aan een bedrijf dat probeert het elke cultuur naar de zin te maken (wat blijkbaar sowieso niet kan). Neem het Internet als voorbeeld: dat is ook een wereldwijd netwerk, maar dan met wat minder centraal gezag. In het verleden heb je ook wel aanbieders zoals Filternet gehad, die een soort internet leverden dat was aangepast aan de cultuur van hun achterban. Wat mij betreft is dat OK, zolang het de vrije keuze van individuen is om wel/niet voor die filtering te kiezen. Uiteindelijk is dat toch geen succes geworden: de meeste mensen die ik ken die Filternet gebruikten, hebben nu een reguliere verbinding, en doen (neem ik aan) de filtering nu zelf.

        Er zijn nu ook landen die het Internet in bepaalde mate censureren om culturele redenen. Ik keur de intentie daarvan af, omdat het niet is gebaseerd op individuele voorkeuren. Gelukkig wordt de soep in de praktijk niet zo heet gegeten, doordat er vaak work-arounds zijn voor zulke blokkades.

        Het voordeel van een de-centraal systeem is dat er geen centrale organisatie is die onder druk kan worden gezet om met dit soort zaken mee te werken. Je ziet zelfs bij het decentrale internet dat ook daar gecentraliseerde oplossingen zwakheden zijn: zie bijvoorbeeld hoe DNS-operators onder druk zijn gezet om de domeinnaam van the Pirate Bay te blokkeren.

  6. Het lijkt me wenselijk dat, hoe groot het ook is, Facebook volstrekt vrij is om zijn eigen regels te stellen, zolang die maar niet in conflict zijn met de regels die de wetgever of een andere autoriteit aan zo’n dienst stelt waar de gebruiker die dienst gebruikt. Ik denk dat het marktmechanisme hier prima werkt: als Facebook iets oplegt waar gebruikers zich niet mee kunnen verenigen, zijn er genoeg alternatieven.

      1. Telefoon en email lijkt me voor meeste FB-ers geen alternatief. Dat klinkt alsof je i.p.v. de auto een paard zou kunnen pakken. WhatsApp misschien wel, maar dat is weer van FB. Hebben die geen vergelijkbare voorwaarden?

  7. En al zou de klager gelijk krijgen, welke dwangmiddelen heeft die Franse rechter dan om het vonnis af te dwingen die eneigzins proportioneel zijn met waar het hier nu werkelijk om gaat? Je kan moeilijk die site onbereikbaar maken in Fransen; dat raakt ten eerste teveel mensen en ten tweede kan die man dan nog steeds niet bij z’n account.

    1. Er zijn diverse verdragen tussen de USA en Europa die het een en ander wel mogelijk zullen maken. Maar de simpelste methode zou gewoon een forse geldboete zijn, plus een extra schadebedrag voor iedere dag die Facebook in gebreke blijft. Als Facebook niet betaalt kan er mogelijk zelfs beslag gelegd worden op tegoeden van Facebook, zoals de advertentie-inkomsten van Franse adverteerders.

      En de site onbereikbaar maken is wel degelijk een optie indien Facebook geen respect toont voor de Franse wetgeving. Ja, dat zal heel wat gebruikers raken en dus protesten opleveren. Dus inderdaad geen populair middel maar voor Facebook wel een vervelende, want Facebook moet het vooral hebben van adverteerders. En die adverteerders zien dan opeens een complete doelgroep verdwijnen! Dat zullen ze niet accepteren. (Hop, naar Google+!)

  8. Als het niet zou mogen, dan is het wegens Facebooks grote marktmacht. Er worden wel vaker specifieke regels opgelegd aan (bijna) monopolisten. Ik weet alleen niet hoe dat juridisch in elkaar zit en of dat ook consequenties kan hebben voor Facebook als advertentieverkoper. De zaak over dat onderwerp tegen Google loopt toch nog?

Geef een reactie

Handige HTML: <a href=""> voor hyperlinks, <blockquote> om te citeren, <UL>/<OL> voor lijsten, en <em> en <strong> voor italics en vet.